اولین مدال آور وزنه برداری زنان: اولین‌ها همیشه فدا می‌شوند/ به ما فرصت بیشتری بدهید! / کرونا همه چیز ما را بهم ریخت

سیده الهام حسینی ملی پوش وزنه برداری ایران در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جی پلاس، در خصوص شرایط خود پس از عمل جراحی اظهار کرد: من در زمان کرونا هم تمرین می‌کردم اما آسیب دیدگی که داشتم آزارم می داد؛ دو ماهی است که از جراحی‌ام می‌گذرد و دوهفته‌ای می‌شود که تمریناتم را آغاز کردم و زیر نظر فیزیوتراپ هستم و امیدوارم زودتر به شرایط قبل برگردم.

او با اشاره به وضعیت وزنه برداری در زمان شیوع کرونا گفت: فدراسیون برنامه‌های خوبی داشت اما کرونا همه چیز را بهم ریخت وگرنه سال گذشته وضعیت خوبی داشتیم. امسال به خاطر کرونا اردوها دیر شروع شد اما از نظر اجرای پروتکل‌ها و شرایط غذایی مشکلی وجود ندارد.

داوود باقری نایب رییس فدراسیون در صحبت‌های خود گفته بود ظرفیت زنان راضی کننده نیست؛ الهام حسینی در پاسخ به این سوال که چگونه می‌توان با وجود کمبود تجهیزات و زیرساخت مناسب که وزنه برداری آقایان را هم با مشکل مواجه کرده انتظار افزایش ظرفیت در بخش بانوان را داشت تصریح کرد: باید به وزنه برداری زنان فرصت بیشتری بدهند چون ما تنها دو سال است به صورت رسمی فعالیت می‌کنیم و به زمان بیشتری نیاز داریم. وزنه برداری رشته‌ای نیست که در طول یک سال بتوان به اوج رسید؛ وزنه بردارانی که در اوج هستند  15-16 سال است که کار می‌کنند بنابراین الان زمان مناسبی برای قضاوت نیست.

اولین بانوی مدال آور وزنه برداری ایران در مورد کمبود مربی تخصصی که هم موجب شناخته نشدن استعدادها و هم آسیب دیدگی ورزشکاران می‎‌شود گفت: در بخش مبتدی ممکن است عدم حضور مربی موجب آسیب دیدگی شود اما در بخش حرفه‌ای ورزشکارهایی داریم از جمله تیان تائو که در چین با مربی تمرین می‌کرد اما اکنون به دلیل آسیب دیدگی حتی ممکن است به المپیک هم نرسد بنابراین نمی‌توان به صورت قطعی گفت عدم حضور مربی باعث مصدومیت می‌شود چون عوامل دیگر از جمله خستگی به خاطر تمرین مداوم هم تاثیر گذار است. به هر حال آسیب دیدگی جزو جدایی ناپذیر میان ورزش و ورزشکار است. در بخش بانوان نمی‌توان نسبت به این موضوع زیاد خرده گرفت چون ما گروه اول هستیم و نمی‌توان انتظار داشت در تمام شهرها و استان‌ها مربی تخصصی وجود داشته باشد؛ به نظرم این قضیه برای نسل‌های بعد خوب می‌شود چون گروه‌های اول همیشه پیشگام بودند و فدا شدند تا نسل بعد از این موضوع استفاده ببرند اما ما در هر صورت تمام تلاشمان را انجام می‌دهیم چون اگر بخواهیم منتظر حضور مربی در شهرمان باشیم زمان زیادی می‌گذرد.

حسینی در مورد اینکه چه اقداماتی لازم است تا زنان وزنه بردار ایران هم مانند آقایان در صحنه‌های مسابقات نتایج خوبی کسب کنند تصریح کرد: به نظر من خیلی از افرادی که به این راه علاقه مند هستند حداقل کاری که انجام دهند این است که یک مربی وزنه بردار باید خودش تمرین کند چون رشته‌ای است که باید لمس شود تا بتوان ورزشکار را درک کرد و در کار مربیگری نسبت به اشکالات تکنیکی و برنامه ریزی‌های انجام شده باید آگاه بود. در وزنه برداری شاید به ظاهر فقط یک وزنه بالای سر برود اما در حقیقت آن قدر رشته تکنیکی است که خیلی از مربیان در سطح پایین نتوانند تشخیص دهند بنابراین مربیان علاقه مند باید خودشان هم کار کنند تا آگاهانه تر پیش برویم.

ملی پوش وزنه برداری زنان در پایان صحبت‌های خود با اشاره به مشکلات وزنه برداری بانوان گفت: فدراسیون در حد بضاعت و توان خودش کارهایی را انجام می‌دهد اما امیدوارم مسئولان بالارتبه هم توجه بیشتری کنند؛ از نظر امکانات وزنه برداری خیلی از شهرهای ما تجهیزات لازم را ندارند و باید به فدراسیون کمک شود تا بتواند شهرها و استان‌ها را از این نظر حمایت کند چون خیلی از ابزارهای آموزشی را نداریم.  یکی از دغدغه‌های اصلی ما هم نبود مربی است که آن هم طول می‌کشد تا حل شود؛ اگر در تمام شهرها مربی فعال داشته باشیم خیلی به روند رشد وزنه برداری بانوان کمک می‌کند.