بازیگر "آکتور" : مردم دوست دارند مدام دعوا ببینند!

چرا مردم خشونت دوست دارند؟

ایسنا نوشت؛ بازیگر «آکتور» ابتدا در واکنش به این جمله که «مدت هاست اغلب سریال های شبکه نمایش خانگی با نمایش خشونت، کلاهبرداری، خیانت و قتل در پی جذب مخاطب است؛ نگاه شما به «آکتور» به عنوان مجموعه ای با قصه های واقعی اما با حداقل خشونت چیست؟» خاطرنشان می کند: من هم کاملا موافق این نظر هستم. «آکتور» یک سریال آرام اما کاملاً واقعی است. قبول دارم که سریال های شبکه نمایش خانگی مدت‌هاست با تنش و خشونت همراه بوده‌اند. از «میدان سرخ»ی که خودم در آن بازی داشتم تا بقیه‌ سریال های دیگر که نام نمی برم همه با خشونت و تنش همراه بوده‌اند. نمی‌دانم به چه دلیل؟ چند سالی است که انگار از نویسندگان خواسته شده که فقط قصه های خشونت آمیز بنویسند؛ البته ناگفته نماند که خواسته مردم هم مهم است و واقعا هم از چنین داستان‌هایی استقبال می شود.

او ادامه می دهد: خاطرم هست زمانی که مواد مخدر فقط دو گونه تریاک و هروئین بود، بیشتر سریال هایی که آن زمان ساخته می‌شدند با مضمون معضل بزرگ اعتیاد همراه بودند اما الان که این معضل همچنان در جامعه ما وجود دارد ،خیلی هم بیشتر شده و اغلب خانواده های ایرانی به نوعی درگیر این معضل هستند، اما دیگر به اعتیاد آنچنان که باید، پرداخته نمی‌شود؛ یعنی انگار مردم دوست دارند فقط دعوا ببینند. البته مسلم است که مردم دوست ندارند خشن باشند اما خوراک فرهنگی ای که اخیرا برای مردم در شبکه نمایش خانگی یا سینما در نظر گرفته شده مردم را بیشتر به این سمت سوق می دهد.

به گروه سنی در تماشای سریال ها توجه نمی شود

پتکی سپس بر لزوم توجه به رده بندی سنی برای انتشار سریال هایی که با خشونت همراه هستند اشاره و تاکید می کند: این روزها دسترسی به موبایل برای همه کودکان و نوجوانان فراهم شده است و افراد بدون توجه به رده بندی سنی، سریال هایی که مناسب سنشان نیست را تماشا می کنند. اکثر سریال ها در ابتدای قصه گوشزد می کنند زیر ۱۸ سال تماشا نکنند اما واقعاً به این نکته توجه می شود؛ این در حالی است که نه فقط افراد زیر ۱۸ سال حتی کودکان کوچکتر هم این مجموعه ها را می بینند. اگر ما به عنوان مخاطب در لحظه خشونت، تلویزیون را خاموش کنیم تا کودک نظاره گر این صحنه ها و اتفاقات بد نباشد، بچه ها آنقدر زرنگ و باهوش هستند که سال ها به چرایی پاسخ سوال فکر می‌کنند و به نظرم این بدتر از دیدن آن لحظه خشونت است. واقعاً نمی‌دانم تاییدکننده این فیلمنامه ها چه کسانی هستند و یا اینکه مردم ما واقعا می خواهند خشونت تماشا کنند.

«آکتور» شیک و قشنگ است 

او سپس به قصه «آکتور» اشاره می کند: الان «آکتور» آمده و سریالی است که هنر بازیگری را نشان می دهد و یک زندگی واقعی را به تصویر کشیده است. از طرفی هم آمده یک راهکار به نیروی انتظامی نشان داده که کسانی هستند در این مملکت که نقش خودشان را ندارند و مدام نقش دیگران را بازی می کنند، شاید همین ها برای شما(نیروی انتظامی) مفید باشند. به نظرم «آکتور» سریال شیک و قشنگی است. وقتی این اثر توانسته در رقابت با سریال های بین المللی موفق به کسب جایزه بزرگ جشنواره سریز مانیا شود پس جای تشویق دارد. من به شخصه برای موفقیت این سریال خیلی خوشحال شدم.

بازیگر نقش سرگرد غفوری در «آکتور» همچنین اظهار می کند: نقشم تا پایان سریال حضور دارد اما کمرنگ و پررنگ می‌شود. در بعضی قصه ها خیلی حضور دارم اما در مجموع در ۱۴ قسمت پایانی خیلی پررنگ نیستم. «آکتور» سریالی است که من مطمئنم مخاطبش را راضی می کند؛ به خصوص در قسمت پایانی چون پایان تلخی ندارد. «آکتور» برای من تجربه خوبی بود و بیشتر با آقای نیما جاویدی کار کردن برایم ارزش داشت و راضی بودم. ایشان به من اعتماد کرد. من به همراه آقای جعفری نقش افسر آگاهی بازنشسته را ایفا کردیم و قطعا برایمان جذابیت‌هایی داشت؛ اما کمترین نام هایی که در رسانه های مجازی که «آکتور» را تبلیغ می‌کنند، برده شد، ما دو نفر بودیم و این خوشایند نیست. به خصوص آقای جعفری که سالهاست در عرصه تئاتر زحمت کشیده و حقش این نیست. حتی اگر دقت کرده باشید عکسی از ما دو نفر هم در رسانه ها برای حضور در «آکتور» یافت نمی شود. دلیلش را نمی دانم.

آینده روشنی برای شبکه نمایش خانگی نمی بینم

بازیگر سریال های «گذر از رنج ها»، «دلدادگان»، «کلبه ای در مه»، «آرماندو»، «سیاوش» و «میدان سرخ» در ادامه در پاسخ به اینکه برای شبکه نمایش خانگی چه آینده ای می بینید و اگر بخواهید این شبکه را در مقابل تلویزیون قرار بدهید چه جایگاهی برایش متصور می شوید؟ چنین می گوید: من آینده خوبی برایش نمی‌بینم چون پول خیلی زیادی در سینمای خانگی می چرخد و به نظرم اتفاقا این شبکه روند پیشرفت خیلی از بازیگران را متوقف کرده است؛ البته جسارت نشود به هنرمندان عزیز اما همه ما می دانیم که سریال های شبکه نمایش خانگی با تلفن های همراه تماشا می شوند و تصویر هرچقدر هم که بخواهد بزرگ باشد از کف دو دست که بیشتر نمی‌شود. اگر هم بخواهند سریال های شبکه نمایش خانگی را با کارت حافظه (فلش) در تلویزیون تماشا کنند به نظرم باز هم بازی ها به وضوح دیده نمی‌شوند و تشخیص بازی های خوب و بد دشوار می‌شود.

او تصریح می کند: به اعتقاد من خیلی از بازیگران اتفاقاً در شبکه نمایش خانگی نه تنها پیشرفت نداشته اند بلکه در روند بازیگری شان پسرفت هم داشته‌اند و یا دست کم درجا زده اند. بنابراین من خیلی آینده روشنی برای شبکه نمایش خانگی نمی بینم. می دانم تمام این حرف ها به ضررم تمام می‌شود. شاید دوستان با خود بگویند مجید پتکی با شبکه نمایش خانگی کار می کند و نان همین سفره را می خورد. درست است من نان همین سفره را می خورم اما باید این حرف ها را هم بگویم. نکته دیگر اینکه تعداد بازیگرانی که در شبکه نمایش خانگی کار می کنند در قالب همان ۴۰ یا ۵۰ نفر مدام تکرار می شود و به نظرم فضا برای ورود نیروهای جدید باز نبوده است. شاید هم من اشتباه می کنم ولی نظر شخصی ام این است. ان شاءالله که نظر من اشتباه باشد نه اینکه واقعا اینطور باشد.

این بازیگر سپس در پاسخ به اینکه اگر بخواهید «آکتور» را در یک جمله قضاوت کنید چه می گویید؟ اظهار می کند: من «آکتور» را مثل شروع سریال که با جمله ای از شکسپیر آغاز می‌شود قضاوت می‌کنم. یعنی همه ما در این دنیا بازیگریم و نقش بازی می کنیم. به نظرم همین که مخاطب به این جمله برسد کافیست که فکر می کنم خوشبختانه «آکتور» در رساندن این مفهوم موفق بوده است. به عنوان مثال در بخشی از داستان که مربوط به خانه سالمندان می شد مشاهده کردید که چقدر حرف ها زده شد که کاملاً هم آموزنده بود. «آکتور» لابه لای قصه های پلیسی جنایی، رگه های عاطفی، عشق و احساسات هم دارد. بقیه سریال ها هم اینگونه هستند اما خشونت در آنها بالا رفته است و خوب نیست.

دو سریال جدید دارم

مجید پتکی در پایان درباره کارهای جدیدش اعلام می کند: در حال حاضر مشغول بازی در دو سریال هستم. سریال «عشق بدون خطبه» برای شبکه نمایش خانگی به کارگردانی آقای برزو نیک نژاد تولید می شود. یکی از دلایلی که ایشان مرا برای بازی در این سریال انتخاب کرد بنا به گفته خودشان، تماشای قسمت دوم «آکتور» بود که به قصه ورود کردم. برای تلویزیون هم  یک سریال با عنوان «هادی» دارم که همچنان مشغول کار هستیم.