در ادامه این مطلب آمده است : در این ماه عطر معنویت در فضای جامعه پراکنده می‌شود، صوت دل‌نشین قرآن، قرائت دعاهای سحر و افطار، برپایی جلسات دعا، مناجات و قرائت قرآن همه تأثیر مثبتی بر مولکول‌های هوا و زمین گذاشته و در این تأثیر و تأثر متقابل بسیاری از ویژگی‌های خوب نمایان‌تر و رفتارهای نابهنجار کاهش می‌یابد، فضای روانی جامعه یک فضای معتدل می‌شود.
فضای روانی دقیقا قابل‌مقایسه با فضای فیزیکی است اگر شما در فضای فیزیکی یک اتاق بوی نامطبوعی همانند بوی گاز منتشر کنید احتمالا جسم و روح شما دچار تنش و ناراحتی می‌شود، این تنش جسمی و روانی ممکن است عواقبی همچون پرخاشگری، افسردگی، غمگینی، ناخوشی و حتی بیماری به همراه داشته باشد و چنان چه بوی عطر خاصی منتشر کنید باعث خوش‌خلقی، انبساط خاطر، رضایت از زندگی خواهد شد، طبیعی است که حالت دوم که فضای روانی جامعه حکایت از آن دارد پیامدهایی دارد که باعث کاهش جرائم و آسیب‌های اجتماعی می‌شود.
ازجمله پیامدهای فضای روانی و معنوی مثبت ماه مبارک رمضان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
اراده:
در شرایطی انسان می‌تواند از نیروی اراده خویش بهترین بهره‌برداری را کرده و تعلیمات و رفتارهای هدفمند را انتخاب کند که در شرایط روانی مناسبی قرار داشته باشد و این فضا در ماه مبارک رمضان به‌واسطه روزه‌داری و تحمل همه آن چیزهایی که لازمه یک‌روزه مقبول است وابسته به اراده انسانی است.
بنابراین همین‌که اراده انسان بر فعل نیکو آن‌هم از نوع عبادت و شکرگزاری خداوند قرار گیرد یعنی اینکه افکار او نیز در همین جهت قرارگرفته و حرکت می‌کند پس به دنبال افکار نیکو، افعال اعمال و رفتار نیکو شکل خواهد گرفت.
پرهیز از گناه:
در فضای فیزیکی، جامعه نابهنجار بسته به نوع خود در قسمت‌های خاصی از فضا قرار می‌گیرد مثلاً رفتارهای ازجمله جرائم مانند سرقت، شرب خمر و ... عموماً در مکان‌هایی که معنویت لازم حکم‌فرما نیست صورت می‌گیرد، اما در ماه مبارک رمضان حتی گناه‌کاران بیشتر خود را در محضر خداوند می‌بینند هم به دلیل اینکه ممکن است خود آن‌ها میهمان سفره الهی باشند و هم اینکه تحت تأثیرات محیط معنوی و روانی که توسط دیگران پدید آمده است از گناه پرهیز نمایند.
روزه و صبر:
انسان روزه‌دار و یا انسانی که در فضای معنوی و روانی روزه‌داری قرارگرفته است صبورتر از انسانی است که در فضایی مسموم و به‌دوراز معنویت قرار دارد، او همان‌طوری که در برابر نیازهای فیزیولوژیک خود ازجمله نیازهای تشنگی، گرسنگی، جنسی مقاومت نموده و صبوری نشان داده، می‌تواند کنترل لازم را بر رفتارهای عادتی خود داشته باشد.
روزه و قناعت:
انسان روزه‌دار و یا تحت تأثیر محیط روزه‌داری، احساس امتناع می‌کند و اگرچه در غیر از ماه مبارک رمضان به دلیل عدم برخورداری از برخی مواهب دست به هر رفتار نامناسب و حتی مجرمانه می‌زده است به لحاظ شناختی که نسبت به خویش به دست می‌آورد که ممکن است باعث اصلاح رفتار دائمی او نیز بشود از زیاده‌خواهی و تضییع حقوق دیگران دست می‌کشد.
این‌گونه افراد به لحاظ روان‌شناختی به یک جرات‌مندی رسیده‌اند که ضمن اینکه حقوق دیگران را زیرپا نمی‌گذارند، به حقوق خویش قناعت ورزیده و از آنچه درنتیجه تلاش خویش به دست می‌آورند احساس رضایت می‌کنند.
همدلی:
انسان روزه‌دار می‌آموزد که بتواند دنیا را از دیدگاه و جایگاه دیگران ببیند و از خودکامگی و خودخواهی دست می‌کشد.
درواقع او به حدیث معروف معصوم (ع) که « آنچه بر خود نمی‌پسندی بر دیگران هم مپسند.» جامه عمل می‌پوشاند و فضای موجود در جامعه این حس را در او ایجاد و ارتقاء می‌بخشد و از این طریق به یک صفای دل می‌رسد که باعث پاداش‌دهی و تقویت رفتارهای خوب به خویشتن می‌شود.
اگرچه می‌توان به موارد متعددی ازآنچه به‌عنوان علل کاهش جرائم و آسیب‌ها در ماه مبارک رمضان نسبت به سایر ماه‌های سال مطرح است اشاره کرد اما عمده‌ترین دلایل مواردی است که ذکر شد و اینکه انرژی‌های منتشر در فضای جامعه از نوع انرژی‌های مثبت، شادابی، معنوی و مطلوب است.
بنابراین انعکاس آن‌ها هم مطلوب و مثبت است و همه این شرایط باعث احساس لذت، شادکامی و رضایت از زندگی در افراد می‌شود که نتیجه آن کاهش جرائم و آسیب‌ها است.
انتهای پیام فضای روانی دقیقا قابل‌مقایسه با فضای فیزیکی است اگر شما در فضای فیزیکی یک اتاق بوی نامطبوعی همانند بوی گاز منتشر کنید احتمالا جسم و روح شما دچار تنش و ناراحتی می‌شود، این تنش جسمی و روانی ممکن است عواقبی همچون پرخاشگری، افسردگی، غمگینی، ناخوشی و حتی بیماری به همراه داشته باشد و چنان چه بوی عطر خاصی منتشر کنید باعث خوش‌خلقی، انبساط خاطر، رضایت از زندگی خواهد شد، طبیعی است که حالت دوم که فضای روانی جامعه حکایت از آن دارد پیامدهایی دارد که باعث کاهش جرائم و آسیب‌های اجتماعی می‌شود.
ازجمله پیامدهای فضای روانی و معنوی مثبت ماه مبارک رمضان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
اراده:
در شرایطی انسان می‌تواند از نیروی اراده خویش بهترین بهره‌برداری را کرده و تعلیمات و رفتارهای هدفمند را انتخاب کند که در شرایط روانی مناسبی قرار داشته باشد و این فضا در ماه مبارک رمضان به‌واسطه روزه‌داری و تحمل همه آن چیزهایی که لازمه یک‌روزه مقبول است وابسته به اراده انسانی است.
بنابراین همین‌که اراده انسان بر فعل نیکو آن‌هم از نوع عبادت و شکرگزاری خداوند قرار گیرد یعنی اینکه افکار او نیز در همین جهت قرارگرفته و حرکت می‌کند پس به دنبال افکار نیکو، افعال اعمال و رفتار نیکو شکل خواهد گرفت.
پرهیز از گناه:
در فضای فیزیکی، جامعه نابهنجار بسته به نوع خود در قسمت‌های خاصی از فضا قرار می‌گیرد مثلاً رفتارهای ازجمله جرائم مانند سرقت، شرب خمر و ... عموماً در مکان‌هایی که معنویت لازم حکم‌فرما نیست صورت می‌گیرد، اما در ماه مبارک رمضان حتی گناه‌کاران بیشتر خود را در محضر خداوند می‌بینند هم به دلیل اینکه ممکن است خود آن‌ها میهمان سفره الهی باشند و هم اینکه تحت تأثیرات محیط معنوی و روانی که توسط دیگران پدید آمده است از گناه پرهیز نمایند.
روزه و صبر:
انسان روزه‌دار و یا انسانی که در فضای معنوی و روانی روزه‌داری قرارگرفته است صبورتر از انسانی است که در فضایی مسموم و به‌دوراز معنویت قرار دارد، او همان‌طوری که در برابر نیازهای فیزیولوژیک خود ازجمله نیازهای تشنگی، گرسنگی، جنسی مقاومت نموده و صبوری نشان داده، می‌تواند کنترل لازم را بر رفتارهای عادتی خود داشته باشد.
روزه و قناعت:
انسان روزه‌دار و یا تحت تأثیر محیط روزه‌داری، احساس امتناع می‌کند و اگرچه در غیر از ماه مبارک رمضان به دلیل عدم برخورداری از برخی مواهب دست به هر رفتار نامناسب و حتی مجرمانه می‌زده است به لحاظ شناختی که نسبت به خویش به دست می‌آورد که ممکن است باعث اصلاح رفتار دائمی او نیز بشود از زیاده‌خواهی و تضییع حقوق دیگران دست می‌کشد.
این‌گونه افراد به لحاظ روان‌شناختی به یک جرات‌مندی رسیده‌اند که ضمن اینکه حقوق دیگران را زیرپا نمی‌گذارند، به حقوق خویش قناعت ورزیده و از آنچه درنتیجه تلاش خویش به دست می‌آورند احساس رضایت می‌کنند.
همدلی:
انسان روزه‌دار می‌آموزد که بتواند دنیا را از دیدگاه و جایگاه دیگران ببیند و از خودکامگی و خودخواهی دست می‌کشد.
درواقع او به حدیث معروف معصوم (ع) که « آنچه بر خود نمی‌پسندی بر دیگران هم مپسند.» جامه عمل می‌پوشاند و فضای موجود در جامعه این حس را در او ایجاد و ارتقاء می‌بخشد و از این طریق به یک صفای دل می‌رسد که باعث پاداش‌دهی و تقویت رفتارهای خوب به خویشتن می‌شود.
اگرچه می‌توان به موارد متعددی ازآنچه به‌عنوان علل کاهش جرائم و آسیب‌ها در ماه مبارک رمضان نسبت به سایر ماه‌های سال مطرح است اشاره کرد اما عمده‌ترین دلایل مواردی است که ذکر شد و اینکه انرژی‌های منتشر در فضای جامعه از نوع انرژی‌های مثبت، شادابی، معنوی و مطلوب است.
بنابراین انعکاس آن‌ها هم مطلوب و مثبت است و همه این شرایط باعث احساس لذت، شادکامی و رضایت از زندگی در افراد می‌شود که نتیجه آن کاهش جرائم و آسیب‌ها است.
کپی شد
