قانون گل طلایی تنها چند سال در جهان فوتبال به کار گرفته شد که در این مدت نسبتا کوتاه دو قهرمان یورو را تعیین کرد.
گروه ورزشی جی پلاس، فینال جام یوفا ۲۰۰۱ بین دو تیم لیورپول و آلاوس برگزار شد و گل به خودی دلی خلی موجب شد لیورپول در وقت های اضافه ۵ بر ۴ پیروز شود. زمانی که دروازه تیم اسپانیایی باز شد، خاوی مورنو بازیکن آلاوس تصور می کرد سه دقیقه فرصت دارند تا نتیجه را جبران کنند. مهاجم اسپانیایی توپ را از درون دروازه برداشت و شروع به تهییج تیم کرد و گفت: "هنوز چهار دقیقه فرصت داریم." تا این که یک نفر به او گفت که گل طلایی بوده است و لیورپول قهرمان شده است.
قانون گل طلایی باعث افزایش استرس می شد و اجازه نمی‌داد کامبک های لحظه آخری دیده شوند. گل طلایی حضور کوتاه مدتی در جهان فوتبال داشت و از سال ۲۰۰۴ دیگر چنین قانونی وجود نداشت. این تصمیم چند ماه بعد از فینال جام کنفدراسیون ها که با پیروزی فرانسه مقابل کامرون به پایان رسید، گرفته شد. با این حال گل طلایی در دو یورو (۱۹۹۶ و ۲۰۰۰) نقش تعیین کننده ای داشت و قهرمان را مشخص کرد.
پایان مقاومت چک
ومبلی میزبان فینال یورو ۹۶ بود، در دیداری که دو تیم آلمان و چک برابر هم قرار گرفتند. در یک طرف زمین بازیکنان برجسته ای همچون یورگن کلینزمن، مهمت شول و الیور بیرهوف حضور داشتند. آن تیم بهترین آلمان تاریخ نبود اما ژرمن ها همیشه به عنوان یک مدعی برای فتح عناوین می جنگند. در طرف دیگر بازیکنان مستعدی همچون پاول ندود و کارل پوبورسکی رهبری چک را بر عهده داشتند. آن اولین نسل بزرگ چک پیش از سال ۲۰۰۴ بود. هر دو تیم قدرتمند بودند و مشخص نبود کدام یک قهرمان می شود. پاتریک برگر، چک را در دقیقه ۵۹ پیش انداخت اما الیور بیرهوف تنها ۱۴ دقیقه بعد بازی را مساوی کرد. بازیکن اودینزه با دبل در دقیقه ۹۵ موجب شد اولین قهرمان با گل طلایی مشخص شود. آن گل کافی بود تا ژرمن ها جام را بالای سر ببرند و موجب شود چک در حسرت فتح جام بماند، تیمی که هرگز نتوانست دوباره فینال را تجربه کند.
اشک های ترزگه
فینال ۲۰۰۰ که در فاینورد برگزار شد دراماتیک تر بود. فرانسه و ایتالیا، دو فوتبال کلاسیک اروپایی برابر هم قرار گرفتند. ایتالیایی ها که از سال ۱۹۶۸ فاتح یورو نشده بودند به کسب دوباره این افتخار نزدیک شده بودند. آن ها تا دقیقه ۹۳ قهرمان بودند اما گل سیلوین ویلتورد موجب شد بازی در وقت های اضافه دنبال شود. مانند چهار سال قبل مقاومت دو تیم کمتر از ۳۰ دقیقه طول کشید. دیوید ترزگه با چشمان گریان ایتالیای الساندرو دل پیرو، پائولو مالدینی، فابیو کاپلو و فرانچسکو توتی را با گل طلایی فرو ریخت. ایتالیایی ها شش سال بعد جبران کردند و در جام جهانی در برلین در آن ضربات پنالتی معروف که یکی از آن ها را ترزگه از دست داد فرانسه را ۵ بر ۳ شکست دادند (بازی در ۱۲۰ دقیقه با نتیجه یک بر یک به پایان رسید).
قانونی که خیلی زود برداشته شد
پس از آن یورو (۲۰۰۰) گل طلایی سه بار در رقابت های فیفا دیده شد. در یک هشتم نهایی جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن زمانی که کره جنوبی در یکی از بزرگترین رسوایی های تاریخ، ایتالیا را حذف کرد و ترکیه در یک چهارم نهایی سنگال را پشت سر گذاشت گل طلایی زده شد. در نهایت پس از دیدار فرانسه و کامرون در جام کنفدراسیون ها گل طلایی کنار گذاشته شد. نه گل طلایی و نه گل نقره ای نتوانستند برای مدت زمان طولانی در فوتبال باقی بمانند. این دو قانون در گذشته باقی ماندند تا کامبک ها و شگفتی های بیشتری در آخرین دقایق رقم بخورد.
