بشیر نوشت: هر ازگاهی می شنویم که با درخواست و یا پیگیری فلان نماینده مجلس شورای اسلامی فلان مبلغ و یا فلان پروژه عمرانی و یا فلان تجهیزات علمی و آموزشی از سوی فلان وزارتخانه به فلان شهرستان اختصاص یافت.(نمی دانم این واژه فلان را کدام شیرپاک خورده ای ابداع کرد).
این درحالی است که درهیچیک از قوانین موجود، نماینده مجلس مسئول تامین بودجه برای دستگاه اجرایی حوزه انتخابیه خویش نیست.
همان گونه که قانون اساسی صراحت دارد نمایندگان مجلس دو وظیفه قانون گذاری و نظارت برحسن اجرای آن را دارند، اما ازآنجا که پس از گذشت چهاردهه از عمر جمهوری اسلامی هنوز یادنگرفته ایم بر مدار قانون حرکت کنیم، همه در کار و وظیفه هم دخالت می کنیم.
نمایندگان وظیفه مسئولین اجرایی را انجام می دهند و به جای قانون گذاری و نظارت برآن دنبال امکانات و بودجه و... برای دستگاههای اجرایی می روند و به همین دلیل درحوزه های انتخابیه ملاک و معیار یک نماینده مطلوب میزان نفوذ و قدرت چانه زنی و لابی گری اش در دولت محسوب می شود.
وزرا و سایر مسئولین اجرایی کشور هم که علاقه ای ندارند به واسطه اخم و لج بازی نماینده ای جایگاهشان به خطر افتد، درخواست ها و دستورات نمایندگان را بی پاسخ نمی گذارند و به مصداق این سروده سعدی علیه الرحمه:
دردبیمار نپرسند به شهر تو طبیبان
کس در این شهر ندارد سر تیمار غریبان
کاری ندارند که نیاز فلان شهر و روستا چیست، فقط می خواهند دل نماینده را به دست آورند. درچنین شرایطی اگر نماینده بگوید فرودگاه می خواهم یا منطقه آزاد، دانشگاه می خواهم یا ورزشگاه، پالایشگاه می خواهم یا کشتارگاه جناب وزیر یا رئیس سازمان هم بدون توجه به نیاز و ظرفیت منطقه و یا آمایش سرزمینی دستور اقدام صادر می کند.(بی جهت نیست که بیش از 5500پروژه نیمه تمام درمازندران به حال خود رها شده اند) و جناب نماینده این دستور را در بوق و کرنا که ایهاالناس من آنم که رستم بود پهلوان!
و اما، درخبرها خواندیم که با درخواست نمایندگان مردم حوزه انتخابیه بابل و قائمشهر از وزیر بهداشت و درمان سه دستگاه آمبولانس به بابل و 2 دستگاه به قائم شهر اختصاص یافت(حال بماند که چرا وزیر محترم به درخواستهای احتمالی دانشگاههای علوم پزشکی بابل و مازندران در این مورد پاسخ مثبت نداد؟).
دست جناب وزیر درد نکند که برای تسهیل در کمک رسانی به مصدومان حوادث جاده ای مازندران که سالانه بیش از 600کشته می گیرد قدم برداشتند. خدا خیرشان بدهد.
اما نکته اینجاست که چهار نماینده این دوحوزه انتخابیه به جان هم افتادند که: اول من بودم که به وزیر نامه نوشتم آن یکی نقشی نداشت!
به دنبال آن طرفداران این نمایندگان در فضای مجازی صف آرایی کرده و در له و علیه همدیگر داد سخن می دهند.
این نمایندگان عزیز اگر در این عمل خداپسندانه با خدا معامله کرده اند که حتما پاداش اخروی آن را از خالق هستی خواهند گرفت. اما اگر به دنبال پاداش دنیوی از مردم حوزه های انتخابیه خویش هستند آن را هم بواسطه خدمت صادقانه شان خواهند گرفت.
این یقه درانی ها و صدور بیانیه و... برای چیست؟ راستی از مشکلات مردم 2حوزه بزرگ انتخابیه بابل و قائمشهر با خبرید؟ می دانید کارخانجات و کارگاههای شهرک های صنعتی رجه و بابلکنار، شورمست، سنگتاب، بشل و جویبار در چه شرایطی قرار دارند و با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند؟
آیا از وضعیت هنرمندان و ورزشکاران و زنان و... این شهرها با خبرید؟ چرا به وظیفه نظارتی خویش در قبال کم کاری وزرا عمل نمی کنید؟
آوردن دو سه دستگاه آمبولانس که این همه جنجال ندارد. بهترنیست کنار هم باشید و به مردم خدمت کنید؟
7335/16545
انتهای پیام این درحالی است که درهیچیک از قوانین موجود، نماینده مجلس مسئول تامین بودجه برای دستگاه اجرایی حوزه انتخابیه خویش نیست.
همان گونه که قانون اساسی صراحت دارد نمایندگان مجلس دو وظیفه قانون گذاری و نظارت برحسن اجرای آن را دارند، اما ازآنجا که پس از گذشت چهاردهه از عمر جمهوری اسلامی هنوز یادنگرفته ایم بر مدار قانون حرکت کنیم، همه در کار و وظیفه هم دخالت می کنیم.
نمایندگان وظیفه مسئولین اجرایی را انجام می دهند و به جای قانون گذاری و نظارت برآن دنبال امکانات و بودجه و... برای دستگاههای اجرایی می روند و به همین دلیل درحوزه های انتخابیه ملاک و معیار یک نماینده مطلوب میزان نفوذ و قدرت چانه زنی و لابی گری اش در دولت محسوب می شود.
وزرا و سایر مسئولین اجرایی کشور هم که علاقه ای ندارند به واسطه اخم و لج بازی نماینده ای جایگاهشان به خطر افتد، درخواست ها و دستورات نمایندگان را بی پاسخ نمی گذارند و به مصداق این سروده سعدی علیه الرحمه:
دردبیمار نپرسند به شهر تو طبیبان
کس در این شهر ندارد سر تیمار غریبان
کاری ندارند که نیاز فلان شهر و روستا چیست، فقط می خواهند دل نماینده را به دست آورند. درچنین شرایطی اگر نماینده بگوید فرودگاه می خواهم یا منطقه آزاد، دانشگاه می خواهم یا ورزشگاه، پالایشگاه می خواهم یا کشتارگاه جناب وزیر یا رئیس سازمان هم بدون توجه به نیاز و ظرفیت منطقه و یا آمایش سرزمینی دستور اقدام صادر می کند.(بی جهت نیست که بیش از 5500پروژه نیمه تمام درمازندران به حال خود رها شده اند) و جناب نماینده این دستور را در بوق و کرنا که ایهاالناس من آنم که رستم بود پهلوان!
و اما، درخبرها خواندیم که با درخواست نمایندگان مردم حوزه انتخابیه بابل و قائمشهر از وزیر بهداشت و درمان سه دستگاه آمبولانس به بابل و 2 دستگاه به قائم شهر اختصاص یافت(حال بماند که چرا وزیر محترم به درخواستهای احتمالی دانشگاههای علوم پزشکی بابل و مازندران در این مورد پاسخ مثبت نداد؟).
دست جناب وزیر درد نکند که برای تسهیل در کمک رسانی به مصدومان حوادث جاده ای مازندران که سالانه بیش از 600کشته می گیرد قدم برداشتند. خدا خیرشان بدهد.
اما نکته اینجاست که چهار نماینده این دوحوزه انتخابیه به جان هم افتادند که: اول من بودم که به وزیر نامه نوشتم آن یکی نقشی نداشت!
به دنبال آن طرفداران این نمایندگان در فضای مجازی صف آرایی کرده و در له و علیه همدیگر داد سخن می دهند.
این نمایندگان عزیز اگر در این عمل خداپسندانه با خدا معامله کرده اند که حتما پاداش اخروی آن را از خالق هستی خواهند گرفت. اما اگر به دنبال پاداش دنیوی از مردم حوزه های انتخابیه خویش هستند آن را هم بواسطه خدمت صادقانه شان خواهند گرفت.
این یقه درانی ها و صدور بیانیه و... برای چیست؟ راستی از مشکلات مردم 2حوزه بزرگ انتخابیه بابل و قائمشهر با خبرید؟ می دانید کارخانجات و کارگاههای شهرک های صنعتی رجه و بابلکنار، شورمست، سنگتاب، بشل و جویبار در چه شرایطی قرار دارند و با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند؟
آیا از وضعیت هنرمندان و ورزشکاران و زنان و... این شهرها با خبرید؟ چرا به وظیفه نظارتی خویش در قبال کم کاری وزرا عمل نمی کنید؟
آوردن دو سه دستگاه آمبولانس که این همه جنجال ندارد. بهترنیست کنار هم باشید و به مردم خدمت کنید؟
7335/16545
کپی شد
