به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا، ناصرعبداللهی در 10 دی 1349 خورشیدی در بندرعباس چشم به جهان گشود.
او از همان دوران کودکی به دنیای موسیقی علاقه مند شد و از دوره نوجوانی در صداو سیما و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی استان هرمزگان به فعالیت هنری پرداخت.
عبداللهی از 1375 خورشیدی با مهاجرت به تهران کار حرفه ای خود را شروع کرد و چندین اثر را ارایه داد. محمدعلی بهمنی شاعر و غزلسرا، او را به انتشارات دارینوش معرفی و آلبوم های «عشق و دوستت دارم» را با همکاری این انتشاراتی ضبط و منتشر کرد.
**آثار به جای مانده از ناصر عبداللهی
آلبوم بوی شرجی، هوای حوا و ماندگار از جمله آثار عبداللهی به شمار می رود که به وسیله انتشارات آوای نکیسا روانه بازار شد. پس از آن، آلبوم رخصت از طرف انتشارات آوای مهر میهن انتشار یافت. اوج شکوفایی استعدادهای هنری عبداللهی ترانه «ناصریا» بود که پس از ارایه آن با بسیاری از نقدها روبرو شد به طوری که بسیاری از منتقدان می گفتند: «این کاری اسپانیولی است و از ملودی‌های جیپسی کینگ برگرفته شده است» اما او معتقد بود که چنین نیست و این کار ریتم عربی دارد، ریتمی که بارها با سازهای دیگری نظیر عود، دهل و دف نواخته شده، این کار در دنیای موسیقی هرگز با گیتار نواخته نشده بود اما عبداللهی این اقدام را انجام داد.
ملودی ترانه ناصریا در 1376خورشیدی ساخته شد. شعر این آهنگ به گویش بندری و به گفته عبداللهی هدف از ساخت آن اعتراض ضد ظلم در جهان و همدردی با ستمدیدگان جهان بوده است. بر پایه متن شعر ناصریا اگر فردی قصد یاری مظلومی را داشته باشد، پس از تحمل سختی بسیار و دشواری‌های این راه در پایان پیروز خواهد شد.
«مرتضی صفا» منتقد و پژوهشگر موسیقی در خصوص میزان نقش ناصریا در معرفی موسیقی هرمزگان به مردم کشور می گوید: «درگذشته وقتی در رسانه هایمان صحبت از هرمزگانی‌ها می‌شد، چهره‌ای مخدوش با ظاهری نازیبا و ساده لوح ارائه می‌شد، اما زنده یاد عبداللهی این دیدگاه را با ناصریا از بین برد.»
«محمدرضا چراغعلی»، «محمدرضا عقیلی» و «بهنام ابطحی» از جمله هنرمندانی بودند که در زمینه موسیقی با او همکاری داشتند. اعتقادات مذهبی ناصر عبداللهی در آثاری چون «یا فاطمه»، «مهر علی و فاطمه»، «احمد ثانی»مشخص بود. در میان این قطعات «یا فاطمه» هنوز هم بارها از صدا و سیما پخش می شود و مورد توجه مردم است. افزون بر این، آثاری چون «کودکان خیابانی» و «سربلند» هم مضامین اجتماعی داشت.
«مهرداد نصرتی» از چهره‌هایی است که سال ها در کنار ناصر عبداللهی زندگی و هفت قطعه را برایش آهنگسازی کرد. شاخص ترین آنها قطعه «راز» است که پس از درگذشت ناصر شنیده شد اما یکی از قطعات هیت(فراگیر) او به شمار می‌رود. او درباره ناصر عبداللهی می گوید: «ناصر شاعر، آهنگساز، نوازنده و تنظیم کننده هم بود. او حتی در زمینه کار ویدیو و عکاسی هم بسیار خلاق بود و ایده‌های جالبی داشت. می‌توانیم بگوییم که ناصر عبداللهی یک هنرمند به تمام معنا بود. او سلایق گوناگون را به خوبی شناسایی می‌کرد و درک درستی از موسیقی داشت.»
همچنین «رضا کریمی» مدیر برنامه های ناصر عبداللهی که حدود 350 برنامه مشترک با وی اجرا کرده است، در گفت وگویی از رازهای حرفه ای او چنین می‌گوید: «موسیقی برایش اصل بود نه هدف، هیچ وقت از شلوغی و استقبال و هجوم مردم به سمت برنامه هایش جو گیر نمی‌شد. ناصر تنها خواننده ای بود که اگر فقط یک نفر هم در سالن بود برنامه اجرا می‌کرد. در دوره ای که هر خواننده ای که آلبوم ندهد از خاطره مردم می‌رود، پس از سال ها هنوز هر روز طرفدارن ناصر بیشتر می‌شوند.»
** سرانجام ناصرعبداللهی
ناصر عبداللهی در سوم آذر 85 خورشیدی به دلایل نامشخصی به کما رفت و پس از گذراندن 27 روز در کما در یکی از بیمارستان های تهران در 29 آذر 1385 خورشیدی در 36 سالگی چشم از جهان فروبست و در زادگاهش بندرعباس به خاک سپرده شد.
«کیانوش جهانبخش» رییس انجمن موسیقی استان هرمزگان پس از ضایعه درگذشت عبداللهی گفت: «عدم حضور زنده یاد عبداللهی ضایعه‌ای بزرگ برای موسیقی استان هرمزگان و کشور است، هرچند که آثار و برکات و مسیری که او باز کرد و عزت‌نفسی که به سایر هنرمندان هرمزگان در حوزه‌های مختلف داد، همچنان باقی است. نمی‌شود یک ستاره، چراغ راه و کسی را که رنسانس معرفی موسیقی هرمزگان به کشور را ایجاد کرده از دست بدهیم و دچار خلأ نشویم. بابی را که ناصریا مقابل موسیقی استان باز کرد برای تمام هنر دوستان به‌ویژه خانواده بزرگ موسیقی بسیار ملموس است.»
6048
انتهای پیام او از همان دوران کودکی به دنیای موسیقی علاقه مند شد و از دوره نوجوانی در صداو سیما و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی استان هرمزگان به فعالیت هنری پرداخت.
عبداللهی از 1375 خورشیدی با مهاجرت به تهران کار حرفه ای خود را شروع کرد و چندین اثر را ارایه داد. محمدعلی بهمنی شاعر و غزلسرا، او را به انتشارات دارینوش معرفی و آلبوم های «عشق و دوستت دارم» را با همکاری این انتشاراتی ضبط و منتشر کرد.
**آثار به جای مانده از ناصر عبداللهی
آلبوم بوی شرجی، هوای حوا و ماندگار از جمله آثار عبداللهی به شمار می رود که به وسیله انتشارات آوای نکیسا روانه بازار شد. پس از آن، آلبوم رخصت از طرف انتشارات آوای مهر میهن انتشار یافت. اوج شکوفایی استعدادهای هنری عبداللهی ترانه «ناصریا» بود که پس از ارایه آن با بسیاری از نقدها روبرو شد به طوری که بسیاری از منتقدان می گفتند: «این کاری اسپانیولی است و از ملودی‌های جیپسی کینگ برگرفته شده است» اما او معتقد بود که چنین نیست و این کار ریتم عربی دارد، ریتمی که بارها با سازهای دیگری نظیر عود، دهل و دف نواخته شده، این کار در دنیای موسیقی هرگز با گیتار نواخته نشده بود اما عبداللهی این اقدام را انجام داد.
ملودی ترانه ناصریا در 1376خورشیدی ساخته شد. شعر این آهنگ به گویش بندری و به گفته عبداللهی هدف از ساخت آن اعتراض ضد ظلم در جهان و همدردی با ستمدیدگان جهان بوده است. بر پایه متن شعر ناصریا اگر فردی قصد یاری مظلومی را داشته باشد، پس از تحمل سختی بسیار و دشواری‌های این راه در پایان پیروز خواهد شد.
«مرتضی صفا» منتقد و پژوهشگر موسیقی در خصوص میزان نقش ناصریا در معرفی موسیقی هرمزگان به مردم کشور می گوید: «درگذشته وقتی در رسانه هایمان صحبت از هرمزگانی‌ها می‌شد، چهره‌ای مخدوش با ظاهری نازیبا و ساده لوح ارائه می‌شد، اما زنده یاد عبداللهی این دیدگاه را با ناصریا از بین برد.»
«محمدرضا چراغعلی»، «محمدرضا عقیلی» و «بهنام ابطحی» از جمله هنرمندانی بودند که در زمینه موسیقی با او همکاری داشتند. اعتقادات مذهبی ناصر عبداللهی در آثاری چون «یا فاطمه»، «مهر علی و فاطمه»، «احمد ثانی»مشخص بود. در میان این قطعات «یا فاطمه» هنوز هم بارها از صدا و سیما پخش می شود و مورد توجه مردم است. افزون بر این، آثاری چون «کودکان خیابانی» و «سربلند» هم مضامین اجتماعی داشت.
«مهرداد نصرتی» از چهره‌هایی است که سال ها در کنار ناصر عبداللهی زندگی و هفت قطعه را برایش آهنگسازی کرد. شاخص ترین آنها قطعه «راز» است که پس از درگذشت ناصر شنیده شد اما یکی از قطعات هیت(فراگیر) او به شمار می‌رود. او درباره ناصر عبداللهی می گوید: «ناصر شاعر، آهنگساز، نوازنده و تنظیم کننده هم بود. او حتی در زمینه کار ویدیو و عکاسی هم بسیار خلاق بود و ایده‌های جالبی داشت. می‌توانیم بگوییم که ناصر عبداللهی یک هنرمند به تمام معنا بود. او سلایق گوناگون را به خوبی شناسایی می‌کرد و درک درستی از موسیقی داشت.»
همچنین «رضا کریمی» مدیر برنامه های ناصر عبداللهی که حدود 350 برنامه مشترک با وی اجرا کرده است، در گفت وگویی از رازهای حرفه ای او چنین می‌گوید: «موسیقی برایش اصل بود نه هدف، هیچ وقت از شلوغی و استقبال و هجوم مردم به سمت برنامه هایش جو گیر نمی‌شد. ناصر تنها خواننده ای بود که اگر فقط یک نفر هم در سالن بود برنامه اجرا می‌کرد. در دوره ای که هر خواننده ای که آلبوم ندهد از خاطره مردم می‌رود، پس از سال ها هنوز هر روز طرفدارن ناصر بیشتر می‌شوند.»
** سرانجام ناصرعبداللهی
ناصر عبداللهی در سوم آذر 85 خورشیدی به دلایل نامشخصی به کما رفت و پس از گذراندن 27 روز در کما در یکی از بیمارستان های تهران در 29 آذر 1385 خورشیدی در 36 سالگی چشم از جهان فروبست و در زادگاهش بندرعباس به خاک سپرده شد.
«کیانوش جهانبخش» رییس انجمن موسیقی استان هرمزگان پس از ضایعه درگذشت عبداللهی گفت: «عدم حضور زنده یاد عبداللهی ضایعه‌ای بزرگ برای موسیقی استان هرمزگان و کشور است، هرچند که آثار و برکات و مسیری که او باز کرد و عزت‌نفسی که به سایر هنرمندان هرمزگان در حوزه‌های مختلف داد، همچنان باقی است. نمی‌شود یک ستاره، چراغ راه و کسی را که رنسانس معرفی موسیقی هرمزگان به کشور را ایجاد کرده از دست بدهیم و دچار خلأ نشویم. بابی را که ناصریا مقابل موسیقی استان باز کرد برای تمام هنر دوستان به‌ویژه خانواده بزرگ موسیقی بسیار ملموس است.»
6048
کپی شد
