گروه ورزشی جی پلاس، در سن ۲۶ سالگی و در دوران اوج یک ورزشکار به خاطر مصدومیت تصمیم به خداحافظی گرفت. مدال المپیک لندن و مسابقات جهانی ۲۰۱۱ را در کارنامه خود دارد و می‌توانست سال‌ها برای وزنه‌برداری افتخارآفرینی کند اما مصدومیت باعث شد خیلی زودتر از آن چه که فکرش را می‌کرد از دنیای وزنه‌برداری خداحافظی کند.
سعید محمدپور قهرمانی که بعد از شش سال به حق خود رسید و مدال طلایش در المپیک لندن رسمی شد؛ گفت و گویی با خبرنگار ورزشی جی پلاس انجام داد که در ادامه می خوانید:
جی پلاس- در شروع از افتخاراتت بگو
محمدپور: سعید محمدپور هستم 28 ساله هستم. دو دوره قهرمان جوانان جهان شدم در رشته وزنه برداری، برنز بزرگسالان جهان و طلای المپیک هم به دست آوردم.
جی پلاس- چطور شد به وزنه برداری علاقمند شدی و در زمان شروع فعالیت چند ساله بودی؟
محمدپور: زمانی که در سن پایین و نونهالی بودم، حسین رضا زاده در اوج قهرمانی قرار داشت. در آن زمان اکثر همشهری‌های من به وزنه برداری علاقمند شدند؛ خودم هم از قبل خیلیدوست داشتم چون عمو و چند نفر از آشنایانم این ورزش را انجام می‌دادند و من هم از حدود 12 سالگی علاقمند شدم.
جی پلاس- اگر به عقب برگردی بازهم این رشته را انتخاب می‌کنی؟
محمدپور: قطعا دوباره انتخاب می‌کنم؛ چون بر عکس خیلی از افراد به وزنه برداری علاقه داشتم و خودم این رشته را انتخاب کردم.
جی پلاس- در اوج خداحافظی کردی، آن هم به خاطر اشتباهی که به گفته خودت فدراسیون پزشکی علت آن بود.
محمدپور: متاسفانه آسیب دیدگی بدی در اوج جوانی داشتم و قبلا هم در مصاحبه‌ها گفتم که خوب مداوا نشدم. برای درمان به خارج از ایران اعزامم نکردند و مجبور شدم در ایران جراحی کنم و به دلیل کمبود امکانات، جراحی خوبی صورت نگرفت. بعد هم من چهار ماه و نیم فیزیوتراپی و بدنسازی کامل انجام دادم ولی اینجا خوب جراحی نشدم. درخواستم این بود که خارج از کشور عمل شوم ولی مسئول فدراسیون پزشکی به نظرم به خاطر هزینه این کار را نکرد چون به من گفتند مدارکت را به آلمان، فرانسه و آمریکا فرستادیم اما هیچکدام تضمینی به ما ندادند ولی من بعد از پیگیر شدن متوجه شدم هیچ مدارکی ارسال نکردند. به من گفتند ایران بهتر است و فکر کردم دلسوز هستند اما متاسفانه جراحی جواب نداد.
جی پلاس- یکی از بهترین اتفاقاتی که در این سال ها رخ داد، بازگشت مدال المپیک لندن بود که با مثبت شدن تست دوپینگ حریفان از مقام پنجم به قهرمانی المپیک لندن رسیدی.
محمدپور: سال 97 بود که مدالم را گرفتم و اتفاق قشنگی بود. اگر در خود مسابقه رخ می‌داد خیلی بهتر بود اما باز هم خداراشکر حق به حق دار رسید.
جی پلاس- بعد از این اتفاق یک سری حواشی به خاطر پاداش‌ها به وجود آمد.
محمدپور: المپیک بزرگترین رویداد ورزشی جهان است و همه کشورها سرمایه گذاری و از ورزشکارانشان حمایت می‌کنند. شاید دولت عوض شده باشد ولی این افتخاری بود که برای پرچم کشورم کسب کردم و نباید برای پاداش ها این اتفاق رخ می داد . این مدال به افتخارات ورزش کشور اضافه شده بود و من هم مثل بقیه المپیکی‌ها باید حق و حقوقم را می‌گرفتم ولی هر قدر پیگیری کرم نه زورم نرسید و نه کسی حمایت کرد. الان که سکه آن قدر تورم پیدا کرده، من به قیمت سکه 9 سال پیش پاداش دریافت کردم! خیلی از امتیازات که همان موقع به مدال آوران پرداخت می‌شد را از دست دادم ولی همین پاداش که سکه بود هم به نرخ 9 سال پیش با من حساب کردند.
جی پلاس- به نوعی با اجبار خداحافظی کردی اما قصد حضور در عرصه مربیگری هم داشتی.
محمدپور: ببینید هر وقت در هر عرصه‌ای شان و شخصیتم حفظ شود و مثل مجسمه نباشم و از طرفی خودم هم احساس کنم می توانم به ورزش کشورم کمک کنم قطعا در مربیگری یا هر سمت دیگر فعالیت خواهم کرد اما به شرط اینکه حرمتم حفظ شود.
جی پلاس- کمی از فضای ورزش دور شویم؛ سال ۹۹ چگونه گذشت و بهترین و بدترین اتفاقی که برایت افتاد چه بود؟
محمدپور: سال 99 برای همه مردم بد بود ما هم از این قضیه مستثنی نیستیم. به خاطر شیوع کرونا و شرایطی که ایجاد شد خاطره خوبی نداشت و سال جالبی نبود ولی برای من همیشه بهترین اتفاق کل زندگیم سلامت خانواده‌ام است.
جی پلاس- سعید محمد پور را توصیف کن.
محمدپور: اگر بخواهم خودم را توصیف کنم باید بگویم که آدمی هستم که زود جوش می آورد و البته زود هم پشیمان میشوم ولی هیچ وقت به کسی بدی نکردم.
جی پلاس- یکی از جالب ترین خاطرات دوران کودکی ات را تعریف کن.
محمدپور: یکی از خاطرات جالب کودکی ام که شاید خنده دار باشد این است که مادربزرگم در روستا زندگی می‌کرد و داخل انباری ماست و آرد بود؛ زیر بوقلمون هم تخم مرغ گذاشته بود که جوجه شود. من و پسردایی ام بچه بودیم؛ به انباری رفتیم؛ تخم مرغ ها را از زیر بوقلمون برداشتیم به سر و صورت هم کوبیدیم و بعد هم آرد و ماست را به صورت هم پاشیدیم. چیزی که به یاد دارم این است که قیافه خیلی خنده داری داشتیم و خانواده هم عصبانی بودند و هم خنده‌شان گرفته بود.
جی پلاس- اگه یک ماشین زمان داشتی به گذشته سفر می‌کردی یا آینده؛ چرا؟
محمدپور: اگر ماشین زمان داشتم به گذشته سفر می‌کردم و برخی اشتباهاتم را جبران می‌کردم. برمی‌گشتم به قبل از بازی های المپیک و شاید شرایطم بهتر می‌شد. بعد از المپیک هم یک سری اشباهات داشتم که باعث شد کمی از ورزش دور شوم که قطعا آن‌ها را انجام نمی‌دادم؛ به خاطر همین دوست داشتم به عقب برگردم.
جی پلاس- تعطیلات و تفریح ایده آل شما چیست؟
محمدپور: مسافرت مخصوصا با دوستان را خیلی دوست دارم و دورهمی‌های دوستانه هم از جمله علایق من است.
جی پلاس- در دوران مدرسه تقلب کردی؟
محمدپور: خیلی تقلب کردم حتی سر همین موضوع کتک هم خوردم. ما معلمی داشتیم که کف دستش خیلی بزرگ بود؛ من سوم راهنمایی تقلب نوشته بودم و یواشکی در حال نوشتن بودم که یکباره دیدم از پشت سر یکی به من سیلی زد؛ دستش کل صورتم رو گرفت و تا چند دقیقه گیج بودم؛ ورقه‌ام را خط کشیدند و صفر دادند. می‌دانم بدآموزی داره ولی چندباری تقلب کردم و این خاطره‌ای بود که در ذهنم مانده است.
جی پلاس- چه عادتی داری که اگر آن را ترک کنی به خودت افتخار می‌کنی.
محمدپور: همانطور که گفتم متاسفانه کمی زود عصبانی میشوم و اگر بتوانم این عادت را ترک کنم واقعا خوشحال میشوم. تلاش هم می‌کنم بتوانم این عادت را کنار بگذارم.
جی پلاس- آرزویت برای سال جدید.
محمدپور: آرزویم برای سال جدید سلامتی خانواده‌ام و همه مردم کشورم است. امیدوارم همه موفق باشند و دوست دارم برادرم در ورزش خیلی موفق تر از قبل باشد.
جی پلاس- حرف آخر
محمدپور: از خدا می خواهم تمامی مشکلات از جمله ویروس کرونا و مسائل اقتصادی و معیشتی کشور برطرف شود. خدا به همه سلامتی بدهد و در سال جدید جیب همه پر از پول باشد و هیچ پدرو مادری شرمنده بچه‌هایش نشود.
