فداکاری و ایثار پرستاران و پزشکان در حالی در فضای مجازی دست به دست می شود، که این افراد نیاز دارند در فضای واقعی که آنها بر اساس رسالت حرفه ای برای نجات جان بیماران تلاش می کنند، مردم نیز بر پایه مسئولیت اجتماعی ، با رعایت مدام به توصیه ها و هشدارهای وزارت بهداشت به آنها برای بازیابی سلامت جامعه و قطع زنجیره انتقال ویروس همراهی کنند.
همین همراهی و مسئولیت اجتماعی مردم در کره جنوبی بود که باعث شد، این کشور بعد از آنکه در رده سوم بیشترین آمار مبتلایان به کرونا قرار گرفت با استمرار کاهش شمار مبتلایان جدید به کرونا رو به رو شود، به طوری که آمار مبتلایان برای نخستین بار در روز گذشته به زیر ۱۰۰ مورد برسد، زیرا مردم به طور خود جوش با لغو تجمعات عمومی و به صورت داوطلبانه به دولت در کنترل کرونا کمک کردند.
این درحالیست که از زمان بالا بردن سطح هشدار بهداشتی در کره جنوبی به «سطح قرمز» یعنی بالاترین سطح در ۲۳ فوریه، مقامات بهداشتی هیچ شهری را قرنطینه نکردند اما بر روی کنترل این ویروس متمرکز شدند .
در این بین بر اساس اخرین گزارش ها استان مازندران بعد از تهران بیشترین امار افراد دارای ویروس کرونا را به خود اختصاص داده که همین امر حجم فشارها بر کادر بهداشت و درمان را نشان می دهد،در این بین به گفته انها شیفت های فشرده، تلاش برای نجات جان بیمار و تامین ارامش روانی انها، تحمل پوشش و تجهیزات حفاظت فردی، دوری از خانواده و نیز غم از دست دادن همکاران و بیماران همگی انها را در موقعیتی دشوار قرار داده است.
کادر درمانی و پرستاران رامسری می گویند که نبود همراهی عمومی اثر منفی بر میزان جنگندگی و تاب آوری آنها دارد به گونه ای که گسست زنجیره انتقال ویروس را کاهش و زمان عبور از بحران را افزایش می دهد.
شاید بخشی از این بی تفاوتی ناشی از ناآگاهی مردم از مشقت های پرستاران و پزشکان در خط مقدم مبارزه با کرونا باشد، نااگاهی از این جهت که ما تلاش آنها برای نجات جان بیماران را نمی بینیم و چه بسا در این همه ایثار ،آنها خود قربانی ویروس می شوند. برخی از مردم شاهد حجم فشارها و ایستادگی که آنها برای شکست ویروس و بهبودی بیماران انجام می دهند، نیستند، و همین امر باعث شده شهر چهره و رفتارهای اجتماعی مردم نسبت به روزهای عادی تفاوتی نداشته باشد.
خانه ماندن اسم رمز قطع زنجیره انتقال کرونا
یک پرستار رامسری در بخش ایزوله بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر در تشریح فضای حاکم بر این بخش از بیمارستان به خبرنگار ایرنا گفت: روزهای ابتدایی شیوع ویروس و پذیرش موراد مشکوک ناگهان با افزایش تعداد مبتلایان و فوت همشهری هایمان مواجه شدیم که همین امر ترس و ناراحتی زیادی را در من و همکارانم بر انگیخت، اما با این حال تصمیم گرفتیم برای دفاع از سلامت بیماران روحیه خود را حفظ کنیم و به این باور رسیدیم باید مقاوم باشیم و دلهره و ترس را به بیماران منتقل نکنیم، در حالی که دور از چشم خانواده وصیت نامه های خود را نوشته بودیم.
طیبه قلی زاده حضور مردم در خانه، پرهیز از مسافرت، پیاده روی و خرید های مرسوم عید را برای گسست زنجیره ابتلا به ویروس حیاتی خواند و افزود: اگر یک سال عید را برگزار نکنیم اتفاقی نمی افتد.
وی ادامه داد: یکی از مسائلی که ارائه خدمت به بیماران بستری را دچار اخلال و در عین حال موجب افزایش شمار مبتلایان می شود ، مراجعه مردم برای معاینات سطحی در مراکز درمانی است.
این پرستار رامسری گفت : تزریق آمپول، گلو درد ساده و مراجعاتی از این دست که می تواند به زمان دیگری موکول شود. با آمدن به بیرون خانه و مراجعه به مراکز درمانی در چنین شرایطی ، در واقع همه اعضای خانواده فرد در معرض تهید قرار می گیرند ، زیرا فضای بیمارستان مملو از ویروس و تهدید جدی برای سلامتی است.
قلی زاده همچنین حضور برخی همراهان بیماران مبتلا به کرونا در بیمارستان را از دیگر موارد مشکل آفرین برای کادر درمانی و حتی خود این افراد بیان کرد و افزود: واکنش منفی انها نسبت قرنطینه و یا ایزوله بیماران با عبارت های ناراحت کننده و داد و فریاد همراه است. آنها ایزوله را به معنای زندانی کردن بیمار می دانند و بر سر کادر درمانی و پرستاران فریاد می زنند و هر چقدر که توضیح دهیم این ممنوعیت ها به نفع سلامتی خودشان و بیماران است و بهبودی آنها دغدغه ما نیز محسوب می شود ، باور نمی کنند.
وی ادامه داد : متاسفانه بی تفاوتی های زیادی دیده می شود مانند این که ظرف غذا یا چای را به خانه بر می گردانند در حالی که اینها منبع انتقال ویروس هستند.
قلی زاده گفت : لباس های مخصوص بخش ایزوله دشواری این روزها را دو چندتن کرده، پوششی که از شدت تعریق حتی لباسی که زیر ان پوشیدیم را کاملا خیس می کند، و ماسک هایی که باید ۸ تا ۱۲ ساعت روی صورت تحمل کنیم و با وجود فیلتر به سختی نفس می کشیم، ضمن اینکه همین یک ماسک باید تا اخر شیف روی صورت باشد و امکان تعویض نیست.
این پرستار به درگیر شدن برخی همکارانش به ویروس و فوت یکی از آنها در رامسر اشاره کرد و افزود: در عین حال خبر بهبودی یک بیمار کرونایی مثبت که برای آرامش خود کنار تختش نماز و دعا می خواند خبر خوب این روزها بود و در عین حال تعدادی از پزشکان و همکاران دوران بهبودی خود را سپری می کنند.
مردم خطرات کرونا را جدی بگیرند
یک سرپرستار در بیمارستان رامسر که به دلیل مواجهه با بیماران، تست کرونای او مثبت اعلام شده بود حالا پس از بهبودی در حال گذراندن دوران نقاهت است به خبرنگار ایرنا گفت : شرایط فعلی جامعه نشان می دهد مردم هنوز نسبت به مرگبار بودن این ویروس باور ندارند . تصور می کنم باید مقررات سخت گیرانه تری اتخاذ شود.
این پرستار که به دلایل شخصی خواست نامش فاش نشود ، افزود : در این شرایط حضور کادر درمان در بخش های ایزوله فشار روحی و روانی شدیدی را به آنها وارد می کند، زیرا آنها نگران خانواده خود نیز هستند ، ضمن اینکه شیفت ها و کشیک های طولانی و فشرده آنها را بشدت اذیت می کند و از توان آنها می کاهد.
وی در خصوص علایم ابتلا خود به این بیماری نیز توضیح داد : علایم بیماری ابتدا با سردرد های شدید،بدن درد، تب و سرفه های بسیار شدید همراه بود ، ضمن اینکه سیتی اسکن ریه من نشان داد دو طرف ریه با ویروس درگیر شده است، که به توصیه پزشک معالج و تجویز دارو دو هفته در یک اتاق قرنطینه ماندم و در صورت اضطرار با ماسک و رعایت فاصله ۲ متر با اعضای خانواده را حفظ کردم.
این پرستار ایثارگر در خصوص شرایط روحی خود پس از اطلاع از تست مثبت کرونا ، گفت : از انجایی که سیستم ایمنی قوی داشتم چندان نگران نشدم، ضمن اینکه نگرانی نسبت به آلوده شدن خانواده در من زیاد بود، کما اینکه انها نیز مقداری علایم خفیف ابتلا به ویروس را بروز دادند که با تجویز دارو از سوی پزشک معالجم تا اندازه ای کنترل شد، به علاوه اینکه در این مدت با خوردن مایعات ، غذاهای آب پز و دریافت ویتامین از مواد غذایی موفق شدم ویروس را شکست بدهم.
این پرستار هم با اشاره به حضور بیشتر مردم در سطح خیابانهای شهر گفت که متاسفانه جمع زیادی از مردم بدون توجه به هشدارهای مختلف نه تنها در خیابانها در حال تردد هستند بلکه برخی از آنان نیز مشغول ورزش و پیاده روی و یا خرید از مغازه های مختلف برای شب عید هستند که این خطرناکترین کارهایی که در این دوره انجام می شود .
به گفته وی، توجه به هشدار های ارائه شده و ماندن در خانه بهترین شیوه برای قطع زنجیره انتقال این ویروس از یک فرد به فرد دیگر است.
عدم همراهی مردم،عامل تضعیف روحیه پرستاران
یک پرستار دیگر رامسری نیز گفت : از مردم خواهش می کنم تا زمانی که شرایط جسمی وخیمی ندارند برای تزریق یک امپول ویتامین به بیمارستان مراجعه نکنند چون فضای بیمارستان به شدت الوده است و اشعه هم جوابگوی از بین بردن این حجم از ویروس نیست و ما در چنین فضایی برای نجات جان بیماران تقلا می کنیم.
سحر مظاهری با بیان اینکه پرستاران با روح و احساس خود در حال خدمت به بیماران هستند، بی توجهی مردم را عامل تضعیف روحیه کادر درمان خواند و افزود : صحبت های شهروندان در بیمارستان نشان می دهد که هنوز این موقعیت کشنده را درک نکردند، ویروس را تنها یک سرماخوردگی می دانند، از ان طنز و شوخی می سازند و در شرایطی که ما با این وضعیت دشوار در بیمارستان هستیم، امار ها رو به افزایش و خانواده های ما نگران هستند به ما می خندند، در حالیکه در بین ما همکارانی هستند که یک هفته خانواده و بچه های خود را ندیدند.
وی گفت : از فضای بیمارستان هیچ انرژی دریافت نمی کنیم، جلوی بیماران با روحیه بالا و شاداب ظاهر می شویم و این درحالیست که در خانه ساعت ها از فوت تک تک بیمارانی که روز گذشته با انها گفتیم و خندیدیم اشک می ریزیم بنابراین نیاز به همراهی،احساس مسئولیت و دلسوزی مردم داریم،تا با تقویت روحیه و با انررژِی این بحران را پشت بگذاریم،بیماری را شکست دهیم، قطعا یک ماه دیگر از این بی توجهی پشیمان خواهیم شد.
او در تشریح شرایط روحی این بیماران و نحوه برخورد پرستاران با انها هم گفت:یک روز صبح زود که وقت داروی بیماران بود، متوجه شدم مرد ۵۰ ساله ای در حالا اشک ریختن است،پرسید من زنده می مانم ، که در جوابش با انرژی گفتم بله،همه که قرار نیست با این مریضی از دنیا بروند،درواقع ما با قطره قطره اشک بیماران نابود می شویم ولی در عین برای حفظ روحیه انها می خندیم تا امیدشان از بین نرود،صبح های زود پرده های بخش را کنار می زنم و به انها می گویم از منظره لذت ببرید، گاهی اوقات که باناامیدی سئوالی می پرسند با لهجه گیلکی و محلی صحبت می کنم در همین لحظه لبخند روی چهرشان می اید و از این که یک پرستار به این زبان با انها ارتباط برقرار می کند احساس خوبی به انها منتقل می شود .
مظاهری افزود: در عین حال افرادی هم بودند که تست کرونای انها مثبت شد،و بعد از اینکه علایم تنگی نفس نداشتند به قرنطینه خانگی رفتند که بعد از دو هفته حالشان خوب شد و همین بهبودی ها برای ما انرژی بخش بود ،احساس کردیم که این ویروس قرار نیست همه را از بین ببرد.
