سیاه ترین ساعت فوتبال اروپا با حسرت جاودانه یک پدر +تصاویر و فیلم

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، در 29 مه 1985 یکی از فاجعه بارترین اتفاقات فوتبال جهان و اروپا رخ داد و 39 هوادار یوونتوسی با اوباشگری تماشاگران لیورپولی کشته شدند. یوفا از این واقعه به عنوان سیاه ترین ساعت فوتبال اروپا یاد کرد.

هیسل چگونه میزبان فاجعه شد؟

ورزشگاه هیسل بروکسل بلژیک میزبان فینال جام باشگاه های اروپا میان لیورپول و یوونتوس در سال 1985 بود. این دو تیم در ژانویه همان سال هم در چارچوب سوپرجام اروپا به مصاف هم رفته بودند که دیدار رفت با برتری یووه در تورین همراه شد اما بازی برگشت در آنفلید هیچ گاه برگزار نشد.

در دهه 80 انگلیسی ها به اوباشگری مشهور بودند و اغلب هواداران در حالت مستی به ورزشگاه ها می رفتند. در دیدار لیورپول و یوونتوس در فینال جام باشگاه های اروپا نیز لیورپولی ها همین رویه را پیش گرفتند. در دوره قبل این رقابت ها که لیورپول همراه با رم به فینال رسیده بود هواداران تیم انگلیسی مورد هجوم رمی ها قرار گرفتند و لیورپولی ها هم درصدد گرفتن انتقام از دیگر تیم ایتالیایی بودند.

 

در قسمت قرمز رنگ (Y.X) هواداران لیورپولی و در قسمت سفید رنگ(O.N.M) نیز یوونتوسی ها حاضر بودند؛ درواقع این جایگاه تماشاگران تیفوسی دو تیم بود. در قسمت خاکستری رنگ (Z) جایگاه هواداران بی طرف و درواقع خانواده ها بود که بیشتر بلیت را یوونتوسی ها خریداری کردند. فاجعه هیسل نیز در همین قسمت رخ داد.

اوباشگران انگلیسی طرفدار لیورپول که در حالت طبیعی نبودند و طبق روال با حالت مستی وارد ورزشگاه شده بودند درصدد درگیری با جایگاه خانواده های یوونتوسی برآمدند. هواداران ایتالیایی ابتدا با انگلیسی ها درگیر شدند اما به سبب آن که از هولیگان ها نبودند خیلی زود عقب نشینی کردند و همین موجب رقم خوردن یک فاجعه شد.

عقب نشینی ایتالیایی ها باعث شد تماشاگرانی که در قسمت انتهایی سکوی Z نشسته اند میان دیوار سیمانی و هجوم دیگر افراد قرار بگیرند و له شوند. در نهایت 39 ایتالیایی به همین دلیل جان خود را از دست داد و بیش از 600 نفر هم مصدوم شدند.

نکته جالب توجه این است که مسئولان برگزاری بازی، دستور به لغو این مسابقه ندادند و در نهایت یوونتوس برنده شد. بسیاری از بازیکنان حاضر در زمین سال ها بعد در مصاحبه هایی اعلام کردند که به مسئولان گفتند با این شرایط که بسیاری از جنازه ها روی سکو قرار دارند، ماموران امنیتی و امدادی در حال رفت و امد هستند و یک دیوار سیمانی فرو ریخته نمی توانند بازی کنند اما مسئولان اجازه ترک زمین را نداده اند.

مارگارت تاچر نخست وزیر بریتانیا بعد از این حادثه اعلام کرد که تیم های انگلیسی از رقابت های اروپایی انصراف دهند اما چند روز بعد از این اظهار نظر یوفا به مدت 5 سال تیم های انگلیسی را محروم کرد!

نه تنها لیورپول هیچ گاه نسبت به این حادثه واکنش نشان نداد بلکه یوونتوسی ها نیز واکنش خاصی به این موضوع نداشتند و سال ها طول کشید که این دو تیم به خصوص لیورپول مسئولیت آن را قبول کنند.

لیورپول و یوونتوس 20 سال در هیچ بازی به مصاف هم نرفتند و در سال 2005 در چارچوب رقابت های لیگ قهرمانان اروپا به مصاف هم رفتند و برای اولین بار بعد از این حادثه لیورپولی ها با طرح موزاییکی "amicizia" به معنای دوستی از یوونتوسی ها عذرخواهی کردند. برخی از هواداران ایتالیایی این عذرخواهی را پذیرفتند اما دیگر هواداران تیم میهمان با برگرداندن روی خود نشان دادن که این معذرت خواهی را قبول نکردند. در بازی برگشت هم برخی هواداران یوونتوسی با پرچم های به معنای بدون عذرخواهی و حیوان های انگلیسی پاسخ لیورپولی ها را دادند.

تلخ ترین داستان یک جان باخته در هیسل

یکی از بازماندگان فاجعه هیسل در کتابی نوشت: پسرم یک آزمون سخت مدرسه را پیش رو داشت. زمانی که به من گفت قبول شده ام بلیت بازی لیورپول و یوونتوس را به او نشان دادم و وقتی فهمید به عنوان هدیه آن را خریده ام از شادی به هیجان آمد. زمانی که می خواستیم به بلژیک برویم در هواپیما پر از شور بود. در مقابل ورزشگاه اوباشگران انگلیسی را دیدم که مست بودند. به پسرم گفتم سریع تر به داخل ورزشگاه برویم تا آسیبی به ما نرسد. وقتی داخل شدیم به او گفتم کنار آن دیوار سیمانی جای امنی است و بهتر است آن جا بنشینیم. آخرین جمله ای که از پسرم شنیدم این بود: پدر پدر آن ها دارند من را له می کنند! بعد از شنیدن این جمله بیهوش شدم و وقتی بهوش آمدم ماموران امدادی بالای سرم بودند و وقتی سراغ پسرم را گرفتم من را به میان اجساد بردند و پسرم آن جا بود. ای کاش هیچ وقت بلیت را نمی خریدم و به او نمی گفتم کنار دیوار سیمانی بنشینیم. من هیچ گاه فوتبال نگاه نمی کنم.

فیلم تاسف برانگیز این اتفاق را می توانید ببینید.

گوشه ای از تصاویر حادثه هیسل را در زیر مشاهده می کنید.