سایه سنگین ویروس کرونا، حال و هوای کره خاکی را دگرگون کرده و نشان می دهد که سرنوشت جوامع بشری بشکلی ناگسستنی به یکدیگر گره خورده است،گره هایی که تاروپود زندگی و سرنوشت ساکنان این کره خاکی را به رغم تنوع و گوناگونی رویکردها و هدفگذاریهای متفاوت، درهم تنیده است.
واقعیت این است که در سایه این رویکرد بدون بازگشت مرزهای جغرافیایی در هم شکسته و رخدادهای آنسوی جهان بی انکه بخواهیم به سراغ ما می اید و بر در می کوبد. این وضعیت ثابت می کند که دنیای ما بسرعت در حال کوچک شدن است بگونه ای که از فرو افتادن یک درخت در روستایی دور افتاده تا سقوط هاپیمایی در ناکجا اباد بشکلی مستقیم یا غیر مستقیم به عنوان متغیرهای اثر گذار، زندگی ما را در این سوی کره خاکی تحت تاثیر قرار می دهد.
چه کسی باور می کرد که یک عادت غذایی در ووهان چین ظرف چندماه به مصیبت جهانی تیدیل شود و موج سهمگین آن دنیا را مختل کند، هزاران انسان را به کام مرگ فرو برد و بر زندگی میلیاردها تن از ساکنان زمین اینچنین سایه افکند.
بنابر این برچنین جهانی نباید چشم فروبست بلکه باید با روحیه ای محققانه رخدادها و خبرهای ریز و درشت را مورد تجزبه و تحلیل قرار داد و بامطالعه محیط پیرامون و رصد سایر جوامع، از یکسو برای استفاده از فرصتها و دیگر سو برای در امان ماندن از مصیبت های جمعی برنامه ریزی کرد .
سایه سیاه کرونا در حقیقت کوچکتر شدن جهان کره خاکی را به نمایش گذاشت و به همه جوامع بویژه جوامع برخوردار هشدار داد تا از خود محوری محض دست بردارند و با نگرش به آینده ای واحد در جهت دنیایی بهتر برای همگان گام بردارند.
ویروس ریز کرونا، رنجی بزرگ را به ملتهای جهان تحمیل کرد اما پیامهایی عمیق و عظیم برای جوامع بشری داشت و زنگ خطر را برای همگان بصدا درآورد تا جامعه جهانی ضرورت رویکرد به اینده ای واحد را هرگز فراموش نکنند و بداند که زندگی بشر سخت در هم تنیده شده است .
کرونا به دنیای ما هشدار می دهد که پیشرفت، صلح، امنیت و سعادت، مقوله ای جمعی است و تا زمانیکه این امر محقق نشود هیچ جامعه ای بشکل پایدار روی خوش به خود نخواهد دید
