به گزارش ایرنا، شهید عبدالله احمدی زاده زهرایی یادگار وهب و خدیجه، 22 آبان سال 36 در روستای ده وسطی تابعه شهرستان میناب چشم به دنیا آمد و با نان کشاورزی پدرش بزرگ شد و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند و تعمیرکار یخچال شد.
شهید احمدی زاده سال 59 ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد، او ظلم و ستم صدام را طاقت نیاورد و راهی جبهه های جنگ شد. او راهش را انتخاب کرده بود، راه جهاد و مبارزه با دست نشاندگان آمریکا که با شلیک توپخانه هایشان مردم را به خاک و خون می کشیدند.
شهید احمدی زاده دوم آبان سال 62 در مریوان توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.
مزار این شهید دوران دفاع مقدس در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش واقع است.
شهیدعبدالله احمدی زاده زهرایی 17 دی ماه سال 67 در بخشی از وصیت نامه اش خطاب به خانواده اش آورده است: پدر بزرگوار و مادر صبور، خواهر دلاور و برادران با ایمان وقتی که هزاران زن و کودک بیگناه زیر بمبارانهای صهیونیست های غاصب جان می دهند و ندای حق طلبانه آنها هیچ ثمری ندارد ولی هیچ انسان و هیچ زبانی و هیچ عملی از آنها حمایت نمی کند.
وی ادامه داده است: وقتی که دست نشاندگان آمریکا از جمله صدام خائن روزانه دهها نفر را که بی گناه در خانه های خود آرمیده اند با شلیک توپخانه به خاک و خون می کشد پس دیگر زندگی بدون جهاد چه معنی دارد.
شهید احمدی زاده خطاب به مادرش عنوان کرده است: مادرمهربانم من آرزو داشتم که وقتی برگشتم زحمات بی شمار تو را جبران کنم ولی می دانی که در مکتب مان جهاد و شهادت از ارزش والاتری برخوردار است.
وی در پایان وصیت نامه اش اضافه کرده است: مرا در بهشت زهرا قطعه شهدا دفن کنید و اگر جسدم به دستتان نرسید اصلا ناراحت نشوید چرا که کل ارض کربلا و امیدوارم خداوند متعال از گناهان من گذشته و مرا از شهدا جدا نگرداند.
9887 /6048
انتهای پیام شهید احمدی زاده سال 59 ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد، او ظلم و ستم صدام را طاقت نیاورد و راهی جبهه های جنگ شد. او راهش را انتخاب کرده بود، راه جهاد و مبارزه با دست نشاندگان آمریکا که با شلیک توپخانه هایشان مردم را به خاک و خون می کشیدند.
شهید احمدی زاده دوم آبان سال 62 در مریوان توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.
مزار این شهید دوران دفاع مقدس در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش واقع است.
شهیدعبدالله احمدی زاده زهرایی 17 دی ماه سال 67 در بخشی از وصیت نامه اش خطاب به خانواده اش آورده است: پدر بزرگوار و مادر صبور، خواهر دلاور و برادران با ایمان وقتی که هزاران زن و کودک بیگناه زیر بمبارانهای صهیونیست های غاصب جان می دهند و ندای حق طلبانه آنها هیچ ثمری ندارد ولی هیچ انسان و هیچ زبانی و هیچ عملی از آنها حمایت نمی کند.
وی ادامه داده است: وقتی که دست نشاندگان آمریکا از جمله صدام خائن روزانه دهها نفر را که بی گناه در خانه های خود آرمیده اند با شلیک توپخانه به خاک و خون می کشد پس دیگر زندگی بدون جهاد چه معنی دارد.
شهید احمدی زاده خطاب به مادرش عنوان کرده است: مادرمهربانم من آرزو داشتم که وقتی برگشتم زحمات بی شمار تو را جبران کنم ولی می دانی که در مکتب مان جهاد و شهادت از ارزش والاتری برخوردار است.
وی در پایان وصیت نامه اش اضافه کرده است: مرا در بهشت زهرا قطعه شهدا دفن کنید و اگر جسدم به دستتان نرسید اصلا ناراحت نشوید چرا که کل ارض کربلا و امیدوارم خداوند متعال از گناهان من گذشته و مرا از شهدا جدا نگرداند.
9887 /6048
کپی شد
