اگر مخاطب فیلم‌های «هالیوود» و «بالیوود» به صورت همزمان باشید، حتما متوجه تفاوت‌های بسیار این دو دنیای سینمایی شده‌اید. تفاوت در قصه، طرح، دیالوگ‌ها، بازیگری هنرپیشه‌ها و ... ؛ مثلا در بیشتر فیلم‌های هندی، آهنگ، رقص و رنگ می‌بینیم در حالی که آثار هالیوودی به جز فیلم‌های موزیکال این ویژگی را ندارند.
جی پلاس، به نقل از الجزیره، به فیلم‌هایی هالیوودی در دهه ۵۰ و ۶۰ قرن گذشته که نگاهی بیندازید، خواهید دید که بسیاری از آنها با ترانه هایی همراه هستند. این در حالی است که اکنون هالیوود خود را ملزم به ساختن چند آهنگ و موزیک ویدیو برای فیلم‌هایش نمی‌بیند و تقریبا این شیوه قدیمی را رها کرده است. با این همه موسیقی همچنان قلب فیلم‌های بالیوودی است و اغلب مخاطبان فیلم‌های هندی، این آثار را با آهنگ‌هایشان می‌شناسند.
ایسنا نوشت؛ در دهه ۵۰ و ۶۰ میان فیلم‌های آمریکایی و موسیقی پاپ رابطه نزدیکی وجود داشت و ترانه ها جزء مهمی از فیلم‌ها محسوب می‌شدند. در میان سال‌های ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۴ آهنگ فیلم‌هایی که از آنها موزیک ویدئو می‌ساختند، جزو پرفروش ترین آلبوم‌های موسیقی در آمریکا بودند و سینما نقش مهمی در شهرت این قطعات موسیقی داشت.
با وجود اینکه در دهه ۹۰ میلادی فیلم‌های هالیوودی موسیقی و موزیک ویدیو را تقریبا رها کرده بودند اما در این دهه هم آهنگ‌هایی که برای برخی از فیلم‌ها ساخته شد، مورد توجه قرار گرفت. مانند قطعه «I Will Always Love You» از فیلم «بادیگارد» که در سال ۱۹۹۲ به کارگردانی میک جکسون ساخته شد. این ترانه به مدت ۱۴ هفته در رتبه اول لیست «Billboard Hot ۱۰۰» قرار داشت و پرفروش ترین آهنگی شد که توسط یک زن در آمریکا خوانده شده است. این آهنگ در سطح جهانی هم بسیار درخشید. ویتنی هیوستون، خواننده این آهنگ نیز برنده جایزه گرمی شد.
ویتنی هیوستون و کوین کاستنر در فیلم هالیوودی «بادیگارد»
از دهه اول قرن ۲۱ با وجود محبوبیت سبک پاپ و هیپ هاپ در میان جوانان و نوجوانان، فیلم‌ها موسیقی و موزک ویدیو را رها کردند و دیگر خود را ملزم به معرفی آهنگ‌ها نمی‌دانستند اما موسیقی در این سال ها خود به تنهایی به رقیبی بزرگ برای صنعت سینما تبدیل شد و خارج از سایه فیلم‌ها به یک غول تجاری بزرگ بدل گشت. اکنون تعداد بسیار کمی از فیلم‌های هالیوودی از موزیک ویدیوها و آهنگ‌ها بهره می‌برند.
در سینمای هند یا همان بالیوود بر عکس هالیوود موسیقی همچنان نقش بسیار مهمی بر عهده دارد و می‌توان گفت بارزترین ویژگی فیلم‌های بالیوودی آهنگ‌هایشان است. استفاده از آهنگ و موسیقی در فیلم‌های هندی با نخستین فلیم صوتی در هند در سال ۱۹۳۱ آغاز شد و طی ۹ سال بعد هند ۹۳۱ فیلم تولید کرد که هر کدام به طور متوسط ۱۰ آهنگ داشتند.
هندی‌ها در تئاترهایشان هم از موسیقی بهره زیادی می‌بردند و برای جذب مخاطبان به سینما موسیقی را وارد فیلم‌هایشان هم کردند. حتی در دهه ۳۰ میلادی انتخاب بازیگران به استعدادشان در خوانندگی و آواز بستگی داشت و بسیاری از بازیگران دراین دوره در فیلم‌هایشان آواز می‌خواندند. در حال حاضر کمتر فیلمی در بالیوود پیدا می‌شود که در آن از هیچ آهنگی استفاده نشده باشد.
مجله بریتانیایی ـ آسیایی «DESIblitz»، نوشته است که یکی از دلایل استفاده زیاد از آهنگ و موسیقی در فیلم‌های هندی این است که جامعه هندی پذیرای صحنه‌های اروتیک در فیلم‌های سینمایی نیست از این رو سازندگان با ساختن موزیک ویدیوها و با استفاده از موسیقی سعی می‌کنند هیجان و جذابیت را به فیلم‌هایشان بیفزایند.
علاوه بر این، استفاده از موسیقی در فیلم‌های بالیوودی دلیل تجاری هم دارد. به طوری که سازندگان خیلی از اوقات قبل از انتشار فیلم، موزیک ویدیوهای آن را منتشر می‌کنند تا بینندگان بیشتری را به سینماها بکشانند. گاهی آهنگ‌های بالیوودی از خود فیلم هم موفقیت بیشتری به دست می‌آورند. مثلا تک آهنگ «Teri Meri» از فیلم هندی «Bodyguard» که در سال ۲۰۱۱ با بازی سلمان خان ساخته شده است، قطعه ای بسیار موفق بود و بیش از ۲۲۸ میلیون بار مشاهده شد؛ این در حالی است که خود فیلم ضعیف ظاهر شد و نتوانست به موفقیت دست یابد. این فیلم در سایت (IMDb) امتیاز ۷. ۴ را از ۱۰ دریافت کرده است اما آهنگ آن در میان بالیوود دوستان بسیار معروف و محبوب است.
