بارها شنیده ایم که خبرنگاران طلایه داران جبهه آگاهی، چشم بینا و زبان گویای مردم و آشکار کننده حقایق جامعه هستند و آنقدر جایگاه قلم مقدس و خطیر است که خدا به قلم قسم خورد و آیه مبارکه "ن و القلم و مایسطرون" نازل شد. خبرنگار وجدان بیدار جامعه است و روز خبرنگار، حکایت گر زندگی تابناک رهپویانی می‌شود که همواره با قلم پیوندی جاودانه بسته‌اند.
به گزارش ایسنا، منطقه همدان، اما من تعریف بهتری از خبرنگار دارم؛ به نظر بنده با جراحت های خبرنگار، جامعه درمان می شود و شاید قرار بر این است که به دیگران یادآوری کنیم «زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود.»
یاد این جمله از مقام معظم رهبری می افتم که در یکی از دیدارهایشان با خبرنگاران، فرمودند «اگر قلم ها و دوربین های شما خبرنگاران نباشد، لحظه ها ماندگار نمی شود.»
انقلاب در دهه چهارم خود نقشه‌ها و برنامه‌هایی دارد که این مهم عملی نمی‌شود مگر اینکه آگاهی مردم افزایش یابد و در این راستا خبرنگاران برای آگاهی بخشی، روشنگری و تحقق گام دوم انقلاب، نقش کلیدی و مهمی ایفا می کنند.
بی تردید تحکیم امنیت و آرامش روحی و روانی جامعه و تنویر افکار عمومی نسبت به حوادث و رخدادها در قلمرو حس و درک مخاطبین، نیازمند تلاش هماهنگ، فراگیر و هدفمند مراجع امنیتی، فرهنگی و رسانه ای کشور است که اگر در صراط یک منشور اخلاقی و رفتاری کارآمد قرار گیرد می تواند به ارتقای سواد رسانه ای جامعه مخاطب و تعمیق تعامل و ارتباط رسانه و مردم بینجامد.
بزرگی می گفت «جایگاه اثرگذار و جریان ساز خبرنگاران را تنها سیاستمداران به خوبی درک کرده و از آن در هراس اند؛ سیاست و رسانه در طول تاریخ سیاسی کشورمان در هم تنیده شده‌اند، گویی که سیاستمداران بدون رسانه و رسانه‌ها بدون حضور این چهره‌های سیاسی، چندان رغبتی برای ادامه مسیر ندارند. یک هم نشینی گاهی صلح آمیز و گاهی پر تنش.»
خبرنگاران همواره به عنوان دیده‌بان یک جامعه به شمار می روند چراکه در برخی موارد حتی زودتر از مسئولان تحولات را رؤیت و درک کرده و آن را به عنوان یک مسئله برای ذهن جامعه و مسئولان مطرح می کنند.
شرایط کار خبرنگار ایجاب می‌کند در بطن جامعه حضور داشته باشد، نبض اتفاقات روز جامعه و دنیا باید در دست خبرنگار باشد، این امر خود امتیازی بزرگ برای خبرنگار حرفه ای و متعهد، محسوب می‌شود.
و گاه عشق را می توان زمانی دید که خبرنگاری به عشق انسان ها و نشان دادن درد آنها سخت ترین شرایط را تحمل می کند و از ابعاد مختلف زندگی خود می زند. در این روزگار وانفسای دروغ، ریا و تزویر، قلم خبرنگار، رسانه‌ای است که باید از دامن صداقت برخیزد.
واقعیت امر این است که در جامعه ما مردم اصولاً اینطور هستند که اول دهان می‌شوند، بعد می‌شنوند، بعد تازه می‌بینند و بعد از گذشت مدت زمانی شاید هنوز متوجه نشوند . در این میان نقش حساس خبرنگار در واکاوی واقعیات و حقایق محرز می شود؛ خبرنگار نباید تحت تاثیر هیاهو، شایعه و یا اخبار نادرست قرار گیرد. خبرنگار باید برای خبر مخاطب مهیا کند؛ یعنی آنچه تولید می‌شود باید خواننده داشته باشد؛ خبر باید سالم، استاندارد و خوش طعم باشد تا خواننده از خوانش آن لذت ببرد. نخستین درسی که یک خبرنگار می‌آموزد، حفظ منافع ملی است و شتاب در ارسال خبر نباید خبر را به سویی سوق دهد که منافع ملی با خطر مواجه شود.
یکی از ویژگی‌های بارز خبرنگاری، رعایت امانت است، این امانتداری جنبه‌های گوناگونی دارد که یکی از آنها هوش، تبحر، قدرت و استعداد استفاده بجا از کلمات است، نکته دیگر اینکه خبرنگار باید در حوزه کاری خود فعالانه تلاش کند چون خبرنگار چشم بینای حوزه موضوعی خود است.
نام "خبرنگار" ابتدای همه مشقت هایی است که در راه حرفه اش به جان می خرد و به علت عشقی که به این حرفه دارد، لب بر نمی آورد. نام خبرنگار نوید نگرانی‌هاست، ترس از اینکه مبادا در قنوت قلم، قیامی نباشد! باید بنگارد از شهر، فرهنگ، سیاست، اقتصاد، حوادث، جامعه، ورزش و... در پس همه اینها رنج‌ها و غم های مگویی نهان است که از درون بر روح و جان خبرنگار چنگ می زند، جای زخمش باقی می ماند و جسم او را فرسوده می کند.
دردهای دیگران، برای خبرنگار خاطرات نانوشته ای به ارمغان می‌آورد که تا همه عمر در ذهنش باقی است، او باید زبان حال جامعه خود را درک کند و پای درد دل مردم بیندیشد در روزهای پر حادثه، در روزهای دشوار فراتر از اندیشه و تصور، باید شرح غم‌های نشسته بر دل‌ها را به تصویر بکشد... خبرنگار در تنش‌ها و جهش‌ها، متولد می‌شود، او باید از حوصله لبریز باشد تا بتواند همه هستی را مرور کند.
خبرنگار کسی است که در لابه لای مخابره اخبار و گره گشائی مشکلات، بار سنگین و جانکاه غم های مردم را از نزدیک لمس می کند و گاه در بیانشان مورد تهدید واقع می شود و امنیت جانی، روحی و روانی اش به مخاطره می افتد، هنگامی که خلأهای قانونی را می بیند و قصه پُر غصه انسان های اطرافش را یدک می کشد، از یک سو انجام وظیفه و رسالت خبرنگاری است و از سوی دیگر بُعد انسانی و عاطفی و باور کنید که همه حقایق را نمی توان تشریح کرد چراکه جامعه دچار تنش می شود...
در این میان خبرنگار برای احقاق حقوق مردم می جنگد و آسیب می بیند و مجبور است از خودش، خانواده اش، آسایش، آرامش و سلامتی اش بگذرد تا با روشنگری او، جامعه در امان باشد، اینجاست که باید گفت « با جراحت های خبرنگار، جامعه درمان می شود.»
در پایان بر خود وظیفه می دانم یادی کنم از شهدای خبرنگار همچون سردار شهید حسن باقری و شهید بهرام محمدی فرد که از نخستین خبرنگاران حاضر در طبس بودند یا خبرنگاران شهید علیرضا افشار، شهید سپهر ساجدی، شهید سیّد مهدی میرافضلی، شهید عبدالوهاب شهرانی، شهید ابوالقاسم اخوان و یک خبرنگار شجاع و شیرمرد لر یعنی شهید محمود صارمی که 17 مرداد سال 1377، به دست عوامل آمریکا و نیروهای طالبان به شهادت رسید و به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی کشور، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد . مطمئناً مبارک است روزی که به نام شماست...
یادداشت از: مهناز روزبهانی، خبرنگار ایسنا، منطقه همدان
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا، منطقه همدان، اما من تعریف بهتری از خبرنگار دارم؛ به نظر بنده با جراحت های خبرنگار، جامعه درمان می شود و شاید قرار بر این است که به دیگران یادآوری کنیم «زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود.»
یاد این جمله از مقام معظم رهبری می افتم که در یکی از دیدارهایشان با خبرنگاران، فرمودند «اگر قلم ها و دوربین های شما خبرنگاران نباشد، لحظه ها ماندگار نمی شود.»
انقلاب در دهه چهارم خود نقشه‌ها و برنامه‌هایی دارد که این مهم عملی نمی‌شود مگر اینکه آگاهی مردم افزایش یابد و در این راستا خبرنگاران برای آگاهی بخشی، روشنگری و تحقق گام دوم انقلاب، نقش کلیدی و مهمی ایفا می کنند.
بی تردید تحکیم امنیت و آرامش روحی و روانی جامعه و تنویر افکار عمومی نسبت به حوادث و رخدادها در قلمرو حس و درک مخاطبین، نیازمند تلاش هماهنگ، فراگیر و هدفمند مراجع امنیتی، فرهنگی و رسانه ای کشور است که اگر در صراط یک منشور اخلاقی و رفتاری کارآمد قرار گیرد می تواند به ارتقای سواد رسانه ای جامعه مخاطب و تعمیق تعامل و ارتباط رسانه و مردم بینجامد.
بزرگی می گفت «جایگاه اثرگذار و جریان ساز خبرنگاران را تنها سیاستمداران به خوبی درک کرده و از آن در هراس اند؛ سیاست و رسانه در طول تاریخ سیاسی کشورمان در هم تنیده شده‌اند، گویی که سیاستمداران بدون رسانه و رسانه‌ها بدون حضور این چهره‌های سیاسی، چندان رغبتی برای ادامه مسیر ندارند. یک هم نشینی گاهی صلح آمیز و گاهی پر تنش.»
خبرنگاران همواره به عنوان دیده‌بان یک جامعه به شمار می روند چراکه در برخی موارد حتی زودتر از مسئولان تحولات را رؤیت و درک کرده و آن را به عنوان یک مسئله برای ذهن جامعه و مسئولان مطرح می کنند.
شرایط کار خبرنگار ایجاب می‌کند در بطن جامعه حضور داشته باشد، نبض اتفاقات روز جامعه و دنیا باید در دست خبرنگار باشد، این امر خود امتیازی بزرگ برای خبرنگار حرفه ای و متعهد، محسوب می‌شود.
و گاه عشق را می توان زمانی دید که خبرنگاری به عشق انسان ها و نشان دادن درد آنها سخت ترین شرایط را تحمل می کند و از ابعاد مختلف زندگی خود می زند. در این روزگار وانفسای دروغ، ریا و تزویر، قلم خبرنگار، رسانه‌ای است که باید از دامن صداقت برخیزد.
واقعیت امر این است که در جامعه ما مردم اصولاً اینطور هستند که اول دهان می‌شوند، بعد می‌شنوند، بعد تازه می‌بینند و بعد از گذشت مدت زمانی شاید هنوز متوجه نشوند . در این میان نقش حساس خبرنگار در واکاوی واقعیات و حقایق محرز می شود؛ خبرنگار نباید تحت تاثیر هیاهو، شایعه و یا اخبار نادرست قرار گیرد. خبرنگار باید برای خبر مخاطب مهیا کند؛ یعنی آنچه تولید می‌شود باید خواننده داشته باشد؛ خبر باید سالم، استاندارد و خوش طعم باشد تا خواننده از خوانش آن لذت ببرد. نخستین درسی که یک خبرنگار می‌آموزد، حفظ منافع ملی است و شتاب در ارسال خبر نباید خبر را به سویی سوق دهد که منافع ملی با خطر مواجه شود.
یکی از ویژگی‌های بارز خبرنگاری، رعایت امانت است، این امانتداری جنبه‌های گوناگونی دارد که یکی از آنها هوش، تبحر، قدرت و استعداد استفاده بجا از کلمات است، نکته دیگر اینکه خبرنگار باید در حوزه کاری خود فعالانه تلاش کند چون خبرنگار چشم بینای حوزه موضوعی خود است.
نام "خبرنگار" ابتدای همه مشقت هایی است که در راه حرفه اش به جان می خرد و به علت عشقی که به این حرفه دارد، لب بر نمی آورد. نام خبرنگار نوید نگرانی‌هاست، ترس از اینکه مبادا در قنوت قلم، قیامی نباشد! باید بنگارد از شهر، فرهنگ، سیاست، اقتصاد، حوادث، جامعه، ورزش و... در پس همه اینها رنج‌ها و غم های مگویی نهان است که از درون بر روح و جان خبرنگار چنگ می زند، جای زخمش باقی می ماند و جسم او را فرسوده می کند.
دردهای دیگران، برای خبرنگار خاطرات نانوشته ای به ارمغان می‌آورد که تا همه عمر در ذهنش باقی است، او باید زبان حال جامعه خود را درک کند و پای درد دل مردم بیندیشد در روزهای پر حادثه، در روزهای دشوار فراتر از اندیشه و تصور، باید شرح غم‌های نشسته بر دل‌ها را به تصویر بکشد... خبرنگار در تنش‌ها و جهش‌ها، متولد می‌شود، او باید از حوصله لبریز باشد تا بتواند همه هستی را مرور کند.
خبرنگار کسی است که در لابه لای مخابره اخبار و گره گشائی مشکلات، بار سنگین و جانکاه غم های مردم را از نزدیک لمس می کند و گاه در بیانشان مورد تهدید واقع می شود و امنیت جانی، روحی و روانی اش به مخاطره می افتد، هنگامی که خلأهای قانونی را می بیند و قصه پُر غصه انسان های اطرافش را یدک می کشد، از یک سو انجام وظیفه و رسالت خبرنگاری است و از سوی دیگر بُعد انسانی و عاطفی و باور کنید که همه حقایق را نمی توان تشریح کرد چراکه جامعه دچار تنش می شود...
در این میان خبرنگار برای احقاق حقوق مردم می جنگد و آسیب می بیند و مجبور است از خودش، خانواده اش، آسایش، آرامش و سلامتی اش بگذرد تا با روشنگری او، جامعه در امان باشد، اینجاست که باید گفت « با جراحت های خبرنگار، جامعه درمان می شود.»
در پایان بر خود وظیفه می دانم یادی کنم از شهدای خبرنگار همچون سردار شهید حسن باقری و شهید بهرام محمدی فرد که از نخستین خبرنگاران حاضر در طبس بودند یا خبرنگاران شهید علیرضا افشار، شهید سپهر ساجدی، شهید سیّد مهدی میرافضلی، شهید عبدالوهاب شهرانی، شهید ابوالقاسم اخوان و یک خبرنگار شجاع و شیرمرد لر یعنی شهید محمود صارمی که 17 مرداد سال 1377، به دست عوامل آمریکا و نیروهای طالبان به شهادت رسید و به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی کشور، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد . مطمئناً مبارک است روزی که به نام شماست...
یادداشت از: مهناز روزبهانی، خبرنگار ایسنا، منطقه همدان
انتهای پیام
کپی شد
