خبرگزاری مهر- گروه استان‌ها: از زمان ورود ویروس کرونا، میهمان شوم و ناخوانده به ایران بیش از یک ماه گذشت، اکنون تقریباً تمام شهرها و روستاهای کشور درگیر این ویروس هستند و می‌توان گفت ظرفیت‌های کشور در همه سطوح تمام و کمال و جدیت به مهار این بیماری در قطع زنجیره انتقال آن اختصاص دارد.
اگرچه تلاش دستگاه‌های خدمت رسان بر این است که روستاها نیز پس از اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی برای قطع زنجیره انتقال ویروس از خدمات ضروری بهره‌مند شوند اما به دلیل دوری از شهر، برخورداری کمتر از امکانات و دسترسی سخت دستگاه‌های خدمت رسان به این نقاط در مقایسه با شهرها در فاصله بیشتری از امکانات قرار دارند و ممکن است بیشتر آسیب ببینند.
به نظر می‌رسد تا زمانی که جوانان با اراده و غیور این مرز و بوم در صحنه هستند هیچ فاصله‌ای در میان نخواهد بود و می‌توان امیدوار بود با تلاش دلسوزان بتوان کارهای لازم از جمله ضد عفونی در روستاها را انجام داد تا آلودگی کم شود.
تلاش و همت؛ عنصر ارزشمندی است که این آب و خاک در نهاد فرزندان خود به ودیعه گذاشته و ممارست آنها هر فاصله‌ای را پر می‌کند. اگر دیروز پدران این نسل هشت سال تمام جان خود را در جبهه‌ها سپر بلای حفظ کیان مملکت کردند امروز فرزندان آنها پا در میدان گذاشته و برای حفظ جان عزیز مردمانشان تلاش می‌کنند.
رضا رشوند، از جوانان دلسوز و متعهد و یکی از هزاران جوان دغدغه مندی است که در این ایام به جای آنکه دست روی دست بگذارد و روزهای قرنطینه را تنها با اندیشیدن به سلامت خود سپری کند احساس مسئولیت کرده و وارد میدان شده تا به همشهریان خود خدمت کند.
وی با هزینه شخصی خود مقادیری مواد ضدعفونی تهیه کرده و اکنون چندین روز است محیط روستای آبا و اجدادی‌اش " هرانک" واقع در الموت شرقی را ضدعفونی می‌کند تا فضا برای همان اندک تردد اهالی روستا امن و بهداشتی باشد.
نتوانستم فقط نگران خودم باشم
رشوند به خبرنگار مهر می‌گوید: روزهای اول قرنطینه، در خانه بودم و تلاش کردم با طرح فاصله گذاری اجتماعی همراه شوم تا از شیوع بیماری کرونا پیشگیری شود و فقط چند روز یک بار و برای امور ضروری و خیلی کوتاه به بیرون از منزل مراجعه می‌کردم.
رشوند ادامه داد: در روزهای قرنطینه، نحوه ضد عفونی روستاها فکرم را بسیار مشغول کرد. یاد پیرمردها و پیرزنان روستا افتادم که برای برخی کارها مجبورند از خانه بیرون بروند، کم کم نگرانی ام بیشتر شد و تصمیم گرفتم در کارهایی که برای حفظ سلامتی مردم می‌شود سهمی داشته باشم لذا تصمیم گرفتم با هزینه شخصی مواد ضد عفونی و دستگاه موردنیاز برای گندزدایی را خریداری کردم و خودم را به روستای هرانک رساندم.
این جوان الموتی افزود: تمام ساکنان این روستا را مانند خانواده خودم می‌دانم و نمی‌توانستم فقط نگران خود و خانواده ام باشم و به آنها فکر نکنم.
به گفته وی، اهالی روستا مردم زحمت‌کشی هستند که با کشاورزی و دامداری تمام عمرشان به تهیه مایحتاج اصلی جامعه می‌گذرد بنابراین ما هم در روزهای سخت نباید آنها را فراموش کنیم.
به هر حال با این کار ضمن ضدعفونی روستای هرانک برای کاهش خطر ابتلاء به ویروس کرونا روحیه مشارکت و همراهی و کمک به دیگران نیز در میان مردم تقویت شده است و این کار می‌تواند الگوی مناسبی برای سایر مناطق هم باشد.
هرانک، روستایی از توابع بخش رودبار الموت قزوین است و حدود ۵۰۰ نفر جمعیت دارد که این حرکت خودجوش این جوان مسئولیت پذیر می‌تواند الگویی باشد تا در شرایط سخت یکدیگر را فراموش نکنیم و برای عبور از شرایط بحرانی همراه هم باشیم.
