خیران را می گویم، عاشقانه از جانشان و مالشان می گذرند تا طرحی از عشق و بخشندگی بزنند و نور امید را بر دل های هر زخم دیده ای از درد بتابانند؛ دل هایی که به دستان پر مهر خیران امید بسته و نگاهشان به عمق وسیع نگاه خیران گره خورده است.
دستانشان به سخاوت آسمان است، می بخشند و در بخشش حد و مرزی نمی شناسند و برای همیشه نوری می شوند برای راهی به روشنی آب، به لطافت آب و مهربانی آفتاب ... .
از سخاوتشان، بزرگیشان و صفای باطنشان لرزه به تن هر انسانی می افتد، از خلقت خدا بهت زده ای که اینجا چگونه هر اراده ای تسلیم سخاوت و نیتشان می شود، فداکاری که تا دنیا دنیا ماندگار است، نوری که برای همیشه روشنایی می بخشد، برای انسانی که خداوند خلق کرده و بر این خلقتش می بالد.
هیچ چیز مانع سخاوتشان نمی شود، در سخاوت از هم پیشی می گیرند و این سخاوت و بخشندگی را از پیامبر نور و رحمت محمد مصطفی(ص) و مولایشان علی(ع) آموخته اند و بر فراز بلندترین بام زندگی ایستاده اند.
'خیران سلامت' را می گویم، رنگ و لعاب زندگی با وجودشان جور دیگری است. با وجودشان همه رنگ ها زیباست و بوم خوشبختی را به زیباترین رنگ آغشته اند، با وجودشان آهنگ زندگی خوب می نوازد.
'با کریمان کارها دشوار نیست'؛ حاج ربیع عبدلی، حاج صفر بیات، حاجیه خانم مهین فراهانی، حاج علی میرزایی، حاج محمدقاسم معراجی فر، حاج علی قربان رضایی، حاج محمود حمیدی، حاجیه خانم اکرم شایگان و حاج محمود ساریخانی، کریمانی که رسم نیک نامی را برای فرزندان دیار خیران و واقفان خیراندیش دیکته کرده اند و راهی را برای آیندگان هموار ... .
و یا نیک نامانی چون حاج فتح الله حسنوند، فرخ مظاهری، فاطمه میرزایی، حاج سیدحسن هندی، حاج اصغر شریعت پناه، حاج حسین فرخی، حاج حسین شیرخو، حاج محمود معراجی فر، زیبا بیات و مهدی جوادی که از آنها سرایی زرنگار باقی مانده و راه نورانی خود را با سخاوتشان تا دیار باقی طی کرده اند.
دیروز در پنجمین همایش تجلیل از خیران سلامت ملایر، همه خوبان شهر جمع بودند؛ شهری که در نیک نامی پیشتاز استان همدان است. نیک نامانی که در انجام کار و دست گیری از همنوع خود تعارف ندارند، مرد میدان عمل اند و تا جایی که می توانند از مال و جانشان می بخشند و بیشتر از آنکه با عمر خود زندگی کنند، با احسان و نیکوکاری زندگی می کنند.
'ای که دستت می رسد کاری بکن'، این حکایت مردمانی است که با عشق زندگی می کنند؛ عشق به ظهور مهر، کوشش بی ادعا، عشق به اینکه در کویری خشک، چشمه ای ساری و جاری سازند، عشق به اینکه مشکلی آسان کنند و دردی از درمانده ای درمان کنند، خیران سلامت ملایر را می گویم.
خیرانی که دستشان از دنیا کوتاه است، اما باز هم می بخشند از وجودشان، تا برای همیشه نامشان چون مدالی پرافتخار بر بلندای این شهر بدرخشد. زنده یاد فرهاد حیدری، رکسانا روستایی حیدر آبادی، رویا رضایی، سمیه قلعه باباخانی، فاطمه امیری، افسر اسدی، شهناز عبدلی، زینت اکبری، محمد مرادی، غلامرضا بهرامی، محمدحسن محمدی، مینا فراهانی، محمدرضا بیات، محمدمهدی مرادی، محسن کرمی و مهدی بشیری که برای نام و یادشان همیشه جاودان است.
ره نیک مردان آزاده گیر
چو ایستاده ای، دست افتاده گیر
7528/2090
انتهای پیام دستانشان به سخاوت آسمان است، می بخشند و در بخشش حد و مرزی نمی شناسند و برای همیشه نوری می شوند برای راهی به روشنی آب، به لطافت آب و مهربانی آفتاب ... .
از سخاوتشان، بزرگیشان و صفای باطنشان لرزه به تن هر انسانی می افتد، از خلقت خدا بهت زده ای که اینجا چگونه هر اراده ای تسلیم سخاوت و نیتشان می شود، فداکاری که تا دنیا دنیا ماندگار است، نوری که برای همیشه روشنایی می بخشد، برای انسانی که خداوند خلق کرده و بر این خلقتش می بالد.
هیچ چیز مانع سخاوتشان نمی شود، در سخاوت از هم پیشی می گیرند و این سخاوت و بخشندگی را از پیامبر نور و رحمت محمد مصطفی(ص) و مولایشان علی(ع) آموخته اند و بر فراز بلندترین بام زندگی ایستاده اند.
'خیران سلامت' را می گویم، رنگ و لعاب زندگی با وجودشان جور دیگری است. با وجودشان همه رنگ ها زیباست و بوم خوشبختی را به زیباترین رنگ آغشته اند، با وجودشان آهنگ زندگی خوب می نوازد.
'با کریمان کارها دشوار نیست'؛ حاج ربیع عبدلی، حاج صفر بیات، حاجیه خانم مهین فراهانی، حاج علی میرزایی، حاج محمدقاسم معراجی فر، حاج علی قربان رضایی، حاج محمود حمیدی، حاجیه خانم اکرم شایگان و حاج محمود ساریخانی، کریمانی که رسم نیک نامی را برای فرزندان دیار خیران و واقفان خیراندیش دیکته کرده اند و راهی را برای آیندگان هموار ... .
و یا نیک نامانی چون حاج فتح الله حسنوند، فرخ مظاهری، فاطمه میرزایی، حاج سیدحسن هندی، حاج اصغر شریعت پناه، حاج حسین فرخی، حاج حسین شیرخو، حاج محمود معراجی فر، زیبا بیات و مهدی جوادی که از آنها سرایی زرنگار باقی مانده و راه نورانی خود را با سخاوتشان تا دیار باقی طی کرده اند.
دیروز در پنجمین همایش تجلیل از خیران سلامت ملایر، همه خوبان شهر جمع بودند؛ شهری که در نیک نامی پیشتاز استان همدان است. نیک نامانی که در انجام کار و دست گیری از همنوع خود تعارف ندارند، مرد میدان عمل اند و تا جایی که می توانند از مال و جانشان می بخشند و بیشتر از آنکه با عمر خود زندگی کنند، با احسان و نیکوکاری زندگی می کنند.
'ای که دستت می رسد کاری بکن'، این حکایت مردمانی است که با عشق زندگی می کنند؛ عشق به ظهور مهر، کوشش بی ادعا، عشق به اینکه در کویری خشک، چشمه ای ساری و جاری سازند، عشق به اینکه مشکلی آسان کنند و دردی از درمانده ای درمان کنند، خیران سلامت ملایر را می گویم.
خیرانی که دستشان از دنیا کوتاه است، اما باز هم می بخشند از وجودشان، تا برای همیشه نامشان چون مدالی پرافتخار بر بلندای این شهر بدرخشد. زنده یاد فرهاد حیدری، رکسانا روستایی حیدر آبادی، رویا رضایی، سمیه قلعه باباخانی، فاطمه امیری، افسر اسدی، شهناز عبدلی، زینت اکبری، محمد مرادی، غلامرضا بهرامی، محمدحسن محمدی، مینا فراهانی، محمدرضا بیات، محمدمهدی مرادی، محسن کرمی و مهدی بشیری که برای نام و یادشان همیشه جاودان است.
ره نیک مردان آزاده گیر
چو ایستاده ای، دست افتاده گیر
7528/2090
کپی شد
