به گزارش ایرنا، از 295 رشته صنایع دستی فعال در کشور، 110 رشته در استان مرکزی دایر است و یک سوم رشته های صنایع دستی کشور از جمله دست بافت های داری، گلیم کف ساده، گل برجسته و لباف بافی، کیسه و کرباس بافی، قدک بافی، کار بافی جاجیم بافی، آثار چوبی خراطی، ساز سازی، گره چینی و منبیت مس چکشی، قلم زنی و رودوزی سنتی مروارید دوزی، بخارا دوزی و سکه دوزیدر این استان رونق دارد.
هنرهای دستی و صنایع اصیل سنتی نمایشگر ویژگی های خرده فرهنگ های بومی است و با تاریخ هنر و جلوه های فرهنگ ناب ایرانی پیوندی عمیق دارد، میراث های فرهنگی و هنری که در طول قرون به آیندگان منتقل می شود و دارای ارزش معنوی زیاد است و بر پشتوانه های فرهنگی و هنری گذشتگان بنا شده است.
بررسی وضعیت اشتغال در کشورهای توسعه یافته آنان را متقاعد ساخته که صنایع دستی و سنتی را به عنوان عامل مکمل در اقتصاد به حساب آورند و مورد توجه و حمایت قرار داده اند.
نبود بازارچه فعال صنایع دستی، کمبود مواد اولیه مرغوب، نداشتن مشتری دائمی، تولید انبوهی از محصولات صنایع دستی بدون خریدار، کاهش انگیزه و دلسردی تولیدکنندگان صنایع دستی و غفلت از برند سازی برای رشته های بومی از جمله موانع و مشکلاتی است که اهالی هنردستی استان مرکزی در رشته های خاص و بومی با آن دست به گریبان هستند.
صنایع دستی به عنوان منبع مالی پرسود در اقتصاد و تولید ملی می تواند ایفای نقش کند و کم توجهی به آن علاوه بر از دست دادن داشته های فرهنگی، راه نفوذ صنایع دستی بی کیفیت را به کشور باز می کند.
مدیرکل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی گفت: 17 هزار صنعتگر در استان مرکزی در صنایع مختلف به صورت غیررسمی در این استان فعال هستند که هشت هزار و 500 نفر از آنان مجوز دارند.
سیدمحمد حسینی با یادآوری اینکه، بیش از چهار هزار صنعتگر صنایع دستی استان بیمه هستند، افزود: با مصوبه اخیر مجلس شورای اسلامی تعداد بیشتری از هنرمندان صنایع دستی در این خطه تحت پوشش بیمه قرار می گیرند.
وی اظهار کرد: برای فراهم کردن زمینه عرضه، معرفی و فروش صنایع دستی 12 بازارچه صنایع دستی در استان مرکزی با هدف حمایت و معرفی کارآفرینان دایر شده است و چهار بازارچه دیگر نیز تا پایان امسال راه اندازی می شود.
وی گفت: اکنون خانه صنایع دستی اراک با 150 صنعتگر به آموزش هنرمندجو در رشته های مختلف اشتغال دارد.
وی بیان کرد: برای 6 هزار و 855 هنرمند صنایع دستی این استان پروانه تولید انفرادی و 264 کارت صنایع صادر شده است.
وی اظهار کرد: با اقدامات و برنامه ریزی های انجام شده صنایع دستی جاجیم بافی، قدک بافی، آینه کاری، گره چینی، سازسازی که منسوخ شده بودند احیا شده و در سال های اخیر نیز میناکاری و چاپ باتیک به چرخه صنایع دستی فعال استان وارد شده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی گفت: حمایت از صنایع دستی موجب گستردگی فرهنگ بومی است و صنعتگران این حوزه سرمایه های ملی محسوب شده که با توسعه صنایع دستی و ایجاد بستر برای صادرات هدفمند، اشاعه هویت ملی و میهنی فراهم می شود.
مدیر موسسه گروه همیاران زنان سرپرست یا بدسرپرست زربافت دودهک دلیجان گفت: عمده مشکل هنرمندان و فعالان در این رشته از صنایع دستی استان مرکزی فقدان بازار پایدار و مطمئن فروش و حمایت نشدن از سوی متولیان است.
مهناز کریمی هنرمند و استاد گلیم نقش برجسته، فرش و جاجیم افزود: با وجود داشتن نشان برتر در کشور و رتبه نمونه تولید گلیم نقش برجسته دراستان مرکزی همواره برای فروش محصولات با مشکل مواجه هستیم.
وی اظهار کرد: در چند سال اخیر به علت فقدان بازار فروش، تولیدگلم نقش برجسته از 50 تخته به 20 تخته در سال کاهش یافته و در نتیجه 30 بافنده نیز بیکار شده اند.
کریمی، راهکار رونق در این رشته صنایع دستی را برگزاری نمایشگاه صنایع دستی و صادارت عنوان کرد و گفت: کم بودن شمار نمایشگاه ها سبب شده تا صنایع دستی در خارج کشور کمتر شناخته شود و بازار رقابتی به وجود نیاید و کشورهایی با سابقه کم در صنایع دستی بازار را در قبضه محصولات بی کیفیت خود قرار دهند.
وی گفت: حمایت دولت در برگزاری نمایشگاه صنایع دستی در خارج کشور در حدانتظار نیست و سبب شده تا گلیم نقش برجسته به عنوان دستبافت ارزشمند زنان استان مرکزی در آن سوی مرزها مهجور بماند.
کریمی افزود: در صورتی که دولت به تولید کنندگان صنایع دستی برای برپایی نمایشگاه در خارج کشور تسهیلات پرداخت کند، زمینه معرفی صنایع دستی فراهم شده و اشتغال که به عنوان یکی از دغدغه های دولت است تا اندازه ای رفع خواهد شد.
عبدالله گله سنجانی هنرمندی 57 ساله ای است که در رشته گیوه دوزی در استان مرکزی در روستای سنجان فعالیت دارد و کم بودن سرمایه را عمده مشکل توسعه این رشته از صنایع دستی عنوان می کند.
این کار آفرین خوزه گیوه بافی و پاپوش سنتی گفت: گیوه دوزی سنجان 2هزار سال قدمت دارد و در طول فعالیت در این رشته صنایع دستی در سال های 2010 و 2012 نشان ملی و یونسکو را دریافت کرده ام.
وی اظهار کرد: هفت کارگاه با بیش از یک هزار بافنده در اراک، تهران، قم و همدان دایر کرده و سالانه 12 هزار جفت گیوه تولید و به آبادان، تهران، اهواز، دزفول ارسال می کنم.
وی افزود: سالانه از مجموع 10 هزار جفت گیوه تولیدی، نیمی به کشورهای آمریکا، کانادا، آلمان و عمان صادر می شود.
سنجانی اظهار کرد: به علت افزایش قیمت در مواد اولیه، گیوه دوزی درآمد قابل ملاحظه ای ندارد و فروش با تهیه مصالح برابری می کند.
وی ادامه داد: گیوه دوزی از صنایع دستی مطرح استان مرکزی است اما، به علت نتوانسته هنوز به جایگاه واقعی خود دست یابد.
وی گفت:دایره حضور در نمایشگاه های صنایع دستی کامل نیست و حمایت های لازم در بسیاری از این نمایشگاه ها برای اسکان محل و اجاره غرفه صورت نمی گیرد و در مجموع شرایط کنونی برای هنرمند مقرون به صرفه نیست.
وی افزود: بازرگانان و هنرمندان چینی برای قبضه بازار هر رشته صنایع دستی را کپی برداری کرده اند اما؛ تاکنون موفق نشدند گیوه ایران را کپی کاری کنند.
وحید امیری، هنرمند سازهای سنتی در اراک گفت : 20 سال سابقه فعالیت درعرصه صنایع دستی دارم و کار با چوب را به عنوان شغل دوم در کنار کار اصلی خود به آن می پردازم.
وی اظهار کرد: آنچه از این هنر فراگرفته ام در قالب دوره آموزشی نبوده است بلکه از محضر استادان مهاجرانی و عسگری کسب فیض کرده ام.
این هنرمند گفت: 'هنر سوخت' را که در 150 سال گذشته منسوخ شده بود را که آخرین بار توسط استاد میرزا آقا امام در دوران صفویه انجام شده بود احیا کردم و موفق به دریافت نشان ملی این رشته از صنایع دستی شده ام.
امیری گفت: قنداق سازی اسلحه که 40 سال قبل منسوخ شده بود، چاقو سازی و کارروی چرم برای تهیه کیف و کفش های ویژه و خاص از دیگر فعالیت هایم است.
وی گفت: در صورت همکاری سازمان فنی و حرفه ای و ایجاد و تجهیز کارگاه، می توان اشغالزایی و درآمد زیادی را در این رشته صنایع دستی عاید کشور کرد.
وی، که در تولید اسباب بازی چوبی نیز فعالیت دارد، اظهار کرد: استفاده از وسایل طبیعی و مواد اولیه و با کیفیت بالا در تولید محدود این اسباب بازی های چوبی باعث شده تا خریداران راغب به خرید باشند و در صورت حمایت می توان در این رشته زمینه اشتغال یک تا 2هزار نفر را فراهم کرد.
وی ادامه داد: متاسفانه به علت نبود قانون کپی رایت، طرح ها و ایده هایی که در سایر کشورها به فروش می رود در با سهولت کپی برداری، صاحب اثر از درآمد زایی کلان بی نصیب می ماند.
امیری گفت: هنرمندان توان اقتصادی برای سرمایه گذاری در صنایع دستی ندارد و نمی توانند وارد بازار شوند و علاقه مند هستند تا تمام فرصت و افکار خود را برای افزایش کیفیت کار و ایجاد طرح های مناسب برنامه ریزی کنند.
وی که با گذشت بیش از 18 سال فعالیت در عرصه هنر بیمه نیست، گفت: افرادی که کوچکترین و کمترین سررشته ای از هنر ندارند موفق شدند با استفاده از شیوه های متعدد از بیمه هنرمندان برخوردار شوند و هنرمندان واقعی همچنان از خدمات بیمه بی بهره هستند.
میلاد رفیعی با 11سال فعالیت در رشته تذهیب، مشکل اقتصادی و حمایت نشدن از سوی دولت را عامل و سدی برای توسعه فعالیت هنری خود می داند.
وی گفت: این رشته با وجود قدمت تاریخی در بین برخی مردم کمتر شناخته شده و به منظور شناخت از هنر زیبا، تذهیب فرهنگ سازی در مدارس و به ویژه دانش آموزان می تواند به آشنایی و معرفی این هنر کمک کند.
رفیعی ادامه داد: رسانه ملی به عنوان بهترین ابزار تاثیر گذاری می تواند نقش مهمی در شناسایی هنر تذهیب و جذب علاقه مندان به منظور جلوگیری از منسوخ شدن این رشته داشته باشد.
وی یادآور شد: به علت نداشتن تمکن مالی توانایی اجاره برای کارگاه تذهیب گری را نداریم و مدتی با همکاری میراث فرهنگی استان در موزه حسن پور مشغول کار تذهیب بودم که با مخالفت های سازمان بازرسی این مکان نیز از ما دریغ شد و با این هنر تنها دخل و خرج باهم مساوی شده و از سود خبری نیست.
رفیعی گفت: این رشته می تواند با حمایت و پرداخت یارانه تجاری شود و درآمد خوبی از محل صادرات آن عاید کشور شود.
295 رشته صنایع دستی در کشور وجود دارد که از این تعداد 110 رشته در استان مرکزی فعال است.
6991/6013/خبرنگار: معصومه ابراهیمی*** انتشاردهنده:مژگان حیدری
انتهای پیام هنرهای دستی و صنایع اصیل سنتی نمایشگر ویژگی های خرده فرهنگ های بومی است و با تاریخ هنر و جلوه های فرهنگ ناب ایرانی پیوندی عمیق دارد، میراث های فرهنگی و هنری که در طول قرون به آیندگان منتقل می شود و دارای ارزش معنوی زیاد است و بر پشتوانه های فرهنگی و هنری گذشتگان بنا شده است.
بررسی وضعیت اشتغال در کشورهای توسعه یافته آنان را متقاعد ساخته که صنایع دستی و سنتی را به عنوان عامل مکمل در اقتصاد به حساب آورند و مورد توجه و حمایت قرار داده اند.
نبود بازارچه فعال صنایع دستی، کمبود مواد اولیه مرغوب، نداشتن مشتری دائمی، تولید انبوهی از محصولات صنایع دستی بدون خریدار، کاهش انگیزه و دلسردی تولیدکنندگان صنایع دستی و غفلت از برند سازی برای رشته های بومی از جمله موانع و مشکلاتی است که اهالی هنردستی استان مرکزی در رشته های خاص و بومی با آن دست به گریبان هستند.
صنایع دستی به عنوان منبع مالی پرسود در اقتصاد و تولید ملی می تواند ایفای نقش کند و کم توجهی به آن علاوه بر از دست دادن داشته های فرهنگی، راه نفوذ صنایع دستی بی کیفیت را به کشور باز می کند.
مدیرکل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی گفت: 17 هزار صنعتگر در استان مرکزی در صنایع مختلف به صورت غیررسمی در این استان فعال هستند که هشت هزار و 500 نفر از آنان مجوز دارند.
سیدمحمد حسینی با یادآوری اینکه، بیش از چهار هزار صنعتگر صنایع دستی استان بیمه هستند، افزود: با مصوبه اخیر مجلس شورای اسلامی تعداد بیشتری از هنرمندان صنایع دستی در این خطه تحت پوشش بیمه قرار می گیرند.
وی اظهار کرد: برای فراهم کردن زمینه عرضه، معرفی و فروش صنایع دستی 12 بازارچه صنایع دستی در استان مرکزی با هدف حمایت و معرفی کارآفرینان دایر شده است و چهار بازارچه دیگر نیز تا پایان امسال راه اندازی می شود.
وی گفت: اکنون خانه صنایع دستی اراک با 150 صنعتگر به آموزش هنرمندجو در رشته های مختلف اشتغال دارد.
وی بیان کرد: برای 6 هزار و 855 هنرمند صنایع دستی این استان پروانه تولید انفرادی و 264 کارت صنایع صادر شده است.
وی اظهار کرد: با اقدامات و برنامه ریزی های انجام شده صنایع دستی جاجیم بافی، قدک بافی، آینه کاری، گره چینی، سازسازی که منسوخ شده بودند احیا شده و در سال های اخیر نیز میناکاری و چاپ باتیک به چرخه صنایع دستی فعال استان وارد شده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی گفت: حمایت از صنایع دستی موجب گستردگی فرهنگ بومی است و صنعتگران این حوزه سرمایه های ملی محسوب شده که با توسعه صنایع دستی و ایجاد بستر برای صادرات هدفمند، اشاعه هویت ملی و میهنی فراهم می شود.
مدیر موسسه گروه همیاران زنان سرپرست یا بدسرپرست زربافت دودهک دلیجان گفت: عمده مشکل هنرمندان و فعالان در این رشته از صنایع دستی استان مرکزی فقدان بازار پایدار و مطمئن فروش و حمایت نشدن از سوی متولیان است.
مهناز کریمی هنرمند و استاد گلیم نقش برجسته، فرش و جاجیم افزود: با وجود داشتن نشان برتر در کشور و رتبه نمونه تولید گلیم نقش برجسته دراستان مرکزی همواره برای فروش محصولات با مشکل مواجه هستیم.
وی اظهار کرد: در چند سال اخیر به علت فقدان بازار فروش، تولیدگلم نقش برجسته از 50 تخته به 20 تخته در سال کاهش یافته و در نتیجه 30 بافنده نیز بیکار شده اند.
کریمی، راهکار رونق در این رشته صنایع دستی را برگزاری نمایشگاه صنایع دستی و صادارت عنوان کرد و گفت: کم بودن شمار نمایشگاه ها سبب شده تا صنایع دستی در خارج کشور کمتر شناخته شود و بازار رقابتی به وجود نیاید و کشورهایی با سابقه کم در صنایع دستی بازار را در قبضه محصولات بی کیفیت خود قرار دهند.
وی گفت: حمایت دولت در برگزاری نمایشگاه صنایع دستی در خارج کشور در حدانتظار نیست و سبب شده تا گلیم نقش برجسته به عنوان دستبافت ارزشمند زنان استان مرکزی در آن سوی مرزها مهجور بماند.
کریمی افزود: در صورتی که دولت به تولید کنندگان صنایع دستی برای برپایی نمایشگاه در خارج کشور تسهیلات پرداخت کند، زمینه معرفی صنایع دستی فراهم شده و اشتغال که به عنوان یکی از دغدغه های دولت است تا اندازه ای رفع خواهد شد.
عبدالله گله سنجانی هنرمندی 57 ساله ای است که در رشته گیوه دوزی در استان مرکزی در روستای سنجان فعالیت دارد و کم بودن سرمایه را عمده مشکل توسعه این رشته از صنایع دستی عنوان می کند.
این کار آفرین خوزه گیوه بافی و پاپوش سنتی گفت: گیوه دوزی سنجان 2هزار سال قدمت دارد و در طول فعالیت در این رشته صنایع دستی در سال های 2010 و 2012 نشان ملی و یونسکو را دریافت کرده ام.
وی اظهار کرد: هفت کارگاه با بیش از یک هزار بافنده در اراک، تهران، قم و همدان دایر کرده و سالانه 12 هزار جفت گیوه تولید و به آبادان، تهران، اهواز، دزفول ارسال می کنم.
وی افزود: سالانه از مجموع 10 هزار جفت گیوه تولیدی، نیمی به کشورهای آمریکا، کانادا، آلمان و عمان صادر می شود.
سنجانی اظهار کرد: به علت افزایش قیمت در مواد اولیه، گیوه دوزی درآمد قابل ملاحظه ای ندارد و فروش با تهیه مصالح برابری می کند.
وی ادامه داد: گیوه دوزی از صنایع دستی مطرح استان مرکزی است اما، به علت نتوانسته هنوز به جایگاه واقعی خود دست یابد.
وی گفت:دایره حضور در نمایشگاه های صنایع دستی کامل نیست و حمایت های لازم در بسیاری از این نمایشگاه ها برای اسکان محل و اجاره غرفه صورت نمی گیرد و در مجموع شرایط کنونی برای هنرمند مقرون به صرفه نیست.
وی افزود: بازرگانان و هنرمندان چینی برای قبضه بازار هر رشته صنایع دستی را کپی برداری کرده اند اما؛ تاکنون موفق نشدند گیوه ایران را کپی کاری کنند.
وحید امیری، هنرمند سازهای سنتی در اراک گفت : 20 سال سابقه فعالیت درعرصه صنایع دستی دارم و کار با چوب را به عنوان شغل دوم در کنار کار اصلی خود به آن می پردازم.
وی اظهار کرد: آنچه از این هنر فراگرفته ام در قالب دوره آموزشی نبوده است بلکه از محضر استادان مهاجرانی و عسگری کسب فیض کرده ام.
این هنرمند گفت: 'هنر سوخت' را که در 150 سال گذشته منسوخ شده بود را که آخرین بار توسط استاد میرزا آقا امام در دوران صفویه انجام شده بود احیا کردم و موفق به دریافت نشان ملی این رشته از صنایع دستی شده ام.
امیری گفت: قنداق سازی اسلحه که 40 سال قبل منسوخ شده بود، چاقو سازی و کارروی چرم برای تهیه کیف و کفش های ویژه و خاص از دیگر فعالیت هایم است.
وی گفت: در صورت همکاری سازمان فنی و حرفه ای و ایجاد و تجهیز کارگاه، می توان اشغالزایی و درآمد زیادی را در این رشته صنایع دستی عاید کشور کرد.
وی، که در تولید اسباب بازی چوبی نیز فعالیت دارد، اظهار کرد: استفاده از وسایل طبیعی و مواد اولیه و با کیفیت بالا در تولید محدود این اسباب بازی های چوبی باعث شده تا خریداران راغب به خرید باشند و در صورت حمایت می توان در این رشته زمینه اشتغال یک تا 2هزار نفر را فراهم کرد.
وی ادامه داد: متاسفانه به علت نبود قانون کپی رایت، طرح ها و ایده هایی که در سایر کشورها به فروش می رود در با سهولت کپی برداری، صاحب اثر از درآمد زایی کلان بی نصیب می ماند.
امیری گفت: هنرمندان توان اقتصادی برای سرمایه گذاری در صنایع دستی ندارد و نمی توانند وارد بازار شوند و علاقه مند هستند تا تمام فرصت و افکار خود را برای افزایش کیفیت کار و ایجاد طرح های مناسب برنامه ریزی کنند.
وی که با گذشت بیش از 18 سال فعالیت در عرصه هنر بیمه نیست، گفت: افرادی که کوچکترین و کمترین سررشته ای از هنر ندارند موفق شدند با استفاده از شیوه های متعدد از بیمه هنرمندان برخوردار شوند و هنرمندان واقعی همچنان از خدمات بیمه بی بهره هستند.
میلاد رفیعی با 11سال فعالیت در رشته تذهیب، مشکل اقتصادی و حمایت نشدن از سوی دولت را عامل و سدی برای توسعه فعالیت هنری خود می داند.
وی گفت: این رشته با وجود قدمت تاریخی در بین برخی مردم کمتر شناخته شده و به منظور شناخت از هنر زیبا، تذهیب فرهنگ سازی در مدارس و به ویژه دانش آموزان می تواند به آشنایی و معرفی این هنر کمک کند.
رفیعی ادامه داد: رسانه ملی به عنوان بهترین ابزار تاثیر گذاری می تواند نقش مهمی در شناسایی هنر تذهیب و جذب علاقه مندان به منظور جلوگیری از منسوخ شدن این رشته داشته باشد.
وی یادآور شد: به علت نداشتن تمکن مالی توانایی اجاره برای کارگاه تذهیب گری را نداریم و مدتی با همکاری میراث فرهنگی استان در موزه حسن پور مشغول کار تذهیب بودم که با مخالفت های سازمان بازرسی این مکان نیز از ما دریغ شد و با این هنر تنها دخل و خرج باهم مساوی شده و از سود خبری نیست.
رفیعی گفت: این رشته می تواند با حمایت و پرداخت یارانه تجاری شود و درآمد خوبی از محل صادرات آن عاید کشور شود.
295 رشته صنایع دستی در کشور وجود دارد که از این تعداد 110 رشته در استان مرکزی فعال است.
6991/6013/خبرنگار: معصومه ابراهیمی*** انتشاردهنده:مژگان حیدری
کپی شد
