بزرگداشت رابرت دنیرو در ترایبکا

به گزارش جماران، جشنواره فیلم ترایبکا امسال جشن «دنیروکان» خود را برای گرامیداشت یکی از بنیانگذاران نمادینش از دیروز با گفت‌وگوی هیجان انگیز کوئنتین تارانتینو و رابرت دنیرو شروع کرد.

مهر نوشت:این رویداد بعدازظهر جمعه با نمایش فیلم «جکی براون»، سومین فیلم تارانتینو که سال ۱۹۹۷ ساخته شد، در نسخه ۳۵ میلی‌متری زیبا که از مارتین اسکورسیزی وام گرفته شده بود، آغاز شد. دنیرو در این فیلم در نقش مکمل کلیدی لوییس گارا که به تازگی از زندان آزاد شده و مردی کم حرف با توانایی رفتار خشونت سریع است، بازی کرده است.

رابرت دنیرو ۸۰ ساله، با کوئنتین تارانتینو ۶۱ ساله، پس از نمایش جکی براون در جشنواره فیلم ترایبکا ۲۰۲۴ در نیویورک، ۲۷ سال پس از اکران فیلم نامزد اسکار، به بحث نشستند.

تارانتینو سینماگری که سریع صحبت می‌کند در برابر دنیرو که اصولاً کم حرف است، در طول بحث ۴۰ دقیقه‌ای خود پس از فیلم، پیش از هر چیز به تحسین توانایی بازیگر در به تصویر در آوردن کمدی «جکی براون» پرداخت و بازی دنیرو در نقش مردی کم حرف را ستود.

در رابطه با جکی براون، تارانتینو در صحبت با دنیرو اعتراف کرد: احساس می‌کردم که یک جورهایی تو را عصبانی کرده‌ام. شخصیت شما گویی دیالوگ زیادی نداشت. در این فیلم، دنیرو نقش مردی آرام را بازی کرد که اخیراً از زندان آزاد شده بود و درگیر داستانی با پیچش های غیرمنتظره شده بود.

تارانتینو درباره این نقش گفت: این نقش دیالوگ زیادی نداشت و بیشتر بازیگری با وضعیت بدنی، رفتار و جزییات خود را نشان می داد؛ برای همین به نظر من شما بهترین بازیگر جهان هستید.

تارانتینو که پس از تماشای فیلم، از احساس تماشای «جکی براون» در سال ۱۹۹۵، از مراکز خرید شلوغ گرفته تا نبود تلفن همراه، لذت برده بود، این مطلب را با مردم در میان گذاشت که چگونه یک کارگردان دنیرو را کارگردانی می‌کند و به شوخی گفت: اگر من چیزی نگویم، او می‌گوید «چه فکری کردی؟»

با این حال، تارانتینو گفت که با راهنمایی اولو گروسبارد کارگردان نمایش در موسسه ساندنس، برای روش‌شناسی دنیرو آماده شده است. او به تارانتینو در فیلم «سگ‌های انباری» توصیه کرده بود تا عمیق‌تر به شخصیت‌ها بپردازد و درباره دنیرو هم گفت: ببین، وقتی بابی (دنیرو) کفش‌هایی را که شخصیت می‌خواهد، پیدا کرد یعنی بخش بزرگی از شخصیت‌پردازی برایش روشن شده است.

تارانتینو ادامه داد: خب، بابی به من نگاه کرد و پرسید لویی چه کفشی می‌پوشد؟ و من جوابش را داشتم! پاسخ این بود که اصولاً پس از سال‌ها ماندن در زندان، کفش‌های ورزشی تنیس با یک انگشت خمیده ویژگی شخصیت است و دنیرو گفت: پاسخ خوبی است.

تارانتینو همچنین درباره موضوعی حرف زد که گفت مدت‌هاست ذهن او را به خود مشغول کرده: چرا مایک نیکولز دنیرو را از فیلمی که بعد به «دختر خداحافظی» نیل سایمون بدل شد، کنار گذاشت؟ پروژه‌ای که ابتدا با نام «بوگارت اینجا خوابید؟» در دست ساخت بود و در نهایت کارگردانی این فیلم توسط هربرت راس به پایان رسید و نقش اصلی آن به ریچارد دریفوس رسید که برای آن جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار ۱۹۷۸ را دریافت کرد.

دنیرو گفت پس از برنده شدن اسکار بازیگر نقش مکمل برای فیلم «پدرخوانده» قسمت دوم و همکاری با چهره هایی چون برناردو برتولوچی در «۱۹۰۰»، مارتین اسکورسیزی با «راننده تاکسی» و الیا کازان در «آخرین تایکون»، این نقش را هم در میان مجموعه‌ای از کارها دریافت کرد.

در حین تمرین در برادران وارنر بود که نه نیکولز و نه دنیرو احساس خوبی از فیلم نداشتند. دنیرو گفت: خودم را سرزنش می‌کنم که انواع خاصی از کمدی را نمی‌شناختم. این نوع خاصی از کمدی نیل سایمون بود که زمان‌بندی آن باید به شکلی خاص می‌بود و من احساس شوقی از آن نمی گرفتم.

وی افزود: جواب نمی‌داد. حدود دو هفته فیلمبرداری کردیم و دیدم جواب نمی‌دهد. سه بار در زندگی‌ام چنین تجربه‌ای با یک کارگردان داشتم و این یکی از آنها بود.

دنیرو گفت: حتی قصد داشتم حقوقم را نگیرم و یک هفته دیگر تمرین کنیم. بعد جلسه ای با نیکولز تشکیل شد و او گفت فکر می‌کند که باید به کار پایان دهیم. احساس وحشتناکی داشت. او واقعاً ناراحت بود.

فیلمنامه در نهایت توسط سایمون بازنویسی و به «دختر خداحافظی» بدل شد و کازان هم از این خبر بسیار خوشحال شد زیرا توانست دنیرو را در «آخرین تایکون» جلوی دوربین ببرد.

دنیرو گفت: درباره کازان شنیده بودم و ملاقات با او را چند بار تجربه کردم، همه شهرت او را می‌دانستند، اینکه کار با او یعنی چه، بنابراین من بسیار خوش شانس بودم که از آنجا نزد کازانی رفتم که عاشق بازیگران است. کار نیکولز روش متفاوتی بود و دیدم کازان همه آن چیزی بود که شنیده بودم.

دنیرو گفت در نهایت با نیکولز در یک مهمانی شام ملاقات کرد و در آنجا وی از دنیرو عذرخواهی کرد و دنیرو به وی گفت هیچ مشکلی ندارد و گاهی چنین اتفاقی می‌افتد.

وی تاکید کرد که در بیشتر موارد، رویکرد وی برای کار با کارگردانانی با شخصیت‌های مختلف و تئوری‌های با رویکردهای متفاوت، این است که فقط کار کند. وی افزود: وقتی وارد پروژه شدم، با آنها هستم. همه به هم احترام می‌گذارند، برای من که این طور است.

وی افزود: فیلم راه خود را پیدا خواهد کرد. می توانی نظر خود را بدهی، من چیزهایی را پیشنهاد می کنم و گاهی اوقات هم ممکن است با هم اختلاف داشته باشیم.

تارانتینو از دنیرو پرسید که چگونه با بازیگران جوان تر، بازیگران بریتانیایی و بازیگران قبل از براندو مانند تونی کورتیس که سبک‌های بازیگری متفاوتی دارند، ارتباط برقرار می کند. برای دنیرو اما چنین لحظاتی هرگز موشک هوا کردن نبوده و گفت: بخشی از بازیگری است. باید این کار را انجام دهی، به همین دلیل است که من دوست دارم با بچه‌ها و حتی حیوانات کار کنم. آنها غیرقابل پیش بینی هستند، اما خوب است.

جکی براون روز کریسمس سال ۱۹۹۷ در سینماها اکران شد و در اولین نمایش خود با تحسین منتقدان روبه رو شد. این پروژه همچنین در باکس آفیس هم موفق شد و در حالی که با بودجه ۱۲ میلیون دلاری ساخته شده بود، ۷۴.۷ میلیون دلار فروش کرد.

در کنار دنیرو که نقش لوئی گارا را در این فیلم بر عهده داشت، ستاره‌های دیگری در این فیلم نقش آفرینی کردند که شامل پم گریر، ساموئل ال جکسون، رابرت فورستر، بریجت فوندا و مایکل کیتون بودند. فورستر بر اساس بازی خود نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد، در حالی که گریر و جکسون نامزدهای گلدن گلوب بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر مرد را به دست آوردند.

دنیرو روز جمعه در اکران «تحلیش کن!» هم حضور یافت و با بیلی کریستال دیگر شخصیت این فیلم همراه شد و پس از آن در نشستی که کینگ وظیفه میزبانی را برعهده داشت، صحنه صحبت کردند. این فیلم ۲۵ سال پیش سال ۱۹۹۹ اکران شد.

برنامه «دنیرو کان» قرار است در آخر هفته با نمایش فیلم‌هایی مانند «پدرخوانده قسمت دوم»، «دفترچه امیدبخش نقره‌ای»، «رفقای خوب» و «شکارچی گوزن» ادامه یابد.