کوروش غفاری چراتی - استان مازندران به لحاظ برخورداری از مواهب طبیعی و ظرفیت های محیطی یکی از معدود استان های کشور است که آرمان توسعه در آن با کمترین هزینه قابل حصول می باشد.
با این وجود متاسفانه به لحاظ پاره ای اقدامات مبتنی بر سیاست آزمون و خطا و نیز بی برنامگی و روزمرگی مفرط در سیر اداره استان از سالیان گذشته موجب شده تا مازندران مستعد نتواند از تمامی امکانات بالقوه خدادادی خود منتفع شود و تحقق برنامه های نه چندان چشمگیر اقتصادی آن نیز در گیر و دار تامین اعتبار باقی بماند.
نگاهی به سیمای اقتصادی مازندران و قیاس اوضاع اقتصادی و معیشتی آن با سایر استان های کشور نشان می دهد که این استان در سالهای اخیر به لحاظ اقتصادی و توسعه ای روزگار سختی را تجربه کرده و در پاره ای از موارد پسرفت های سوال برانگیزی نیز داشته است .
واقعیت این است که یکی از ملزومات ایجاد تحول اقتصادی در استان اصلاح مدیریت هاست. تجربه ثابت کرده است که مدیران غیر متخصص و ضعیف یکی از عوامل مهم توسعه نیافتگی استان محسوب می شوند.
از این رو اهتمام جدی به شایسته سالاری در دستگاههای دولتی و حذف مدیران ناکارآمد و غیر همسو را از دیگر ضرورت های تحول بنیادین در فرایند توسعه استان است و در همین راستا ضروری است از همه ظرفیت های مدیریتی استان استفاده شود تا فضای اقتصادی استان در پروسه ای پیوسته و مثبت متحول شود. بطورکلی یکی از اساسی ترین علت عقب ماندگی و رکورد اقتصادی در استان مستعد و با ظرفیت مازندران، بکارگیری و مکان گزینی نه چندان مطلوب مدیران در دستگاههای اجرایی است.
تحلیل کارشناسی و آسیب شناسی مسئله توسعه نیافتگی مازندران نیز بیانگر این حقیقت تلخ است که حضور مدیرانی غیر متخصص و عموما با سطح تحصیلاتی پایین و غیرمرتبط در مناصب مختلف یکی از مهمترین علل حاکمیت رکود در تمامی بخش های توسعه است که متاسفانه تاکنون کمتر بدان پرداخته شده است. این گروه از مدیران که به جای کار درمانی ،حرف درمانی را وجهه همت خود ساخته اند اگر در فرایندی شایسته سالار و با لحاظ نمودن مؤلفه های تصریح شده در مدیریت اسلامی مورد ارزیابی و سنجش قرار گیرند، یقینا باید جای خود را به افرادی شایسته تر بدهند.
آنچه امروزه بعنوان تراژدی مدیریت در استان مازندران مورد توجه کارشناسان و تحلیل گران رسانه ای است ناشی از همین معضل بنیادین می باشد که علی رغم پیگیری های بسیاری از دلسوزان متاسفانه به لحاظ سیطره لابی های سیاسی براصول شایسته سا لاری تاکنون منتج به نتیجه ای موثر نشده است که البته امیدواریم در دوره جدید شاهد تحقق این مهم باشیم. بررسی ها نشان می دهد تعدادی از مدیران استانی و شهرستانی در حد و قواره مدیریت نبوده و نیستند.
بنابراین مردم مازندران نباید معطل مدیران ضعیف باشند و مسئولان امر باید فکری برای پویایی ادارات مختلف و دستگاههای اجرایی استان داشته باشند. تردیدی وجود ندارد برای شتاب بخشی به توسعه استان و حل مشکلات مردم باید مدیران ضعیف، ناکارآمد و بی تجربه از علوم و فنون جدید جای خود را به مدیران پرانرژی و کارآمد بدهند. خلاصه کلام اینکه؛ انتظار قاطبه مردم استان از دولتمردان جدیدبه ویژه استاندار آن است که عقب ماندگی استان مستعد مازندران را در پرتو گزینش مدیرانی متخصص ،متعهد و برنامه محور جبران و خط پایان گسترش فقر و نابسامانی در این سرزمین رویایی را بدرستی ترسیم نمایند تا ساکنان این خط زرخیز از بن بست توسعه نیافتگی رهایی یابند، که این حق مازندران است.
46
