در این یادداشت به قلم «زهره رضازاده» آمده است: در سال های اخیر بسیاری از رودخانه های فصلی ایران، در اثر خشکسالی و کمبود تغذیه آب، رمق خود را از دست داده و هر روز لاغرتر شدند تا حدی که ساخت و ساز سودجویانه در حاشیه و حتی بستر رودخانه ها و عرصه های منابع طبیعی بی آنکه ذره ای به اضطراب سیل مبتلا باشند، توسط افراد سودجو صورت گرفت.
حال آنکه این کوته نظران هرگز به خشم و اعتراض و انتقام این رودخانه ها گمان نمی بردند. چرا که کوچک شدن مسیر رودخانه، باعث شد که با افزایش ناگهانی حجم ورودی، بسترهای رود، هجوم آبهای جاری و سیلاب را تحمل نکنند و خسارات سیل چندین برابر شود.
ساخت و سازهای غیراصولی، نبود توجه دولت های اخیر به ایمن سازی خورهای ساحلی و رودخانه ها و دادن مجوز ساخت به برخی ویلاها، شهرسازی بدون توجه به گیاهان در برخی شهرها که باعث کمتر شدن جذب آب، در دشت ها شده است، نبود توجه به منابع طبیعی و برهنه بودن پوشش گیاهی شهرها و اطراف آن ها بویژه در شهرهای ساحلی و دارای شیب زیاد نیز این امر را تشدید نمود.
با درنظرگرفتن نقش بزرگ جنگل ها در جلوگیری از بروز سیلاب و نیز فراوانی بارش در سالجاری، بهتر است پس از مهار آبهای سطحی به کاشت درختان بومی هر منطقه در قسمت های حاصل خیز حاشیه شهرها باشیم و در حفظ تالاب ها که مانند إسفنجی در مقابل امواج و طوفان عمل می کنند، بیشتر بکوشیم.
از جمله اقدام های موثر دیگر می توان به ساختن مخازن طبیعی و سدهای خاکی و حوض های طبیعی جهت مهار بارش های سنگین، حفاظت رودخانه ها، آبخیزداری علمی و کشت درختان و گیاهان جهت بهم پیوستگی خاک که باعث تقویت آبهای زیر زمینی و تثبیت خاک است، نام برد.
لذا با این اقدام ها علاوه بر گسترش فضای سبز و منابع طبیعی گامی مثبت در جهت جذب آب و ایجاد جویبارهای زلال پس از هر باران باشیم.
به راستی که حال بحران طبیعت و جنگل در شهرهای ایران مشهود است باید با گسترش فضای سبز، حفظ حریم رودخانه ها و کوه ها، به سمت گشودن گره های ریسمان قدرتمند توسعه پایدار قدم برداریم.
یادمان باشد تنها کسانی که حق دارند در حریم رودخانه ها و کوه و جنگل خانه کنند درختان و جانوران هستند.
7195/6048
انتهای پیام حال آنکه این کوته نظران هرگز به خشم و اعتراض و انتقام این رودخانه ها گمان نمی بردند. چرا که کوچک شدن مسیر رودخانه، باعث شد که با افزایش ناگهانی حجم ورودی، بسترهای رود، هجوم آبهای جاری و سیلاب را تحمل نکنند و خسارات سیل چندین برابر شود.
ساخت و سازهای غیراصولی، نبود توجه دولت های اخیر به ایمن سازی خورهای ساحلی و رودخانه ها و دادن مجوز ساخت به برخی ویلاها، شهرسازی بدون توجه به گیاهان در برخی شهرها که باعث کمتر شدن جذب آب، در دشت ها شده است، نبود توجه به منابع طبیعی و برهنه بودن پوشش گیاهی شهرها و اطراف آن ها بویژه در شهرهای ساحلی و دارای شیب زیاد نیز این امر را تشدید نمود.
با درنظرگرفتن نقش بزرگ جنگل ها در جلوگیری از بروز سیلاب و نیز فراوانی بارش در سالجاری، بهتر است پس از مهار آبهای سطحی به کاشت درختان بومی هر منطقه در قسمت های حاصل خیز حاشیه شهرها باشیم و در حفظ تالاب ها که مانند إسفنجی در مقابل امواج و طوفان عمل می کنند، بیشتر بکوشیم.
از جمله اقدام های موثر دیگر می توان به ساختن مخازن طبیعی و سدهای خاکی و حوض های طبیعی جهت مهار بارش های سنگین، حفاظت رودخانه ها، آبخیزداری علمی و کشت درختان و گیاهان جهت بهم پیوستگی خاک که باعث تقویت آبهای زیر زمینی و تثبیت خاک است، نام برد.
لذا با این اقدام ها علاوه بر گسترش فضای سبز و منابع طبیعی گامی مثبت در جهت جذب آب و ایجاد جویبارهای زلال پس از هر باران باشیم.
به راستی که حال بحران طبیعت و جنگل در شهرهای ایران مشهود است باید با گسترش فضای سبز، حفظ حریم رودخانه ها و کوه ها، به سمت گشودن گره های ریسمان قدرتمند توسعه پایدار قدم برداریم.
یادمان باشد تنها کسانی که حق دارند در حریم رودخانه ها و کوه و جنگل خانه کنند درختان و جانوران هستند.
7195/6048
کپی شد
