قدر طارمی های گمنام مان را بدانیم!

گروه ورزشی جی پلاس، ستاره بوشهری فوتبال ایران درخشش در پورتو را با گلزنی به یوونتوس در لیگ قهرمانان اروپا تکمیل کرد و این روزها کلامی جز ستایش و تحسین از او شنیده نمی شود، اما نه طارمی متلک ها و کنایه هایی که در گذشته شنیده را یادش رفته و نه آرشیو رسانه ها پاک شده است.

یادمان نرفته که به طارمی در زمان حضورش در ایران و تیم پرسپولیس چه القاب و صفت هایی که داده نشد! از شیرجه هایش برای پنالتی گرفتن چه لطیفه ها که ساخته نشد. چند مجری و گزارشگر به او صفت گل نزن داده بودند؟

کلیپ های زیادی از طارمی در فضای مجازی پخش می شد. از فرصت هایی که از دست داده و گل هایی که نزده است. بدون این که از خودمان بپرسیم کدام مهاجمی در دنیا می تواند تمام فرصت هایش را به گل تبدیل کند او را کوبیدیم، کوبیدیم و کوبیدیم. این قدر توی سر مال خودمان زدیم که مشتری خوبی هم برایش نیافتیم و او مجبور شد رویای حضورش در اروپا را از مسیر لیگ های عربی و ترکیه دنبال کند.

طبیعی بود که وقتی خودمان طارمی را قبول نداریم، نتوانیم برایش مشتری خوب پیدا کنیم. طبیعی بود الماسی که حالا 12 میلیون یورو (300 میلیارد تومان) می ارزد را به یک دهم که هیچ به یک پنجاهم قیمت هم نتوانیم بفروشیم، چرا که بر خلاف ضرب المثل زبان مادری مان اعتقاد داشتیم که ماست مان ترش است.

طارمی حالا از قلمرو فوتبال ایران خارج شده اما امثال او در این مرز و بوم کم نیستند. بازیکنانی که همین حالا بهشان اعتماد نمی شود. بازیکنانی که کافیست یک فرصت گلزنی را از دست بدهند تا پای امثال بودیمیر و براندائو و تیام و دیاباته و کی روش به فوتبال ایران باز شود. البته که تعدادی از این بازیکنان خارجی انصافا با کیفیت هستند، اما حضور بازیکنان گران قیمت خارجی که اکثرا با یک پرونده شکایت و یک بدهی چند صدهزاردلاری از فوتبال ایران خارج می شوند، چه سودی به حال فوتبال ملی کشورمان دارد؟

پرسپولیس همین حالا جوانی مانند عبدی را در اختیار دارد اما به او اعتماد نمی شود. بازیکنی که هر وقت میدان دیده خودش را ثابت کرده دیگر باید چه بکند که فرصت پیدا کند؟ گلزنی در نیمه نهایی و فینال لیگ قهرمانان آسیا کم است؟ چند بازیکن ایرانی در فینال ACl اصلا بازی کرده اند، گل زدن به کنار؟ کدامشان 20-21 ساله بوده است؟ گلزنی در دربی چطور؟

بدون تعارف فوتبال ایران برزیل نیست که هر سال به اندازه سه تیم فوتبال کامل در تمام پست ها، استعداد محض تحویل دنیای فوتبال بدهد. چه حیف است که از همین استعدادها نه استفاده فنی ببریم و نه سود اقتصادی. بخشی از پیشرفت استعدادها در زمین چمن رقم می خورد، با عرق ریختن و پرهیز از حاشیه و هزار و یک مساله فنی و غیرفنی دیگر که همه می دانند، اما بخشی از آن هم به نگاه ما بستگی دارد. به این که چقدر باورشان داشته باشیم، با موفقیت ها و ناکامی های شان چگونه برخورد کنیم و حب و بغض شخصی و رنگی را چطور وارد معادلات گلزنی یا گل نزنی مان کنیم.