به گزارش ایرنا، اینکه آدمی در طول حیات خویش به فکر جان بخشی به دیگران به هنگام مرگش باشد و یا رضایت به بخشش اعضای بدن عزیزترین هایش به بیماران نیازمندان دهد، آنگاه که پزشکان ناامید از حیات دوباره عزیزانش می باشد، جلوه ای باشکوه از انسان دوستی و بخشندگی است.
مرگ مغزی مترادف با مرگ قلبی است و ثابت شده افراد مرگ مغزی شده دیگر به زندگی باز نمی‌گردند، اما با پیوند اعضایشان ، می توان حیاتی دوباره به بیماران نیازمند و در انتظار پیوند بخشید.
می توان لبخند را بر لب مادری که نوزاد شیرخوارش چشم انتظارش است و یا پدری که امید و پناه فرزندانش است ، بازگرداند و ثابت کرد که در این دنیای شلوغ و سراسر تنش امروز می توان لحظاتی آرام و پر از عشق را به دیگران هدیه داد.
اهمیت تصمیم اهدای عضو تا بدانجا است که در تقویم رسمی کشورمان 31 اردیبهشت همزمان با سالروز صدور فتوای امام خمینی(ره) در ارتباط با جایز بودن پیوند اعضا به عنوان «روز اهدای عضو، اهدای زندگی» نامگذاری شده است.
قانون پیوند اعضاء ، فروردین ماه 1379 در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید؛ براساس این قانون، اعضای بیماران فوت شده یا بیمارانی که مرگ مغزی آنان آشکار و مسلم شده را می توان به شرط وصیت بیمار یا موافقت ولی دم برای پیوند به بیمارانی که ادامه حیاتشان به پیوند عضو بستگی دارد، استفاده کرد.
**نگاهی به تاریخچه اهدای عضو
نخستین بار در 1823 میلادی در آلمان پیوند بافت پوست از بدن فردی بر محل دیگری از بدن خودش با موفقیت انجام شد و از آن زمان تا امروز پیشرفت های قابل ملاحظه ای در این بخش صورت گرفته است.
پیوندهای متداول عبارتند از کلیه ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه، استخوان، مغز استخوان، پوست و قرنیه؛ همچنین برخی از ارگان ها و بافت ها را می توان زمانی که شخص اهدا کننده زنده است به شخص دیگری پیوند زد مانند یکی از کلیه ها و بخشی از کبد اما در بیشتر موارد اهدای عضو زمانی صورت می گیرد که فرد اهدا کننده در قید حیات نباشد.
نخستین پیوند انجام شده در ایران در 1314 خورشیدی و با پیوند قرنیه شروع شد و پس از آن پیوند کلیه در 1347 خورشیدی انجام گرفت، همچنین پیوند مغز استخوان در 1369 خورشیدی، پیوند قلب و کبد در 1372 خورشیدی، پیوند ریه در 1379 خورشیدی و در نهایت پیوند روده و پانکراس در 1385 خورشیدی صورت پذیرفت.
هر فرد مرگ مغزی در صورتی که خانواده اش خیلی زود برای اهدای عضو رضایت دهند، می تواند جان حداقل هشت تا 53 نفر را نجات دهد؛ بر اساس آمارها، هر 10 دقیقه یک نفر به فهرست انتظار برای پیوند عضو اضافه می شود و هر دو ساعت یک نفر به خاطر نرسیدن عضو پیوندی جان خود را از دست می دهد.
**شاخص اهدای عضو در ایران مناسب نیست
طبق اعلام مسوولان وزارت کشور شاخص اهدای عضو در کشور ما چندان مناسب نیست و از شاخص مطلوب فاصله داریم.
شاخص 'تعداد اهدای عضو در یک میلیون نفر جمعیت' (PMP) است که: PMP در ایران در حد 1.57 است؛ این در حالی است که عدد قابل قبول 30 و عدد ایده آل 48 است.
براساس آمارهای اعلام شده سالانه پنج تا هشت هزار مرگ مغزی در کشور رخ می دهد که طبق آمار جهانی نیمی از آنان می توانند اهدای عضو داشته باشند در حالی که سالانه کمتر از یک چهارم موارد یاد شده به اهدای عضو می رسند.
البته در سالهای اخیر با فرهنگسازی صورت گرفته و آشنایی هر چه بیشتر مردم با مفهوم مرگ مغزی ، نگاه ها نسبت به اهدای عضو مثبت تر شده اما هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله است.
براساس آمارها میزان رضایت خانواده ها برای اهدای عضو از افراد مرگ مغزی در یک دهه گذشته در کشورمان حدود پنج درصد بود اما اکنون به حدود 70 درصد رسیده است.
**26 هزار نفر در ایران در انتظار دریافت عضو اهدایی هستند
فاصله داشتن با نقطه مطلوب در روند اهدای عضو در کشوری همچون ایران که حس ایثار، نوعدوستی و انسان دوستی از گذشته های بسیار دور در فرهنگ ملی و باور دینی آنان نهادینه بوده و هست، در شرایطی می باشد که هم اکنون 26 هزار نفر در کشور برای نجات جان خود و بازگشت به زندگی در نوبت دریافت عضو هستند.
براساس آمارهای اعلام شده از سوی مسوولان انجمن اهدای عضو ایرانیان، هر سال به طور میانگین حدود سه هزار نفر از بیماران نیازمند به پیوند اعضا در کشور جان خود را از دست می دهند، در حالی که روزانه اعضای سالم بسیاری از افراد مرگ مغزی در خاک دفن شده و نابود می شوند که این آمارها حکایت از آن دارد که ترویج هر چه بیشتر فرهنگ اهدای عضو در کشور ضرورتی انکارناپذیر است و باید جدی گرفته شود.
طبق این آمارها روزانه بین هفت تا 10 نفر در کشور به دلیل کمبود ارگان های حیاتی پیوندی از جمله قلب، کلیه و کبد جان خود را از دست می دهند.
** 180 بیمار در هرمزگان نیازمند اهدای عضو هستند
رییس مرکز اهدای عضو دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان گفت: در حال حاضر 180 بیمار در این استان نیازمند اهدای عضو هستند.
دکتر محمود حسین پور در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: در نیمه دوم پارسال و تعطیلات نوروز امسال 10 مورد اهدای عضو با رضایت خانواده ها در استان انجام شده که سه مورد از سوی بانوان بوده است.
وی با اشاره به تاثیر فرهنگسازی در افزایش اهدای عضو در هرمزگان، گفت: در سالهای 92 تا 97 تنها 2 مورد اهدای عضو در هرمزگان صورت گرفت، که اولین اهدای عضو سال 97، نیمه مهرماه در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس انجام شد که در آن با اهدای عضو یک جوان 29 ساله مرگ مغزی، به سه نفر زندگی دوباره بخشیده شد.
** مرگ مغزی سالیانه 45 نفر در هرمزگان
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی هرمزگان می گوید: براساس آمارهای موجود سالانه به طور میانگین 45 نفر در استان به دلیل مرگ مغزی جان خود را ازدست می دهند.
دکتر عبدالله غریب زاده اظهار داشت: در سالهای اخیر تلاش های بسیاری در جهت ترویج فرهنگ اهدای عضو در هرمزگان انجام شده اما همچنان این استان در میان استان های کشور کمترین اهداء عضو را دارد.
وی افزود: ترویج این عمل انسان دوستانه و حیات بخش نیازمند فرهنگ سازی در زمینه مقوله ایثار و آگاهی بخشی در جامعه است.
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان تاکید کرد: فرهنگ سازی برای ترویج اقدام نیکوی اهدای عضو برای بیمارانی که دچار مرگ مغزی شدند، با بهره‌گیری از ظرفیت مهم رسانه‌ها و مراکز آموزشی و فرهنگی ، حس خوش زندگی را در کام افراد چشم انتظار و نیازمند دوباره جاری خواهد کرد.
غریب زاده در خصوص شرایط افراد برای تصمیم گیری در خصوص اهدای عضو، گفت: یکی از این شرایط ، تهیه کارت اهدای عضو است که افراد با استفاده از آن افراد می توانند دیدگاه خود را درباره اهدای عضو پس از مرگ مغزی به خانواده های خود منتقل کنند که در این صورت خانواده ها هم پس از مرگ مغزی فرد، با چالش کمتری در تصمیم گیری مواجه خواهند بود.
** اهدای عضو تصمیمی بزرگ و ایثارگرانه است
مسوول دفتر نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه های هرمزگان با اشاره به فرهنگ ایثار و گذشت در مقوله اهدای عضو گفت: تصمیم گیری برای اهداء عضو توسط یک خانواده کاری بسیار سخت و تصمیمی بس بزرگ و ایثارگرانه است.
حجت الاسلام سید عباس تقوی اظهار داشت: بخشش مال سخت اما شدنی است؛ اما بخشش حیات کاری بزرگ و خداپسندانه بوده و افرادی که چنین ایثاری انجام می دهند، در نزد خداوند جایگاهی ویژه دارند.
** تندتر شدن نبض اهدای عضو با فرهنگسازی
براساس آنچه در این گزارش عنوان شد، اهدای عضو یعنی اهدای زندگی و نفس به بیمارانی است که هر لحظه را با رنج و درد اما با امید به بخشندگی و انسان دوستی هموطنانشان سپری می کنند که این خود بیانگر اهمیت ویژه این عمل انسانی است.
فرهنگ اهدای عضو فرهنگی بس زیبا و مثال حقیقی انسان دوستی است که نیازمند تلاش بیشتر برای تندتر زندن نبض این ایثار ماندگار هستیم.
در این راستا افراد تاثیرگذار جامعه از جمله دانشمندان ملی و استانی، دانشجویان، دانش آموزان ، هنرمندان، ورزشکاران، گروه‌های مرجع و روحانیون می توانند در ترغیب و تشویق اهدای عضو بسیار موثر باشند .
باید واحدهای فرهنگی و مسوولان در این زمینه وارد میدان عمل شوند و البته خانواده ها و معاونت های امور اجتماعی، خیران و سازمانهای مردم نهاد نیز نقش مهم خود را در این خصوص ایفا کنند.
امروز باید با استفاده از فرصت فضای مجازی و دسترسی آسان تر مردم به اطلاعات، کوتاهی ها را جبران کرد و اقدامات سازنده ای در این مسیر انجام داد.
اگر انسان بتواند مقدمات زندگی یک نفر را فراهم کند گویی به یک جامعه حیات بخشیده است و ای کاش در این کار خودمان و عزیزانمان پیشگام شویم که اگر روزی دچار مرگ مغز ی شدیم اعضای ما حیات بخش زندگی دیگران باشد.
گزارش از فاطمه حسینی
7198/6048
انتهای پیام مرگ مغزی مترادف با مرگ قلبی است و ثابت شده افراد مرگ مغزی شده دیگر به زندگی باز نمی‌گردند، اما با پیوند اعضایشان ، می توان حیاتی دوباره به بیماران نیازمند و در انتظار پیوند بخشید.
می توان لبخند را بر لب مادری که نوزاد شیرخوارش چشم انتظارش است و یا پدری که امید و پناه فرزندانش است ، بازگرداند و ثابت کرد که در این دنیای شلوغ و سراسر تنش امروز می توان لحظاتی آرام و پر از عشق را به دیگران هدیه داد.
اهمیت تصمیم اهدای عضو تا بدانجا است که در تقویم رسمی کشورمان 31 اردیبهشت همزمان با سالروز صدور فتوای امام خمینی(ره) در ارتباط با جایز بودن پیوند اعضا به عنوان «روز اهدای عضو، اهدای زندگی» نامگذاری شده است.
قانون پیوند اعضاء ، فروردین ماه 1379 در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید؛ براساس این قانون، اعضای بیماران فوت شده یا بیمارانی که مرگ مغزی آنان آشکار و مسلم شده را می توان به شرط وصیت بیمار یا موافقت ولی دم برای پیوند به بیمارانی که ادامه حیاتشان به پیوند عضو بستگی دارد، استفاده کرد.
**نگاهی به تاریخچه اهدای عضو
نخستین بار در 1823 میلادی در آلمان پیوند بافت پوست از بدن فردی بر محل دیگری از بدن خودش با موفقیت انجام شد و از آن زمان تا امروز پیشرفت های قابل ملاحظه ای در این بخش صورت گرفته است.
پیوندهای متداول عبارتند از کلیه ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه، استخوان، مغز استخوان، پوست و قرنیه؛ همچنین برخی از ارگان ها و بافت ها را می توان زمانی که شخص اهدا کننده زنده است به شخص دیگری پیوند زد مانند یکی از کلیه ها و بخشی از کبد اما در بیشتر موارد اهدای عضو زمانی صورت می گیرد که فرد اهدا کننده در قید حیات نباشد.
نخستین پیوند انجام شده در ایران در 1314 خورشیدی و با پیوند قرنیه شروع شد و پس از آن پیوند کلیه در 1347 خورشیدی انجام گرفت، همچنین پیوند مغز استخوان در 1369 خورشیدی، پیوند قلب و کبد در 1372 خورشیدی، پیوند ریه در 1379 خورشیدی و در نهایت پیوند روده و پانکراس در 1385 خورشیدی صورت پذیرفت.
هر فرد مرگ مغزی در صورتی که خانواده اش خیلی زود برای اهدای عضو رضایت دهند، می تواند جان حداقل هشت تا 53 نفر را نجات دهد؛ بر اساس آمارها، هر 10 دقیقه یک نفر به فهرست انتظار برای پیوند عضو اضافه می شود و هر دو ساعت یک نفر به خاطر نرسیدن عضو پیوندی جان خود را از دست می دهد.
**شاخص اهدای عضو در ایران مناسب نیست
طبق اعلام مسوولان وزارت کشور شاخص اهدای عضو در کشور ما چندان مناسب نیست و از شاخص مطلوب فاصله داریم.
شاخص 'تعداد اهدای عضو در یک میلیون نفر جمعیت' (PMP) است که: PMP در ایران در حد 1.57 است؛ این در حالی است که عدد قابل قبول 30 و عدد ایده آل 48 است.
براساس آمارهای اعلام شده سالانه پنج تا هشت هزار مرگ مغزی در کشور رخ می دهد که طبق آمار جهانی نیمی از آنان می توانند اهدای عضو داشته باشند در حالی که سالانه کمتر از یک چهارم موارد یاد شده به اهدای عضو می رسند.
البته در سالهای اخیر با فرهنگسازی صورت گرفته و آشنایی هر چه بیشتر مردم با مفهوم مرگ مغزی ، نگاه ها نسبت به اهدای عضو مثبت تر شده اما هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله است.
براساس آمارها میزان رضایت خانواده ها برای اهدای عضو از افراد مرگ مغزی در یک دهه گذشته در کشورمان حدود پنج درصد بود اما اکنون به حدود 70 درصد رسیده است.
**26 هزار نفر در ایران در انتظار دریافت عضو اهدایی هستند
فاصله داشتن با نقطه مطلوب در روند اهدای عضو در کشوری همچون ایران که حس ایثار، نوعدوستی و انسان دوستی از گذشته های بسیار دور در فرهنگ ملی و باور دینی آنان نهادینه بوده و هست، در شرایطی می باشد که هم اکنون 26 هزار نفر در کشور برای نجات جان خود و بازگشت به زندگی در نوبت دریافت عضو هستند.
براساس آمارهای اعلام شده از سوی مسوولان انجمن اهدای عضو ایرانیان، هر سال به طور میانگین حدود سه هزار نفر از بیماران نیازمند به پیوند اعضا در کشور جان خود را از دست می دهند، در حالی که روزانه اعضای سالم بسیاری از افراد مرگ مغزی در خاک دفن شده و نابود می شوند که این آمارها حکایت از آن دارد که ترویج هر چه بیشتر فرهنگ اهدای عضو در کشور ضرورتی انکارناپذیر است و باید جدی گرفته شود.
طبق این آمارها روزانه بین هفت تا 10 نفر در کشور به دلیل کمبود ارگان های حیاتی پیوندی از جمله قلب، کلیه و کبد جان خود را از دست می دهند.
** 180 بیمار در هرمزگان نیازمند اهدای عضو هستند
رییس مرکز اهدای عضو دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان گفت: در حال حاضر 180 بیمار در این استان نیازمند اهدای عضو هستند.
دکتر محمود حسین پور در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: در نیمه دوم پارسال و تعطیلات نوروز امسال 10 مورد اهدای عضو با رضایت خانواده ها در استان انجام شده که سه مورد از سوی بانوان بوده است.
وی با اشاره به تاثیر فرهنگسازی در افزایش اهدای عضو در هرمزگان، گفت: در سالهای 92 تا 97 تنها 2 مورد اهدای عضو در هرمزگان صورت گرفت، که اولین اهدای عضو سال 97، نیمه مهرماه در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس انجام شد که در آن با اهدای عضو یک جوان 29 ساله مرگ مغزی، به سه نفر زندگی دوباره بخشیده شد.
** مرگ مغزی سالیانه 45 نفر در هرمزگان
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی هرمزگان می گوید: براساس آمارهای موجود سالانه به طور میانگین 45 نفر در استان به دلیل مرگ مغزی جان خود را ازدست می دهند.
دکتر عبدالله غریب زاده اظهار داشت: در سالهای اخیر تلاش های بسیاری در جهت ترویج فرهنگ اهدای عضو در هرمزگان انجام شده اما همچنان این استان در میان استان های کشور کمترین اهداء عضو را دارد.
وی افزود: ترویج این عمل انسان دوستانه و حیات بخش نیازمند فرهنگ سازی در زمینه مقوله ایثار و آگاهی بخشی در جامعه است.
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان تاکید کرد: فرهنگ سازی برای ترویج اقدام نیکوی اهدای عضو برای بیمارانی که دچار مرگ مغزی شدند، با بهره‌گیری از ظرفیت مهم رسانه‌ها و مراکز آموزشی و فرهنگی ، حس خوش زندگی را در کام افراد چشم انتظار و نیازمند دوباره جاری خواهد کرد.
غریب زاده در خصوص شرایط افراد برای تصمیم گیری در خصوص اهدای عضو، گفت: یکی از این شرایط ، تهیه کارت اهدای عضو است که افراد با استفاده از آن افراد می توانند دیدگاه خود را درباره اهدای عضو پس از مرگ مغزی به خانواده های خود منتقل کنند که در این صورت خانواده ها هم پس از مرگ مغزی فرد، با چالش کمتری در تصمیم گیری مواجه خواهند بود.
** اهدای عضو تصمیمی بزرگ و ایثارگرانه است
مسوول دفتر نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه های هرمزگان با اشاره به فرهنگ ایثار و گذشت در مقوله اهدای عضو گفت: تصمیم گیری برای اهداء عضو توسط یک خانواده کاری بسیار سخت و تصمیمی بس بزرگ و ایثارگرانه است.
حجت الاسلام سید عباس تقوی اظهار داشت: بخشش مال سخت اما شدنی است؛ اما بخشش حیات کاری بزرگ و خداپسندانه بوده و افرادی که چنین ایثاری انجام می دهند، در نزد خداوند جایگاهی ویژه دارند.
** تندتر شدن نبض اهدای عضو با فرهنگسازی
براساس آنچه در این گزارش عنوان شد، اهدای عضو یعنی اهدای زندگی و نفس به بیمارانی است که هر لحظه را با رنج و درد اما با امید به بخشندگی و انسان دوستی هموطنانشان سپری می کنند که این خود بیانگر اهمیت ویژه این عمل انسانی است.
فرهنگ اهدای عضو فرهنگی بس زیبا و مثال حقیقی انسان دوستی است که نیازمند تلاش بیشتر برای تندتر زندن نبض این ایثار ماندگار هستیم.
در این راستا افراد تاثیرگذار جامعه از جمله دانشمندان ملی و استانی، دانشجویان، دانش آموزان ، هنرمندان، ورزشکاران، گروه‌های مرجع و روحانیون می توانند در ترغیب و تشویق اهدای عضو بسیار موثر باشند .
باید واحدهای فرهنگی و مسوولان در این زمینه وارد میدان عمل شوند و البته خانواده ها و معاونت های امور اجتماعی، خیران و سازمانهای مردم نهاد نیز نقش مهم خود را در این خصوص ایفا کنند.
امروز باید با استفاده از فرصت فضای مجازی و دسترسی آسان تر مردم به اطلاعات، کوتاهی ها را جبران کرد و اقدامات سازنده ای در این مسیر انجام داد.
اگر انسان بتواند مقدمات زندگی یک نفر را فراهم کند گویی به یک جامعه حیات بخشیده است و ای کاش در این کار خودمان و عزیزانمان پیشگام شویم که اگر روزی دچار مرگ مغز ی شدیم اعضای ما حیات بخش زندگی دیگران باشد.
گزارش از فاطمه حسینی
7198/6048
کپی شد
