رجب یکی از ماه های پربرکت خدا با بازکردن درهای رحمت خود، سخاوتش را با میلاد شکافنده علوم، امام محمد باقر(ع) برایمان نشان می دهد.
ماهی که هنوز به نیمه نرسیده، در شبی به نام 'لیله الرغائب' ضیافتی برای خواستن بهترین ها برایمان برپا می کند، شبی که به شب خواستن ها و تقاضاها در این ماه نام گرفته است.
شبی که پیش می رود تا به سرچشمه اصلی این ضیافت ها برسد، تا جهان ببالد از آمدنش و یتیمان، صاحب پدر شوند.
رجب ماهی پربرکت که در حرمت و قداستش امام موسی کاظم (ع) فرموده است: «رجب نام نهری است در بهشت که از شیر، سفیدتر و از عسل، شیرین تر است؛ هر کس یک روز از آن را روزه بدارد خداوند از آن نهر به او بیاشامد.»
رجب ماهی که باران رحمت الهی جاری می شود و تشنگان حق و معرفت خود را به مولود شب 13 رجب می رسانند، مولودی که از حضور قدمش تشنگان بهشت ولایت را سیراب می کند.
آری ماه رجب فرصتی برای نوشیدن از چشمه زلال بهشتی ولایت است، ولایت مردی از جنس نور، معرفت، انسانیت، تقوا و عدالت.
کعبه در شب 13 رجب سال 30 عام الفیل، شکافت تا کودکی از خانه ای متولد شود که چنین تولدی از این خانه در تاریخ بشریت سابقه نداشته و بعد از آن نیز تکرار نخواهد شد.
در شب 13 رجب نوزادی از جنس نور، معرفت، انسانیت، تقوا و عدالت و حقیقتی اساطیری متولد شد که عدالت را تفسیری عاشقانه کرد و سکوت کعبه را شکست.
کعبه شکافت تا در 13 رجب بزرگمردی متولد شود که عشق از او آغاز شود و عدل از نام او بیدار و صبر با یاد او بزرگ؛ در این روز به یادماندنی، نوزادی متولد شد که نامش آیینه تمام نمای صفات حق است.
سیزدهم رجب امام علی(ع) سرچشمه زلال انسانیت و شجاعت از دامن زنی پاکدامن به نام فاطمه بنت اسد در خانه خدا، مقدس ترین خانه شهر مکه به دنیا آمد.
علامه مجلسی در صفحه هشت جلد 35 کتاب بحارالانوار، چنین نقل کرده است که «ابن قعنب» می گوید با عباس پسر عبدالمطب و گروهی دیگر رویاروی کعبه نشسته بودیم که فاطمه دختر اسد به طرف خانه خدا پیش آمد، ایستاد و چنین گفت: «خداوندا به تو و پیامبرانت و کتاب هایشان ایمان دارم. گفتار ابراهیم(ع) جد خود را راستین می دانم همان که این خانه را به فرمان تو بنا نهاد... تو را به او و به این کودک که در رحم دارم سوگند می دهم که زادنش را بر من آسان کن.» در این هنگام دیوار خانه خدا شکافت و آن بانوی گرامی پا به درون گذارد و دیوار دوباره بر هم آمد... چهار روز بعد آن گرامی از خانه پا بیرون نهاد با کودکی که در آغوش او بود و گفت پیامی از غیب شنیدم که نامش را علی بگذار.
پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف عموی پیامبر(ص) و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود از این رو امام علی(ع) از هر دو طرف هاشمی نسب است.
'اسدالله'، 'مرتضی'، 'امیرالمؤمنین' و 'اخو رسول‌الله' بوده و کنیه های ایشان نیز 'ابوالحسن و ابوتراب' از القاب آن حضرت است.
و چون علی(ع) به دنیا آمد خون عدالت در رگ های خشک بشریت به جوش آمد و او آمد تا یتیمان را دستگیری کند و مرهم و همدل دل های عاشق زخم خورده باشد.
علی(ع) آمد تا کعبه از عشق برایش گریبان بدرد و همسر بانویی شود که خود خدا برای او درنظر گرفته بود و جزعلی(ع)، کسی شایستگی آن را نداشت که داماد پیامبر(ص) باشد.
آری دیوار کعبه شکاف برداشت و حضرت فاطمه بنت اسد (س)، به آن مکان مقدس وارد شد و آنگاه، دیوار بر هم آمد تا این مادر اسداللهی به دنیا آورد که خدا نشان دهد از کعبه جز علی احدی در نیامده است.
'علی(ع)' مرد بیت الحرام خدا که نامش مشتق از نام خداست، آمد تا روز پدر به نام پدران و مردان نیکو سرشت نام مردانگی به خود بگیرد.
حضرت علی(ع) سرچشمه زلال انسانیت و تصویری حقیقی از شجاعت، عدالت و خردورزی آمد تا پدر حسن(ع) و حسین(ع) سرور جوانان اهل بهشت باشد.
علی(ع) آمد تا تجلی صلح حکیمانه فرزند بزرگ خود حسن(ع) و قیام الهی دومین پسرش حسین(ع) باشد و به قول مرحوم دکتر شریعتی علی(ع) که؛ «حقیقتی برگونه اساطیر است»، آمد تا روزی، انتظار به سرآید و مهدی (عج) حجت خدا جهان را پر از عدل و داد کند.
'ابوتراب' مقرب پیشگاه خدا، وفادارترین شخص به خدا و رسول گرامی اسلام، بزرگمردی است که راه چگونه زیستن را به انسان ها آموخت، اما در عین حال آموخت علی وار زندگی کردن و علی وار حکومت کردن و به درد مردم رسیدگی کردن مرد میدان خودش را می خواهد.
و اما عبایة بن ربعی در بیان جایگاه 'ابوتراب' چنین گفته است: به ابن عباس گفتم: چرا رسول خدا علی(ع) را «ابوتراب» نامید؟ گفت: چون علی(ع) صاحب زمین است و پس از پیامبر(ص) حجت خدا بر اهل زمین بوده و به وسیله او زمین و آرامش آن باقی است، از این رو او را «ابوتراب» نامید.
علامه مجلسی نیز در توضیح این وجه نامگذاری گفته است: از آن جهت که شیعیان علی(ع) در برابر اوامر خدا فرمانبرداری دارند، به خاک نامیده شده اند. آیه می فرماید: «یا لَیتَنی کُنتُ تراباً؛ ای کاش خاک بودم» یعنی از شیعیان بودم، چون علی(ع) پیشوایان شیعیان است، ابوتراب نامیده می‌شود.
حضرت علی(ع) دریای علم و معرفت بود و به تعبیر «جرج جرداق» نویسنده لبنانی «امام علی(ع) صدای عدالت انسانی است».
خدا ترسی، ساده زیستی، کمک به محرومان، عدالت خواهی، پرهیز از ریا و خیانت، امانتداری و صداقت، پیگیری امور مردم، ساده زیستی، قناعت، زهد، دعا، تلاش برای تامین هزینه زندگی با کار و کوشش، تربیت صحیح فرزندان بخشی از ویژگی ها و حسن ها در جایگاه انسانی، اخلاقی و تربیتی امام علی(ع) بیان شده است.
از سوی دیگر جایگاه امام علی(ع) به قدری عظیم و ارزشمند است که این زیبا روزی به نام میلاد امام علی(ع) را روز پدر نام نهاده اند، روزی که همچون علی(ع) پدران زیادی در مکتب ولایت علی(ع) و آل او شهید شده و آسمانی شده اند همچون شهیدان دوران پرشکوه انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس و مدافعان حرم اهل بیت.
این شهیدان با درس گرفتن از مکتب ولایی علی(ع) قدم در راه حق گذاشتند و در راه دفاع از حق و حقیقت اسلام جان خود را تقدیم کردند همچنان که مولا علی (ع) شهادت را سعادت دانسته است.
13رجب سالروز تولد امام علی(ع) بر همه پدران مبارک.
فرنگیس حمزه یی
9887 /6048
انتهای پیام ماهی که هنوز به نیمه نرسیده، در شبی به نام 'لیله الرغائب' ضیافتی برای خواستن بهترین ها برایمان برپا می کند، شبی که به شب خواستن ها و تقاضاها در این ماه نام گرفته است.
شبی که پیش می رود تا به سرچشمه اصلی این ضیافت ها برسد، تا جهان ببالد از آمدنش و یتیمان، صاحب پدر شوند.
رجب ماهی پربرکت که در حرمت و قداستش امام موسی کاظم (ع) فرموده است: «رجب نام نهری است در بهشت که از شیر، سفیدتر و از عسل، شیرین تر است؛ هر کس یک روز از آن را روزه بدارد خداوند از آن نهر به او بیاشامد.»
رجب ماهی که باران رحمت الهی جاری می شود و تشنگان حق و معرفت خود را به مولود شب 13 رجب می رسانند، مولودی که از حضور قدمش تشنگان بهشت ولایت را سیراب می کند.
آری ماه رجب فرصتی برای نوشیدن از چشمه زلال بهشتی ولایت است، ولایت مردی از جنس نور، معرفت، انسانیت، تقوا و عدالت.
کعبه در شب 13 رجب سال 30 عام الفیل، شکافت تا کودکی از خانه ای متولد شود که چنین تولدی از این خانه در تاریخ بشریت سابقه نداشته و بعد از آن نیز تکرار نخواهد شد.
در شب 13 رجب نوزادی از جنس نور، معرفت، انسانیت، تقوا و عدالت و حقیقتی اساطیری متولد شد که عدالت را تفسیری عاشقانه کرد و سکوت کعبه را شکست.
کعبه شکافت تا در 13 رجب بزرگمردی متولد شود که عشق از او آغاز شود و عدل از نام او بیدار و صبر با یاد او بزرگ؛ در این روز به یادماندنی، نوزادی متولد شد که نامش آیینه تمام نمای صفات حق است.
سیزدهم رجب امام علی(ع) سرچشمه زلال انسانیت و شجاعت از دامن زنی پاکدامن به نام فاطمه بنت اسد در خانه خدا، مقدس ترین خانه شهر مکه به دنیا آمد.
علامه مجلسی در صفحه هشت جلد 35 کتاب بحارالانوار، چنین نقل کرده است که «ابن قعنب» می گوید با عباس پسر عبدالمطب و گروهی دیگر رویاروی کعبه نشسته بودیم که فاطمه دختر اسد به طرف خانه خدا پیش آمد، ایستاد و چنین گفت: «خداوندا به تو و پیامبرانت و کتاب هایشان ایمان دارم. گفتار ابراهیم(ع) جد خود را راستین می دانم همان که این خانه را به فرمان تو بنا نهاد... تو را به او و به این کودک که در رحم دارم سوگند می دهم که زادنش را بر من آسان کن.» در این هنگام دیوار خانه خدا شکافت و آن بانوی گرامی پا به درون گذارد و دیوار دوباره بر هم آمد... چهار روز بعد آن گرامی از خانه پا بیرون نهاد با کودکی که در آغوش او بود و گفت پیامی از غیب شنیدم که نامش را علی بگذار.
پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف عموی پیامبر(ص) و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود از این رو امام علی(ع) از هر دو طرف هاشمی نسب است.
'اسدالله'، 'مرتضی'، 'امیرالمؤمنین' و 'اخو رسول‌الله' بوده و کنیه های ایشان نیز 'ابوالحسن و ابوتراب' از القاب آن حضرت است.
و چون علی(ع) به دنیا آمد خون عدالت در رگ های خشک بشریت به جوش آمد و او آمد تا یتیمان را دستگیری کند و مرهم و همدل دل های عاشق زخم خورده باشد.
علی(ع) آمد تا کعبه از عشق برایش گریبان بدرد و همسر بانویی شود که خود خدا برای او درنظر گرفته بود و جزعلی(ع)، کسی شایستگی آن را نداشت که داماد پیامبر(ص) باشد.
آری دیوار کعبه شکاف برداشت و حضرت فاطمه بنت اسد (س)، به آن مکان مقدس وارد شد و آنگاه، دیوار بر هم آمد تا این مادر اسداللهی به دنیا آورد که خدا نشان دهد از کعبه جز علی احدی در نیامده است.
'علی(ع)' مرد بیت الحرام خدا که نامش مشتق از نام خداست، آمد تا روز پدر به نام پدران و مردان نیکو سرشت نام مردانگی به خود بگیرد.
حضرت علی(ع) سرچشمه زلال انسانیت و تصویری حقیقی از شجاعت، عدالت و خردورزی آمد تا پدر حسن(ع) و حسین(ع) سرور جوانان اهل بهشت باشد.
علی(ع) آمد تا تجلی صلح حکیمانه فرزند بزرگ خود حسن(ع) و قیام الهی دومین پسرش حسین(ع) باشد و به قول مرحوم دکتر شریعتی علی(ع) که؛ «حقیقتی برگونه اساطیر است»، آمد تا روزی، انتظار به سرآید و مهدی (عج) حجت خدا جهان را پر از عدل و داد کند.
'ابوتراب' مقرب پیشگاه خدا، وفادارترین شخص به خدا و رسول گرامی اسلام، بزرگمردی است که راه چگونه زیستن را به انسان ها آموخت، اما در عین حال آموخت علی وار زندگی کردن و علی وار حکومت کردن و به درد مردم رسیدگی کردن مرد میدان خودش را می خواهد.
و اما عبایة بن ربعی در بیان جایگاه 'ابوتراب' چنین گفته است: به ابن عباس گفتم: چرا رسول خدا علی(ع) را «ابوتراب» نامید؟ گفت: چون علی(ع) صاحب زمین است و پس از پیامبر(ص) حجت خدا بر اهل زمین بوده و به وسیله او زمین و آرامش آن باقی است، از این رو او را «ابوتراب» نامید.
علامه مجلسی نیز در توضیح این وجه نامگذاری گفته است: از آن جهت که شیعیان علی(ع) در برابر اوامر خدا فرمانبرداری دارند، به خاک نامیده شده اند. آیه می فرماید: «یا لَیتَنی کُنتُ تراباً؛ ای کاش خاک بودم» یعنی از شیعیان بودم، چون علی(ع) پیشوایان شیعیان است، ابوتراب نامیده می‌شود.
حضرت علی(ع) دریای علم و معرفت بود و به تعبیر «جرج جرداق» نویسنده لبنانی «امام علی(ع) صدای عدالت انسانی است».
خدا ترسی، ساده زیستی، کمک به محرومان، عدالت خواهی، پرهیز از ریا و خیانت، امانتداری و صداقت، پیگیری امور مردم، ساده زیستی، قناعت، زهد، دعا، تلاش برای تامین هزینه زندگی با کار و کوشش، تربیت صحیح فرزندان بخشی از ویژگی ها و حسن ها در جایگاه انسانی، اخلاقی و تربیتی امام علی(ع) بیان شده است.
از سوی دیگر جایگاه امام علی(ع) به قدری عظیم و ارزشمند است که این زیبا روزی به نام میلاد امام علی(ع) را روز پدر نام نهاده اند، روزی که همچون علی(ع) پدران زیادی در مکتب ولایت علی(ع) و آل او شهید شده و آسمانی شده اند همچون شهیدان دوران پرشکوه انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس و مدافعان حرم اهل بیت.
این شهیدان با درس گرفتن از مکتب ولایی علی(ع) قدم در راه حق گذاشتند و در راه دفاع از حق و حقیقت اسلام جان خود را تقدیم کردند همچنان که مولا علی (ع) شهادت را سعادت دانسته است.
13رجب سالروز تولد امام علی(ع) بر همه پدران مبارک.
فرنگیس حمزه یی
9887 /6048
کپی شد
