از ورقه های نازک حلبی آثار زیبایی می سازد که در زندگی استفاده می شود، وسایلی همچون سماور، سینی و سطل، آبپاش، قیف و نفتدان، ناودان و شیروانی و ظروف بزرگ آب سقاخانه ... . چنین شخصی را حلبی ساز می گفتند و ورقه های نازک آهنی که قلع اندود می شد را حلبی.
این هنر صنعت تا ۵۰ سال پیش در منطقه همدان رواج داشت و طرفداران بسیار؛ به طوریکه در بیستم شهریور سال ۱۳۹۱ با شماره ۵۶۳ در زمره آثار ناملموس کشورمان به ثبت ملی رسید.
اما این فن اصیل با ورود فناوری نوین و اثباب و وسایل زندگی مدرن منزوی شد و استادکاران این هنر نیز به کاری و جایی دیگر مشغول شدند.
هم اینک در همدان که خواستگاه این هنر صنعت دیرین به شمار می رفت به زحمت می توان اساتیدی را یافت که هنوز با چکش و حلب هنرنمایی می کنند.
کتاب «دستهای هگمتانه» در کند و کاوی پر زحمت به شناسایی موی سفید کرده های حلبی ساز همدان و معرفی دست سازه های زیبا و کم نظیر آنها پرداخته که بسیار خواندنی است.
در این کتاب کوچک ۵۰ صفحه ای می توانید با خاستگاه و پیشینه حلبی سازی، نوع مواد مصرفی، کارگاه های حلبی سازی، ابزار و شیوه کار، محصولات تولیدی، پیشکسوتان و نوآوران، اقتصاد و جایگاه و منزلت این هنر صنعت آشنا شوید.
خواندن این کتاب و دانستن از دستهای هنرمند هگمتانه دست کم برای همدانی ها و دوستداران همدان ضروری است.
دستهای هگمتانه در تیراژ سه هزار نسخه به همت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری همدان چاپ شد.
۷۵۲۷/۲۰۹۰
