سابریست های ایران برای اولین بار در تاریخ توانستند سهمیه تیمی المپیک را کسب کنند.
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر ایران با پشت سرگذاشتن رقابت های متعدد و البته دشوار، توانست با کسب عنوان پنجمی جام جهانی ورشو لهستان، حضورش در المپیک 2020 توکیو را قطعی کند.
چهارتیم برتر رنکینگ جهانی که در حال حاضر کره جنوبی، مجارستان، ایتالیا و آلمان هستند به صورت مستقیم راهی المپیک می شوند. بهترین تیم هرقاره هم این شانس را دارد که به المپیک برود. با توجه به اینکه کره جنوبی در رده اول جهان است و سهمیه گرفته؛ این تیم ایران است که با وجود قرار گرفتن در رده دوم آسیا بعد از کره جنوبی راهی المپیک می شود. سابریست های ایران با پشت سرگذاشتن چین به عنوان بهترین تیم آسیا راهی توکیو می شوند.
شاگردان پیمان فخری از 7 مسابقه ثبت شده در رنکینگ فدراسیون جهانی 258 امتیاز را به نام خود ثبت کردند. البته جام جهانی پادووا ایتالیا و بوداپست مجارستان هنوز باقی مانده است. با توجه به کسب سهمیه تیمی ایران می تواند به نفرات کامل در بخش انفرادی المپیک هم شرکت کند.
سهمیه چهارنفره اسلحه سابر المپیک در حالی برای تیم ملی به دست آمده که ایران هنوز یک سالن اختصاصی تمرین ندارد. همان طور که وقتی مجتبی عابدینی نفر چهارم المپیک شد سالن نداشتیم! حالا چهارسال می گذرد و موفقیت دیگری به دست آمده اما هنوز آب از آب تکان نخورده و همه چیز مثل همان موقع است. فقط فرصت ها از دست رفته و دیگر زمان باز نمی گردد.
با وجود انتقادهایی که به فضل الله باقرزاده رییس فدراسیون می شود اما مشکل کلان تر است و سیستم مدیریت در ورزش به شکلی است که رشته ای به مانند شمشیربازی مهجور مانده و به جز عکس های پای سکو کمتر مورد توجه قرار می گیرد.
حدود 5 ماه تا آغاز المپیک 2020 توکیو باقی مانده است اما به صرف انگیزه داشتن شمشیربازان نمی توان آن ها را به حال خود رها کرد. برای موفقیت در المپیک باید مثل کره ای ها و ایتالیایی ها و مجارها هزینه کرد. اینکه تیم ملی می تواند تیم های قدر دنیا را شکست بدهد تمام ماجرا نیست و همه می دانند این فقط مربوط به مسائل فنی و پیست مسابقه است. خارج از پیستِ مسابقه ما نه شبیه کره هستیم، نه مجارستان و نه حتی شبیه چین. مسائل مالی، امکانات و توجه به شمشیربازی در ایران نزدیک به صفر است.
اگر از تیم ملی سابر و البته موفقیت هایش فاصله بگیریم برای اسلحه های دیگر ما آن امکانات و توجه کم را هم نمی بینیم.
اگر آن ها بتوانند مثل اسلحه سابر موفق باشند، دیده می شوند اما در غیراینصورت هیچ اتفاقی برایشان نمی افتد. شمشیربازی ایران به مانند بسیاری از رشته های دیگر همیشه زیرسایه هستند و موفقیت های بزرگی به مانند مدال و کسب سهمیه تنها برای چند روز در صدر اخبار قرار می گیرد و خیلی زود فراموش می شود.
امروز هیچ یک از مسئولان شب افتخارآفرینی عابدینی در ریو را به یاد ندارد و چند روز دیگر هم کسی در یادش نمی ماند که سهمیه تیمی شمشیربازی برای اولین بار نصیب ایران شد. سابریست ها بعد از دریافت پیام های تبریک و البته پاداش و حقوق المپیکی شدن به امکانات هم نیاز دارند. با دست خالی نمی توان همیشه جلو رفت و موفق بود.
