ستاره فوتبال ایران انتخابات ریاست فدراسیون را با موفقیتی چشمگیر پشت سر گذاشت و با تیک زدن تمام اهدافش از کارزار رقابت خارج شد.
گروه ورزشی جی پلاس؛ مصطفی معدنی ثانی: سرتیتر اخبار تمام خبرگزاری ها و سایت های ورزشی شکست کریمی در انتخابات با کسب تنها 9 رای از مجمع انتخاباتی فدراسیون فوتبال است. کریمی اما بازنده انتخابات که نبود هیچ، پیروز اصلی انتخابات بود اگر بدانیم هدفش چه بود و برای چه آمد.
کریمی بازنده انتخابات نبود، چون اساسا برای پیروز شدن نیامده بود. موفقیت یا ناکامی افراد را باید در رسیدن به هدف شان جستجو کرد. هدف کریمی نشستن بر روی صندلی ریاست نبود، چراکه او اساسا پشت میز نشین نبوده و نیست. او آمد تا زشتی فوتبال را نشان خود فوتبال بدهد. آمد تا نشان دهد 10 سال عرق ریختن هایش در فوتبال برای 10 نفر از اهالی همان فوتبال هم مهم نیست.
کریمی آمد تا نشان دهد که خانه نشینی فوتبالی ها و با نوه بازی کردن هایشان نه از روی سستی و تنبلی است که اجازه ای برای ورودشان نیست. حالا با 9 رایی که کریمی آورد فهمیدیم که پرونده های چندصدمیلیاردی امثال ویلموتس چگونه در فوتبال ایران به جریان می افتد، پس جادوگر به هدفش رسیده و دیگر نمی توان به او برچسب بازنده زد.
تخته سفید مجمع انتخاباتی یک شنبه از هر تخته سیاهی، سیاه تر بود. تخته ای که روی آن اعتبار ستاره ای چون کریمی در این مرزوبوم کمتر از انگشتان دو دست است، چگونه می تواند سفید باشد!؟
تاسف آورتر از آرای کریمی، توصیه های به ظاهر دلسوزانه ای است که او را بابت لابی نکردن سرزنش می کند! اگر قرار بود کریمی هم لابی کند، دم این و آن را ببیند، حرف بزند، قول بدهد و رای بگیرد چه فرقی با بقیه دارد. از این دست آدم ها که الی ماشالله در فوتبال داشته ایم و داریم. کریمی بدون لابی آمد، بدون توصیه، بدون سفارش، بدون قول و بدون وعده.
در طبقه دوم سالن اجلاس، نقاشی حضور داشت که در حین برگزاری انتخابات، تصویری از چهار نامزد کشید، اما نقاشی اصلی علی کریمی بود که باز هم جادو کرد، بدون کاغذ و قلم، بی رنگ و سایه، نقشی تمام نما از زشتی فوتبال ایران را به قاب تصویر کشید و رفت.
