هیچ کسی از یک بازی بزرگ میان دو تیم فوتبال پرسپولیس و سپاهان در لیگ برتر، سودی نبرد و ثمره آن برای فوتبال ایران، خاطراتی تلخ توأم با مرگ یک هوادار شد!
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ دیدار تیم های پرسپولیس و سپاهان در هفته بیست و هفتم لیگ برتر فوتبال با حواشی فراوانی همراه بود و همچنان کام علاقمندان فوتبال را تلخ کرده است. اتفاقاتی در زمان برگزاری این رقابت رخ داد که پیش از این هم بارها و بارها تکرار شده بود اما انگار چشم هایی که باید برای پیشگیری از حوادث، خوب ببینند، آن ها را ندیدند.
اتفاقات جنجالی بازی دو تیم زرد و قرمز لیگ ایران ساعت ها قبل از شروع بازی 20:15 آغاز شد. درگیری و تنش روی سکوهای ورزشگاه از همان اول نشان از یک التهاب بزرگ داشت. التهابی که ساعت ها بعد از پایان مسابقه نیز ادامه دار بود و نهایتا به مصدومیت بیش از 400 نفر و مرگ یک هوادار انجامید!
البته تحرکات مشکوکی پیش از روز برگزاری مسابقه از سوی بعضی هواداران به ظاهر متعصب فوتبال از جمله مسئول کانون هواداران باشگاه پرسپولیس با گذاشتن استوری تحریک آمیز صورت گرفت که جدا از موضوع برخورد و رسیدگی به این اقدامات عجیب، می طلبید شورای تامین و مسئولان برگزاری مسابقه با برنامه ریزی و مدیریت میدانی جدی تری وارد این کارزار می شدند که نشدند!
درگیری هواداران روی سکوها برای نخستین بار نبود که رخ داد اما آیا فقط این تماشاگرانند که مقصر چنین حوادثی هستند یا خیر؟
سازمان لیگ و تصمیم های عجیب و غریب
در ماه های اخیر اعتراض تیم های حاضر در لیگ قهرمانان آسیا به دلیل برنامه فشرده لیگ بارها و بارها سوژه شده است اما سازمان لیگ مصرانه می خواهد بازی ها همان طور که خودش برنامه ریزی کرده است ادامه پیدا کند.
یکی از نکات عجیبی که در بازی سپاهان و پرسپولیس دیده شد، ساعت برگزاری این مسابقه بود. روز جمعه ساعت 20:15؛ آن هم ورزشگاه آزادی که همه می دانند تردد و عبور ومرور در اطراف آن به هنگام شلوغی، سخت است! همیشه این احتمال هست تماشاگری که مجبور شده ساعت ها قبل از برگزاری مسابقه با وجود ترافیک شدید به ورزشگاه بیاید و حدود ساعت 23 هم از ورزشگاه خارج شود شاید به اندازه کافی نتواند رفتار خود را کنترل کند. علاوه براین، شرایط نابسامان امکانات ورزشگاه عامل دیگری برای کم شدن صبر هواداران است. آن هم در هوای سرد جمعه و ساعت 20:15 شب!
یکی دیگر از تصمیم های عجیب که حین برگزاری مسابقه گرفته شد، قرار گرفتن هواداران پرسپولیس در جایگاه بالایی مکان هواداران سپاهان بود؛ آن هم در حالی که پیشتر شاهد فحاشی ها و پرتاب صندلی از سوی بعضی تماشاگران دو تیم بودیم. در همان زمان شروع بازی آمبولانس ها مشغول بوده و ساعت ها قبل هم ماموران اورژانس روز سخت شان را آغاز کرده بودند.
طبق قانون باید 10 درصد ورزشگاه در اختیار تماشاگران سپاهان قرار می گرفت؛ قسمتی از صندلی های پایین و سکوهای بالا که به مشرف به همان بخش پایینی بود. اما تعداد کمتر هواداران زردپوش باعث خالی ماندن سکوهای بالا شد و از طرفی استقبال زیاد تماشاگران پرسپولیس و پر شدن ظرفیت استادیوم باعث بیرون ماندن تعدادی از آنها و عصبانیتشان شده بود. (در آن وضعیت می توانید تاثیر استوری مسئول کانون هواداری پرسپولیس، که هواداران قرمز را تحریک کرده بود نگذارید صندلی به سپاهانی ها برسد را تصور کنید!) همه اینها فضا را ملتهب کرد. نهایتا در اقدامی عجیب مسئولان امنیتی اجازه ورود آنها به سکوهای طبقه دوم و درست بالای سر تماشاگران سپاهان را دادند!
به گفته برخی شاهدان، بعد از آغاز مسابقه به خاطر هجمه زیاد درگیری نیروهای امنیتی چند برابر شدند و به نوعی درخواست نیروی کمکی شده بود. اما این نیروها نتوانستند به درگیری ها پایان دهند و حتی چند تن از آنها هم زخمی شدند. شاید هم التهاب فضا به حدی بوده که تعداد نیروهای امنیتی کفایت نمی کرده که این هم در نوع خود عجیب بود!
باشگاه هایی که فقط نام فرهنگی را دارند
تمام باشگاه های فوتبال ایران از پیشوند فرهنگی استفاده کرده و طبق اساسنامه باید بخش قابل توجهی از درآمد یا بودجه خود را صرف امور فرهنگی و اخلاقی کنند اما در باشگاه ها شاید هر فعالیتی صورت می گیرد به جزء برنامه های فرهنگی جدی!
تاسف بار است بدانید هر دو باشگاه بزرگ پرسپولیس و سپاهان هیچ تشکیلات فرهنگی مشخصی نداشته و حتی معاون یا مدیر فرهنگی یا مسئول برنامه های فرهنگی هم ندارند!
سپاهان گاهی در وضعیت ضرورت شخصی که مدیر اجرایی هست را به اسم مدیر فرهنگی خطاب می کند و پرسپولیس هم که کلا هیچ. تمام تحرکات به ظاهر فرهنگی این دو باشگاه به کانون هواداران منتهی می شود که مسئولیت آن را هم به لیدرهای هواداری می سپارند. فعالیت این کانون ها معمولا عمقی ندارد و در بهترین حالت به تعیین شعارها و نحوه انتقال تماشاگران به شهرهای میهمان، آوردن پرچم و... منتهی می شود.
امان از کانون هواداران!
متاسفانه گاهی در همین حد هم نیست و در پرسپولیس دیدیم که مسئول این کانون چه اتفاق خارج از قاعده ای را رقم زد! مطمئنا اگر آن شخص تحت قانون و ساختار مشخصی در باشگاه کار می کرد و نظارت مسئولی را بالای سر خود می دید، اجازه چنین حرکتی را به خود نمی داد! از طرفی کمیته انضباطی و کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال که داعیه رصد همه چیز در ورزشگاه ها و حتی بیرون از آن را دارند، هیچ برخورد پیشگیرانه ای با این حرکت نکردند و جزء صدور یک بیانیه تهدیدآمیز برای کنترل اوضاع، نقش خاصی در آرام کردن فضای میان هواداران دو تیم، پیش از مسابقه نداشتند!
لیدرهایی که مسئولیت کانون هواداران را برعهده می گیرند، بعضا روحیات خاصی داشته و کارکرد زیادی در جا به جایی بازیکنان حتی تعویض ها و نیز برکناری مربیان و مدیران تیم دارند. بنابراین مدیران باشگاه ها سعی می کنند آنها را راضی نگه دارند! که همین وضعیت باعث شده هیچ وقت مسیر درستی برای فعالیت کانون های هواداری و ساماندهی تماشاگران تعیین و اجرایی نشود.
در بسیاری اوقات همین کانون هواداران بوده که تنش را نه تنها در حین مسابقه، بلکه روزها قبل از آغاز یک بازی با فعالیت های تحریک آمیز در فضای مجازی سبب شده اند. کانال های تلگرامی آنها که منتسب به باشگاه ها نیز هست، گاهی شبیه به یک سنگر برای جنگ مجازی با رقبا بوده، که منشاء برخی اختلافات روی سکوها و داخل زمین نیز هست. حتی دیده شده که تیم های رقیب را تهدید هم کرده اند!
آینده نزدیک است
یک بار دیگر حوادث تلخ و بی اخلاقی در یک استادیوم ورزشی رخ داد و شاید این بار هم خیلی راحت همه چیز از سوی مسئولان فراموش شود و برای پیشگیری از حوادث احتمالی در آینده و مدیریت آن در میادین، اقدامی نکنند.
بازی پرسپولیس و تراکتورسازی تبریز چهارشنبه هفته جاری در ورزشگاه یادگار امام (س) تبریز برگزار می شود؛ یک بازی حساس در یک مقطع حساس و یک فضای حساس. همین چند هفته پیش بود که در حاشیه دیدار تراکتورسازی و پیکان اتفاقات عجیبی رخ داد تا جایی که یک هوادار به مسعود شجاعی سیلی زد! بنابراین سازمان لیگ، کمیته انضباطی و حتی فدراسیون فوتبال باید هرچه زودتر درباره چنین حواشی و اتفاقاتی به طور جدی وارد عمل شوند. اگر اتفاق هفته های گذشته، در بازی پرسپولیس وتراکتورسازی رخ بدهد چه می شود؟
اگر تعداد زخمی ها جای خود را به تعداد کشته ها بدهد، چه کسی پاسخگو است؟! جان انسان ها چقدر برای مسئولان اهمیت دارد؟ تماشاگرانی که به ورزشگاه می آیند چرا باید با صورت زخمی و سر شکسته به خانه برگردند، البته اگر فرصتی برای بازگشت داشته باشند! تنها واکنش کمیته انضباطی بعد از چند روز جریمه ۹۰ میلیون تومانی و البته محرومیت تعلیقی و یک جلسه ای هواداران تراکتورسازی بود.
جریمه هایی که ترسی ندارند!
جریمه برگزاری بازی بدون تماشاگر انگار تنبیهی است که دیگر کسی از آن نمی ترسد؛ نه هوادار و نه باشگاه. در سال های قبل بارها تماشاگران از حضور در ورزشگاه ها محروم شدند تا شاید فحاشی و رفتارهای نادرست کم شود اما این اتفاق بازدارنده نبود. جریمه های نقدی هم چون هوادارِ تیم سهمی در آن ندارد، در کنترل رفتار آنها موثر نیست؛ بعضا حتی خبردار هم نمی شوند که به خاطر ناسزاهایی که حتی در بازی های بین المللی گفتند چه جریمه هایی برای تیم هایشان درنظر گرفته شده است!
هوادارانی که هیچ وقت لذت نمی برند
قطعا تصمیم گیری های نادرست مسئولان سازمان لیگ و البته عملکرد ضعیف کانون هواداران از عوامل مهم تنش زا است اما خود هواداران چه وظیفه ای دارند؟ باید صندلی هایی که با پول مردم خریداری شده را بشکنند و بدون آن که بدانند چه سرانجامی خواهد داشت آن را به سوی تماشاگر رقیب پرتاب کنند؟ یک جام به یک جان می ارزد؟ چون سازمان لیگ تصمیم اشتباه می گیرد و حتی هوادار رقیب فحش می دهد باید به سمت او صندلی پرتاب کرد؟ باید در برابر رفتار زشت حریف فحاشی کرد؟ قطعا برخی تماشاگران هم به اندازه مسئولان مقصر هستند؛ آنهایی که می خواهند تمام مشکلات اقتصادی و اجتماعی را با کندن صندلی و گفتن فحش جبران کنند؛ شاید خودشان قربانی شوند! قربانی اتفاقی که ارزش گرفتن یک جان را ندارد.
مدیران و بازیکنان بی تدبیر و غیر حرفه ای!
بعد از اتفاقاتی که در بازی سپاهان و پرسپولیس رخ داد یکی از بازیکنان سپاهان در مصاحبه ای عجیب، کاملا صریح و بی پرده پرسپولیسی ها را تهدید کرد که وقتی برای بازی نیمه نهایی جام حذفی به اصفهان می آیند مراقب خود باشند! در حال حاضر این بازیکن تا اطلاع ثانوی محروم شده است.
ایرج عرب مدیرعامل باشگاه پرسپولیس که البته خود نظارتی بر رفتار مسئولانه کانون هواداران این باشگاه پیش اتفاقات اخیر نداشته است اکنون می گوید: نگران حضور پرسپولیس در تبریز و اصفهان هستم. هواداران ما در بازی برابر سپاهان ابتدا تیم خود را تشویق می کردند و این رقیب بود که شروع به فحاشی و پرتاب کردن صندلی کرد!
متاسفانه این موضع گیری یک مدیر باشگاه در حالی رخ می دهد که گویی ایشان توجهی به تاثیر صحبت هایشان میان تماشاگران ندارند و نمی دانند چنین ادعاهایی را بایستی در جلسات انضباطی مطرح کنند و طرح آن اکنون در رسانه ها می تواند باعث تداوم التهاب ها به ویژه در میان هواداران سپاهانی شود! آن هم درست زمانی که هنوز بازی نیمه نهایی جام حذفی میان دو تیم در اصفهان برگزار نشده است!
ساعتی از این اظهار نظر نگذشته بود که مسعود تابش مدیرعامل سپاهان، رقیب را به مظلوم نمایی متهم و اعلام کرد که هواداران اصفهانی تقصیری در شروع درگیری نداشتند. همین دو نقل قول کوتاه نشان می دهد که مدیران باشگاه ها به جای نکوهش این رفتارها دائم به دنبال این هستند که هوادارانشان را بی تقصیر جلوه بدهند.
به گزارش جی پلاس؛ تا وقتی هر کدام از بخش های اشاره شده که قطعه های پازل برپایی جریان فوتبال در ایران هستند، نقش خود را به درستی ایفا نکنند و به ویژه مدیران و مسئولان، عالمانه با این فرآیند مواجه نشوند و امنیت و نفع مردمی هدف نخست آنها نباشد، زشتی های فوتبال ما هم ادامه دارد...
