متخصصان علم پزشکی می گویند، مرگ مغزی درمان ندارد، اما می توان با اهدای اعضای بدن فردی که دچار مرگ مغزی شده، به دیگر بیماران نیازمند عضو، زندگی دوباره بخشید.

نخستین ‌بار در ۱۸۲۳ میلادی در آلمان پیوند بافت پوست از بدن فردی بر محل دیگری از بدن خودش با موفقیت انجام شد و از آن زمان تا امروز پیشرفت های قابل ملاحظه ای در این بخش صورت گرفته است.

پیوندهای متداول عبارتند از کلیه ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه، استخوان، مغز استخوان، پوست و قرنیه؛ همچنین برخی از ارگان ها و بافت ها را می توان زمانی که شخص اهدا کننده زنده است به شخص دیگری پیوند زد مانند یکی از کلیه ها و بخشی از کبد اما در بیشتر موارد اهدای عضو زمانی صورت می گیرد که فرد اهدا کننده در قید حیات نباشد.

نخستین پیوند انجام شده در ایران در ۱۳۱۴ خورشیدی و با پیوند قرنیه شروع شد و پس از آن پیوند کلیه در ۱۳۴۷ خورشیدی انجام گرفت، همچنین پیوند مغز استخوان در ۱۳۶۹ خورشیدی، پیوند قلب و کبد در ۱۳۷۲ خورشیدی، پیوند ریه در ۱۳۷۹ خورشیدی و در نهایت پیوند روده و پانکراس در ۱۳۸۵ خورشیدی صورت پذیرفت.

 علی احمدی اهل شهر تخت و ساکن بندرعباس از اعضای گروه اهدای عضو هرمزگان و از نیروهای دانشگاه علوم پزشکی این استان بود که چهار روز پیش ،پس از فشار خون بالا دچار مرگ مغزی شد.

رئیس مرکز اهدای عضو دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان شامگاه پنجشنبه در این خصوص به خبرنگاران بیان داشت: پس از ۲۴ ساعت از گذشت مرگ مغزی این بیمار ، موضوع به تایید نهایی پزشکان بیمارستان شهید محمدی بیمارستان رسید.

دکتر محمود حسین پور افزود: با توجه به اینکه این بیمار مرگ مغزی دارای کارت اهدای عضو بود با رضایت خانواده دو کلیه و کبد وی جهت پیوند به سه بیمار نیازمند ، به قطب اهدای عضو جنوب کشور در شیراز منتقل شد.

وی خاطرنشان کرد: از زمان راه اندازی مرکز اهدای عضو در هرمزگان از آبان پارسال تاکنون بیش از ۱۸ بیمار مرگ مغزی بیش از ۵۰ عضو خود را اهدا کرده اند.

حسین پور تصریح کرد: در حال حاضر ۱۸۰ بیمار در این استان نیازمند اهدای عضو هستند.

رییس مرکز اهدای عضو دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان خاطرنشان کرد: براساس آمارهای موجود سالانه به طور میانگین ۴۵ نفر در استان به دلیل مرگ مغزی جان خود را ازدست می دهند.

۷۱۹۸/۶۰۴۸

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.