رادوشویچ و دست رو شده مدیران فوتبالی!

گروه ورزشی جی پلاس؛ یکی از داستان های تکراری و در واقع پرتکرارتر از هر سریال تکراری تلویزیون، ماجرای جدایی قهرآمیز بازیکنان خارجی است که مسیر فسخ قرارداد را طی می کنند و مقصد نیز چیزی جز شکایت به فیفا و دریافت تمام و کمال حق و حقوق نیست. در آخرین پرده از این داستان تکراری این بار نوبت رادوشویچ رسید که جمع سرخپوشان را ترک و قراردادش را با این تیم فسخ کند.

مدیران فوتبالی از آنجایی که همیشه خود را منزه و مبری از خطا می دانند زمانی که با فسخ قرارداد یک بازیکن خارجی روبرو می شوند، انواع و اقسام انگها را به او می چسبانند تا یک وقت خدای نکرده کسی از آنها نپرسد این چه قرارداد و این چه تعهدی بوده که به اینجا ختم شده است.

از آنجایی که موارد فسخ یکی دو تا نبوده مدیران در این زمینه کار کشته شده اند. اگر بازیکن مورد نظر یاغی باشد، اعتراضی به نیمکت نشینی اش کرده باشد، استوری یا پست گذاشته باشد، علیه مربی یا مدیری حرف زده باشد، به حق و حقوق پرداخت نشده اش اعتراض کرده باشد، در این صورت کار بسیار راحت است و مدیر مورد نظر با ژست انضباطی و با شعار مقابله با بازیکن سالاری پروژه سفیدسازی خود را پیش می برند و همه چیز را گردن بازیکن می اندازند. البته که در نتیجه کار تفاوتی وجود ندارد و فیفا هیچ وقت گول این صالح نمایی ها را نخورده و حق را به طرف خارجی می دهد. 

اگر بازیکن عملکرد فنی ضعیفی داشته باشد، مدیران محترم به شکلی حق به جانب این مساله را به دلالان نسبت می دهند و بدون این که خم به ابروی شان بیاورند که این دلالان جز با حمایت نزدیکان باشگاه چگونه می توانند بازیکن به تیم قالب کنند، جدایی بازیکن را جزو اشتباه مدیریتی خود نمی دانند.

اگر بازیکن مورد نظر سوتی اخلاقی بدهد، یا حاشیه ای داشته باشد، کار حتی از قسمت هم راحت تر است. عکس اتاق خواب یا چیز دیگری در فضای مجازی پخش می شود. ادامه ماجرا همانند قسمت قبل است فقط نقاب این بار اسم دیگری دارد؛ توجه به ارزشهای اخلاقی جامعه و مسائل فرهنگی فوتبال.

حالا رادوشویچ به نوعی مدیران را آچمز کرده است. او در طی سالهایی که نیمکت نشین بیرانوند و سپس لک بود، بدون هیچ حاشیه ای روی نیمکت نشست و صدایش در نیامد. هر وقت مربی خواست به بازی آمد و بهترین عملکرد را داشت و هر وقت هم روی نیمکت نشست، نه حاشیه ای ایجاد کرد و نه تیم را بهم ریخت.

از نظر مسائل خاص مربوط به خارجی ها هم رادوشویچ کوچکترین حاشیه و مشکل اخلاقی نداشت. به این ترتیب جدایی او از جمع سرخپوشان هیچ بهانه ای به دست مدیران نداد، جز عادت زشت و بد همیشگی باشگاه های ایرانی در بدعهدی و عدم وفای به قرارداد. یک بار برای همیشه لازم است نهادهای نظارتی باشگاه های ایرانی را به دلیل این اندازه بدعهدی در تعهد به قرارداد مواخذه کنند تا علاوه بر جلوگیری از خسارت های مالی وجهه ایران نیز در مجامع بین المللی حفظ شود.