پسرفت قابل پیش بینی والیبال؛ انتقاد همچنان ممنوع!

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، ملی پوشان والیبال ایران با وجود قرار گرفتن در گروهی متناسب در مرحله دوم رقابت های قهرمانی جهان، با قبول شکست 3-2 برابر کانادا پیش از پایان دور دوم امید خود را برای راه یابی به دور سوم و قرار گرفتن در جمع شش تیم برتر رقابت ها از دست دادند. به این ترتیب والیبال ایران نسبت به دوره قبلی رقابت ها که در لهستان برگزار می شود، قطعا نزول رتبه خواهد داشت چرا که ایران در آن دوره در جایگاه ششم قرار گرفته بود.

در شرایطی که رئیس فدراسیون منتقدان را با انواع و اقسام لقب ها توصیف می کند و مریض می خواند، باید گفت مریض واقعی تیم ملی است که بیماری اش باید درمان شود. تیمی که با تمام قوا راهی بازی های آسیایی شده و مدال طلا گرفته و فرصت کافی برای استراحت نداشته است. فرمت مسابقات دیدارهای سنگین و پیاپی پیش روی بازیکنان قرار می دهد و مسلما تیمی که از نظر بدنی در آمادگی کامل نباشد به راحتی کم می اورد.

دیر زمانی است که والیبال ایران اقتدار گذشته را ندارد. تیم هایی نظیر اسلوونی، بلژیک، فنلاند، کوبا، هلند و ... به سرعت پیشرفت داشته و خود را به سطح اول والیبال جهان رسانده اند اما در سوی مقابل ایران همچنان مشکلات زیادی از نظر فنی دارد.

مهم ترین مساله برطرف نشدن نقاط ضعف است. سالهاست که ایران در سرویس دچار مشکل بوده است. مربیان خارجی یکی پس از دیگری آمده اند و رفته اند و این مشکل همچنان پابرجاست. والیبال از نظر تکنیکی در آبشار، پاس و دفاع روی تور تکمیل شده است، اما از نظر سرویس هنوز در حال پیشرفت است و سرویس هایی که در چند سال اخیر زده می شود، به هیچ وجه در یکی دو دهه قبل سابقه نداشته است. با این حال ملی پوشان والیبال ایران جز یکی دو مهره آن هم نه به شکل مستمر و پیاپی از زدن سرویس خوب ناتوان هستند و با روند فعلی افزایش کیفیت سرویس ها، می توان انتظار شکست برابر تیم های ضعیف تر و درجه چندم را نیز داشت.

مساله بعدی عدم اعتماد به جوانان است. جوانانی که توانایی های خودشان را در گذشته و حتی در خلال همین مسابقات به اثبات رسانده اند، اما ترکیب نام آشنا و البته قدیمی عبادی پور، مرندی، موسوی، معروف هنوز شاکله اصلی تیم را تشکیل می دهند و جز یکی دو بازیکن، سایرین یا به کار گرفته نمی شوند یا این قدر دقایق اندکی در زمین هستند که فرصت نمی کنند خودشان را پیدا کنند.

عملکرد فعلی تیم ملی والیبال ایران نه تنها باعث عدم صعود به دور سوم شد، بلکه حتی امکان قرار گرفتن در جمع هشت تیم برتر رقابت ها را نیز از بین برد. البته هنوز یک دیدار دیگر با تیم قدرتمند آمریکا باقی مانده است و نتیجه آن دیدار جایگاه نهایی ایران در رقابت های جهانی را مشخص خواهد کرد. رتبه ای که احتمالا تک رقمی نخواهد بود.

موسوی و معروف در سال های پایانی والیبال خود به سر می برند و  عملکرد فعلی آنها نیز با چند سال پیش تفاوت زیادی دارد و افت آشکاری داشته است.  سالهاست در مسابقات قاره ای و حتی جهانی عادت کرده بودیم به قرار گرفتن موسوی در جمع بهترین مدافعان و معروف در جمع بهترین پاسورها، اما آمار اکنون نشان می دهد که این دو بازیکن نسبت به گذشته افت زیادی داشته اند و نسبت به همتایان خود در سایر تیمها عملکرد به مراتب ضعیف تری دارند.

به نظر می رسد دست اندرکاران والیبال ایران یک بار هم که شده باید یکی دو تورنمنت را فدای آینده والیبال کنند تا نسل جدید شرایط بازی کردن را پیدا کنند.  تیم دوم یا همان تیم (ب) راه اندازی شده اما صرفا نام یک تیم را یدک می کشد و مسئولان نهایت اعتمادی که به این تیم دارند این است که آن را روانه تورنمنتی در حد AVC کاپ کنند! با چنین شرایطی نباید انتظار داشت پشتوانه سازی و جوانگرایی به درستی انجام شود. مسئولان فدراسیون هم باید بپذیرند که آنها تنها افرادی در کره خاکی نیستند که والیبال را می فهمند!