نشریه معتبر دیلی میل در گزارشی مفصل به معرفی علی دایی، اسطوره فوتبال ایران پرداخته است.
جی پلاس، به زودی رقابت های یورو 2020 اغاز می شود و تیم ملی پرتغال در گروهی دشوار باید به مصاف آلمان، فرانسه و مجارستان برود. کریستیانو رونالدو، فوق ستاره 36 ساله پرتغال تا به حال 103 بار برای تیم ملی کشورش موفق به گلزنی شده و یکی از مهم ترین اهداف او بی تردید رسیدن به رکورد 109 گل علی دایی، مهاجم گلزن و سابق تیم ملی ایران است. نشریه دیلی میل در گزارشی در مورد دوران ورزشی منحصر به فرد علی دایی صحبت کرده است.
15 سال پیش و در تاریخ 17 ژوئن 2006، کریستیانو رونالدو و علی دایی برای اولین بار و آخرین بار با هم دیدار کردند. در ان روز رونالدو با گلزنی در جریان پیروزی 2-0 مقابل ایران به پرتغال کمک کرد تا به مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی صعود کند. رونالدو آن روز از نقطه پنالتی 12 امین گل خود را برای پرتغال به ثمر برساند.
اما علی دایی ، مهاجم افسانه ای ایران بود که با 109 گل در 149 مسابقه، رکورددار گلزنی در عرصه ملی است، آن روز روی نیمکت حضور داشت. این رکورد یکی از معدود مواردی است که توسط رونالدو شکسته نشده و ستاره پرتغالی در آستانه حضور در تورنمنت 2020، تا به حال موفق به زدن 103 گل شده است.
زندگی حرفه ای دایی یک داستان جذاب است. نام او در قله لیست بلندبالای بازیکنانی است که بیش از سطح باشگاهی در صحنه ملی درخشش داشتند و پوشیدن لباس تیم ملی ایران بهترین فضا برای درخشش مهاجم شش فوت و چهار اینچی بود. علی دایی در آسمان به شکلی عجیب قدرتمند بود و در محوطه جریمه یک شکارچی بزرگ محسوب می شد.
اما برای علی دایی حضور در عرصه فوتبال ساده نبود. پدرش تا زمانی که علی از مدرسه فارغ التحصیل شده و در رشته مهندس متالوژی تحصیل کند، اصلا علاقه ای نداشت فرزندش به سمت فوتبال کشیده شود. اما مادر علی دایی بدون اینکه پدرش بداند، مخفیانه به او کمک کرد تا فوتبال را نیز دنبال بکند.
علی دایی در سال 1998 به نیویورک تایمز گفت: "من بدون لباس فوتبالم از خانه خارج می شدم و مادرم آن را برای من قاچاقی می فرستاد تا بتوانم بازی کنم."
دایی اولین بازی خود را در ترکیب ایران در سال 1993 در آسیا انجام داد و بلافاصله خود را به عنوان مهاجمی گلزن به همه معرفی کرد. در واقع، فقط 13 گل دایی به تیم های خارج از قاره آسیا زده شده و همانند درخشش رونالدو هنگام بازی مقابل جزایر فارو یا آندورا، دایی نیز در برابر تیم هایی مانند نپال و سریلانکا به میدان می رفت.
دایی در سال 1996 موفق به زدن 20 گل برای ایران شد و با به ثمر رساندن چهار گل مقابل لائوس در سال 2004، اولین گلزن سه رقمی تاریخ فوتبال ملی لقب گرفت. گل شماره 84 دایی شاید یکی از مهمترین گل های او باشد، زیرا اینگونه او به رکورد فرانس پوشکاش مجارستانی در صدر جدول رسید، اما رسیدن به این دستاورد بزرگ داستان جالبی داشت.
پیش از آن دیدار تیم ملی ایران در نوامبر 2003 در ورزشگاه آزادی تهران به مصاف کره شمالی رفت و در نیمه دوم صاحب یک پنالتی شد. علی دایی این فرصت را تبدیل به گل کرد، اما ترقه یک هوادار به صورت بازیکن کره شمالی برخورد کرد تا این تیم از ادامه بازی انصراف بدهد.
آن دیدار نهایت 0-3 به سود ایران اعلام شد، اما این بدان معنی بود که پنالتی دایی پاک شده و پوشکاس کمی بیشتر در صدر جدول باقی می ماند. دایی سرانجام هفته بعد برای همیشه با او برابر شد و دوباره از روی نقطه پنالتی در دیدار مقابل لبنان در بیروت دروازه حریف را باز کرد.
در سال 1998 علی دایی در سیاسی ترین دیدار قرن برابر تیم ملی امریکا حضور یافت و اگرچه موفق به گلزنی نشد، اما پاس گل دوم را برای مهدی مهدوی کیا فراهم کرد و یک بار نیز ضربه او از نزدیکی خط دروازه توسط مدافع حریف بازگردانده شد.
در تابستان سال 1998 و بعد از حضور در جام جهانی، دایی از بیله فلد به بایرن مونیخ پیوسته و او تلاش کرد تا گلزنی های متوالی خود در ایران را در بوندسلیگای آلمان نیز تکرار کند. او در طول فصل 1998-1998 در 32 بازی فقط شش بار موفق به گلزنی گشته و البته تبدیل به اولین بازیکن آسیایی شد که در لیگ قهرمانان اروپا بازی می کند.
هواداران چلسی احتمالا نام او را بخاطر سپرده اند. دایی فصل بعد به هرتا برلین پیوست و در لیگ قهرمانان اروپا مقابل چلسی با ستاره هایی چون مارسل دساییلی، جانفرانکو زولا و دیدیه دشان، دو بار موفق به گلزنی شد.
دایی در سال 2007 و در سایپا از فوتبال خداحافظی کرده و از آن زمان در تیم های مختلفی از جمله تیم ملی ایران مربیگری کرده است با این وجود دایی کاملا آماده رکوردشکنی رونالدو در این تابستان است.
او در ماه نوامبر در گفتگو با توتواسپورت ایتالیا گفت: "من صمیمانه امیدوارم کریستیانو رونالدو به رکورد گلزنی من در تیم ملی برسد. اگر بازیکنی در کلاس رونالدو بتواند این کار را انجام دهد برای من یک افتخار بزرگ خواهد بود و من هرگز ناراحت نخواهم شد. رونالدو نه تنها در این مقطع، بلکه در طول تاریخ یکی از بهترین بازیکنان محسوب می شود و من شخصا بابت این موفقیت به او تبریک خواهم گفت."
