علی نصیریان در نشست رسانه ای "گاو" گفت: «این فیلم برای ما بسیار تاثیرگذار بود. من همیشه گفتم که در «گاو»، مهرجویی ما را با قرار گرفتن مقابل دوربین و بازی فیلم سینمایی آشنا کرد.
جی پلاس، در چهارمین روز از برگزاری جشنواره فیلم فجر، نشست آثار گنجینه با عنوان نمایش و نشست بررسی فیلم سینمایی «گاو» با حضور علی نصیریان (بازیگر) و اکبر نبوی (مجری) در خانه جشنواره برگزار شد.
علی نصیریان، بازیگر این فیلم در ابتدا درباره آن گفت: «گاو اولین تجربه سینمایی من بود. پیش از آن مشغول تئاتر بودم. قصه «گاو» از کتاب عزاداران بَیَل نوشته جناب غلامحسین ساعدی بود. در سال 36 مرکزی با عنوان اداره هنرهای دراماتیک تاسیس شد. از آن زمان ما با جناب ساعدی همکاری کردیم. ابتدا با یک‌سری نمایشنامه با مضمون مشروطه با هم کار کردیم. یک شب آقای ساعدی با جوانی خوش‌رو به نام داریوش مهرجویی پیش ما آمدند و گفتند که ایشان می‌خواهند فیلم «گاو» را بسازند. ما از شوق حس عجیبی پیدا کردیم و نمی‌دانستیم باید از خوشحالی چه کنیم.»
او درباره شکل‌گیری این فیلم سینمایی اظهار کرد: «ما قبلا در تلویزیون ایران تئاترهایی را به نمایش گذاشته بودیم که یکی از این تئاترها همین نمایشنامه «گاو» بود. آقای آل‌احمد از این اثر تمجید فراوانی کردند. بعد از آن که سناریوی فیلم نوشته شد و ما فهمیدیم مقوله سینما با تئاتر متفاوت است. داریوش مهرجویی تست‌های فیلمی و سینمایی از ما گرفت و تمرین‌هایی برای ما گذاشت و سکانس‌های پردیالوگ فیلم را در اداره تئاتر تمرین کردیم.»
نصیریان تصریح کرد: «این فیلم برای ما بسیار تاثیرگذار بود. من همیشه گفتم که در «گاو»، مهرجویی ما را با قرار گرفتن مقابل دوربین و بازی فیلم سینمایی آشنا کرد. من از ایشان سینما را یاد گرفتم. موضوع عمق میدان و حرکات دوربین و تکنیک‌های سینما آنجا برای ما روشن شد. اولین کارگردان و معلمی که به من یاد داد مقابل دوربین چه کنم، داریوش مهرجویی بود.»
این بازیگر سینما و تئاتر ادامه داد: «ما تله‌تئاتری را با همین قصه در تلویزیون بازی کرده بودیم و نقش‌هایمان تغییر نکرده بود اما آن چه که با عنوان فیلم سینمایی «گاو» ساخته شد، با تله‌تئاتر «گاو» متفاوت بود. هرچند شخصیت‌ها همان بود. هر کداممان که نقش‌های تئاترمان را در فیلم سینمایی «گاو» بازی کردیم.»
نبوی در ادامه گفت: «در این فیلم، ما یک روستای ساده را مشاهده می‌کنیم که به‌لحاظ امکانات، حتی دوچرخه هم ندارد. جهان معنای اهالی روستا هم همین سادگی را دارد. ما با این سادگی در بازی‌ها هم‌مواجه بودیم.»
نصیریان درباره تاثیر این فیلم در بازی بازیگران اظهار کرد: «در فیلم در قسمتی صحبت از بوی بد مردگان می‌شد. وقتی من متن این قسمت را خواندم، احساس بوی بد می‌کردم. این قصه تا این اندازه در ما تاثیر گذاشته بود. لازم نبود آقای مهرجویی و ساعدی برای ما توضیحات فراوان درباره چگونگی نقش‌آفرینی بدهند. من بیشترین استفاده را برای بازی بهتر از خودِ داستان و مطالعه آن کردم. سکانس‌های مختلف فیلم برای متمرکز شدنم، الهام بخش بود.»
وی در ادامه درباره حرفه بازیگری گفت: «بازیگری نوعی تقلید است. بنیاد بازیگری تقلید به‌معنای واقعی است. یعنی فرد بازیگر ادا و نوای شخص دیگری را برای بیان شباهت، انجام می‌دهد. بازیگری تظاهر به خصوصیات درونی یک شخصیت است. مولانا می گوید که تو وقتی در درونت چیزی می گذرد، این روی صورتت منعکس می‌شود. ما که نمی‌توانیم همان شخصیت داخل فیلم بشویم. این تظاهر باید آنقدر کار بشود که باور پذیر شود. در درجه اول باید ابتدا بازیگر خود و شخصیتش را باور کند. بازیگران معتقدند که خودشان به نوعی نویسنده هستند. قطعا اگر نقش من را فرد دیگری بازی می کرد، خروجی متفاوتی داشت.»
وی در ادامه خاطره‌ای از ضبط یک سکانس تعریف کرد و گفت: «شبی می‌خواستند مجلس عزاداری در فیلم، ضبط شود. هرچه من آواز خواندم مردم آن روستا که در فیلم بازی کردند، متاثر نشدند. مهرجویی به من گفت که شخصی را برای روضه خواندن پیدا کن. من گشتم و یک روضه خوان را پیدا کردم. وقتی او روضه خواند همه گریه کردند. متاثر شدن اهالی آنجا هم وابسته به خودشان بود.»
نصیریان درباره شخصیت داریوش مهرجویی بیان کرد: «مهرجویی خیلی با وسواس کار می‌کرد. من اخیرا با او کار کردم و دیدم با وجود بالارفتن سن هنوز دقت قدیمش را دارد. حتی زمانی که با اهالی روستا بازی می کردیم، بارها کار و تمرین می‌کردیم.»
این بازیگر پیشکسوت درباره واقع‌گرایی فیلم سینمایی «گاو» گفت: «این واقع‌گرایی به ساعدی نویسنده کار برمی‌گشت. او یک زندگی روستایی را تجربه کرده بود. مجموعه‌هایی که نوشت مانند آشغال‌دانی، هم از لحاظ زبان و هم از لحاظ شناخت فضا، روحیه روستایی داشت. هیچ گاه ساعدی در خانه متن‌ها را نمی نوشت. او همیشه در دهات ها مشغول گذار بود. خودم هم در شهرستان ها و دهات ها رفت و آمد داشتم و این به بازی من در فیلم کمک می‌کرد.»
وی درباره محل فیلمبرداری سینما بیان کرد: «دهی که ما در آن فیلمبرداری کردیم، فضای واقعی گاو نبود. فضای واقعی دهاتی در آذربایجان بود و مردم در بیغوله های داخل کوه زندگی می کردند. حتی از زندگی که ما می خواستیم به نمایش بگذاریم، عکاسی شد و وقتی این عکس ها برای مجوز ساخت و نمایش نشان داده شد، گفتند نیاز نیست اصلا فیلمی با این مضمون بسازیم. به همین دلیل محل ساخت را تغییر دادیم که بتوانیم این اثر را بسازیم.»
نصیریان درباره تکیه مهرجویی به انسان در جهان‌بینی سینماییش گفت: «اعتلا به انسان یکی از مشخصه‌های مهرجویی است و این ویژگی، مهرجویی را مهرجویی کرد.»
وی درادامه به نقطه اصلی فیلم بیان کرد: وقتی گاو مشت حسن می‌میرد، همه از این اتفاق جا می‌خوردند. در ادامه هم شخصیتی که به عنوان قوه عاقله است، به نجات روستاییان می آید. روستا با مرگ گاو دچار تغییر و بحران می‌شود. این بحران به نوعی معنا در این روستا می‌آورد.»
نصیریان در ادامه به نقش‌آفرینی عالی عزت‌الله انتظامی اشاره و تاکید کرد: «اینکه مشت حسن در پایان بدون اینکه بخواهد شعار بدهد می‌گفت من گاو هستم، خود نشان از تمرکز بازی عالی انتظامی داشت. انتظامی زمانی که همه ما برای استراحت به تهران می‌آمدیم آنجا می‌ماند تا در نقش خود زندگی کند و زمانی که می‌گفت، من گاو مشت حسن هستم، به بهترین شکل این فضا را بازی می‌کند. نمی دانم اگر من جای شخصیت مشت حسن بازی می کردم آیا در روستا می ماندم یا نه، اما او حاضر نبود روستا را حتی آخر هفته ها که فیلمبرداری تعطیل می‌شد ترک کند.»
نصیریان در پایان، به اهمیت واقع گرایی در بازیگری رویکردی که در تئاتر به بازی بازیگر می‌شود اشاره کرد و گفت: «بازیگری شغل دشواری است و به گفته دوستم بعد از کار معدن، بازیگری هم شغل سختی است. بازیگری در تئاتر، مانند جراحی می‌ماند که بدن را مقابل شاگردانی که جویای علم پزشکی هستند، موشکافی می‌کند و حقایق بدن را به نمایش می‌گذارد. اصولا بازیگران باید هر آنچه در نقش اتفاق می‌افتد باشند. مثلا خودم در «بوی پیراهن یوسف» زمانی که به دنبال اتوبوس می‌دویدم، نا خودآگاه دستانم باز شد و کج و راست شدم؛ مانند پرنده ای که به دنبال هدفی می‌رود. این در طبیعت بازیگری است که شما را در خود غرق می‌کند.»
نشست رسانه ای "ماهان"
نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «ماهان» با حضور عوامل فیلم و با اجرای پدرام کریمی برگزار شد.
حمید شاه‌حاتمی (کارگردان)، علی شاه‌حاتمی (تهیه‌کننده)، مهدی ایل‌بیگی (فیلمبردار)، هامون قاپچی (نویسنده)، وحید رحیمیان و امیررضا نظری (بازیگران) برگزار شد.
امیررضا نظری بازیگر فیلم درباره حضور در «ماهان» عنوان کرد: «من به دفتر حمید شاه‌حاتمی معرفی شدم و شروع به دورخوانی فیلمنامه و تمرین کردیم.»
علی شاه‌حاتمی درباره قضاوت و دیدن این فیلم بیان کرد: «به‌نظرم برای قضاوت باید تمام زوایای آن را درنظر گرفت. این اثر براساس قصه‌ای واقعی است و ما تلاش کردیم به قصه وفادار بمانیم و نگاه ما به فیلم مستند داستانی باشد و فکر می‌کنم موفق شده باشیم.»
نگار جوکار بازیگر فیلم سینمایی «ماهان» نیز درباره لذت بردن از این کار، بیان کرد: «صددرصد از تماشای فیلمم بر پرده لذت بردم. من تازه وارد سینما شدم و بودن در این اثر برای من تجربه‌ای بزرگ بود و درس‌های زیادی آموختم.»
همچنین علی شاه‌حاتمی، تهیه‌کننده فیلم درباره «ماهان» بیان کرد: «هزینه ساخت این فیلم چیزی در حدود 3 میلیارد تومان بود. این فیلم که با لنز آنامورفیک فیلمبرداری شده حاصل چند ماه کار و طی کردن مسیری حدودا 25000 کیلومتری بود.»
هامون قابچی، نویسنده فیلم درباره به تصویر کشیدن عارضه سرطان اظهار کرد: «تلاش ما این بود که چهره زشت سرطان را نشان ندهیم تا اگر بیماری مبتلا به سرطان به تماشای فیلم نشست احساس بد بر او مستولی نشود.»
حمید شاه‌حاتمی در ادامه گفت: «الزاما فکر نمی‌کنم که فیلم من بهتر از دیگر آثاری است که بیرون مانده‌اند. تنها سلیقه هیات انتخاب به کار من نزدیک شده بود.»
علی شاه‌حاتمی درباره سفارشی بودن فیلم «ماهان» بیان کرد: «این کار از طرف خدا به من سفارش شده بود و آن را ساختم. خیلی بد است که خبرنگاری این فیلم که سراسر امیدبخش است را سفارشی بداند.»
هامون قابچی نویسنده فیلم درباره عوامل فیلم گفت: «در انتخاب کار سعی کردیم از بازیگران تازه‌نفس استفاده کنیم و باتوجه به سابقه امیررضا نظری در تئاتر، ایشان یکی از انتخاب‌های اصلی ما بود.»
حمید شاه‌حاتمی در پاسخ به این سوال که آیا از دید او مخاطب با فیلمش ارتباط برقرار می‌کند یا خیر، بیان کرد: «جدا از شیوع ویروس کرونا و محدودیت رفت‌و‌آمد و بودجه، روند ساخت و تولید این اثر بسیار سخت بود. اگر فیلم من با مخاطب ارتباط برقرار نکرده باشد یعنی کارم را درست انجام داده‌ام و اگر نه که نیاز به توضیح اضافه‌ای نمی‌بینم.»
وحید رحیمیان گفت: «حضور در کار جدی یا کمدی برای بازیگر تفاوتی ندارد چراکه ذات بازیگری همان است و تغییر نمی‌کند. البته من در ابتدا فکر می‌کردم که نقشی کمدی دارم و بعدها فهمیدم که نقشم جدی است.»
حمید شاه‌حاتمی درباره چرایی بی‌میلی حضور در جشنواره، عنوان کرد: «حضور در جشنواره انتخاب من نیست و به تصمیم تهیه‌کننده بازمی‌گردد. فیلمبرداری کار را من نقطه قوت اثر می‌دانم.»
هادی لطفی طراح گریم درباره علت تغییر رنگ موی بازیگر نقش اول بیان کرد: «چون می‌خواستیم فیلم امیدبخش باشد نخواستیم موی بازیگر را بتراشیم. اما متاسفانه به دلیل طولانی شدن روند فیلمبرداری راکورد رنگ مو از دستمان خارج شد.»
هامون قابچی نویسنده فیلم نیز درباره مروند تغییر شخصیت بیان کرد: «روند تغییر شخصیت در درام ایجادگر جذابیت قصه است. این روند تغییر در بیمار سرطانی و کاراکتر «ماهان» بیشتر هم به چشم می‌آید و می‌بینیم که در این سفر مکاشفه‌گر شخصیت کاراکتر دستخوش تغییر می‌شود.»
حمید شاه‌حاتمی درباره دلیل طولانی شدن فیلمش گفت: «به‌دلیل طولانی شدن فیلم مجبور به حذف بسیاری از پلان‌ها شدیم و به کار آقای بهزادپور که تدوینگر ما بودند اعتماد کردم و تلاش کردیم دیگر به تدوین ایشان دست نبریم.»
علی شاه‌حاتمی درباره کم شدن حضور کودکان سرطانی در فیلم گفت: «یکی از مهم‌ترین معضلات ما این بود که کار در زمان شیوع ویروس کرونا فیلمبرداری شد. قرار بود که بچه‌های سرطانی در فیلم ما بازی کنند که به دلیل شرایط کرونایی میسر نشد و درنتیجه بخشی از فیلم به‌دلیل فضای بیماری حاکم بر کشور لطمه خورد.»
مهدی ایل‌بیگی، فیلمبردار «ماهان» درباره نحوه فیلمبرداری عنوان کرد: «مدتی از فیلمبرداری کار گذشته بود که من به گروه پیوستم. به جز چند لوکیشن خاص باقی لوکیشن‌ها همه در اینترنت قابل مشاهده است و ما به تصویری که می‌خواستیم فیلم بگیریم از پیش فکر می‌کردیم. این اولین بار برای من بود که از لنز عریض آنانورفیک استفاده می‌کردم و برایم جدید و جذاب بود. ما محسور طبیعت جذاب کشور شدیم و خوشحالم توانستم برای معرفی جاذبه‌های طبیعی کشور قدمی بردارم.»
حمید شاه‌حاتمی در مورد ایرادات فیلم گفت: «من هم به ایرادات فیلم خودم واقف هستم. ما تصمیم گرفتیم فیلم را به جشنواره ارائه دهیم و توقع پذیرفته شدن را نداشتم. با دستمزد یک بازیگر فیلم جاده‌ای ساختن کار راحتی نیست. باید بگویم من دخالتی در حضور فیلمم در جشنواره نداشتم و می‌دانم که هیات انتخاب با اتفاق آرا به حضور «ماهان» در جشنواره رای دادند.»
علی‌شاه‌حاتمی در ادامه این صحبت ها تصریح کرد: «شاید باید بعد از جشنواره جلسه محاکمه‌ای برای هیات انتخاب برگزار کرد و پرسید برای چه این فیلم در جشنواره حضور دارد. هرسال از این قبیل چالش‌ها در جشنواره به چشم می‌خورد اما باید بدانیم که ما قاضی نیستیم و نباید خودمان را جای هیات انتخاب یا هیات داوری گذاشت.»
شاه‌حاتمی در پاسخ به این سوال که آیا به انتقادات پاسخ می‌دهد یا خیر بیان کرد: «من به نقدهای مخاطب اهمیتی نمی‌دهم چون خودم به ایرادات فیلم خودم واقف هستم. قرار گرفتن در شرایط سخت باعث می‌شود که به کمتر از چیزی که در ذهن داریم رضایت دهیم.»
رونیکا بهرام‌زادهف بازیگر خردسال نقش کبوتر درباره حضور در «ماهان» اظهار کرد: «خوشحالم که افتخار همکاری با این گروه را داشتم. بچه‌هایی که در بیمارستان بستری می‌شوند روزهای سختی را می‌گذرانند و وقتی خودم بستری شدم این حس را دریافت کردم. امیدوارم هیچ انسانی مریض نشود.»
او ادامه داد: «یک خاطره جالب از فیلم اینکه ما در چابهار با امیررضا نظری گوش‌ماهی‌های بسیاری جمع کردیم.»
وحید رحمیان بازیگر این فیلم در پایان صحبت هایش گفت: «من در همه آثار نکته‌ای برای دوست داشتن فیلم پیدا می‌کردم. من نه دوست دارم انتقاد کنم و نه مورد انتقاد قرار بگیرم. برای آثار زحمت کشیده می‌شود و همه فیلم‌ها نکات مثبتی دارند که باید آن‌ها را کشف کرد.»
هامون قابچی نویسنده «ماهان» در پایان نشست گفت: «من از همه عوامل تشکر می‌کنم و دوست دارم بگویم که 2 روز مانده به شروع فیلمبرداری مادر وحید رحیمیان فوت کرد اما او خود را به جلسات فیلمبرداری رساند و دوست دارم بگویم که هیچگاه لطف او را فراموش نخواهیم کرد.»
پریناز ایزدیار: این فیلم فقط از نظر لوکیشن به «ابد و یک روز» شبیه است
نشست خبری فیلم سینمایی «ملاقات خصوصی» با حضور عوامل فیلم از جمله امیر بنان (تهیه کننده)، بهمن ارک (مشاور و نویسنده)، امید شمس (کارگردان)، امیرحسین قدسی (طراح صحنه)، ایمان شمس، پریناز ایزدیار، هوتن شکیبا، امیرحسین بیات، رویا تیموریان، پیام احمدی نیا، نادر فلاح، سیاوش چراغی پور و شیرین آقاجانی بازیگران فیلم برگزار شد.
امید شمس کارگردان فیلم درباره شرایط این فیلم گفت: «همه شخصیت‌های این فیلم در شرایطی قرار می‌گیرند که متعلق به آن نیستند و حالا همگی در زندان با یکدیگر رو به رو می‌شوند.»
پریناز ایزدیار درباره شباهت لوکیشن و طبقه اجتماعی دو فیلم سینمایی «ابد و یک روز» و «ملاقات خصوصی» گفت: «این فیلم شاید فقط از نظر لوکیشن به «ابد و یک روز» شبیه است اما شخصیت 2 کاراکتر بسیار از هم فاصله دارند. من با کارگردان کار با تعامل توانستیم به شخصیتی که در فیلم بود، برسیم.»
شمس درباره ورود از فیلم کوتاه به فیلم بلند بیان کرد: «فعالیت در حوزه فیلم کوتاه می‌تواند شرایط را برای ورود به ساخت فیلم بلند، پیدا کردن سرمایه‌گذار و همکاری با عوامل تسهیل کرد.»
شمس درباره ایده این فیلم سینمایی گفت: «ما برای پروژه‌ای کاری در زندان‌ها مشغول به کار بودیم که در آنجا شاهد واقعیاتی بودیم که ما را به سمت نگارش این فیلمنامه سوق داد. محله‌ای که در فیلم می‌بینید محل زندگی خود من بود و چون من خودم در جنوب تهران بزرگ شدم؛ دوستان بسیاری داشتم که در زندان بودند و در زیست شخصی خودم شاهد این ماجراها بودم.»
امیرحسین قدسی طراح صحنه این فیلم درباره دوری از تجمل در طراحی گفت: «هدف ما خلق صحنه‌های سانتی‌مانتال نبود و سعی کردیم با واقعیت آن را تطابق دهیم.»
رویا تیموریان بازیگر فیلم درباره همکاری با کارگردان جوانی مثل امید شمس، گفت: «من با خواندن فیلمنامه متوجه می‌شوم که فیلم ارزش همکاری دارد و یا خیر. من به جوانان امید بسیاری دارم و دیواری میان خودم و آن‌ها نمی‌بینم و دوست دارم که با آنان همکاری و تعامل داشته باشم. امید شمس آینده درخشانی خواهد داشت.»
هوتن شکیبا بازیگر نقش فرهاد در فیلم سینمایی «ملاقات خصوصی» ننیز بیان کرد: «این کاراکتر بسیار از من دور بود. برای نزدیک شدن به نقش سری به زندان زدم و به تماشای مستندهای مختلف نشستیم. چیزی که برای من نقطه عطف احساسی بود این بود که بعد از کار ما افرادی در این زندان محبوس می‌شوند که به‌لحاظ احساسی حال بد و تلخی داشتند.»
قدسی طراح صحنه فیلم بیان کرد: «ما به چند زندان رفتیم و با آقایان و خانم‌هایی که مواد به زندان می‌بردند از نزدیک صحبت کردیم تا شرایط را ببینیم.»
شمس درباره میزان عشق «ملاقات خصوصی» گفت: «به این فکر می‌کردیم که کار ما بستری عاشقانه دارد و سعی کردیم از چیزهایی که ما را از این فضا دور می‌کند اجتناب کنیم. باید بگوییم که این فیلم ماحصل کاری گروهی است.»
همچنین بنان تهیه‌کننده این فیلم درباره نحوه همکاری با شمس در «ملاقات خصوصی» اظهار کرد: «تابستان پارسال بود که من سناریو را خواندم و امید شمس را هم از سینمای کوتاه می‌شناختم. مدت زمانی طولانی ما منتظر پروانه ساخت بودیم و سازمان سینمایی و ارشاد نکاتی را در جهت بهبود کار به ما یادآوری کردند و فکر می‌کنم نتیجه کار خوب شده و مخاطب از آن راضی خواهد بود.»
سیاوش چراغی‌پور بازیگر درباره نقش یک زندانی اظهار کرد: «این فیلم برای من تجربه‌ای بسیار خوب بود. من تا به حال از در زندان هم رد نشده بودم و اگر کسی گذرش به آنجا بیفتد می‌فهمد دنیایی جداگانه دارد که برایم جذاب بود.»
پریناز ایردیار بازیگر نقش اول زن «ملاقات خصوصی» در پاسخ به این سوال که با داشتن شخصیت ضعیف در فیلم‌های سینمایی روی دور تکرار افتاده است، اظهار کرد: «من شخصیت پروانه را ضعیف نمی‌بینم.»
شمس نیز در ادامه این بحث گفت: «شخصیت پروانه کنش‌محور، قوی و جسور است و از دید من ضعیف نیست.»
ارک مشاور و نویسنده فیلم، گفت: «فیلمنامه نقاط غیرمنطقی ندارد. فیلم درباره تغییر شخصیت کاراکتری است که هوتن شکیبا آن را ایفا می‌کند.»
شعله‌ور تدوینگر فیلم نیز درباره نحوه تدوین «ملاقات خصوصی» بیان کرد: «سخت‌ترین قسمت تدوین برای ما کمبود زمان بود که باید اثر را به جشنواره می‌رساندیم و این کمی کار را دشوار می‌کرد و فرصت بازبینی را از ما می‌گرفت.»
در ادامه نادر فلاح بازیگر فیلم درباره نقش خود، گفت: «خوشحالم در این فیلم بازی کردم و بابت همکاری با این تیم خوشحالم.»
پیام احمدی‌نیا بازیگر فیلم درباره نقش‌اش در این فیلم اظهار کرد: من هم خوشحالی خودم را برای حضور در این اثر ابراز می‌کنم.
ایمان شمس بازیگر این فیلم نیز درباره نقش ورزشکار مردان آهنین گفت: «نقش من درباره کسی است که زندگی هدفمندی داشت اما وقتی مسابقه قویترین مردان پخش نشد ضربه خورده و به انحطاط کشیده می‌شود. این اتفاق را در واقعیت دیدم و می‌توانم بگویم نقش خودم را ایفا کردم.»
امیرحسین بیات بازیگر فیلم سینمایی «ملاقات خصوصی» در ادامه اظهار کرد: «من تلاش کردم تا این نقش را به دست بیاورم و کار با کارگردان کار برایم بسیار جذاب بود و تشکر ویژه می‌کنم که به من اعتماد کردند.»
آقاکاشی دیگر بازیگر این فیلم در پایان گفت: «این فیلم نتیجه کاری گروهی است که تک‌تک عوامل آن بسیار زحمت کشیدند.»
امیر بنان تهیه کننده فیلم نیز در انتها بیان کرد: «از همه عواملی که در طول این فیلم ما را همراهی کردند تشکر می‌کنم.»
شمس نیز در پایان صحبت‌هایش گفت: «این فیلم به‌لحاظ ساخت کار سختی بود و از همه کسانی که تلاش کردند مسیر برای ما هموار شود، تشکر می‌کنم.»
