بعد از گذشت حدود یک هفته از حذف نام دختران فوتبالیست ایران از رنکینگ فیفا کماکان هیچ مسئولی اظهاری نظری در این باره انجام نمی دهد و فدراسیون هم سکوت کرده است.
گروه ورزشی جی پلاس، شبنم روحی- دختران فوتبالیست ایران روزهای خوبی را سپری نمی کنند چرا که اتفاق ناگوار و ناراحت کننده ای برای تیم ملی رخ داده و آن حذف نام تیم ملی فوتبال ایران از رنکینگ فدراسیون جهانی (FIFA) است و از قضا یک نفر هم پیدا نمی شود که از آن ها حمایت کند یا حداقل حرف هایشان را بشنود.
چند سال پیش هم این اتفاق برای تیم ملی رخ داد و حالا بازهم تکرار شده اما متاسفانه این موضوع آن طور که باید زیر ذره بین مسئولان و حتی رسانه ها قرار نگرفته است. زمانی که وزیر ورزش برای دیدن بازی پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا راهی دوحه شد و در کنارش اینفانتینو رئیس فیفا و بن سلمان رئیس AFC هم حاضر بودند به نظر نمی رسد هیچ مذاکره ای و صحبتی درخصوص این اتفاق مهم با این مسئولان انجام داده باشد و گویا فقط یک تماشاگر در قطر بوده است؛ همین!
متاسفانه تیم ملی فوتبال زنان ایران حدود دو سال است که در هیچ بازی رسمی به میدان نرفته و این مهم ترین علت حذف نام تیم ملی از رنکینگ است. عدم انجام پنج بازی رسمی در دو سال گذشته حتی اگر به حذف نام ایران ختم نشود هم، یک اتفاق بد محسوب می شود اما گویا مسئولان حتی به این موضوع اشراف نداشتند که با این شرایط چه چیزی در انتظار دختران است!
لیلا صوفی زاده شخص اول بخش بانوان فدراسیون هم که با اظهار نظر چندماه گذشته خود و انتقاد از دختران فوتسالیست که به دنبال پاداش خود بودند امیدها را ناامید کرد. علی کفاشیان، مهدی تاج، مهدی محمدنبی و ... نیز اصلا دختران را نمی بینند و برایشان اهمیتی هم ندارد که در بخش فوتبال و فوتسال زنان چه می گذرد! مسئولان بیشتر درصدد کسب کرسی های پرزرق و برق هستند که اگر پایش بیفتد مذاکره که هیچ؛ رئیس فیفا را هم به ایران می کشانند تا با اخطار تعلیق در جایگاه خود بمانند و سرانجام به افتضاحی مانند ویلموتس برسند اما زحمت یک رایزنی برای بازی تدارکاتی تیم ملی زنان بزرگسال را به خود نمی دهند. شاید فدراسیون شیوع گسترده کرونا را علت اصلی این اتفاق بداند اما هنوز به یک سال نرسیده که همه گیری این ویروس در ایران رسمی شده است پس قبل از آن چرا بازی برگزار نشد؟
در روزهای اخیر حتی یک بیانیه یا توضیح درخصوص وضعیت تیم ملی فوتبال زنان روی سایت فدراسیون قرار نگرفته و بازیکنان هم از ترس برخورد مسئولان سعی می کنند بیشتر سکوت کنند تا اعتراض؛ یا حداقل خشم خود را به شکلی نشان دهند که عواقبی برایشان نداشته باشد!
مریم آزمون هم که فقط لقب سرمربی تیم ملی را یدک می کشد آرام تر از آن است که با تحت فشار قرار دادن فدراسیون حق دخترانش را بگیرد و همه دست به دست هم می دهند تا در کنار هم نابودی فوتبال زنان را رقم بزنند؛ گویا اصلا هیچ کس ابایی ندارد که این اتفاقات تلخ به نامش ثبت شود!
نه فقط متولیان ورزش از وزیر و معاونانش تا اهالی فدراسیون؛ بلکه بسیاری از فوتبالیست های مرد که به خاطر توجه بیشتر رسانه ها و مسئولان به آن ها برای هر درخواستی پست اینستاگرامی مشترک می گذارند حواسشان به زنان فوتبالیست نیست. مگر نه اینکه هر زمان منافعشان در خطر است در اینستاگرام و توییتر و ... واکنش نشان می دهند پس چرا به دنبال حق زنان فوتبالیست نیستند؟! طلب حق فقط برای بخش فوتبال مردان است؟!
در این میان شاید از برخی فوتبالیست های مرد نظیر علی دایی، علی کریمی، مسعود شجاعی، وریا غفوری و سید جلال حسینی انتظار می رفت به واسطه محبوبیت و تاثیرگذاری بیشتر، حمایت گر دختران فوتبالیست هم باشند.
همه قبول دارند وظیفه این بازیکنان گرفتن حق ملی پوشان فوتبال و فوتسال نیست اما تک تک شان وظیفه حمایت دارند؛ حمایتی که امروز نیست و سبب شده این دختران حتی ناراحتی خود درباره حذف از رنکینگ فدراسیون جهانی را با ترس بیان کنند و خود را تنها ببینند. تمام فوتبالیست ها وقت اعتصاب به خوبی کار هماهنگ و حمایت را بلد هستند اما آیا فقط برای منافع خودشان؟
اصلا مگر نام ایران حذف نشده؟ پس چرا برای کسی مهم نیست؟
امروز نه فقط زنان فوتبالیست بلکه دختران فوتسالیست هم رها شده اند و هیچ خبری از پاداشی که قرار بود سه سال پیش به آن ها پرداخت کنند نیست. مصاحبه های پرتعداد و شعارهای نخ نما شده، تمام این ملی پوشان را خسته کرده و هیچ کسی به آن چه که می گوید عمل نمی کند.
شنیدن مشکلات دختران فوتبالیست و فوتسالیست که تحت مدیریت فدراسیونی هستند که برای مردانش چمدان چمدان دلار و یورو هزینه می کند و پاداش هر برد را قبل از دوش پایان بازی در جیب بازیکنانش می گذارد؛ دل هرکسی را به درد می آورد.
اگر از جزییات زندگی تمام این دختران و زنانی که با زحمت فراوان به چنین جایگاهی رسیدند باخبر باشیم از طرف تمام مسئولان شرمنده و خجالت زده آن ها می شویم. دخترانی که حتی جرات یک مصاحبه ضد فدراسیون را برای گرفتن حقشان ندارند و می ترسند مبادا نامشان برای همیشه از تیم ملی و باشگاه ها حذف شود.
ای کاش مسئولان که در زمان موفقیت، کنار دختران عکس یادگاری می گیرند و از آن استفاده می کنند امروز هم برای رفع دردهای آن ها قدمی بردارند. خوب است مسئولان فراموش نکنند که این دختران همان هایی هستند که وقت قهرمانی و موفقیت لقب "دختران ایران" را به آن ها دادیم و سینه مان را سپر کردیم تا ما هم در پیروزی شان شریک باشیم؛ پس امروز چه شده؟!
دختران فوتبالیست که امروز به دنبال یک حمایت و پاسخگویی مسئولان هستند، همان هایی بودند که به خاطر حجاب کنار گذاشته شدند و اشک هایشان در زمین اندوهگین مان کرد؛ این دختران فوتسالیست که امروز پاداش شان را نمی دهید همانی بودند که آسیا را فتح کردند؛ فراموش شان نکنید.
فوتبال فقط برای مردان و اساسنامه فدراسیون و پرونده ویلموتس نیست؛ سهم ناچیز دختران را هم از فوتبال بدهید!
