محرم رضایی زاده روز سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: این عملیات شامل نهال کاری، بوته کار، بذر کاری و مدیریت روان آب در اراضی بیابانی است.
وی اظهار داشت: با توجه به پوشش کم گیاهی عرصه های موجود در استان انجام برخی اقدام های بیولوژیکی برای حفظ این عرصه ها ضروری است.
رضایی زاده با اشاره به اینکه بیشترین دلیل افزایش اراضی بیابانی بر اثر عوامل انسانی است،خاطر نشان کرد: سوء مدیریت و مصرف بی رویه آب باعث خشک شدن رودخانه ها و تالاب ها و پایین رفتن سطح آبخوان ها و تولید گرد و غبار دراراضی می شود.
وی یادآورشد: تغییر کاربری اراضی جنگلی و مرتعی نیز باعث از بین رفتن پوشش گیاهی و تبدیل این زمین ها به زمین کشاورزی دیم کم بازده می شود و با رهاسازی آنها بر اثر وزش باد و توفان فرسایش خاک رخ می دهد.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان قزوین ادامه داد: یکی از راههای احیای زمین های بیابانی، استفاده از مشارکت مردم است و براین اساس می توان با توانمندسازی و ایجاد درآمدهای پایدار می توان بهره برداری و فشار بر مراتع ضعیف را کم و از بیابان زایی جلوگیری کرد.
رضایی زاده تصریح کرد: در حال حاضر استان قزوین دارای 239 هزار هکتار بیابان است که 90 هزار هکتار آن دارای طرح های حفاظتی و تفصیلی است.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه امروز بزرگترین مشکل استان در زمینه بیابان چرای بیش از حد دام به ویژه شتر است ، با همکاری سازمان های مردم نهاد، مردم محلی و آگاه سازی می توان از این کار پیشگیری کرد.
وی با اشاره به اینکه حدود 90هزار هکتار از اراضی بیابانی استان قزوین به عنوان کانون فرسایش است،افزود: همکاری سمن ها و مردم محلی در سالیان گذشته افزایش یافته و امیدواریم با اجرای طرح های متناسب از پیشروی بیابان ها جلوگیری کنیم.
60درصد وسعت استان قزوین را اراضی ملی در برگرفته است که از این میزان 853 هزار و 485 هکتار شامل مراتع هستند که از نظر پوشش گیاهی به سه درجه خوب، متوسط و فقیر تقسیم بندی می شوند.
جنگل ها با 28 هزار و 157 هکتار دیگر عرصه های طبیعی قزوین هستند که حدود 1.8 درصد از مساحت استان قزوین را تشکیل داده اند و عمدتا در الموت و طارم سفلی شهرستان قزوین قرار دارند.
7390*3013
انتهای پیام وی اظهار داشت: با توجه به پوشش کم گیاهی عرصه های موجود در استان انجام برخی اقدام های بیولوژیکی برای حفظ این عرصه ها ضروری است.
رضایی زاده با اشاره به اینکه بیشترین دلیل افزایش اراضی بیابانی بر اثر عوامل انسانی است،خاطر نشان کرد: سوء مدیریت و مصرف بی رویه آب باعث خشک شدن رودخانه ها و تالاب ها و پایین رفتن سطح آبخوان ها و تولید گرد و غبار دراراضی می شود.
وی یادآورشد: تغییر کاربری اراضی جنگلی و مرتعی نیز باعث از بین رفتن پوشش گیاهی و تبدیل این زمین ها به زمین کشاورزی دیم کم بازده می شود و با رهاسازی آنها بر اثر وزش باد و توفان فرسایش خاک رخ می دهد.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان قزوین ادامه داد: یکی از راههای احیای زمین های بیابانی، استفاده از مشارکت مردم است و براین اساس می توان با توانمندسازی و ایجاد درآمدهای پایدار می توان بهره برداری و فشار بر مراتع ضعیف را کم و از بیابان زایی جلوگیری کرد.
رضایی زاده تصریح کرد: در حال حاضر استان قزوین دارای 239 هزار هکتار بیابان است که 90 هزار هکتار آن دارای طرح های حفاظتی و تفصیلی است.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه امروز بزرگترین مشکل استان در زمینه بیابان چرای بیش از حد دام به ویژه شتر است ، با همکاری سازمان های مردم نهاد، مردم محلی و آگاه سازی می توان از این کار پیشگیری کرد.
وی با اشاره به اینکه حدود 90هزار هکتار از اراضی بیابانی استان قزوین به عنوان کانون فرسایش است،افزود: همکاری سمن ها و مردم محلی در سالیان گذشته افزایش یافته و امیدواریم با اجرای طرح های متناسب از پیشروی بیابان ها جلوگیری کنیم.
60درصد وسعت استان قزوین را اراضی ملی در برگرفته است که از این میزان 853 هزار و 485 هکتار شامل مراتع هستند که از نظر پوشش گیاهی به سه درجه خوب، متوسط و فقیر تقسیم بندی می شوند.
جنگل ها با 28 هزار و 157 هکتار دیگر عرصه های طبیعی قزوین هستند که حدود 1.8 درصد از مساحت استان قزوین را تشکیل داده اند و عمدتا در الموت و طارم سفلی شهرستان قزوین قرار دارند.
7390*3013
کپی شد
