مهران حسنی روز دوشنبهبه خبرنگار ایرنا گفت که با تشکیل این مجمع، تمامی انجمن های کارگران راهنمای گردشگری و تور لیدرهای استان متمرکز و ساماندهی می شوند.
وی هدف از ایجاد مجمع انجمن صنفی راهنمایان گردشگری مازندران را ایجاد انسجام در بخش راهنمایی گردشگران ، پرهیز از روش های سلیقه ای و عملکرد متمرکز در معرفی جاذبه های گردشگری استان اعلام کرد.
حسنی گفت: مهم ترین انگیزه ایجاد مجمع صنفی راهنمایان گردشگری مازندران میزبانی استان به عنوان پایتخت کشورهای اکو در سال میلادی ۲۰۲۲ است که ضرورت دارد تمامی فعالیت های حوزه گردشگری به صورت متمرکز ، با برنامه و درک واحد انجام شود.
معاون گردشگری مازندران با بیان اینکه در حال حاضر ۱۹۸ نفر راهنمای گردشگری رسمی و مجاز در استان مازندران فعالیت می کنند، گفت: تمامی این راهنمایان یا دانش آموختگان رشته جهان گردی و گردشگری هستند و یا تمامی آموزش‌ها و دوره‌های لازم برای راهنمایی گردشگری را گذراندند.
حسنی نقش راهنمایان گردشگری را در معرفی شایسته استان در تمام بخش ها مهم توصیف کرد و افزود: به روز رسانی اطلاعات، برپایی دوره های آموزشی ویژه راهنمایان گردشگری وتعامل موثر با دفاترخدمات سیاحتی و جهانگردی، جایگاه واقعی این قشر مهم را در صنعت رو به رشد گردشگری مشخص می کند.
وی تعامل بیشتر انجمن های صنفی راهنمایان گردشگران را با اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان خواستار شد و گفت: با برنامه ریزی و برگزاری نشست های فصلی در راستای حل معضلات و مشکلات اعضای آن، می توان انجمنی پویا و جریان ساز را در استان شاهد بود.
معاون گردشگری مازندران گفت: با توجه به برگزاری رویداد بین المللی ساری ۲۰۲۲ نقش راهنمایان گردشگری به عنوان سفیران فرهنگی کشور در تعامل با گردشگران خارجی در استان، بسیار مهم خواهد بود.
مهر ماه امسال پس از تصمیم گیری کشورهای عضو اکو ، استان مازندران به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اکو در سال ۲۰۲۲ انتخاب شده است.
پیشنهاد میزبانی مازندران به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای عضو اکو (سازمان همکاری اقتصادی) حدود هفت ماه پیش از سوی میراث فرهنگی و استانداری مازندران به وزیر میراث فرهنگی و گردشگری کشور (رئیس سازمان میراث فرهنگی وقت) داده شد و ۱۲ مهر ماه امسال به تصویب هیات وزیران کشورهای عضو اکو در تاجیکستان رسید.
سازمان همکاری اقتصادی به‌طور مخفف اکو یک سازمان اقتصادی منطقه‌ای است که سه کشور ایران، پاکستان و ترکیه در سال ۱۳۴۳ (۱۹۶۴) نخستین بار آن را پایه‌ریزی کردند و اکنون ۱۰ عضو دارد.
