علی مغازه‌ای، پژوهشگر موسیقی نواحی می‌گوید زنده‌یاد سجاد رزمجو، سال‌ها با شادیانه‌های مردم زندگی کرده بود و موسیقی منطقه خودش را به شکل موسیقی پاپ، عامه‌پسند و مردمی ارائه می‌کرد. وقتی چنین فردی، به شکلی جانگداز از دست می‌رود، شور و احساسات عمومی را برمی‌انگیزد و همه افراد نسبت به چنین فقدانی حساس می‌شوند.
جی پلاس، ویدئوهایی که روز چهارشنبه ۲۶ آبان ۱۴۰۰ از مراسم بدرقه سجاد رزمجو، خواننده لُر به خانه ابدی‌اش در روستای سروکِ یاسوج منتشر شد، به واسطه جمعیت انبوه حاضر در این رویداد بسیاری را شگفت‌زده کرد. او، روز جمعه، ۱۴ آبان، در پی انفجاری در خانه‌اش، دچار سوختگی شدید شد و پس از چند روز بستری شدن در دو بیمارستان در یاسوج و شیراز، درگذشت.
علی مغازه‌ای، پژوهشگر موسیقی نواحی در پاسخ به این سوال که چرا سجاد رزمجو به عنوان خواننده‌ای که نه کنسرتی برگزار کرده و نه آلبومی منتشر، این گونه بدرقه می‌شود، به خبرآنلاین چنین گفت: «رزمجو، سال‌ها با شادیانه‌های مردم زندگی کرده بود و موسیقی منطقه خودش را به شکل موسیقی پاپ، عامه‌پسند و مردمی ارائه می‌کرد و به‌تبع همه مردم منطقه دوستش داشتند. وقتی چنین فردی، به شکلی جانگداز از دست می‌رود، چه با بیماری و چه به شکل استثنایی در آتش‌سوزی، شور و احساسات عمومی را برمی‌انگیزد و همه افراد نسبت به چنین فقدانی حساس می‌شوند.»
او با اشاره به مراسم تشییع زنده‌یاد مرتضی پاشایی افزود: «تجمع شکل‌گرفته برای بدرقه سجاد رزمجو نیز از همان جنس بود. بدرقه‌ای با دو پیام؛ یک، این که هنرمند در دل مردم جا دارد و دو، این که مردم خواهان شنیده‌شدن صدای‌شان هستند، آن‌ها می‌گویند صدای ما را بشنوید.»
مغازه‌ای ادامه داد: «به نظر من این اتفاق حامل پیامی برای سیاست حاکم بر فرهنگ کشور بود که بشنوید، جنس موسیقی‌های مردمی را درک کنید، دریابید و اجازه دهید فعال باشند و از آن‌ها حمایت کنید.»
