این کتاب در چهار فصل با عنوان‌هایی شامل، زندگی‌نامه و شعر، ویژگی سبکی و ادبی، قالب‌ها و انواع شعر و دستور زبان فارسی در اشعار قضائی منتشر شده است.
در قسمت‌هایی از این کتاب آورده شده است؛ در شهر با صفا و هنرپرور میناب در شرق استان هرمزگان در روستایی سرسبز و با صفا به نام منصف آباد و در خانواده‌ای مذهبی و شاعر کودکی چشم به جهان گشود که آن را حسینعلی نامیدند، هنوز هفت سال از بهار عمرش نگذشته بود که به شاعری دانا و توانا بین خاص و عام معروف شد.
حسینعلی بن عبدالله بن حسین باقر معروف به حسینعلی قضائی علیایی مینابی در حدود ۱۷۰ سال پیش در خانواده‌ای مذهبی و اهل شعر و ادب در روستای پنجاه تومانی میناب(هرمزگان) پا به عرصه وجود نهاد.
پدرش عبدالله منصف نام داشت که او نیز شاعری مرثیه‌سرا و به نام روزگار خویش بود و مادرش حاجیه آمنه که دوبار با پای پیاده به حج و پنج بار نیز به کربلا مشرف شده است.
حسینعلی در پنج سالگی در مکتب خانه پدر خویش قرائت قرآن و دیوان حافظ و سواد خواندن و نوشتن را آموخته و شاید آشنایی با دیوان حافظ او را به دنیای شعر و شاعری کشانده است به هر حال او اندک اندک زمزمه‌های شاعرانه را از خود بروز می‌دهد و حاصل آن دوران یکی از غزل‌های بسیار معروف:
در زمین عزاست یاران در فلک عزاست
لا اله الا الله این چه ماجراست
بانگ یا حسین آید هر طرف بگوش
شور و آه واویلا هر طرف بپاست
منکسف بود خورشید منخسف قمر
آسمان در این ماتم نیل گون فبا است
ختم ال انبیا دارد بنگ یا نبی
از چه شال و در گردن شاه اولیاست
همچو بیت الحزان است بقعه رسول
بقعه ولی الله تعزیه سراست
