یک هشدار برای امنیت سرورهای اکران فیلم در سینماها

ایسنا نوشت؛ در این زمینه امیرحسین سحرخیز - عضو هیأت مدیره اتحادیه و مدیرعامل استودیو روشنا - با بیانی ساده توضیح داد که چه مشکلی در سرورها وجود دارد که درخواست خارج شدن آن‌ها مطرح شده است.

او در گفت‌وگویی با بیان اینکه «سیستم دیجیتال سینما سبب شد فروش فیلم‌ها تضمین شود، چرا که در آن امنیت کافی وجود دارد و امکان کپی از فیلم‌ها گرفته شده و همچنین جلوی نمایش غیر محدود آن‌ها را هم می‌گیرد»، درباره نحوه عملکرد این سیستم توضیح داد: فایلی که قرار است برای نمایش به سالن سینما برود که به آن DCP گفته می‌شود، حاوی قفلی است که روی یک سرور خاص و در زمانی خاص که ما، آن را تعریف می‌کنیم توسط یک کلید باز خواهد شد. اگر امنیت این قفل از بین برود امنیت نمایش فیلم نیز از بین می‌رود. آنچه در مورد سرورهایی که الان محل بحث هستند اتفاق افتاده، این است که کلیدی که برای باز شدن آن قفل به کار می‌رود و ما اصطلاحا به آن KDM می‌گوییم، قابل دستکاری است یعنی می‌توان آن را تغییر داد و زمان نمایش فیلم را به صورت نامحدود افزایش داد. درواقع این سرورها از استاندارد مشخصی تبعیت نمی‌کنند و قفل می‌تواند دستکاری شود.

سحرخیز با اشاره به اینکه این اتفاق همانند آن است که شما از یک شرکت قفلی را خریداری کنید که کلیدهای دیگر قفل‌ها هم آن را باز می‌کند، گفت: چنین قفلی دیگر نه امنیت دارد و نه کارکرد اما نکته دیگری که در ایران وجود دارد، این است که این دستگاه‌ها از هیچ پروسه کنترل کیفیت و استانداردی عبور نکرده‌اند. این دستگاه‌ها در تمام دنیا در یک جریان کنترل کیفیت (QC) بررسی می‌شوند ولی در ایران چنین مسیری را طی نکردند و وقتی وارد سیستم شدند مشخص شد ایرادهایی دارند. ایرادها گزارش شدند که بخشی از آن‌ها برطرف شد و بخشی دیگر هم برطرف نشده است.

وی با بیان اینکه سازمان استاندارد ایران در این مورد یک بخش تخصصی برای بررسی و ارزیابی ندارد، ادامه داد: در دنیا یک سازمان مشخص که متشکل از شرکت‌های بزرگ سینمایی است، وجود دارد که استانداردها در آنجا تعیین می‌شود. این سازمان که به اختصار DCI نامیده می‌شود، تنها به شرکت‌هایی اجازه می‌دهد دستگاهی را بسازند و وارد بازار کنند که از استاندارهای وضع شده این سازمان تبعیت کنند. اگر استاندارد لازم برای برای یک سرور در این سازمان تایید نشود هیچ کس نمی‌تواند آن را در دنیا بفروشد اما در ایران دوستان می‌گویند، دستگاه ما خوب است و خودمان آن را تست کرده‌ایم در حالی که لزوما وقتی سازنده می‌گوید محصولش خوب است، این ادعا نمی‌تواند قابل استناد باشد و باید یک مرجعی متشکل از افراد غیرذینفع آن دستگاه را بررسی کیفی کنند تا اشکال‌ها پیدا شده و برطرف شود.

عضو هیأت مدیره اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران با یاداوری زمانی که سرورهای خارجی از شرکت‌های مختلف در سینماهای ایران استفاده می‌شدند، گفت:‌ از سرورهای جدید که به عنوان ساخت وطن و تولید ملی معرفی شده‌اند، هیچ پیشینه‌ای موجود نیست. نمی‌دانیم نرم افزار آن را چه کسی تولید کرده یا در کجا تولید شده‌اند. در واقع هیچ اطلاعاتی از آن‌ها نداریم ولی اطمینان دارم که ایرانی نیستند. به نظرم سِرور ملی یک حرف پرطمطراق است. این نرم‌افزار هم خارجی است و هم بی‌نام و نشان. این در حالی است که در سیستم‌های سینمایی نمی‌توانید محصول بی‌نام و نشان داشته باشید. امنیت فیلم‌ها برای سازنده و سیستم پخش مهم است. حتی در مورد پروژکتورهای استاندارد سینمای دنیا، فقط سه - چهار کمپانی هستند که اجازه ساخت آن‌ها را دارند. در ایران همه می‌خواهند سرور بسازند و بگویند ملی است. طبیعتاً این‌ها آزمون و خطا دارد و فقط خودشان تصور می‌کنند کارشان بی‌نقص است در صورتی که یک مجموعه ثالث آن‌ها را چک نکرده است.

وی افزود: متاسفانه مشکل فعلی ما با این سرورها همین است که امنیت KDM ندارند و حدود ۱۰۰ دستگاه با این مشخصات در چرخه اکران هستند که تعدادشان در تهران کم است ولی در کل کشور پخش شده‌اند.

سحرخیز در پایان گفت: البته ایرادهای دیگری هم به این سیستم وارد است ولی فعلا برای ما امنیت آن بیش از هر چیزی اهمیت دارد. در این مورد نامه‌ای هم از سوی اتحادیه به موسسه «سینما شهر» فرستاده شد که بعد از موسسه با بنده تماس گرفتند و درباره جزئیات نامه کسب اطلاع کردند. بعد از مدتی کوتاه هم وجود این مشکل را تایید کردند اما تاکنون اطلاعی از زمان و نحوه رفع آن نداریم. قبلاً هم یک سرور دیگر ایرادهایی داشت که پس از بررسی و گزارش بلافاصله از اکران خارج شد و وقتی هم آن را اصلاح کردند و پس از چک کردن آن را تایید کردیم، حدود یک تا دو ماه طول کشید تا آن را دوباره به چرخه اکران برگردانند اما در این مورد اخیر به نظرم رفتار دوگانه‌ای اتفاق افتاده است.