در پانزدهمین جشن تصویر سال چه گذشت؟/ تصاویر

 عصر جمعه ۱۸ اسفند ۹۶ روز متفاوتی برای تصویری‌های ایران بود. حدود ساعت سه بود که گپ و خنده‌ها روی جاده سفید «تصویر سال» آغاز شد. هنرمندانی که در حیاط خانه هنرمندان گرد آمده بودند مقابل دوربین فرهاد توکلی فارسی قدم زدند و صداهای آشنای چلیک چلیک سمفونی‌ای از مهربانی و دوستی و محبت را رقم زدند. پیاده‌روی خاطره‌انگیزی که دو ساعتی طول کشید تا ساعت پنج که درهای تالار شهناز و ناصری باز شود و قرارها روی صندلی سالن قرار بگیرند. حبیب رضایی از ساعت ۵ و نیم اجرای  اختتامیه را کلید زد و سامان احتشامی نیز در تمام لحظات با فشردن کلیدهای پیانو دل به دل او داد تا از حاضران دلربایی کنند. 

سامان احتشامی در میانه برنامه به همراهی هانا کامکار و مهدی مختاری آمد تا قطعه شهزاده‌ی رویا را سه نفره اجرا کنند. دومین اجرا هم قطعه «نوروز تو راهه» با اجرای ویژه سایه سدیفی و صدا سدیفی با ساز قانون بود.

حبیب رضایی به مناسبت ولادت حضرت زهرا(س) و روز زن، همه مردها را ناگزیر کرد که برای ادای احترام روی پا بایستند و ارادت خودشان را به مقام بانوان ابراز کنند.

 

 

سیف‌اله صمدیان دبیر پانزدهمین دوره جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر گزارشی کوتاه از روند برگزاری پانزدهمین دوره تصویر سال ارایه کرد و گفت: دولت باید یاد بگیرد، اتفاق‌های سالم فرهنگی را به دور از سیاست زدگی‌ها برگزار کند.

او از هنرمندان شهرستانی هم یادکرد که به هزار دلیل نمی‌توانند و نتوانستند در مراسم و باشند و حتا مجال نداشتند نمایشگاه را ببینند و تاکید کرد ضروری‌ است فکری برای این موضوع بشود.

صمدیان گفت: باور کنید برگزاری «تصویر سال» به مدت ۱۵ سال، اتفاق عجیبی در ایران است. این اتفاق با کمک سه هزار هنرمند در شاخه های مختلف عملی شده است.  این حرکت مستقل، ۱۵ سال روی پای خود ایستاده و رقیب خودش بوده است. واقعیت جامعه ایران این است که باید لباس سیاست زدگی را درآوریم و سر یک سفره مشترک بنشینیم.

صمدیان با یادآوری اینکه تصویر سال در هیچ کدام از دوره‌های برگزاری، به تفکر هنرمندان کاری نداشته است، افزود: ما تلاش کرده‌ایم به بقیه بفهمانیم که این رویداد ملی است. او به همراهی همراهی پرویز کرمی دبیرکل دومین جشنواره ایران ساخت هم برای اجرای این بخش اشاره کرد و گفت در این بخش هفت نفر – بدون اولویت - جایزه می‌گیرند.

 

حبیب رضایی – بازیگر – که اجرای این مراسم را برعهده داشت از سن بلوغ گفت و پانزده‌سالگی و سرکشی‌ها و غرور و...، اضافه کرد: ما اینجا به برگزیده‌ها جایزه می‌دهیم، البته نه مثل جشنواره فیلم فجر، دو تا دو تا که همه راضی باشند، ما از ترس جایزه نمی‌دهیم!

در بخشی از این مراسم، کلیپی از نوازندگی سامان احتشامی که شوخی با قطعات معروف موسیقی دنیا بود پخش شد که خود او ادامه، قطعه را به‌صورت زنده با پیانو روی صحنه اجرا کرد.

 

 

از حیدر رضایی مدیر پروژه عکاسی از مناطق محروم، محمد گل‌جامجو، احمد معینی‌جم و مرتضی نیکوبذل هم تقدیر شد. 

مرتضی نیکوبذل – عکاس - بعد از گرفتن لوح تقدیرش به‌خاطر حضور در بخش مالتی‌مدیاهای تصویر، خاطره‌ای از حضورش در کلاس‌های صمدیان تعریف کرد و گفت: من خیلی رو داشتم که توانستم بین بزرگان جایی برای خودم باز کنم. الان هم بعد از دو دهه عکاسی نباید به بچه‌های تازه کار از بالا به پایین نگاه کنیم. امیدوار هستم که تعداد ما آدم های پررو زیاد شود تا توی روی این دنیا بایستیم.

 

صمدیان در همین بخش، تقدیر از آلفرد یعقوب‌زاده درباره این عکاس، توضیح داد: آلفرد از استثناهای عکاسی ایران و جهان است که ۳۰ سال از دو طرف درگیر در انتفاضه عکاسی کرده است. یعقوب زاده در چچن زخمی شد و آژانسی که برای شان کار می کند، هواپیمایی را اجاره کرد تا او را برای درمان به فرانسه برگرداند. حالا هم در پاریس بستری است.

 

 

امسال اما صمدیان یک نفر را به‌عنوان پدیده سال فیلم‌سازی کوتاه معرفی کرد. قصیده گلمکانی؛ صمدیان گفت: قصیده همیشه می‌گفت، آرزو دارم یک تندیسک «تصویر سال» را به خانه ببرم. من هم گفتم اگر در یک سال، سه فیلم بسازی تندیس را به تو می‌دهم؛ اما او در یک سال هشت فیلم ساخت و در جشنواره‌های بین‌المللی معتبری هم حضور پیدا کرد.

داریوش فرهنگ – کارگردان - هم که برای تقدیر از قصیده گلمکانی روی صحنه آمد، گفت: قصیده پدیده‌ای است که در یک سال، هشت فیلم ساخته و من پدیده‌ای هستم که در هشت سال یک فیلم هم نساخته‌ام!

هوشنگ گلمکانی – منتقد سینما – هم کوتاه صحبت کرد: قصیده همیشه دختر بی‌قراری بوده است و کارهایش را هم از من پنهان می‌کند. او کلاس‌های زیادی از گلدوزی تا منجوق دوزی رفت. پس از اینکه به فرانسه رفت، گمگشته اش را پیدا کرد که در واقع همیشه نزدیکش بوده است، ولی از آن پرهیز می کرد، چون نگران بود کارهایش زیر اسم من قرار گیرد. از وقتی قصیده تصمیم گرفت در زمینه فیلم کار کند، جدا از من ایستاد و من را دور کرد. در سال‌های آینده هم احتمالا به جای گفتن «قصیده دختر هوشنگ گلمکانی» می‌گویند این پیرمرد پدر قصیده گلمکانی است.

 

 

امسال جایزه‌ای به تصویر سال اضافه شده بود بدون شرط سنی. خانواده زنده‌یاد وحید سهرابی‌ابد بانی‌اش بودند. «جایزه عکاس سال وحید ابد». در نخستین سال برگزاری این جایزه به محمدحسین ولایتی رسید؛ جایزه نقدی سه میلیون تومانی و تندیس تصویر سال را مریم سهرابی‌ابد با کودک خردسال زنده‌یاد وحید سهرابی ابد روی سن به برنده اهدا کردند. 

 

همان اوایل مراسم حبیب رضایی اعلام کرد به سه نفر از بهترین تشویق‌کننده‌ها در مراسم امشب سه جایزه‌‌ی نقدی ۲۰۰ هزار تومانی اعطا می‌شود. این وعده در پایان مراسم عملی کردند و سه نفر از تماشاگران حاضر در سالن که بهترین و بیشترین تشویق را در طول برنامه داشتند، با اهدای ۲۰۰ هزار تومان تقدیر شد.

صمدیان در پایان این مراسم، با تشکر از  همه‌ی آنها که سهمی در اجرای پانزدهمین جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر داشتند با آوردن نامشان،‌ قدردانی کرد. و با قدرشناسی از مجید رجبی معمار – مدیرعامل خانه هنرمندان ایران- گفت: او توانست اقشار فکری مختلف با دیدگاه های متفاوت را کنار هم بیاورد، بویژه در جامعه سیاست زده ما، همه جناح ها به خانه هنرمندان ایران اعتماد کرده اند.

جایزه نفرات برتر توسط داوران هر بخش به ایشان اهدا شد. در بخش‌های ویژه علاوه بر لوح تقدیر به هر نفر ده میلیون ریال و در بخش مسابقه جوانان زیر ۲۵ سال، جایزه‌ی برنده تندیس ده میلیون ریال،‌ دیپلم افتخار هفت میلیون و برنده لوح تقدیر با سه میلیون ریال وجه نقد از سوی بنیاد رسول‌اف همراه بود.

برندگان هر بخش، روی سن با داوران عکس گروهی یادگاری می‌گرفتند.

 

 

تصویر سال شامگاه یکشنبه تمام می‌شود. امروز شنبه خانه هنرمندان برای تماشای نمایشگاه تصویر سال تعطیل است اما نمایش فیلم‌ها در دو تالار شهناز و ناصری ادامه دارد. فیلم‌های برگزیده پانزدهمین جشنواره فیلم تصویر بیستم اسفند در تالار ناصری هم یک‌بار دیگر به نمایش در می‌آیند.