به گزارش ایرنا مسجد امام خمینی(ره) یا سلطانی با وسعتی قریب به هفت هزار مترمربع در مجاورت بازار اصلی بروجرد واقع شده که بنا به گفته کارشناسان میراث فرهنگی و باستان شناسی در محل یک مسجد قدیمی تربه نام حدیث ساخته شده است.
کارساخت بنای مسجد براساس لوح ها و کتیبه هایی که در گوشه و کنارهای آن نگاشته شده در دوره زندیه پایان یافته و بعضی از اقدامات تکمیلی آن به ویژه آرایه های وابسته به معماری در دوران قاجار صورت گرفته است.
این بنای مذهبی سترگ در ابتدا با کاربری دو گانه مسجد و مدرسه طراحی و ساخته شده و به لحاظ گونه شناسی از نوع مساجد چهار ایوانی است که ایوان های شرقی و غربی و همچنین ایوان های شمالی و جنوبی با هم قرینه اند.
مسجد امام خمینی(ره) بروجرد دارای سه ورودی بزرگ از جهات شمال، غرب و شرق می باشد و بخش های اصلی بنا شامل گنبد خانه، شبستان های غربی، شرقی و زمستانی و حجره های فوقانی محل اسکان و تحصیل طلاب علوم دینی است.
کاشیکاری، آجرکاری، تزئینات چوب، کتیبه های گچ بری با مضامین آیات قرآن و احادیث پیامبر(ص) و ائمه اطهار و حجاری های سنگی عمده تزئینات بکار رفته دراین اثر تاریخی است.
ورودی ضلع شمالی مسجد امام خمینی(ره) دارای یک در چوبی است که علاوه بر جنبه کاربردی نمونه ای زیبا و کم نظیر از تزئینات چوبی محسوب می شود که با اجرای طرح ها و نقوش منبت کاری درحد قابل توجهی ماندگارشده است.
*** مسجد جامع قدیمی ترین بنای تاریخی غرب کشور است
مسجد جامع بروجرد بنایی ارزشمند در مرکز شهر بروجرد و شاخصی از نماد شهری کهن است که به عنوان قدیمی ترین مسجد تاریخی غرب کشور و از مساجد قرون اولیه اسلام در ایران ساخته شده است.
عده ای از کارشناسان اعتقاد دارند که مسجد جامع شهر بروجرد بر روی آتشکده ای کهن بنا شده که تاکنون شواهدی دراین زمینه یافت نگردیده و اثبات آن نیازمند پژوهش علمی مستقل است.
قدیمی ترین بخش مسجد جامع بروجرد که از کاوش های علمی شناسایی شده به اواسط قرن سوم هجری قمری می رسد و وجود لایه های تاریخی قدیمی تر نیز در آن خالی از احتمال نیست.
به طور کلی به لحاظ زمان احداث مسجد را می توان به چند دوره قابل شناسایی تقسیم نمود که استمراری مملو از فراز و نشیب تا دهه 50 هجری شمسی یعنی زمانی افزون بر 1200 سال تداوم داشته است.
بنای اولیه مسجد جامع بروجرد، متعلق به قرن سوم هجری قمری و از نوع مساجد ستون دار اولیه دوره اسلامی و دروه بعدی از اوایل دوره سلجوقی که زمان رونق و شکل گیری اجزای فعلی مسجد است.
مسجد جامع بروجرد به صورت یک مجموعه متشکل از حمام، آب انبار، فضای میدان گاهی و ساختمان وضوخانه بوده که بخش هایی از آن در طول زمان از بین رفته است.
گنبد خانه فعلی و کتیبه کوفی بالای محراب مبنی برتعمیرمسجد که حکایت از آبادانی و رونق مسجد می باشد از یادگارهای دوره سلجوقی است.
به لحاظ گونه شناسی مسجد از مساجد تک ایوانی است که دارای 2 درگاه ورودی در سمت شرق و غرب با گنبد خانه، شبستان غربی و شرقی، شبستان زمستانی، ایوان و 2 مناره و یک آبریزگاه مجزا و خارج از فضای فعلی مسجد است.
از بخش هایی که سال های طولانی از دیده ها پنهان بوده یک راهرو یا دالان زیر زمینی طولانی در ضلع شمال غربی مسجد است که از آن با نام راهروی چاه گاوی یاد می شود و در دوره های نخستین جهت تامین آب مسجد مورد استفاده قرار می گرفته است.
شهر بروجرد در شمالی ترین قسمت دشت حاصلخیز سیلاخور واقع شده که این دشت به جهت موقعیت آب و خاک مناسب درگذشته از مناطق مهم تمدنی محسوب می شده که وجود تپه های باستانی با قدمت هفت تا هشت هزار ساله و مربوط به دوره های مختلف تاریخی دلیل این ادعا است.
تاریخ پیدایش شهر بروجرد به عنوان مهمترین مرکز تمدنی دشت سیلاخور به طور دقیق مشخص نیست ولی بر اساس شواهد و مدارک موجود در دوران اشکانی و ساسانی شکل گرفته و یا حداقل مرکزیتی داشته است.
این شهر در دوره های اسلامی از شهر های مهم منطقه محسوب می شده که بسیاری از جهانگردان و جغرافی دانان هنگام عزیمت در سفرنامه و یادداشت های خود به آن اشاره و آنرا شهری نیکو، پر ثمر و پر رونق توصیف نموده اند.
وجود بافت قدیم شهری با مساحتی قریب 280 هکتار و بناهای با اهمیتی چون مسجد جامع در قسمت مرکزی شهر با سابقه ای افزون بر هزار سال دلیلی بر موقعیت و اهمیت جایگاه شهری بروجرد می باشد، مجموعه بافت قدیمی شهر تعداد قابل ملاحظه ای از ابنیه ارزشمند همچون مساجد، امامزاده ها، خانه های قدیمی، حمام ها، مجموعه بازار، آب انبار را در خود جای داده است.
شهرستان بروجرد با بیش از350 هزار نفرجمعیت و یکهزار و 606 کیلومتر مربع وسعت در شمال لرستان واقع شده و با شهرستان های ملایر و شازند از استان همدان و مرکزی هم مرز است.
7190/7273
انتهای پیام کارساخت بنای مسجد براساس لوح ها و کتیبه هایی که در گوشه و کنارهای آن نگاشته شده در دوره زندیه پایان یافته و بعضی از اقدامات تکمیلی آن به ویژه آرایه های وابسته به معماری در دوران قاجار صورت گرفته است.
این بنای مذهبی سترگ در ابتدا با کاربری دو گانه مسجد و مدرسه طراحی و ساخته شده و به لحاظ گونه شناسی از نوع مساجد چهار ایوانی است که ایوان های شرقی و غربی و همچنین ایوان های شمالی و جنوبی با هم قرینه اند.
مسجد امام خمینی(ره) بروجرد دارای سه ورودی بزرگ از جهات شمال، غرب و شرق می باشد و بخش های اصلی بنا شامل گنبد خانه، شبستان های غربی، شرقی و زمستانی و حجره های فوقانی محل اسکان و تحصیل طلاب علوم دینی است.
کاشیکاری، آجرکاری، تزئینات چوب، کتیبه های گچ بری با مضامین آیات قرآن و احادیث پیامبر(ص) و ائمه اطهار و حجاری های سنگی عمده تزئینات بکار رفته دراین اثر تاریخی است.
ورودی ضلع شمالی مسجد امام خمینی(ره) دارای یک در چوبی است که علاوه بر جنبه کاربردی نمونه ای زیبا و کم نظیر از تزئینات چوبی محسوب می شود که با اجرای طرح ها و نقوش منبت کاری درحد قابل توجهی ماندگارشده است.
*** مسجد جامع قدیمی ترین بنای تاریخی غرب کشور است
مسجد جامع بروجرد بنایی ارزشمند در مرکز شهر بروجرد و شاخصی از نماد شهری کهن است که به عنوان قدیمی ترین مسجد تاریخی غرب کشور و از مساجد قرون اولیه اسلام در ایران ساخته شده است.
عده ای از کارشناسان اعتقاد دارند که مسجد جامع شهر بروجرد بر روی آتشکده ای کهن بنا شده که تاکنون شواهدی دراین زمینه یافت نگردیده و اثبات آن نیازمند پژوهش علمی مستقل است.
قدیمی ترین بخش مسجد جامع بروجرد که از کاوش های علمی شناسایی شده به اواسط قرن سوم هجری قمری می رسد و وجود لایه های تاریخی قدیمی تر نیز در آن خالی از احتمال نیست.
به طور کلی به لحاظ زمان احداث مسجد را می توان به چند دوره قابل شناسایی تقسیم نمود که استمراری مملو از فراز و نشیب تا دهه 50 هجری شمسی یعنی زمانی افزون بر 1200 سال تداوم داشته است.
بنای اولیه مسجد جامع بروجرد، متعلق به قرن سوم هجری قمری و از نوع مساجد ستون دار اولیه دوره اسلامی و دروه بعدی از اوایل دوره سلجوقی که زمان رونق و شکل گیری اجزای فعلی مسجد است.
مسجد جامع بروجرد به صورت یک مجموعه متشکل از حمام، آب انبار، فضای میدان گاهی و ساختمان وضوخانه بوده که بخش هایی از آن در طول زمان از بین رفته است.
گنبد خانه فعلی و کتیبه کوفی بالای محراب مبنی برتعمیرمسجد که حکایت از آبادانی و رونق مسجد می باشد از یادگارهای دوره سلجوقی است.
به لحاظ گونه شناسی مسجد از مساجد تک ایوانی است که دارای 2 درگاه ورودی در سمت شرق و غرب با گنبد خانه، شبستان غربی و شرقی، شبستان زمستانی، ایوان و 2 مناره و یک آبریزگاه مجزا و خارج از فضای فعلی مسجد است.
از بخش هایی که سال های طولانی از دیده ها پنهان بوده یک راهرو یا دالان زیر زمینی طولانی در ضلع شمال غربی مسجد است که از آن با نام راهروی چاه گاوی یاد می شود و در دوره های نخستین جهت تامین آب مسجد مورد استفاده قرار می گرفته است.
شهر بروجرد در شمالی ترین قسمت دشت حاصلخیز سیلاخور واقع شده که این دشت به جهت موقعیت آب و خاک مناسب درگذشته از مناطق مهم تمدنی محسوب می شده که وجود تپه های باستانی با قدمت هفت تا هشت هزار ساله و مربوط به دوره های مختلف تاریخی دلیل این ادعا است.
تاریخ پیدایش شهر بروجرد به عنوان مهمترین مرکز تمدنی دشت سیلاخور به طور دقیق مشخص نیست ولی بر اساس شواهد و مدارک موجود در دوران اشکانی و ساسانی شکل گرفته و یا حداقل مرکزیتی داشته است.
این شهر در دوره های اسلامی از شهر های مهم منطقه محسوب می شده که بسیاری از جهانگردان و جغرافی دانان هنگام عزیمت در سفرنامه و یادداشت های خود به آن اشاره و آنرا شهری نیکو، پر ثمر و پر رونق توصیف نموده اند.
وجود بافت قدیم شهری با مساحتی قریب 280 هکتار و بناهای با اهمیتی چون مسجد جامع در قسمت مرکزی شهر با سابقه ای افزون بر هزار سال دلیلی بر موقعیت و اهمیت جایگاه شهری بروجرد می باشد، مجموعه بافت قدیمی شهر تعداد قابل ملاحظه ای از ابنیه ارزشمند همچون مساجد، امامزاده ها، خانه های قدیمی، حمام ها، مجموعه بازار، آب انبار را در خود جای داده است.
شهرستان بروجرد با بیش از350 هزار نفرجمعیت و یکهزار و 606 کیلومتر مربع وسعت در شمال لرستان واقع شده و با شهرستان های ملایر و شازند از استان همدان و مرکزی هم مرز است.
7190/7273
کپی شد
