واکنش ها به درگذشت هوشنگ ابتهاج+ تصاویر

جی پلاس، یلدا ابتهاج فرزند هوشنگ ابتهاج(سایه) بامداد امروز چهارشنبه ۱۹ مردادماه ۱۴۰۱ در صفحه‌ی اینستاگرام خود از درگذشتِ این شاعر نامدار ایرانی خبرداد.

ابتهاج متولد ۱۳۰۶ شمسی در رشت بود. «سراب»، «سیاه‌مشق»، «تا صبح شب یلدا»، «یادگار خون سرو» و «تاسیان» از جمله آثار او هستند.

واکنش هنرمندان به درگذشت هوشنگ ابتهاج؛

پیام وزیر ارشاد اسلامی

متن پیام محمدمهدی اسماعیلی به شرح زیر است: «خبر درگذشت استاد امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به «سایه» از شاعران و ادیبان ارجمند کشورمان موجب تاسف و تاثر بسیار شد. تردیدی نیست که شعرهای فاخر و شورانگیز زنده یاد ابتهاج جایگاهی بلند در شعر و ادب معاصر دارد و از صولت و صلابت سترگی برخوردار است.

ایشان به مدد ذوق خدادادی، استادانه مضامین اجتماعی‌ را در شعر فاخر خویش به کار گرفت و با سرودن تصنیف‌های ماندگاری همچون «سپیده» (ایران ای سرای امید) از زمره شاعرانی بود که به سرزمین گهربار خویش صمیمانه عشق می‌ورزید.

این جانب فقدان این شاعر گرامی و صاحب سبک را به خانوادۀ داغدار ایشان و خانواده بزرگ فرهنگ، هنر و ادب ایران اسلامی و همه پارسی‌زبانان در جای جای جغرافیای جهان تسلیت می‌گویم و از خداوند متعال علوّ درجات را برای آن مرحوم و صبر و اجر جزیل را جهت بازماندگان و علاقه مندان مسألت می‌نمایم.

پیام درگذشت بهزاد فراهانی

بهزاد فراهانی با اندوه فراوان در گفت‌وگویی با ایسنا از جایگاه بزرگ امیر هوشنگ ابتهاج در فرهنگ و هنر کشور سخن گفت و اظهار تاسف کرد که این شاعر، دور از وطن از دنیا رفته است.

او گفت: سایه شخصیتی است که با قلب و روند تاریخی این کشور آمیخته است. سروده ایشان زمانی از رادیو پخش می‌شد که ایشان به دیوار مستراح زندان اوین تکیه داده بود.

فراهانی از مهربانی و انسانیت ابتهاج  سخن گفت و ابراز تاسف کرد: حیف است بر ما که با شاعران بزرگ میهن‌مان نامهربانی کرده باشیم و گویی این سرنوشت همه شاعران بزرگ سرزمین ماست.

او اضافه کرد: اگر شعر سایه را از ابتدا به آخر بخوانید، پروسه رشد او را ملاحظه می‌کنید که چگونه در عرصه انسانیت رشد  کرد و همواره به عدالت اجتماعی باور داشت. متاسفم که چنین شاعری را از دست دادیم. هرچند او خود رنج می‌برد و این رفتن، برایش رهایی است.

این بازیگر معتقد است که شعر مشهور «ارغوان» به خوبی نشان‌گر دلبستگی سایه به مام میهن است.

فراهانی که به خاطر دوری سایه از کشور دلگیر است، ادامه داد: چه دردناک است که او آن سوی جهان و دور از کاشانه خویش از دنیا رفته است. او باید در خانه خویش می‌زیست، در کنار خوانندگان بزرگی که شعرهایش را خوانده‌اند. رفتن ایشان را به همه فرزانگان این ملک تسلیت می‌گویم و امیدوارم چنین سرنوشتی در انتظار دیگر شاعران بزرگ ما نباشد و مانند سایه حسرت‌مند از دنیا نروند.

او در پایان یکی از شعرهای سایه را که بسیار دوست می‌دارد، برایمان خواند:

روزگارا قصد ایمانم مکن

زآنچه می‌گویم، پشیمانم مکن

گم مکن از راه پیشاهنگ را

دور دار از نامِ مردان ننگ را

گر بدی گیرد جهان را سر به سر

از دلم امّید خوبی را مبر

چون ترازویم به سنجش آوری

سنگ سودم را منه در داوری.