مدت هاست ملاک دوست داشتن و تعهد در فوتبال ایران دیگر تعصب و غیرت داخل زمین نیست و انگار بازیکنان هرچه پرحاشیه تر باشند، هرچه کری های زشت تری برای حریف بخوانند محبوب تر می شوند.
گروه ورزشی جی پلاس؛ شبنم روحی؛ بی دلیل نیست که این روزها بسیاری از تیم های خارجی که بازیکنان ایرانی به خدمت می گیرند در مراسم معرفی از آن ها می خواهند ویدیویی از خود منتشر کنند و در آن از هم وطنان شان بخواهند که صفحات مجازی تیم جدید آن ها را دنبال کنند!
هواداران ایرانی بیش از هواداران دیگر کشورها صفحات مجازی تیم هایی که بازیکنان خودی دارند را دنبال می کنند و به نظر می رسد تیم های خارجی حتی اگر نامشان پورتو هم باشد به خوبی این موضوع را می دانند.
به این موضوع نمی توان انتقادی وارد کرد اما وقتی کار به جایی می رسد که ملاک محبوبیت یک بازیکن تعداد دنبال کنندگان باشد، قضیه متفاوت تر می شود. سال هاست در فوتبال ایران بازیکنانی که در فضای مجازی جنجال آفرین هستند بهتر از بقیه می توانند در دل هواداران جای بگیرند و حمایت آن ها را داشته باشند.
در روزهای اخیر شجاع خلیل زاده جزو بازیکنانی بود که بسیار حاشیه ایجاد کرد و بوسه او بر لوگوی باشگاه الریان در مراسم معارفه ناراحتی هواداران پرسپولیس را به همراه داشت و باعث ریزش تعداد فالورهایش شد.
در بسیاری از مراسم های معارفه این اتفاق رخ می دهد و بازیکن تازه وارد در عکس هایی که با پیراهن تیم جدید خود انجام می دهد چنین ژستی را می گیرد اما این موضوع در میان هواداران پرسپولیس بسیار سرو صدا کرد چرا که تا پیش از این تصور می کردند هر بازیکنی که بر لوگو بوسه می زند برای همیشه به تیمش وفادار می ماند!
علی علیپور، مهدی ترابی، بشار رسن، سیامک نعتی و بسیاری دیگر از بازیکنان نه فقط در پرسپولیس بلکه در لیگ برتر ایران برای نشان دادن میزان علاقه خود به تیم هایشان این کار را انجام می دهند. در واقع بوسه برلوگو و انتشار آن در صفحه اینستاگرام به مانند گفتن جمله "من از بچگی پرسپولیسی یا استقلالی بودم" و "پاک کردن تاریخچه اینستاگرام" یا نشان دادن "عدد چهار یا شش" جزو مهم ترین ملاک های شناسایی بازیکن متعصب شده است!
دیگر نه کیفیت داخل زمین مهم است و نه وفاداری حقیقی؛ هواداران هم دیگر بازیکنان آرام مثل محمد انصاری را نمی پسندند و به دنبال حاشیه سازها هستند. نمی توان به بوسه شجاع خلیل زاده بر لوگو الریان، بوسه مهدی ترابی بر لوگو العربی یا بوسه مهدی ترابی بر لوگو پورتو ایرادی گرفت اما حالا نه هواداران پرسپولیس بلکه کل هواداران فوتبال ایران باید بدانند که دیگر این حرکت نشان از وفاداری و تعصب یک بازیکن نیست؛ بیشتر یک حرکت نمادین است که می تواند بر روی هر لوگویی بنشیند حالا چه با پول پیراهن برتن بازیکن شده باشد یا اینکه به خاطر عشق و علاقه قلبی؛ این فقط یک بوس کوچولو است همین.
شاید اگر هواداران هم بر موج محبوبیت های مجازی سوار نمی شدند دیگر امروز از دست خلیل زاده یا هر بازیکن دیگر ناراحت نبودند چرا که می دانستند این صرفا یک حرکت عادی است و ربطی به وفاداری ندارد. چه بسا بسیاری از بازیکنان که یک عکس در حال بوسیدن لوگوی باشگاه ندارند اما از بقیه وفادارترند؛ بهتر است هرچه زودتر ملاک تعصب و غیرت در فوتبال ایران تغییر کند.
