زنده یاد مجید وفادار در کنار چیره دستی در نوازندگی ویولن با آفرینش آثاری چون 'منتظرت بودم'، 'گلنار'، 'عاشقم من'، 'جام طلا'، 'گل اومد بهار اومد'، 'مراببوس'، 'به سوی تو'، 'شب جدایی'، 'زهره'، 'بنده عشق'، 'آمدم'، 'دوست'، 'من و آینه'، 'شمع شبانه'، 'شب‌های تهران'، 'مرا ببوس' و دهها اثر دیگر جایگاه ویژه ای در خاطرات صاحبدلان و شیفتگان موسیقی ایرانی دارد.
به رغم تولید صدها اثر از سبکهای گوناگون موسیقی و اجرای خوانندگان مختلف اما همچنان آثار استاد مجید وفا دار از پخش صوت خودروهای جوانان شنیده می شود و بخشی از رپرتوار اهالی موسیقی را به خود اختصاص می دهد.
رپرتوار repertuvar شامل مجموعه قطعات از پیش تمرین شده است که یک هنرمند موسیقی، گروه و یا ارکستر برای اجرای آن آمادگی دارد.
تولد**
استاد مجید وفادار در هفتم خرداد ماه 1291خورشیدی از یک خانواده فرهنگی در تهران متولد شد. پدرش میرزا محمد خان وفادار سال ها در مدارس تهران به تدریس ادبیات فارسی اشتغال داشت و به دلیل آشنایی با زبان انگلیسی به مدیریت کتابخانه مدرسه آمریکایی در خیابان قوام السلطنه تهران منصوب شد.
این مدرسه از مدارس معتبر تهران بود و بزرگانی همچون پروین اعتصامی، ابوالحسن صبا، عبدالحسین صبا و روح الله خالقی در آن
تحصیل می کردند. میرزا محمد خان پدر مجید و حمید در عین داشتن مطالعات فراوان و آشنایی با مقوله فرهنگ و ادب، به
موسیقی نیز علاقه داشت و منزلش محل آمد و شد هنرمندان بزرگ کشور بود اما به رغم دلبستگی به این هنر، با نوازنده شدن فرزندانش بجد مخالفت می کرد.
مجید کوچک که در همان مدرسه به تحصیل اشتغال داشت تا پیش از دوره متوسطه تمایلی به موسیقی نشان نداد اما از آن پس با دیدن پیانو در مدرسه به آن علاقه مند شد و موضوع را با پدر در میان گذاشت ولی با مخالفت شدید او مواجه شد. برای جلب رضایتش دست به اعتصاب غذا زد و بیمار شد و بدین وسیله موافقت پدر را جلب کرد اما پس از اینکه متوجه شد که به لحاظ جسمی برای نواختن این ساز هنوز کوچک است به ویولن روی آورد.
مجید به رغم شماتت پدر و نصایح دیگران نواختن این ساز را نزد حسین خان اسماعیل زاده آغاز کرد و پس از مدتی به نزد رضا
محجوبی که از بهترین شاگردان اسماعیل زاده و از مشهورترین نوازندگان ویولن بود رفت. پیشرفت وفادار به حدی بود که به عنوان خلیفه کلاس رضا محجوبی منصوب شد.
کلاس محجوبی در سال 1304به دلیل مشکلات روحی و روانی وی تعطیل شد. وفادار نیز به ناچار به کلاس علی اکبر شهنازی رفت تا ردیف میرزا حسینقلی خان را از وی بیاموزد، بدین صورت که شهنازی گوشه ها را با تار می نواخت و وی با ویولن همان گوشه را به صورت سینه به سینه تکرارمی کرد.
زنده یاد وفادار پس از دو سال نت را نزد یکی از شاگردان مدرسه آمریکایی ها به نام آلبریک و بعد از آن نزد ابوالحسن صبا که در آن زمان دانش آموز همان مدرسه بود آموخت. وی نخستین برنامه اش را در سال 1306 اجرا کرد. در این هنگام بعد از یک دوره فترت، کار ضبط صفحات ایرانی آغاز شده بود و هنرمندانی چون حبیب سماعی ، قمرالملوک وزیری ، مرتضی نی داوود ، علی اکبر شهنازی، موسی معروفی ، مرتضی محجوبی، رضاقلی میرزا ظلی و... به ضبط آثار شان پرداختند.
کمپانی پلیفون و چندین کمپانی دیگر به خاطر ضبط صفحات متعدد از صدای قمرالملوک وزیری، تجهیزات خود را به تهران آوردند و بدین ترتیب دیگر هنرمندان برای پرکردن صفحه مجبور نبودند به کشورهای دیگر سفر کنند.
در این سال علی اکبر شهنازی سرودی با شعر شمس ملک آرا با ریتم دو چهارم ساخت و این سرود در ارکستری مرکب از شهنازی، ابراهیم منصوری، حسین استوار و صدای مجید وفادار در قالب صفحه منتشر شد اما به دلیل واکنش شدید پدر وفادار دیگر به خوانندگی ادامه نداد.
در دهه 1320نوع جدیدی از موسیقی در ایران رواج یافت. روح الله خالقی اقدام به تأسیس انجمن موسیقی ملی کرد و کلاس هایی برای تدریس در آن در نظر گرفت که اغلب نوازندگان مشهور در آن به تدریس این هنر می پرداختند و کنسرت هایی متعددی برگزار می کردند.
وفا دار که زیر نظر خالقی تئوری موسیقی را می آموخت وارد این انجمن شد و در یکی از کنسرت ها سلوی ویولن اجرا کرد.
کلنل وزیری از شیوه نوازندگی وی خوشش آمد و پس از پایان کنسرت او را تشویق کرد. پس از تاسیس رادیو در سال 1319 وفادار
هرازگاهی با آن اداره همکاری می کرد و به همراه مهدی غیاثی نوازنده تمبک، ویولن می نواخت.
وی از آن پس با هنرمندانی همچون حسین قوامی (فاخته ای)، مرتضی محجوبی، اسماعیل نواب صفا و همچنین برادرش حمید که
اهل موسیقی بود و سنتور می نواخت به همکاری می پرداخت.
فعالیت وفادار بیشتر نوازندگی و آهنگسازی بود و مدتی نیز رهبری یکی از ارکسترهای رادیو را به عهده داشت. وی در طول عمر هنری خود آهنگ های بسیاری ساخت که توسط بهترین خوانندگان زمان اجرا شد.
استاد مجید وفا دار در سال 1357در شصت و شش سالگی درگذشت و در بهشت زهرای تهران آرام گرفت.
9919/1899
انتهای پیام به رغم تولید صدها اثر از سبکهای گوناگون موسیقی و اجرای خوانندگان مختلف اما همچنان آثار استاد مجید وفا دار از پخش صوت خودروهای جوانان شنیده می شود و بخشی از رپرتوار اهالی موسیقی را به خود اختصاص می دهد.
رپرتوار repertuvar شامل مجموعه قطعات از پیش تمرین شده است که یک هنرمند موسیقی، گروه و یا ارکستر برای اجرای آن آمادگی دارد.
تولد**
استاد مجید وفادار در هفتم خرداد ماه 1291خورشیدی از یک خانواده فرهنگی در تهران متولد شد. پدرش میرزا محمد خان وفادار سال ها در مدارس تهران به تدریس ادبیات فارسی اشتغال داشت و به دلیل آشنایی با زبان انگلیسی به مدیریت کتابخانه مدرسه آمریکایی در خیابان قوام السلطنه تهران منصوب شد.
این مدرسه از مدارس معتبر تهران بود و بزرگانی همچون پروین اعتصامی، ابوالحسن صبا، عبدالحسین صبا و روح الله خالقی در آن
تحصیل می کردند. میرزا محمد خان پدر مجید و حمید در عین داشتن مطالعات فراوان و آشنایی با مقوله فرهنگ و ادب، به
موسیقی نیز علاقه داشت و منزلش محل آمد و شد هنرمندان بزرگ کشور بود اما به رغم دلبستگی به این هنر، با نوازنده شدن فرزندانش بجد مخالفت می کرد.
مجید کوچک که در همان مدرسه به تحصیل اشتغال داشت تا پیش از دوره متوسطه تمایلی به موسیقی نشان نداد اما از آن پس با دیدن پیانو در مدرسه به آن علاقه مند شد و موضوع را با پدر در میان گذاشت ولی با مخالفت شدید او مواجه شد. برای جلب رضایتش دست به اعتصاب غذا زد و بیمار شد و بدین وسیله موافقت پدر را جلب کرد اما پس از اینکه متوجه شد که به لحاظ جسمی برای نواختن این ساز هنوز کوچک است به ویولن روی آورد.
مجید به رغم شماتت پدر و نصایح دیگران نواختن این ساز را نزد حسین خان اسماعیل زاده آغاز کرد و پس از مدتی به نزد رضا
محجوبی که از بهترین شاگردان اسماعیل زاده و از مشهورترین نوازندگان ویولن بود رفت. پیشرفت وفادار به حدی بود که به عنوان خلیفه کلاس رضا محجوبی منصوب شد.
کلاس محجوبی در سال 1304به دلیل مشکلات روحی و روانی وی تعطیل شد. وفادار نیز به ناچار به کلاس علی اکبر شهنازی رفت تا ردیف میرزا حسینقلی خان را از وی بیاموزد، بدین صورت که شهنازی گوشه ها را با تار می نواخت و وی با ویولن همان گوشه را به صورت سینه به سینه تکرارمی کرد.
زنده یاد وفادار پس از دو سال نت را نزد یکی از شاگردان مدرسه آمریکایی ها به نام آلبریک و بعد از آن نزد ابوالحسن صبا که در آن زمان دانش آموز همان مدرسه بود آموخت. وی نخستین برنامه اش را در سال 1306 اجرا کرد. در این هنگام بعد از یک دوره فترت، کار ضبط صفحات ایرانی آغاز شده بود و هنرمندانی چون حبیب سماعی ، قمرالملوک وزیری ، مرتضی نی داوود ، علی اکبر شهنازی، موسی معروفی ، مرتضی محجوبی، رضاقلی میرزا ظلی و... به ضبط آثار شان پرداختند.
کمپانی پلیفون و چندین کمپانی دیگر به خاطر ضبط صفحات متعدد از صدای قمرالملوک وزیری، تجهیزات خود را به تهران آوردند و بدین ترتیب دیگر هنرمندان برای پرکردن صفحه مجبور نبودند به کشورهای دیگر سفر کنند.
در این سال علی اکبر شهنازی سرودی با شعر شمس ملک آرا با ریتم دو چهارم ساخت و این سرود در ارکستری مرکب از شهنازی، ابراهیم منصوری، حسین استوار و صدای مجید وفادار در قالب صفحه منتشر شد اما به دلیل واکنش شدید پدر وفادار دیگر به خوانندگی ادامه نداد.
در دهه 1320نوع جدیدی از موسیقی در ایران رواج یافت. روح الله خالقی اقدام به تأسیس انجمن موسیقی ملی کرد و کلاس هایی برای تدریس در آن در نظر گرفت که اغلب نوازندگان مشهور در آن به تدریس این هنر می پرداختند و کنسرت هایی متعددی برگزار می کردند.
وفا دار که زیر نظر خالقی تئوری موسیقی را می آموخت وارد این انجمن شد و در یکی از کنسرت ها سلوی ویولن اجرا کرد.
کلنل وزیری از شیوه نوازندگی وی خوشش آمد و پس از پایان کنسرت او را تشویق کرد. پس از تاسیس رادیو در سال 1319 وفادار
هرازگاهی با آن اداره همکاری می کرد و به همراه مهدی غیاثی نوازنده تمبک، ویولن می نواخت.
وی از آن پس با هنرمندانی همچون حسین قوامی (فاخته ای)، مرتضی محجوبی، اسماعیل نواب صفا و همچنین برادرش حمید که
اهل موسیقی بود و سنتور می نواخت به همکاری می پرداخت.
فعالیت وفادار بیشتر نوازندگی و آهنگسازی بود و مدتی نیز رهبری یکی از ارکسترهای رادیو را به عهده داشت. وی در طول عمر هنری خود آهنگ های بسیاری ساخت که توسط بهترین خوانندگان زمان اجرا شد.
استاد مجید وفا دار در سال 1357در شصت و شش سالگی درگذشت و در بهشت زهرای تهران آرام گرفت.
9919/1899
کپی شد
