به گزارش ایرنا، شاگردان در گوشه کنار کارگاهی کوچک مشغول رنگ آمیزی بر روی دستافرینه ای سفالین هستند و او با دقت و وسواس به نحوه رنگ آمیزی بر روی سفال نظارت دارد.
شاگردان رنگ ها را بر اساس سرد و گرم و با تلفیقی از سبزه فیروزه ای و رنگ های قرمز، زرد، نارنجی، صورتی کمرنگ و پرنگ، گردویی و سبز در دل سفال جای می دهند.
ترکیب رنگ ها و نحوه چینش آنها در کنار یکدیگر، همسایگی رنگ های سبز فیروزه ای در کنار مشکی و قرار گرفتن آبی فیروزه ای در مجاورت آبی کاربُنی، رنگین کمانی چشم نوازی از طبیعت پر از رنگ های بهاری را نمایان می کند.
در کارگاه پُرمهر این بانوی جوان می توان عشق به کار را از نزدیک شاهد بود و گلواژه های محبت آمیز استاد شاگردی را به وضوح درک کرد.
رنج هنر ذره ای از علاقه اش به میناکاری کم نکرده، چرا که پیشتر در مکتب پدر، عشق و دلداگی به هنر را آموخته و در دوران کودکی هر چند با شیطنت دخترانه، جدال پدر با جسم بی جان چوب را به نظاره نشسته است.
پای درد و دل های این کارآفرین در گوشه ای از کارگاه کوچک اش می نشینم، هر چند در میان مصاحبه چند نوبت کلامش را نیمه تمام گذاشت و پاسخگوی سوالات شاگردان شد.
او که ورود رسمی به عرصه هنر را از سال 79 آغاز کرده کلام خود را از روزهای سخت کنکور و قرار گرفتن در پشت این سد آغاز می کند و اما این سد را مانعی برای ادامه هنر نمی داند.
سمیه که هم اینک 34 بهار از زندگی اش می گذرد، ذهن اش به گنجینه ای از هنر تبدیل شده که برای جاری کردن این هنر از پیچ و خم ذهن بر دستان و جان بخشیدن به جسم بی روح سفال، سر از پا نمی شناسد.
او سال 79 با تشویق پدر هنرمند و هنردوست اش در کلاس «معرق کاری» نامنویسی کرده و پس از گذراندن این دوره آموزشی سه ماه در سطح درجه 2 و کسب مدرک، تولید را آغاز کرد؛ اما این ابتدای راه این دختر پر جنب و جوش در جاده بی انتهای هنر بود چرا که او دیگر هنرها را نیز فرا گرفت و هم اینک استادی با بیش از 45 شاگرد است.
او درباره هنر خود به ایرنا گفت: عشق، علاقه و تلاش پدرم به یادگرفتن هنر توسط فرزندان موجب شد که بخشی از کارگاه کوچک «گره چینی» خود را مجزا کند تا به همراه خواهرم، به هنر معرق کاری مشغول شویم.
کارآفرین نمونه کشور اضافه کرد: به مدت سه سال فعالیت در هنر «معرق کاری» و تولید و فروش آن در مغازه ای کوچک ادامه داشت تا اینکه با حضور در اداره صنایع دستی و گردشگری، تولیدات خود را معرفی کردم.
حوتی بیان کرد: مهمترین خواسته ام از مسئولان صنایع دستی همدان فراهم کردن زمینه حضور و شرکت در نمایشگاه با هدف معرفی تولیدات و دستافرینه ها بود که پس از حضور و سرکشی بازرسان از کارگاه کوچک ام، با این موضوع موافقت شد.
وی بیان کرد: سال 82 با حضور سه ماهه در نمایشگاه صنایع دستی کاخ نیاوران متوجه شدم که اشباع شدن بازار با کالاهای چینی، عرصه را برای فعالان «معرق کاری» تنگ کرده و با توجه به هزینه تمام شده کالا، استقبال مردم از دستافرینه های بومی کم است.
این بانوی کارآفرین گفت: نبود بازار فروش برای معرق کاری، برخلاف علاقه موجب تمایل به یادگیری هنر «چرم» شد و با دریافت مدرک این هنر در نمایشگاه های مختلف ارگ آزادی تهران، کرمان، گرگان، بوشهر، اصفهان و شیراز شرکت کردم.
حوتی رونق بازار را عامل گرایش به هنر چرم دانست هر چند به مشقت های این حرفه پرداخت و گفت: فعالیت در عرصه چرم یک کار مردانه محسوب می شود چرا که کار با دستگاه برش، بریدن چرم، مگنت زدن و چرخ کاری سخت و دشوار بوده و نیازمند توان و نیروی بالایی است.
وی ادامه داد: پس از ازدواج خواهرم و تنها ماندن در عرصه هنر، تلاش در صنعت چرم را کنار گذاشته و راهی شهر لالجین برای یافتن کار شدم.
این بانوی هنرمند افزود: پس از حضور در یک کارگاه و ارایه درخواست کار، آنها ابتدا کاسه ای 25 سانتی را برای رنگ آمیزی در اختیارم قرار دادند که در کمتر از 40 دقیقه آن را رنگ آمیزی و تحویل دادم.
حوتی اضافه کرد: سرعت عمل در انجام کار موجب تعجب مسئول کارگاه سفال شد و با پیشنهاد همکاری موافقت شد و یکسال این همکاری ادامه داشت.
وی اظهار داشت: برای کسب مهارت بیشتر با حمایت مالی پدر، اقدام به خرید انواع رنگ ها کردم تا با آزمون و خطا بر روی بشقاب های سفالین و سپردن آن بر دل کوره، با ترکیب آنها بیشتر آشنا شوم.
این بانوی کارآفرین بیان کرد: همزمان با حضور در کارگاه سفال لالجین دستافرینه هایم را در نمایشگاه های مختلف در معرض نمایش قرار دادم تا با ذائقه و میزان استقبال مردم از این قبیل هنرها مطلع شوم.
حوتی ادامه داد: فعالیت در این حرفه نیز ناتمام مانده و از سال 85 یادگیری هنر «مینا کاری» را با حضور در کلاس های آموزش فنی و حرفه ای در اولویت قرار دادم.
وی اضافه کرد: با یادگیری این هنر، اقدام به برگزاری دوره های آموزشی معرق، چرم و میناکاری با هدف اشتغالزایی در روستاها کردم و با توسعه فعالیت، شمار نیروها نیز روز به روز افزایش یافت تا جایی که برای پیشبرد کار یک دستگاه کوره خریداری کردم.
این هنرمند همدانی بیان کرد: فعالیت به صورت تخصصی و حرفه ای در میناکاری را سرلوحه قرار داده و با ساخت 2 شمعدان شاه عباسی سفالین و گنجاندن طرح اصیل ایرانی «اسلیمی» و «ختایی» بر دل شمعدان ها، 2 نشان ملی مرغوبیت در میناکاری را دریافت کردم.
حوتی گفت: در حال حاضر رتبه کارآفرین برتر از دانشگاه جامع علمی و کاربردی برای 2سال متوالی، فعالیت به عنوان مربی به مدت سه سال در دانشگاه آزاد، علوم پزشکی، جامع علمی و کاربردی دادگستری، کسب چندین عنوان برتر زن کارآفرین و کارآفرین برتر کشور را در کارنامه کاری خود دارم.
وی بیان کرد: هم اینک نیز نحوه میناکاری و نقاشی بر روی سفال و نقاشی زیر لعابی را به مدت 420 ساعت در هر دوره به 16 کارآموز آموزش می دهم.
این مربی میناکاری افزود: مسئولان آموزش فنی و حرفه ای پس از بازدید از کارگاه کوچک ام، مکانی را در داخل مرکز آموزشی فنی و حرفه ای برای آموزش این هنر در اختیارم قرار دادند.
حوتی بیان کرد: هم اینک تولیدات میناکاری را به کشورهای چین، مالزی، عراق و ترکیه صادر کرده و مشکلی در زمینه بازار فروش ندارم.
وی ادامه داد: با توجه به فعالیت چشمگیر در حوزه هنر اما از سال 93 دوباره ادامه تحصیل در رشته حقوق کیفری را ادامه دادم چرا که هنر درآمد چندانی ندارد.
گزارش از: علیرضا جهانگیری
7526/2090
انتهای پیام شاگردان رنگ ها را بر اساس سرد و گرم و با تلفیقی از سبزه فیروزه ای و رنگ های قرمز، زرد، نارنجی، صورتی کمرنگ و پرنگ، گردویی و سبز در دل سفال جای می دهند.
ترکیب رنگ ها و نحوه چینش آنها در کنار یکدیگر، همسایگی رنگ های سبز فیروزه ای در کنار مشکی و قرار گرفتن آبی فیروزه ای در مجاورت آبی کاربُنی، رنگین کمانی چشم نوازی از طبیعت پر از رنگ های بهاری را نمایان می کند.
در کارگاه پُرمهر این بانوی جوان می توان عشق به کار را از نزدیک شاهد بود و گلواژه های محبت آمیز استاد شاگردی را به وضوح درک کرد.
رنج هنر ذره ای از علاقه اش به میناکاری کم نکرده، چرا که پیشتر در مکتب پدر، عشق و دلداگی به هنر را آموخته و در دوران کودکی هر چند با شیطنت دخترانه، جدال پدر با جسم بی جان چوب را به نظاره نشسته است.
پای درد و دل های این کارآفرین در گوشه ای از کارگاه کوچک اش می نشینم، هر چند در میان مصاحبه چند نوبت کلامش را نیمه تمام گذاشت و پاسخگوی سوالات شاگردان شد.
او که ورود رسمی به عرصه هنر را از سال 79 آغاز کرده کلام خود را از روزهای سخت کنکور و قرار گرفتن در پشت این سد آغاز می کند و اما این سد را مانعی برای ادامه هنر نمی داند.
سمیه که هم اینک 34 بهار از زندگی اش می گذرد، ذهن اش به گنجینه ای از هنر تبدیل شده که برای جاری کردن این هنر از پیچ و خم ذهن بر دستان و جان بخشیدن به جسم بی روح سفال، سر از پا نمی شناسد.
او سال 79 با تشویق پدر هنرمند و هنردوست اش در کلاس «معرق کاری» نامنویسی کرده و پس از گذراندن این دوره آموزشی سه ماه در سطح درجه 2 و کسب مدرک، تولید را آغاز کرد؛ اما این ابتدای راه این دختر پر جنب و جوش در جاده بی انتهای هنر بود چرا که او دیگر هنرها را نیز فرا گرفت و هم اینک استادی با بیش از 45 شاگرد است.
او درباره هنر خود به ایرنا گفت: عشق، علاقه و تلاش پدرم به یادگرفتن هنر توسط فرزندان موجب شد که بخشی از کارگاه کوچک «گره چینی» خود را مجزا کند تا به همراه خواهرم، به هنر معرق کاری مشغول شویم.
کارآفرین نمونه کشور اضافه کرد: به مدت سه سال فعالیت در هنر «معرق کاری» و تولید و فروش آن در مغازه ای کوچک ادامه داشت تا اینکه با حضور در اداره صنایع دستی و گردشگری، تولیدات خود را معرفی کردم.
حوتی بیان کرد: مهمترین خواسته ام از مسئولان صنایع دستی همدان فراهم کردن زمینه حضور و شرکت در نمایشگاه با هدف معرفی تولیدات و دستافرینه ها بود که پس از حضور و سرکشی بازرسان از کارگاه کوچک ام، با این موضوع موافقت شد.
وی بیان کرد: سال 82 با حضور سه ماهه در نمایشگاه صنایع دستی کاخ نیاوران متوجه شدم که اشباع شدن بازار با کالاهای چینی، عرصه را برای فعالان «معرق کاری» تنگ کرده و با توجه به هزینه تمام شده کالا، استقبال مردم از دستافرینه های بومی کم است.
این بانوی کارآفرین گفت: نبود بازار فروش برای معرق کاری، برخلاف علاقه موجب تمایل به یادگیری هنر «چرم» شد و با دریافت مدرک این هنر در نمایشگاه های مختلف ارگ آزادی تهران، کرمان، گرگان، بوشهر، اصفهان و شیراز شرکت کردم.
حوتی رونق بازار را عامل گرایش به هنر چرم دانست هر چند به مشقت های این حرفه پرداخت و گفت: فعالیت در عرصه چرم یک کار مردانه محسوب می شود چرا که کار با دستگاه برش، بریدن چرم، مگنت زدن و چرخ کاری سخت و دشوار بوده و نیازمند توان و نیروی بالایی است.
وی ادامه داد: پس از ازدواج خواهرم و تنها ماندن در عرصه هنر، تلاش در صنعت چرم را کنار گذاشته و راهی شهر لالجین برای یافتن کار شدم.
این بانوی هنرمند افزود: پس از حضور در یک کارگاه و ارایه درخواست کار، آنها ابتدا کاسه ای 25 سانتی را برای رنگ آمیزی در اختیارم قرار دادند که در کمتر از 40 دقیقه آن را رنگ آمیزی و تحویل دادم.
حوتی اضافه کرد: سرعت عمل در انجام کار موجب تعجب مسئول کارگاه سفال شد و با پیشنهاد همکاری موافقت شد و یکسال این همکاری ادامه داشت.
وی اظهار داشت: برای کسب مهارت بیشتر با حمایت مالی پدر، اقدام به خرید انواع رنگ ها کردم تا با آزمون و خطا بر روی بشقاب های سفالین و سپردن آن بر دل کوره، با ترکیب آنها بیشتر آشنا شوم.
این بانوی کارآفرین بیان کرد: همزمان با حضور در کارگاه سفال لالجین دستافرینه هایم را در نمایشگاه های مختلف در معرض نمایش قرار دادم تا با ذائقه و میزان استقبال مردم از این قبیل هنرها مطلع شوم.
حوتی ادامه داد: فعالیت در این حرفه نیز ناتمام مانده و از سال 85 یادگیری هنر «مینا کاری» را با حضور در کلاس های آموزش فنی و حرفه ای در اولویت قرار دادم.
وی اضافه کرد: با یادگیری این هنر، اقدام به برگزاری دوره های آموزشی معرق، چرم و میناکاری با هدف اشتغالزایی در روستاها کردم و با توسعه فعالیت، شمار نیروها نیز روز به روز افزایش یافت تا جایی که برای پیشبرد کار یک دستگاه کوره خریداری کردم.
این هنرمند همدانی بیان کرد: فعالیت به صورت تخصصی و حرفه ای در میناکاری را سرلوحه قرار داده و با ساخت 2 شمعدان شاه عباسی سفالین و گنجاندن طرح اصیل ایرانی «اسلیمی» و «ختایی» بر دل شمعدان ها، 2 نشان ملی مرغوبیت در میناکاری را دریافت کردم.
حوتی گفت: در حال حاضر رتبه کارآفرین برتر از دانشگاه جامع علمی و کاربردی برای 2سال متوالی، فعالیت به عنوان مربی به مدت سه سال در دانشگاه آزاد، علوم پزشکی، جامع علمی و کاربردی دادگستری، کسب چندین عنوان برتر زن کارآفرین و کارآفرین برتر کشور را در کارنامه کاری خود دارم.
وی بیان کرد: هم اینک نیز نحوه میناکاری و نقاشی بر روی سفال و نقاشی زیر لعابی را به مدت 420 ساعت در هر دوره به 16 کارآموز آموزش می دهم.
این مربی میناکاری افزود: مسئولان آموزش فنی و حرفه ای پس از بازدید از کارگاه کوچک ام، مکانی را در داخل مرکز آموزشی فنی و حرفه ای برای آموزش این هنر در اختیارم قرار دادند.
حوتی بیان کرد: هم اینک تولیدات میناکاری را به کشورهای چین، مالزی، عراق و ترکیه صادر کرده و مشکلی در زمینه بازار فروش ندارم.
وی ادامه داد: با توجه به فعالیت چشمگیر در حوزه هنر اما از سال 93 دوباره ادامه تحصیل در رشته حقوق کیفری را ادامه دادم چرا که هنر درآمد چندانی ندارد.
گزارش از: علیرضا جهانگیری
7526/2090
کپی شد
