بشیر نوشت : یکی از شرایط نامزدهای کسب جایگاه اولین مقام اجرایی و دومین مقام رسمی کشور یعنی ریاست جمهوری ، رجال سیاسی است .
هر چند در قانون تعریف مشخصی از واژه رجال سیاسی ارائه نشده است ، اما در عرف جمهوری اسلامی و در یک تعریف نانوشته ، رجال سیاسی به کسی اطلاق می شود که در ابعاد سیاسی ، علمی ، اجتماعی ، معنوی و اجرائی دارای سابقه و تجربه باشد .
به عنوان مثال ؛ داشتن سابقه و تجربه اجرائی در مدیریت کلان کشور ( وزارت و بالاتر) ، تدریس در مراکز دانشگاهی و حوزوی و داشتن مقبولیت نزد مردم ، از جمله این ویژگی هاست .
این ویژگی ها در تمام روسای جمهور کشورمان به جز دوره نهم و دهم و حتی اکثر نامزد های حاضر در رقابت ، کمابیش وجود داشته است .
ابوالحسن بنی صدر ، شهید رجایی ، حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی ، رئیس دولت اصلاحات و دکتر روحانی به عنوان روسای جمهور ادوار مختلف ، هم به لحاظ جایگاه علمی ، معنوی ، سیاسی و اجرائی و هم به لحاظ مقبولیت اجتماعی مصداق بارز رجال سیاسی بودند و (جز بنی صدر که مقابل امام (ره) و مردم ایستاد و عاقبت عزل و فرار را بر قرار ترجیح داد ) به این مقام جایگاه خاصی بخشیدند .
شوربختانه ، در انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری و در بررسی صلاحیت داوطلبان احراز این جایگاه مهم ، به واژه رجال سیاسی بی توجهی گردید و همین امر زمینه را برای ورود افرادی که فاقد حداقل شرایط بوده و بزرگ ترین سمت آنان استاندار یا شهردار یک شهر بود ، فراهم نمود .
دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت ماه آینده برگزار خواهد شد. متاسفانه در این دوره نیز افرادی خود را نامزد معرفی و داوطلب کسب این جایگاه مهم کرده اند که نه تنها رجال سیاسی نیستند ، بلکه در مسئولیت هایی که حضور داشتند با انواع سوء مدیریت و اتهام بر باد دادن بیت المال مواجه هستند .
هر چند که شورای محترم نگهبان در صدد ارائه تعریف از واژه رجل سیاسی است ، اما سئوال این است که چرا چنین افرادی به خود جرأت می دهند با نامزدی خویش بر هزینه های نظام بیفزایند و این جایگاه مهم را لوث نمایند ؟
خبرنگار : رضا غلامی ** انتشار دهنده : حسن فلاحتی
7335/1654
انتهای پیام هر چند در قانون تعریف مشخصی از واژه رجال سیاسی ارائه نشده است ، اما در عرف جمهوری اسلامی و در یک تعریف نانوشته ، رجال سیاسی به کسی اطلاق می شود که در ابعاد سیاسی ، علمی ، اجتماعی ، معنوی و اجرائی دارای سابقه و تجربه باشد .
به عنوان مثال ؛ داشتن سابقه و تجربه اجرائی در مدیریت کلان کشور ( وزارت و بالاتر) ، تدریس در مراکز دانشگاهی و حوزوی و داشتن مقبولیت نزد مردم ، از جمله این ویژگی هاست .
این ویژگی ها در تمام روسای جمهور کشورمان به جز دوره نهم و دهم و حتی اکثر نامزد های حاضر در رقابت ، کمابیش وجود داشته است .
ابوالحسن بنی صدر ، شهید رجایی ، حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی ، رئیس دولت اصلاحات و دکتر روحانی به عنوان روسای جمهور ادوار مختلف ، هم به لحاظ جایگاه علمی ، معنوی ، سیاسی و اجرائی و هم به لحاظ مقبولیت اجتماعی مصداق بارز رجال سیاسی بودند و (جز بنی صدر که مقابل امام (ره) و مردم ایستاد و عاقبت عزل و فرار را بر قرار ترجیح داد ) به این مقام جایگاه خاصی بخشیدند .
شوربختانه ، در انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری و در بررسی صلاحیت داوطلبان احراز این جایگاه مهم ، به واژه رجال سیاسی بی توجهی گردید و همین امر زمینه را برای ورود افرادی که فاقد حداقل شرایط بوده و بزرگ ترین سمت آنان استاندار یا شهردار یک شهر بود ، فراهم نمود .
دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت ماه آینده برگزار خواهد شد. متاسفانه در این دوره نیز افرادی خود را نامزد معرفی و داوطلب کسب این جایگاه مهم کرده اند که نه تنها رجال سیاسی نیستند ، بلکه در مسئولیت هایی که حضور داشتند با انواع سوء مدیریت و اتهام بر باد دادن بیت المال مواجه هستند .
هر چند که شورای محترم نگهبان در صدد ارائه تعریف از واژه رجل سیاسی است ، اما سئوال این است که چرا چنین افرادی به خود جرأت می دهند با نامزدی خویش بر هزینه های نظام بیفزایند و این جایگاه مهم را لوث نمایند ؟
خبرنگار : رضا غلامی ** انتشار دهنده : حسن فلاحتی
7335/1654
کپی شد
