در این یادداشت به قلم بهنام کهوری یکی از فعالان اجتماعی و سیاسی هرمزگان آمده است: در چند روز اخیر بهروز اکرمی معاون سیاسی، امنیتی، اجتماعی استانداری هرمزگان آمارهای نگران کننده ای از وضعیت اجتماعی استان هرمزگان اعلام کرد.
طبق اظهارهای ایشان تعداد مبتلایان به ایدز نسبت به جمعیت این استان 2 برابر آمار کشوری بوده و همچنین مصرف دخانیات توسط بانوان نیز رتبه نخست را در کشور دارد اما متاسفانه پس از شنیدن این آمارها هیچ کس در خصوص علت ها و عوامل این معضلات حرفی نزده و همه به راحتی از کنار این آمار عبور کردند و هیچ کس به علت وعوامل این بحران ها اشاره ای نکرد.
به راستی علت بحران های موجود در بندرعباس چیست؟ برای روشن تر شدن موضوع باید وضعیت رشد جمعیت و موج مهاجرت به شهر بندرعباس را بررسی نماییم.
شهر بندرعباس تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی یک شهر کوچک در ساحل دریا با جمعیتی حدود 88 هزار نفر بود که بیشتر آنان را مردمان بومی و محلی شامل می شد، جامعه هرمزگان هم در آن مقطع یک جامعه بسته و سنتی بود. اما با پیروزی انقلاب سال 57 و شروع جنگ 8 ساله موج مهاجرت به بندرعباس شدت یافته و جمعیت بندرعباس از 88 هزار نفر در سال 55 به 257 هزار نفر در سال 70 افزایش یافته و اکنون به 680 هزار نفر رسیده (یعنی جمعیت بندرعباس طی 40 سال به طور تقریبی 7.5 برابر شده در صورتی که جمعیت تهران طی همین مدت حدود 3برابر شده است)
اما این رشد نامتوازن جمعیت و هجوم مهاجران از سایر استان های کشور بویژه کارگرانی که به صورت مجرد مهاجرت کرده بودند و به صورت دسته جمعی زندگی می کردند، باعث افزایش معضلات فرهنگی و اجتماعی زیادی همچون اعتیاد، فحشا، سرقت و... در شهر بندرعباس شد.
این افراد وقتی وارد شهر بندرعباس می شدند از سنت های موجود در شهر خود گذر کرده و وارد یک فضای فرهنگی جدید می شدند اما از آن جایی که این افراد هیچ سنخیتی با فرهنگ بومی هرمزگان نداشتند در فرهنگ محلی هم هضم نمی شدند از طرفی چون حاکمیت هیچ برنامه ی فرهنگی و اجتماعی برای مهاجران و افرادی که از شهر خود مهاجرت کرده بودند و به شهر بندرعباس وارد می شدند نداشتند، جمعیت مهاجر به مرور دچار بی هویتی گردیده وفساد و فحشا و معضلات اجتماعی تشدید می شد.
در کنار این افزایش بی رویه جمعیت، برنامه ریزی نداشتن دقیق و صحیح حاکمیت در خصوص کنترل مهاجرت و ناآگاهی مسوولان استانی در خصوص معضلات مهاجرت بی رویه و نداشتن نگاه جامعه شناسانه به پدیده مهاجرت باعث شده تا بندرعباس در زمینه معضلات اجتماعی و فرهنگی در رده استان های پرخطر و بحرانی قرار گیرد.
امروز به جایی رسیده ایم که جامعه ای که 40 سال قبل یک جامعه سنتی بود و حتی تصور سیگار کشیدن زنان هم عجیب بود امروز رتبه اول مصرف دخانیات توسط بانوان را دارد.
اگر آماری از بحران های دیگر همچون روسپی گری، همجنس بازی، اعتیاد، روابط فرا زناشویی هم وجود داشته باشد عمق بحران به خوبی مشخص می شود.
لذا در وضعیت کنونی که هیچ اراده ای در بین مسوولان و مدیران استانی و بخصوص نمایندگان مجلس برای حل و یا کاهش بحران ‌ها وجود ندارد لازم است تا فعالان اجتماعی و فرهنگی استان (بویژه جامعه شناسان) نسبت به بررسی دقیق ابعاد این مشکلات پرداخته و راه‌های برون رفت از وضعیت کنونی را تدوین کرده و مسوولان امر هم به هشدارهای کارشناسان امر توجه نمایند.
و چنانچه در شرایط کنونی برای رفع این مشکلات و معضلات تدبیری اندیشیده نشود در آینده باعث بروز بحران شده و درپی بحران های اجتماعی بحران های خانوادگی نیز حاصل می شود که این امر باعث تاثیر منفی بر خانواده و جامعه می شود و یک جامعه ناهنجار با بحران های خانوادگی روبرو خواهد شد.
پس باید حل این مساله را در ردیف مسایل خیلی مهم و ضروری قرار داده تا بتوان در آینده شاهد رشد و توسعه همه جانبه استان باشیم.
7195/ 6048
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.