وقتی در تلویزیون لوگوی باشگاه سانسور می شود اما سیگار نه!

جی پلاس، صداوسیما، تصویر ساز نوازندگان را اجازه پخش نمی‌دهد یا حتی لوگوی باشگاهی مثل آ.اس رم را سانسور می‌کند.

در فروردین ۱۳۹۷ و زمان ریاست عبدالعلی علی عسکری، هنگام پخش بازی‌های فوتبال لیگ قهرمانان اروپا از تلویزیون، یک اتفاق غیرمنتظره که در لحظات کوتاهی به نمایش درآمد، به سرعت حاشیه‌ساز شد. در توضیحات پیش از پخش بازی تیم بارسلونا و آ اس رم و زمانی که جاودانی، مجری این برنامه از سوابق بازی دو تیم سخن می‌گفت، معلوم شد که لوگوی باشگاه آ اس رم، سانسور شده است.

این لوگو، نقاشی یک گرگ است که به توله‌هایش شیر می‌دهد و همین شیر دادن، شطرنجی شده بود. اتفاقی که برای نخستین بار رخ می‌داد و به همین دلیل، به شدت مورد توجه قرار گرفت. این تصویر اشاره به اسطوره رموس و رمولوس، پایه‌گذاران شهر رم دارد که در کودکی از پستان گرگ شیر خورده بودند و سالیان سال بود که این لوگو به همین صورت از تلویزیون پخش می‌شد. اما ناظران تلویزیون در آن ساعت تشخیص داده بودند که احتیاط شرط عقل است و دستور محو لوگو را صادر کردند. 

همان سال ۱۳۹۷ بود که کارلوس پویول اسپانیایی، کاپیتان بارسا و تیم‌ ملی اسپانیا به تهران آمد تا کارشناس بازی ایران و اسپانیا باشد. در آن بحبوحه شروع گرانی دلار، برای سفر او، هزینه چندده‌هزاردلاری شده بود. این بازیکن از اسپانیا تا تهران آمد و تازه در استودیوی پخش برنامه «بیست هجده» نشسته بود که ناظر پخش، مانع از رفتن تصویرش روی آنتن شد.

البته آن زمان مشکل بیشتر با خود فردوسی‌پور بود. اما در مجموع چه معنی داشت یک خارجی با یقه‌ای باز، کلی خالکوبی و موهایی که تا شانه‌هایش است، نه وسط زمین فوتبال که در استودیوی شبکه سه به مدیریت علی فروغی باشد؟ مدیران سیما، قید پولی را که به پویول داده شده بود، زدند و هرچند عادل چند ساعتی قهر کرد، اما مهمانش اجازه رفتن جلوی دوربین را پیدا نکرد.

پویول وقتی به کشورش برگشت، به بی بی سی گفت «پولش را گرفته اما هنوز در شوک است، چرا که گفته‌اند برای موهایش حق رفتن جلوی دوربین را پیدا نکرده است.»

اینک، که رییس سازمان صداوسیما تغییر کرده، باد بداند چنین رفتارهای دوگانه‌ای منطقی نیست؛ برای رسانه‌ای که ساز نوازنده، لوگوی باشگاه و موی بلند را سانسور می‌کند، نمایشِ استعمال دخانیات چند جوان که احتمالا پای آبروی‌شان در میان باشد، هیچ توجیه منطقی ندارد. این رفتار، ضرب‌المثل «از سوراخ سوزن رد می‌شود اما از در دروازه رد نمی‌شود» را به یاد می‌آورد.