به گزارش ایرنا، فیلم کوتاه بخشی از بدنه سینمایی کشور است که طی سال های گذشته فیلمسازان این حوزه بخشی از نوزایی نیروی انسانی و فکری سینمای کشور را موجب شده اند و می تواند بخشی از سرمایه گذاری اجتماعی، هنری و صنعتی در سینمای کشور نیز محسوب شود.
فیلم کوتاه البته تجربه سینمای بلند نیز هست که می تواند گزینه های بهتری برای آینده سینمای کشور روی میز بگذارد تا خود فیلم بلند؛ در حقیقت فیلم کوتاه یک آزمایشگاه کوچک و کارآمد برای سینمای بلند است.
در این میان اما نهضت تولید فیلم کوتاه و ورود به بازارهای جهانی نیازمند افزایش کیفی تولید است، در عین حال که تربیت و آموزش فیلمسازان حرفه ای بر بدنه فیلم کوتاه همواره و همواره مورد تاکید بوده است، اما در ایران هر کسی که فیلم کوتاه می سازد، توقع دارد فیلمساز شود و این تلقی در کل اشتباه است.
قرار بود سینمای جوانان وامدار سینمای آزاد و به نوعی تشکیل شود که بتواند از پدیده های نوظهور یعنی جوانان و نوجوانان حمایت کند و الزاما مختص سن نباشد و هر فردی در هر سنی بتواند آنچه که ایده نو و جذاب دارد، ارائه دهد و مورد حمایت قرار گیرد.
اما فیلم کوتاه با وجود اینکه اکنون حالش خوب است و به گفته انجمن سینمای جوانان ایران طی سال گذشته 2 هزار حضور در جشنواره های بین المللی را تجربه کرده، با مشکلاتی نیز دست و پنجه نرم می کند که یک فیلمساز و کارگردان فیلم کوتاه در گفت و گوی اختصاصی با ایرنا با برشمردن نقش و جایگاه اثرگذار و ارزشمند انجمن سینمای جوانان ایران، به این مسایل و مشکلات پرداخت.
امید وفایی اظهار داشت: چون شرایط ساخت فیلم کوتاه پرهزینه و سخت است، قرار شد سینمای جوانان و عرصه فیلم کوتاه جایگاهی برای اعتبار بخشی و اهمیت دادن به ایده های نو باشد.
وی گفت: در این راستا قرار بر این بود که سینمای جوانان و عرصه فیلم کوتاه با گذاشتن ابزار در اختیار این افراد نوظهور، استعدادها را شناسایی و با تربیت و پرورش آنها را به جامعه حرفه ای سینما معرفی کند.
وفایی ادامه داد: در همین رابطه جامعه حرفه ای سینما هم از این بابت خیالش راحت باشد که ذخیره و اندوخته ای دارد که طی سالها آرام و به تدریج وارد سینمای حرفه ای می شوند و زمینه کیفی و کمی آثار را در زمینه سینمای ایران بالا می برند.
وی ادامه داد: متاسفانه به هر یک از دلایلی همچون سیاست های غلط دوره های گذشته، انتخاب ها و الگوهای نامناسبی که برای فیمسازان تعریف شده و یا فیلمسازانی که کم کاری می کنند، هم اکنون فیلمسازی به سمتی رفته که بیشتر از آنکه یک فیلمسازی باشد، یک لاکچری بزرگ هنری یا آثار تقلبی است که از اصالت تهی است.
وفایی بیان کرد: من احساس می کنم قرار ما این نبود؛ قرار نبود طبق آن عهدی که فیلمسازان بزرگ امروزی در دهه 60 با هم بستند، به سمتی برویم که شاهد هزینه های خیلی زیاد در زمینه فیلم کوتاه باشیم.
وی خاطرنشان کرد: درست است که فیلم کوتاه به عنوان یک فیلم مستقل و حرفه ای دیده می شود، اما چیزی که فراموش کرده ایم پرورش استعدادهایی است که قرار بود اتفاق بیفتد.
این کارگردان فیلم کوتاه تاکید کرد: متاسفانه در طول زمان در بین هزینه های کلان که گاهی اوقات بی مورد هستند، آثاری تولید می شود که فاقد ارزش هنری است و به همین علت در لابلای آثار گم و یا خورده می شود و این قرار سینمای جوانان نبود.
وفایی با بیان اینکه ما از اصول و نگاهی که تعریف کردیم، فاصله گرفته ایم، گفت: امیدوارم با برگزاری جشنواره های منطقه ای، ملی و بین المللی بتوانیم حرارت، جوشش و خروشی که در دهه 60 و 70 بر فیلم کوتاه حاکم بود را به سیستم آموزش و تولید اینگونه فیلم ها برگردانیم.
وی افزود: منکر این نیستم که در حال حاضر توسط نسل جدید فیلم های خوبی هم ساخته شده که در خور توجه هستند، اما از نظر تعداد، این دست فیلم ها بسیار کمتر از زمان گذشته است.
وفایی گفت: آنچه فراموش شده این است که امروز خواسته و ناخواسته فیلمسازان ما و یا کسانی که متولی امر بودند، تبدیل به یک لاکچری عجیبی شده اند که با روحیه ساختار شکن، آلترناتیو و قدرتمند یک ذهن زیبا سنخیتی ندارد.
این فیلمساز با بیان اینکه با نگاه و هدف اصلی خیلی فاصله گرفته ایم، ادامه داد: این شکل رفتن به سراغ سینما و فیلم، به طور قطع فیلم های کوتاهی را به وجود می آورد که اصالت و بینش کارگردان در آن مستتر نیست و گویا این فیلم ها هیچ سنخیتی با خود کارگردان ندارد.
وفایی با بیان اینکه این روند آسیب بزرگی است که در آینده به بدنه سینمای حرفه ای راه پیدا می کند، خاطرنشان کرد: اگر ضعفی هم در سینمای حرفه ای وجود دارد، مربوط به همان الگوهای نادرستی است که در آموزش و تولید فیلم و در پرورش استعدادهای جوانان و نگاه به ایده های جذاب و ساختار شکن نداشتیم.
این کارگردان فیلم کوتاه با تاکید بر اینکه بیشتر به یک مکانیسم هالیوودی ساخت فیلم روی آورده ایم، گفت: من مخالف فروش فیلم و اعتبار بین المللی فیلم های کوتاه نیستم، در عین حال که امروز فیلم کوتاه عرصه خوبی دارد.
به گفته وی امروز به نسبت آثار تولید شده، آثار بد خیلی زیاد است و فیلمسازان ما در حال تبدیل شدن به عروسک خیمه شب بازی هستند که گویا ساخت فیلم در دست آنها نیست و این امر در آینده به سینمای ما ضربه می زند.
وی با بیان اینکه فضای سینمای ما از نظر تولید و فروش حالش خوب است، بیان کرد: دیدگاه من این است که در این زمینه به ویژه آموزش باید بیشتر کار کنیم.
این کارگردان فیلم کوتاه خاطرنشان کرد: دیدگاه من این است که در عرصه فیلم کوتاه افرادی در حیطه نقد و یا در ورک شاپ های آموزشی وارد شده اند که جدای از فضای تکنیکی، تجربه و دانش آنها، ورودشان بر اساس شکل روابط، نوع زد و بندها و جناح بندی های سیاسی و ارزشی بوده و تعداد اینگونه افراد زیاد شده است.
وفایی ابراز امیدواری کرد: در سال های آینده بتوانیم چشم انداز خوبی را ترسیم کنیم و معتقد هستم که انتقاد و نقد در حیطه فیلم کوتاه بدیهی است که فضای خوبی را ایجاد می کند.
وی گفت: انجمن سینمای جوانان تمام تلاش، وقت و نیروی خود را برای آسیب شناسی و درمان این پدیده گذاشته است.
این فیلم ساز با اشاره به سختی برگزاری جشنواره های متعدد همچون «آگر» گفت: گمان من این بود که تنها مشکلات ما در برگزاری جشنواره هایی همچون «آگر» به افرادی ختم می شود که در حیطه هنر هیچ شناختی ندارند، اما متوجه شدم که کار با افرادی که متولی هنر این مرز و بوم هستند، به مراتب سخت تر است تا با سیستم هایی که متولی فرهنگ و هنر نیستند.
به گزارش ایرنا، انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان بزرگترین انجمن فیلم سازی در کشور از سال 1364 فعالیت خود را آغاز کرد و دارای 58 دفتر و 12 نمایندگی است.
7528/2090
انتهای پیام فیلم کوتاه البته تجربه سینمای بلند نیز هست که می تواند گزینه های بهتری برای آینده سینمای کشور روی میز بگذارد تا خود فیلم بلند؛ در حقیقت فیلم کوتاه یک آزمایشگاه کوچک و کارآمد برای سینمای بلند است.
در این میان اما نهضت تولید فیلم کوتاه و ورود به بازارهای جهانی نیازمند افزایش کیفی تولید است، در عین حال که تربیت و آموزش فیلمسازان حرفه ای بر بدنه فیلم کوتاه همواره و همواره مورد تاکید بوده است، اما در ایران هر کسی که فیلم کوتاه می سازد، توقع دارد فیلمساز شود و این تلقی در کل اشتباه است.
قرار بود سینمای جوانان وامدار سینمای آزاد و به نوعی تشکیل شود که بتواند از پدیده های نوظهور یعنی جوانان و نوجوانان حمایت کند و الزاما مختص سن نباشد و هر فردی در هر سنی بتواند آنچه که ایده نو و جذاب دارد، ارائه دهد و مورد حمایت قرار گیرد.
اما فیلم کوتاه با وجود اینکه اکنون حالش خوب است و به گفته انجمن سینمای جوانان ایران طی سال گذشته 2 هزار حضور در جشنواره های بین المللی را تجربه کرده، با مشکلاتی نیز دست و پنجه نرم می کند که یک فیلمساز و کارگردان فیلم کوتاه در گفت و گوی اختصاصی با ایرنا با برشمردن نقش و جایگاه اثرگذار و ارزشمند انجمن سینمای جوانان ایران، به این مسایل و مشکلات پرداخت.
امید وفایی اظهار داشت: چون شرایط ساخت فیلم کوتاه پرهزینه و سخت است، قرار شد سینمای جوانان و عرصه فیلم کوتاه جایگاهی برای اعتبار بخشی و اهمیت دادن به ایده های نو باشد.
وی گفت: در این راستا قرار بر این بود که سینمای جوانان و عرصه فیلم کوتاه با گذاشتن ابزار در اختیار این افراد نوظهور، استعدادها را شناسایی و با تربیت و پرورش آنها را به جامعه حرفه ای سینما معرفی کند.
وفایی ادامه داد: در همین رابطه جامعه حرفه ای سینما هم از این بابت خیالش راحت باشد که ذخیره و اندوخته ای دارد که طی سالها آرام و به تدریج وارد سینمای حرفه ای می شوند و زمینه کیفی و کمی آثار را در زمینه سینمای ایران بالا می برند.
وی ادامه داد: متاسفانه به هر یک از دلایلی همچون سیاست های غلط دوره های گذشته، انتخاب ها و الگوهای نامناسبی که برای فیمسازان تعریف شده و یا فیلمسازانی که کم کاری می کنند، هم اکنون فیلمسازی به سمتی رفته که بیشتر از آنکه یک فیلمسازی باشد، یک لاکچری بزرگ هنری یا آثار تقلبی است که از اصالت تهی است.
وفایی بیان کرد: من احساس می کنم قرار ما این نبود؛ قرار نبود طبق آن عهدی که فیلمسازان بزرگ امروزی در دهه 60 با هم بستند، به سمتی برویم که شاهد هزینه های خیلی زیاد در زمینه فیلم کوتاه باشیم.
وی خاطرنشان کرد: درست است که فیلم کوتاه به عنوان یک فیلم مستقل و حرفه ای دیده می شود، اما چیزی که فراموش کرده ایم پرورش استعدادهایی است که قرار بود اتفاق بیفتد.
این کارگردان فیلم کوتاه تاکید کرد: متاسفانه در طول زمان در بین هزینه های کلان که گاهی اوقات بی مورد هستند، آثاری تولید می شود که فاقد ارزش هنری است و به همین علت در لابلای آثار گم و یا خورده می شود و این قرار سینمای جوانان نبود.
وفایی با بیان اینکه ما از اصول و نگاهی که تعریف کردیم، فاصله گرفته ایم، گفت: امیدوارم با برگزاری جشنواره های منطقه ای، ملی و بین المللی بتوانیم حرارت، جوشش و خروشی که در دهه 60 و 70 بر فیلم کوتاه حاکم بود را به سیستم آموزش و تولید اینگونه فیلم ها برگردانیم.
وی افزود: منکر این نیستم که در حال حاضر توسط نسل جدید فیلم های خوبی هم ساخته شده که در خور توجه هستند، اما از نظر تعداد، این دست فیلم ها بسیار کمتر از زمان گذشته است.
وفایی گفت: آنچه فراموش شده این است که امروز خواسته و ناخواسته فیلمسازان ما و یا کسانی که متولی امر بودند، تبدیل به یک لاکچری عجیبی شده اند که با روحیه ساختار شکن، آلترناتیو و قدرتمند یک ذهن زیبا سنخیتی ندارد.
این فیلمساز با بیان اینکه با نگاه و هدف اصلی خیلی فاصله گرفته ایم، ادامه داد: این شکل رفتن به سراغ سینما و فیلم، به طور قطع فیلم های کوتاهی را به وجود می آورد که اصالت و بینش کارگردان در آن مستتر نیست و گویا این فیلم ها هیچ سنخیتی با خود کارگردان ندارد.
وفایی با بیان اینکه این روند آسیب بزرگی است که در آینده به بدنه سینمای حرفه ای راه پیدا می کند، خاطرنشان کرد: اگر ضعفی هم در سینمای حرفه ای وجود دارد، مربوط به همان الگوهای نادرستی است که در آموزش و تولید فیلم و در پرورش استعدادهای جوانان و نگاه به ایده های جذاب و ساختار شکن نداشتیم.
این کارگردان فیلم کوتاه با تاکید بر اینکه بیشتر به یک مکانیسم هالیوودی ساخت فیلم روی آورده ایم، گفت: من مخالف فروش فیلم و اعتبار بین المللی فیلم های کوتاه نیستم، در عین حال که امروز فیلم کوتاه عرصه خوبی دارد.
به گفته وی امروز به نسبت آثار تولید شده، آثار بد خیلی زیاد است و فیلمسازان ما در حال تبدیل شدن به عروسک خیمه شب بازی هستند که گویا ساخت فیلم در دست آنها نیست و این امر در آینده به سینمای ما ضربه می زند.
وی با بیان اینکه فضای سینمای ما از نظر تولید و فروش حالش خوب است، بیان کرد: دیدگاه من این است که در این زمینه به ویژه آموزش باید بیشتر کار کنیم.
این کارگردان فیلم کوتاه خاطرنشان کرد: دیدگاه من این است که در عرصه فیلم کوتاه افرادی در حیطه نقد و یا در ورک شاپ های آموزشی وارد شده اند که جدای از فضای تکنیکی، تجربه و دانش آنها، ورودشان بر اساس شکل روابط، نوع زد و بندها و جناح بندی های سیاسی و ارزشی بوده و تعداد اینگونه افراد زیاد شده است.
وفایی ابراز امیدواری کرد: در سال های آینده بتوانیم چشم انداز خوبی را ترسیم کنیم و معتقد هستم که انتقاد و نقد در حیطه فیلم کوتاه بدیهی است که فضای خوبی را ایجاد می کند.
وی گفت: انجمن سینمای جوانان تمام تلاش، وقت و نیروی خود را برای آسیب شناسی و درمان این پدیده گذاشته است.
این فیلم ساز با اشاره به سختی برگزاری جشنواره های متعدد همچون «آگر» گفت: گمان من این بود که تنها مشکلات ما در برگزاری جشنواره هایی همچون «آگر» به افرادی ختم می شود که در حیطه هنر هیچ شناختی ندارند، اما متوجه شدم که کار با افرادی که متولی هنر این مرز و بوم هستند، به مراتب سخت تر است تا با سیستم هایی که متولی فرهنگ و هنر نیستند.
به گزارش ایرنا، انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان بزرگترین انجمن فیلم سازی در کشور از سال 1364 فعالیت خود را آغاز کرد و دارای 58 دفتر و 12 نمایندگی است.
7528/2090
کپی شد
