پیشرفت و درخشش قهرمانان ایران در مدال، رکورد و اخلاق

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ کاروان ورزشی ایران در بازی های آسیایی با 378 ورزشکار حاضر بود که در نهایت به 62 مدال رسید و درجایگاه ششم جدول رده بندی مدال رقابت ها قرار گرفت. در این میان 279 مرد و 99 زن راهی بازی ها شدند.

کاروان ایران در هجدهمین دوره بازی ها از نظر تعداد مدال ها عملکرد قابل قبولی را از خود به نمایش گذاشت و با کسب 62 مدال رکورد کسب بیشترین مدال کسب شده پس از انقلاب در بازی های آسیایی را شکست.

ایران برای تکرار بهترین نتیجه تاریخ خود که در اینچئون و در سال 2014 رقم خورد تنها یک طلا فاصله داشت اما این اتفاق رخ نداد. ایران در جاکارتا 20 طلا، 20 نقره و 22 برنز و در اینچئون 21 طلا، 18 نقره و 18 برنز را به دست آورد.

** زنانی که طلا دوست نداشتند!

البته این دوره را می توان دوره ای نامید که زنان ایرانی نتوانستند به مدال طلای زیادی برسند و تنها مدال طلایی که جلوی نام بانوان درج شد، طلای تیم ملی کبدی بانوان بود؛ در بخش انفرادی هیچ یک از ورزشکاران زن نتوانستند به این رده برسند. این در حالی است که در دوره گذشته عملکرد دختران بهتر بود و در اینچئون ما شاهد درخشش دختران بودیم.

کاروان ایران بر خلاف کشورهای مدعی آسیایی شرقی و آسیای میانه با عدم اتکا به تعداد قابل توجهی از مدال های بانوان به ویژه طلا، توانست در جاکارتا بدرخشد.

در این دوره زنان یک طلا، 10 نقره و یک برنز را به دست آوردند که البته فرشته قربانی هم در میکس به همراه نیما محبوبی یک برنز را در تیروکمان به دست آورد. این عدم موفقیت مدالی زنان البته دو پیام داشت. جنبه منفی این موضوع آن است که دختران ایران نتوانستند انتظرات را برآورده کنند و در کمال تعجب از کسب طلای بیشتر بازماندند. جنبه دیگر این موضوع که می توان آن را مثبت ارزیابی کرد این است که ورزش ایران به رده ای رسیده که توانسته 19 طلا را به خود اختصاص دهد و شاید اگر درخشش زنان در دوره قبل در این دوره هم رخ می داد یک نتیجه تاریخی و به یادماندنی برای ایران رقم می خورد.

** انتظاراتی که برآورده نشد

در هجدهمین دوره بازی های آسیایی انتظارات از برخی ورزشکاران، مدال آوری بود که موفق به این کار نشدند. کیانوش رستمی، الهه احمدی، نجمه خدمتی، حسن تفتیان و مهدی خدابخشی جزو ملی پوشانی بودند که احتمال مدال آوری آن ها می رفت.

الهه احمدی که فقط چندماه پیش در مونیخ به طلا رسید و رکورد جهان را هم جابه جا کرد در جاکارتا به توفیقی نرسید. البته نجمه خدمتی هم تیمی او هم که در دوره گذشته به طلا رسیده بود در این دوره به جز حضور در بخش میکس که هفتم شد در بخش دیگری شرکت نکرد. در این میان اما گلنوش سبقت اللهی و آرمینا صادقیان با کسب عنوان چهارمی به نتیجه خوبی رسیدند و نشان دادند سرمایه های خوبی برای آینده هستند هر چند که حضورشان در جاکارتا با مدال همراه نبود اما آنها تعداد تیراندازان شانس مدال برای المپیک 2020 را افزایش دادند.

کیانوش رستمی قهرمان وزنه برداری المپیک که تغییر وزن داده و انتظار می رفت به همراه سهراب مرادی در جاکارتا دو مدال را برای ایران کسب کنند؛ در حرکت دوضرب ناکام ماند و از رقابت ها کنار رفت. او به همراه مجید عسگری، علی مکوندی و محمدرضا برابری چهار وزنه برداری بودند که در بازی های آسیایی اوت شدند که البته این موضوع کاملا عجیب بود و به نوعی نشان دهنده انتخاب های اشتباه در وزنه ها بوده که نیاز به بازنگری جدید فدراسیون وزنه برداری در این مساله را دارد.

با وجود اینکه تکواندو ایران در این بازی ها 2 طلا کسب کرد اما از برخی نفرات چون خدابخشی و عاشورزاده انتظار می رفت که نتایج بهتری بگیرند. بعد از اتفاقاتی که در ریو برای این رشته رخ داد این انتظار وجود داشت تا فدراسیون تکواندو برنامه ریزی بهتری برای قهرمانان خود داشته باشد. اگر چه دو طلای رجبی و حسینی دو جوان تکواندو کار و البته دو نقره بختیار و سلحشوری در پومسه امیدهای زیادی را برای حضور جوانان با انگیزه ایجاد کرد و این هم جزو برنامه های ثمرداده شده این فدراسیون بود. با این حال هنوز هم می توان از ظرفیت نفراتی چون عاشورزاده و خدابخشی استفاده کرد. در بخش بانوان تکواندو نیز نتایج درخشان نبود و به جزء برنز ناهید کیانی بانوان نتوانستند رده خوبی را کسب کنند و یکی پس از دیگری حذف شدند.

** سورپرایزهای طلایی و رکوردی برای ایران

در این میان اما اتفاقات خوشایند برای کاروان ایران کم نبود. کاراته را می توان یکی از موفق ترین رشته ها دانست جایی که آن ها موفق شدند 2 طلا، 3 نقره و 3 برنز را کسب کنند. هر چند نفراتی چون مهدی زاده، عباسعلی و پورشیب شانس طلا بودند و انتظار می رفت مدال خوش رنگ تری را کسب کنند؛ نکته قابل توجه این است که تمامی نفرات اعزامی این رشته به جاکارتا مدال گرفتند. با این حال همه در بازی ها دیدند که سطح کاراته رشد زیادی داشته و با این روند در سال های آینده و به ویژه المپیک 2020 توکیو کار سخت تر شود. این بازی ها برای چنین رشته هایی به نوعی زنگ خطر هم بود چرا که نشان داد وقتی یک رشته المپیکی می شود تمام تیم ها تاچه حد برای رسیدن به مدال آن تلاش می کنند.

با وجود اینکه فدراسیون دوومیدانی روی 3 تا 4 مدال ورزشکاران این رشته حساب کرده بود اما شاید خود رییس فدراسیون روی مدال طلای حسین کیهانی که مقتدرانه و با شکستن رکورد بازی های آسیایی به دست آمد، هیچ حسابی نکرده بود. مدالی که ارزش فراوانی برای ایران داشت.

احسان حدادی نیز مطابق انتظار چهارمین مدال طلای خود در پرتاب دیسک را گرفت. امیر مرادی هم نقره مهمی را به دست آورد. اما در این میان شاید بتوان حسن تفتیان را ناکام بزرگ کاروان دوومیدانی ایران نامید. او با وجود اینکه احتمال مدال آوری اش در دوی 100 متر می رفت اما نتوانست رده خوبی را کسب کند و در 200 متر نیز از صعود به فینال بازماند. هرچند با وجود رکوردهای زیر 10 ثانیه در آسیا شاید کار تفتیان برای کسب مدال سخت بود اما انتظار می رفت رکورد او در فینال بهتر باشد. سپیده توکلی که امید فراوانی داشت ناکامی دوره گذشته خود را جبران کند در این دوره هم نتوانست به مدال برسد و در پرش ارتفاع هفتم شد. علی ثمری و شاهین مهردلان در پرتاب وزنه که چندماه پیش رکوردهای خوبی زده بودند در این دوره ناکام ماندند.

در وزنه برداری سهراب مرادی با شکستن رکورد جهان، دبل بهداد سلیمی و سعید علی حسینی در فوق سنگین که با طلای بهداد و خداحافظی اش همراه شد؛ مدال بسیار ارزشمند عالمیان پس از 44 سال؛ کسب دو مدال شمشیربازی، عملکرد فوق العاده رضا علیپور با طلای سنگنوردی، زهرا کیانی با نقره تالو، قهرمانی مقتدرانه حسن یزدانی و علیرضا کریمی در کشتی، سومین طلای سیفی در ووشو و البته درخشش خیره کننده مردان و دختران کبدی هم از دیگر موفقیت های مهم کاروان ایران در جاکارتا بود.

** رشته های پایه و المپیکی گمشده ورزش ایران

اما فراموش نکنیم یکی از نکاتی که نه تنها در این دوره بلکه در دوره های دیگر نیز به چشم می خورد عدم مدال آوری ایران در رشته های پایه است که البته مربوط به این دوره هم نیست. در حالی که بسیاری از کشورها در رشته هایی به مانند ژیمناستیک و شنا مدال های فراوانی را کسب می کنند اما ایران از این مدال ها محروم است؛ هر چند در ژیمناستیک پیشرفتی را به لحاظ تیمی نسبت به گذشته داشتیم اما سرعت ما می تواند تندتر باشد.

البته در این دوره چند اتفاق مهم رخ داد و ایران توانست در رشته هایی به مانند پینگ پنگ و واترپلو به مدال برسد. قطعا دو مدال برنز نوشادعالمیان و تیم ملی واترپلو نشان داد اگر در این چنین رشته ها برنامه ریزی وجود داشته باشد استعدادهایی هستند که می توانند مدال آور باشند.

در این میان ناکامی رشته هایی مانند دوچرخه سواری، بوکس، هندبال، تیراندازی و البته قایقرانی که بدون طلا ماند و هر چهار رشته هم در المپیک هم حاضر هستند نشان داد که باید تا المپیک 2020 توکیو و البته بازی های آسیایی 2022 برنامه ریزی بهتری را برای موفقیت این رشته ها انجام داد تا بتوان از مدال ها و البته موفقیت های آن  استفاده کرد.

به گزارش جی پلاس؛ بازی های آسیایی 2018 جاکارتا- پالمبانگ نشان داد که ورزش در آسیا هم رو به پیشرفت است و اگر غفلت کنیم شاید همین رده ششمی که ایران در این دوره به دست آورده در دوره های بعد دچار تغییر شود! کشوری به مانند هند درحال توسعه ورزش خود است و در این دوره بسیاری از عملکرد ورزشکاران این کشور شوکه شدند.

ورزش ایران پتانسیل زیادی دارد و در این دوره با وجود اینکه فراز و فرودهایی در ورزش مردان و  زنان داشتیم اما در مجموع کاروان ایران بر اساس هر نوع تحلیل فنی توانست با تعداد مدال قابل قبول و قرار گرفتن در رتبه ششمی و همچنین پیشرفت خوبی در بعضی رشته ها و نیز برخی رکوردشکنی ها، نمره خوبی بگیرد. اما در ورزشی که در هر لحظه در حال توسعه است باید بیش از این تلاش کرد و مسئولان فدراسیون و مسئولان کلان تر ورزش سیاست گذاری بهتری را انجام دهند. هر چند که در وهله اول قطعا کمیته ملی المپیک و حتی وزارت ورزش پی گیر نتایج رشته های مختلف خواهند بود تا علت ناکامی ها مورد بررسی قرار بگیرد و علل موفقیت ها نیز تقویت شوند.

فاصله دو سال تا آغاز المپیک 2020 توکیو فرصت زیادی نیست و شاید برای انجام بسیاری از کارها دیر هم باشد اما باید از زمان استفاده کرد و برنامه ریزی های مناسب برای توکیو و بازی های آسیایی 2022 را از همین امروز انجام داد. تکرار اشتباهات گذشته در رقابت های آینده، به خصوص در امر برنامه ریزی بعضی فدراسیون ها قطعا قابل قبول نخواهد بود و شاید دیگر فرصتی برای جبران نباشد. ورزش ایران پتانسیل بالایی دارد که می تواند موفقیت های بزرگ تری را هم کسب کند.

به گزارش جی پلاس؛ در پایان اما یکی از مهم ترین نکات غیرفنی کاروان ایران در بازی های آسیایی، نظم و البته رفتار صحیح ورزشکاران بود. در طول برگزاری بازی ها هیچ رفتار نادرست و غیر فرهنگی از سوی هیچ یک از ورزشکاران رخ نداد و تنها حاشیه پیش آمده در تیم ملی فوتبال امید هم با واکنش به موقع مسئولان همراه شد. این موضوع که با تایید قاطع رسانه های حاضر در جاکارتا هم همراه است در نتیجه افزایش وجهه فرهنگی و اخلاق مداری کاروان ورزشی در این دوره است که قطعا مانند مدال های طلای کاروان ایران اهمیت فراوان دارد.