در حالی که هدف اصلی از حضور در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی آسیا کسب سهمیه المپیک بود این هدف به تحقق نرسید و همه ناکامی‌ها پشت چند مدال هر چند ارزشمند پنهان شد.
گروه ورزشی جی پلاس، رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان آسیا از شنبه 28 فروردین آغاز شد. تیم ملی ایران که با 9 وزنه‌بردار در بخش آقایان و 5 وزنه‌بردار در بخش زنان شرکت کرده بود در نهایت با 7 مدال طلا، 4 نشان نقره ، 4 گردن آویز برنز و کسب جایگاه چهارم تیمی مردان و نهم زنان به کار خود پایان داد.
با توجه به اینکه این رقابت یکی از گزینشی‌های المپیک بود و بالاترین امتیاز ((gold) را داشت فرصت خوبی برای کسب سهمیه وزنه‌برداری ایران به حساب می‌آمد اما کیانوش رستمی و سهراب مرادی دو ملی پوش المپیکی کشورمان موفق نشدند و باید شانس خود را در کلمبیا امتحان کنند.
کادر فنی با عملکردش آینده وزنه برداران را تحت تاثیر قرار داد
رسول تقیان ملی‌پوش سابق وزنه‌برداری ایران در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جی پلاس، در این خصوص اظهار کرد: تیم ما وزنه‌برداران خوبی در ترکیب داشت. یک‌سری از آن‌ها از نسل‌های قبل بودند که تکلیفشان مشخص است؛ بقیه هم جدید بودند و به نظرم کادر فنی با عملکرد خودش آینده بعضی از آن‌ها را تحت تاثیر قرار داد. حسین سلطانی وزنه بردار آینده‌داری است اما متاسفانه از ناحیه آرنج آسیب دید. درست که آسیب دیدگی در این رشته وجود دارد ولی چیزی که ما سال‌ها به عنوان ورزشکار و حالا هم به عنوان مربی تجربه کردیم این است که وقتی که یک تیم کامل آسیب می‌بیند مشکل از جای دیگه است . شش نفر در این مسابقه مصدوم شدند و اگر مرور کنیم می‌بینیم ورزشکاران دیگر هم همین طور هستند.
مدال آسیایی برای ما آرزو شده است
او با انتقاد از اینکه مدال آسیایی برای وزنه‌برداری ایران آرزو شده است، گفت: علی هاشمی، رضا بیرانوند و حافظ قشقایی نمونه‌ای از ورزشکاران خوب ما هستند. بیرانوند سال گذشته در مسابقات جهانی مدال گرفت اما امسال نیست، علی هاشمی دو سال قهرمان جهان شده و اکنون نیست. نه تنها یک جای کار مشکل بزرگی دارد بلکه حتی هیچ صحبتی هم نمی‌کنند و علت منطقی ارائه نمی‌دهند. به هر حال مردم انتظار دارند. خود ما که در این جامعه هستیم مردم خیلی سوال می‌کنند که چرا این اتفاق افتاد؟ چرا مدال آسیایی برای ما الان آرزو شده؟ یک زمان کسی مدال آسیایی را اصلا جزو کارنامه مدالی حساب نمی‌کرد یعنی آن‌قد این کار برای وزنه بردار ایرانی راحت بود اما الان سکو رفتن در آسیا طوری شده که یک تک مدال که گرفتیم همه جشن می‌گرفتند و دلیلش این است که سطح ملی وزنه‌برداری ما پایین آمده است. ورزشکاران ما همان‌هایی هستند که سال‌های قبل خیلی راحت قهرمان جهان می‌شدند و خیلی از آن بچه‌ها در این مسابقه هم بودند.
سهراب و کیانوش برای سهمیه المپیک دست و پا می‌زنند
تقیان با اشاره به مشکلات وزنه برداری در کسب سهمیه المپیک تصریح کرد: در این شش هفت سال هیچ کاری برای سهراب و کیانوش انجام ندادند و این دو وزنه بردار الان باید برای سهمیه المپیک دست و پا بزنند. در هر وزن حداقل یک نفر که در مسابقات آسیایی و جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد را نداریم. سکوی تیمی در وزنه برداری کاملا نمایشی است اما الان چنگ زدن به همان هم کار سختی شده است. این ضعف بزرگی است که در این چند سال هیچ اتفاق خاصی نیافتاده است.
سرمایه‌های ما به راحتی سوخت می‌شوند
او همچنین با اشاره به مشکلات زیرساخت در وزنه‌برداری گفت: من قبلا هم گفتم مشکلات زیرساختی در طی یکی دو سال مشخص نمی‌شود بلکه چهار سال که می‌گذرد خودش را نشان می‌دهد مانند الان که تیم ملی ما کلا خالی شده است. تعدادی وزنه‌بردار مصدوم داریم که آسیب‌هایی هم دیدند که البته من قصد ناامید کردن ندارم اما خود برخواه هم از آرنج آسیب دید و این موضوع چیزی نیست که وزنه‌بردار بعد از دو ماه برگردد. سرمایه‌های ما همین طور سوخت می‌شوند. ما وزنه برداران خیلی خوبی داریم که قابلیت کسب مدال جهانی دارند ولی به همین راحتی از دست می‌روند. در بخش زنان که واقعا اوضاع بدتر هم است و حرفی هم بزنیم مامور برایمان می‌فرستند.
با اشتباه فاحش سکو آسیایی را از دو بانوی وزنه بردار گرفتند
دارنده دو مدال طلا و یک برنز آسیایی در ادامه گفت: تیم ما به نمایندگی از وزنه‌برداری ایران به این مسابقات رفت و بهترین‌ها را بردند بعد می‌بینیم دو وزنه بردار دختر به خاطر اشتباهات فاحش که با یک سرچ کردن در گوگل هم می‌توانیم یاد بگیریم سکو را از دست می‌دهند. این‌ها واقعا درد است اما رسیدگی هم نمی‌شود. کوروش باقری هر روز صحبت می‌کند، خیلی‌ها حرف می‌زنند و از مشکلات می‌گویند اما تغییری ایجاد نمی‌شود. فدراسیون باید پاسخگو باشد. ما دو سهمیه بیشتر نداریم که برای کسب آن دست و پا می‌زنند. مردم جواب می‌خواهند؛ الان فضای مجازی را که نگاه می‌کنی می‌بینی خانمی که ورزشی هم نیست کامنتی می‌گذارد که از صد تا کارشناس واردتر و قهار تر نظر می‌دهد. الان مردم تحقیق و کارشناسی می‌کنند کاری که متخصصان وزنه برداری ما انجام نمی‌دهند.
رشته المپیکی نباید دست به گریبان اما و اگر و ای کاش شود
رسول تقیان در خصوص مسابقات گزینشی کلمبیا تصریح کرد: تمام فشار مدال المپیک روی دوش کشتی و وزنه برداری است. ما فقط دو سهمیه داریم و نتوانستیم آن را کسب کنیم و الان وزنه‌برداران باید دست به دامن مسابقات کلمبیا شوند که آن هم آیا ویزا بدهند یا نه در صورتی که خیلی زودتر از این‌ها می‌توانستند کار را تمام کنند. کسی مثل سهراب مرادی نباید الان با وزنه‌بردار قرقیزستانی که در هیچ مسابقه‌ای اسمش نبوده رقابت کند. درست است مصدوم بوده اما هر اتفاقی افتاده می‌توانستند مدیریت کنند و الان هم مسابقات کلمبیا تیری در تاریکی است. به نظرم یک رشته المپیکی نباید به این روز بیفتد که دست به گریبان این همه اما و اگر ای کاش شود تا ما سهمیه را هم اگر گرفتیم تازه ببینیم در المپیک مدال می‌توانیم کسب کنیم یا نه؟
از دست رفتن مدال بازی با سرنوشت ورزشکار است
ملی‌پوش سابق وزنه‌برداری ایران با بیان اینکه از دست رفتن مدال فقط با سرنوشت ورزشکار بازی می‌کند گفت: مربی وقتی مدال را از دست می‌دهد خیلی راحت از آن می‌گذرد ولی برای یک ورزشکار تا آخر عمر آن صحنه جلوی چشمش است و حسرت می‌شود. در حقیقت بازی با سرنوشت یک انسان است. در ایران به این صورت است که مدال المپیک بگیری یا نگیری سرنوشتت کلا زیر و رو می‌شود. اگر هزار بار رکورد جهان را زده باشی، قهرمان آسیا و جهان باشی ولی گرفتن یا نگرفتن مدال المپیک سرنوشتت را کلا تغییر می‌دهد. در ورزش بانوان ما هم همین شکل شده؛ الان در بخش بانوان هرکس مدال می‌گرفت اولین مدال آسیایی بانوان می‌شد که دست کمی از المپیک ندارد حداقل برای برای اولین مدال؛ الان چه چیزی مدالی که از دختران ما گرفته شد را می‌تواند جبران کند؟ باید پاسخگو باشند و حتی به نظر من مربی باید محاکمه هم بشود چون با سرنوشت یک نفر بازی کرده است. یا نباید مسئولیت قبول کنی یا حالا که کردی باید پاسخگو باشی. خیلی از مربیان مانند سجاد انوشیروانی وقتی دیدند شرایط مهیا نیست کنار کشیدند.
فقط به دنبال قلع و قمع منتقدان هستند
تقیان در پایان صحبت‌های خود گفت: اگر وضعیت به همین صورت پیش برود بعد از پایان ریاست فعلی هم همین روال است. وزنه‌برداری به سمتی می‌رود که دوام فدراسیون‌ها و هیات‌ها اهمیت پیدا کرده و زیرساخت‌ها از بین رفته است. وقتی به دوره‌های قبل مانند دوره رضا‌زاده که هیچ کدام از این کمیته‌ها که الان در فدراسیون است وجود نداشت نگاه می‌کنیم می‌بینیم هر استانی حداقل 7نفر وزنه‌بردار داشت که در سطح ملی فعالیت می‌کرد. من خودم یکی از آن‌ها بودم که با اینکه رکورد دنیا هم می‌زدیم در یک دوره‌ای اصلا به اردو دعوت نشدم آن‌قدر که وزنه‌بردار خوب زیاد بود. وزنه‌بردار خوب را که در گلدان نمی‌شود کاشت و پرورش داد. امیدوارم این حرف‌ها را به عنوان منتقد نگاه نکنند و شروع به دشمنی کنند چون هر زمان یک نفر انتقاد می‌کند به دنبال قلع و قمع کردنش هستند. به نظرم بهتر است آدم از همین انتقادها استفاده کند تا مشکلات برطرف شود. ما دلمان می‌سوزد چون این مسیرها را گذراندیم.
