هرساله تعداد زیادی از مردم جان خود را به‌علت مناسب نبودن مسیرهای کوهستانی و نبود راهدارخانه در این جادهها در استان قزوین از دست می‌دهند، این مشکل از گذشته وجود داشته و هنوز هم ادامه دارد؛ لازم است مسئولان ضمن چاره اندیشی درست گامی مثبت در راستای مناسب سازی راه‌ها و احداث راهداری در جاده‌های صعب‌العبور بردارند تا شاهد وقایع تلخ در چنین مسیرهایی نباشیم.
به گزارش ایسنا منطقه قزوین، جاده پرپیچ و خم الموت غربی اگرچه در بسیاری از مناطق همچنان بکر و دست‌نخورده باقی است؛ اما همین بکر بودن برای این منطقه به نوعی هم فرصت و هم آسیب محسوب می‌شود؛ آسیب از این جهت که مردمان الموت برای رفت و آمد در آن با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند؛ ازاین‌رو وجود راهداری در میانه راه برای مسافران و در راه ماندگان امری ضروری است.
راهدارخانه «کاماسار» یکی از راهدارخانه‌هایی است که در منطقه الموت غربی وجود دارد؛ البته هنوز به کار بردن واژه راهدارخانه برای آن مکان کمی زود به نظر می‌رسد؛ چرا که راهدارخانه کاماسار یک ساختمان نیمه کاره است که این روزها حال و روز خوشی هم ندارد.
محرومیت الموت غربی را به تصویر بکشید
محمدبیگی عضو شورای اسلامی کاکوهستان می‌گوید: الموت غربی یکی از مناطق محروم استان است که باید محرومیت آن به تصویر کشیده شود تا مسئولان نسبت به این منطقه حساس شوند و برای آبادانی آن تلاش کنند.
وی اضافه می‌کند: هرساله چندین نفر جان خود را در این جاده به علت نبود راهدارخانه از دست می‌دهند و بنیان بسیاری از خانواده‌ها برباد می‌رود.
محمدبیگی با تأکید بر اینکه ساخت و راه‌اندازی راهدارخانه ازجمله تقاضاهای مردم الموت غربی است؛ تشریح می‌کند: بیش از 20 روستای دهستان دستجرد و هشت روستای عشایرنشین این منطقه از قطب‌های گردشگری و اقتصادی الموت هستند؛ علاوه بر آن اهالی ده‌ها روستای استان گیلان از این جاده عبور و مرور می‌کنند ولی به علت نداشتن راهدارخانه جاده وضعیت مطلوبی ندارد و دو کیلومتری این جاده به سمت قزوین رانش کرده و بارها و بارها در زمستان مردم در این جاده گیر کردند و تماس گرفتیم و از قزوین برای نجات آن‌ها جرثقیل آوردیم؛ این مشکلات به همه مسئولین منتقل‌شده ولی تاکنون ترتیب اثری داده نشده است.
به علت عدم اختصاص اعتبار، پروژه نیمه‌تمام رها شده است
وی یادآور شد: ساختمان مربوط به راهدارخانه کاماسار مربوط به دهستان دستجرد است که در سال 91 در رده پروژه‌های اولویت‌دار منطقه شناخته شد و در دستور کار مسئولین قرا گرفت چراکه این منطقه نیاز مبرم و ضروری به احداث راهدارخانه داشته و دارد.
این عضو شورای اسلامی روستای کاکوهستان بیان می‌کند: با گلنگ‌زنی و آغاز عملیات ساخت، مقرر شد این پروژه در سال 97 به بهره‌برداری برسد ولی متأسفانه در سال گذشته به علت عدم اختصاص اعتبار لازم به پیمانکار، پروژه نیمه‌تمام رها شده است.
محمدبیگی خاطرنشان می‌کند: مقررشده بود این راهدارخانه خردادماه امسال به بهره‌برداری برسد ولی متأسفانه اقدامی صورت نگرفت و با مدیرکل جدید مصیبت مردم تازه شروع‌شده است چراکه تجربه‌ای نداشته و از اقدامات و پیگیری‌های گذشته اطلاعی ندارد و باید مجدداً همه اقدامات را به اطلاع وی برسانیم.
مردم اعتمادی به جاده ندارند
رقیه افلاطونی یکی از ساکنان روستای گلمبسربه خبرنگار ایسنا می‌گوید: وسایل نقلیه با عبور و مرور از این جاده دچار استهلاک می‌شوند و هر شش ماه یک‌بار لاستیک خودروها از بین می‌رود و در حقیقت می‌توان گفت که این جاده هزینه اضافه برای خانوارهای روستایی دارد.
افلاطونی تأکید می‌کند: اعتمادی به جادهها نیست و اگر جاده آسفالت باشد رفت‌وآمد سهل شده و هزینه‌ها کاهش پیدا می‌کند.
به گزارش ایسنا، با عبور از سنگ‌های سیمانی موجود در جاده وارد راهدارخانه می‌شوم تا داخل ساختمان را ببینم؛ کف بنا مملو از نخاله‌های ساختمانی است؛ لحظه‌ای نمی‌گذرد که گچ دیوار که براثر نم، سست شده است بر زمین می‌ریزد.
دیوارهای این راهدارخانه پوشیده از گچ‌وخاک است که به‌علت عایق نشدن سقف، رطوبت به داخل سرایت کرده و بنا را به حالت متروکه مبدل کرده است.
راهدارخانه کاماسار در صورت تخصیص به‌موقع اعتبار تا پایان سال تکمیل می‌شود
بیگدلی معاون فنی و نظارت اداره کل حمل‌ونقل و پایانه‌های استان قزوین در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: بنا مخروبه نیست و مخروبه یعنی سقف پایین آمده و دیوار ریخته باشد ولی این راهدارخانه این‌گونه نیست؛ در حقیقت وقتی یک ساختمان نیمه‌کاره باشد وضعیتی مشابه این راهدارخانه پیدا می‌کند و در حال حاضر نیز راهدارخانه کاماسار نیمه‌کاره است.
معاون فنی و نظارت اداره‌کل حمل‌ونقل و پایانه‌های استان قزوین تصریح می‌کند: پروژه در تحویل پیمانکار است و اگر بخشی از بنا از بین برود پیمانکار موظف است آن را بدون دریافت ریالی به حال اول بازگرداند و تحویل دهد.
وی با اشاره به اینکه اعتبار این پروژه از ردیف اعتبارات استانی است، ادامه می‌دهد: وضعیت اعتباری سال‌های اخیر باعث شده پیمانکار پروژه، اعتباری برای ادامه کار نداشته باشد.
بیگدلی با بیان اینکه حدود 500 میلیون تومان اعتبار برای راه‌اندازی این راهدارخانه موردنیاز است، عنوان می‌کند: اگر امسال اعتبار تخصیص پیدا کند و به‌موقع دریافت شود پیش‌بینی می‌شود این پروژه تا پایان سال به اتمام برسد چراکه منطقه کوهستانی است و بعد از آبان‌ماه به‌علت شرایط آب و هوایی امکان ادامه پروژه وجود ندارد.
مردم در پاییز و زمستان پا در گِل و در بهار و تابستان خاک‌برسر دارند
محمدبیگی عضو شورای اسلامی روستای کاکوهستان با اشاره به اینکه در روزهای پایانی هفته حدود 10 هزار خودرو از این جاده عبور می‌کنند؛ اظهار می‌کند: طرح تثبیت خاک و یک لایه زیرسازی با سیمان انجام‌شده ولی به‌علت نداشتن منابع، پیمانکار نیز آن را رها کرده است و در حقیقت مردم در پاییز و زمستان پا در گِل و در بهار و تابستان خاک‌برسر دارند.
وی به ما می‌گوید: جاده‌های منطقه الموت غربی با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو است و 15 کیلومتر از این جاده به‌علت حمل 30 تُن اضافه‌بار توسط معدن‌کاران از بین رفته است؛ براساس جلسات برگزارشده مقرر شد 50 درصد خسارت وارد شده به جاده توسط سازمان صمت از معدن‌کار دریافت شود ولی به‌علت صاحب نفوذ بودن معدن‌کار، وی از پرداخت این خسارت سر باززده و جاده به حال خود رها شده است.
جبار قهاری معاون حمل‌ونقل اداره کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای قزوین نیز به خبرنگار ایسنا می‌گوید: حمل اضافه‌بار معادن در استان وجود دارد و گزارش‌های موجود جمع‌بندی و به معاونت عمرانی ارسال شده است.
زیرساخت‌های زندگی در الموت درحال نابودی است
محمدبیگی بیان می‌کند: به خاطر وجود معدن و انفجارهای شدید آن، سفره‌های آب زیرزمینی و چشمه‌های طبیعی از بین رفته و علاوه بر نابودی محیط‌زیست خاک حاصل از آن با نشست روی علوفه‌ها، احشام دامداران را از بین برده است؛ دیگر زیرساختی برای زندگی کردن باقی نمانده و مردم تقاضا دارند که مسئولین به فریاد آن‌ها برسند.
وی ادامه می‌دهد: خودم زنبوردار هستم ولی به‌دلیل نشست خاک حاصل از فعالیت معدن در روی گلها و گیاهان سالانه 50 کندوی زنبور خود از دست می‌دهم و علاوه بر من، زندگی و اقتصاد بسیاری از مردم نیز از بین رفته است.
محمدبیگی تشریح می‌کند: دهیاران مردم را به زندگی در روستا و مهاجرت معکوس تشویق می‌کنند ولی مردم انگیزه‌ای برای برگشت ندارند و مسئولین مربوطه برای مردم ارزش قائل نیستند تا بخواهند مشکلات آنان را حل کنند؛ اقتصاد کشور باید در روستا ساخته شود تا شاهد مهاجرت به شهرها نباشیم و به مصرف‌کننده تبدیل نشویم؛ امیدواریم مسئولین به مناطق دوردست استان توجه داشته باشند.
برخورد با معدن‌کاران متخلف و آلاینده
حسن پسندیده مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان قزوین در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا تأکید می‌کند: معدن‌کاران موظف هستند هنگام فعالیت معیارهای فنی و محیط‌زیستی را رعایت کنند و اگر برای روستاییان و واحدهای جانبی مشکلی ایجاد کنند با آنان برخورد می‌شود و آلودگی آن‌ها نیز باید تحت کنترل قرار گیرد.
وی در خصوص معدن موجود در این منطقه می‌گوید: از چندی پیش این معدن به‌دلیل اختلافات جوامع محلی با معدن‌کار فعال نیست.
به گزارش ایسنا، مردم مناطق دوردست استان قزوین نیازمند توجه ویژه مسئولان هستند چراکه روستاها نقش مولد در اقتصاد دارند و با مشاهده بازگشت معکوس باید امکانات و شرایط حداقلی برای این مناطق فراهم شود تا در سال رونق تولید روستاها به جایگاه اصلی و اساسی خود در اقتصاد باز کردند.
گزارش از سیده زهرا حسینی فلاح خبرنگار ایسنا منطقه قزوین
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا منطقه قزوین، جاده پرپیچ و خم الموت غربی اگرچه در بسیاری از مناطق همچنان بکر و دست‌نخورده باقی است؛ اما همین بکر بودن برای این منطقه به نوعی هم فرصت و هم آسیب محسوب می‌شود؛ آسیب از این جهت که مردمان الموت برای رفت و آمد در آن با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند؛ ازاین‌رو وجود راهداری در میانه راه برای مسافران و در راه ماندگان امری ضروری است.
راهدارخانه «کاماسار» یکی از راهدارخانه‌هایی است که در منطقه الموت غربی وجود دارد؛ البته هنوز به کار بردن واژه راهدارخانه برای آن مکان کمی زود به نظر می‌رسد؛ چرا که راهدارخانه کاماسار یک ساختمان نیمه کاره است که این روزها حال و روز خوشی هم ندارد.
محرومیت الموت غربی را به تصویر بکشید
محمدبیگی عضو شورای اسلامی کاکوهستان می‌گوید: الموت غربی یکی از مناطق محروم استان است که باید محرومیت آن به تصویر کشیده شود تا مسئولان نسبت به این منطقه حساس شوند و برای آبادانی آن تلاش کنند.
وی اضافه می‌کند: هرساله چندین نفر جان خود را در این جاده به علت نبود راهدارخانه از دست می‌دهند و بنیان بسیاری از خانواده‌ها برباد می‌رود.
محمدبیگی با تأکید بر اینکه ساخت و راه‌اندازی راهدارخانه ازجمله تقاضاهای مردم الموت غربی است؛ تشریح می‌کند: بیش از 20 روستای دهستان دستجرد و هشت روستای عشایرنشین این منطقه از قطب‌های گردشگری و اقتصادی الموت هستند؛ علاوه بر آن اهالی ده‌ها روستای استان گیلان از این جاده عبور و مرور می‌کنند ولی به علت نداشتن راهدارخانه جاده وضعیت مطلوبی ندارد و دو کیلومتری این جاده به سمت قزوین رانش کرده و بارها و بارها در زمستان مردم در این جاده گیر کردند و تماس گرفتیم و از قزوین برای نجات آن‌ها جرثقیل آوردیم؛ این مشکلات به همه مسئولین منتقل‌شده ولی تاکنون ترتیب اثری داده نشده است.
به علت عدم اختصاص اعتبار، پروژه نیمه‌تمام رها شده است
وی یادآور شد: ساختمان مربوط به راهدارخانه کاماسار مربوط به دهستان دستجرد است که در سال 91 در رده پروژه‌های اولویت‌دار منطقه شناخته شد و در دستور کار مسئولین قرا گرفت چراکه این منطقه نیاز مبرم و ضروری به احداث راهدارخانه داشته و دارد.
این عضو شورای اسلامی روستای کاکوهستان بیان می‌کند: با گلنگ‌زنی و آغاز عملیات ساخت، مقرر شد این پروژه در سال 97 به بهره‌برداری برسد ولی متأسفانه در سال گذشته به علت عدم اختصاص اعتبار لازم به پیمانکار، پروژه نیمه‌تمام رها شده است.
محمدبیگی خاطرنشان می‌کند: مقررشده بود این راهدارخانه خردادماه امسال به بهره‌برداری برسد ولی متأسفانه اقدامی صورت نگرفت و با مدیرکل جدید مصیبت مردم تازه شروع‌شده است چراکه تجربه‌ای نداشته و از اقدامات و پیگیری‌های گذشته اطلاعی ندارد و باید مجدداً همه اقدامات را به اطلاع وی برسانیم.
مردم اعتمادی به جاده ندارند
رقیه افلاطونی یکی از ساکنان روستای گلمبسربه خبرنگار ایسنا می‌گوید: وسایل نقلیه با عبور و مرور از این جاده دچار استهلاک می‌شوند و هر شش ماه یک‌بار لاستیک خودروها از بین می‌رود و در حقیقت می‌توان گفت که این جاده هزینه اضافه برای خانوارهای روستایی دارد.
افلاطونی تأکید می‌کند: اعتمادی به جادهها نیست و اگر جاده آسفالت باشد رفت‌وآمد سهل شده و هزینه‌ها کاهش پیدا می‌کند.
به گزارش ایسنا، با عبور از سنگ‌های سیمانی موجود در جاده وارد راهدارخانه می‌شوم تا داخل ساختمان را ببینم؛ کف بنا مملو از نخاله‌های ساختمانی است؛ لحظه‌ای نمی‌گذرد که گچ دیوار که براثر نم، سست شده است بر زمین می‌ریزد.
دیوارهای این راهدارخانه پوشیده از گچ‌وخاک است که به‌علت عایق نشدن سقف، رطوبت به داخل سرایت کرده و بنا را به حالت متروکه مبدل کرده است.
راهدارخانه کاماسار در صورت تخصیص به‌موقع اعتبار تا پایان سال تکمیل می‌شود
بیگدلی معاون فنی و نظارت اداره کل حمل‌ونقل و پایانه‌های استان قزوین در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: بنا مخروبه نیست و مخروبه یعنی سقف پایین آمده و دیوار ریخته باشد ولی این راهدارخانه این‌گونه نیست؛ در حقیقت وقتی یک ساختمان نیمه‌کاره باشد وضعیتی مشابه این راهدارخانه پیدا می‌کند و در حال حاضر نیز راهدارخانه کاماسار نیمه‌کاره است.
معاون فنی و نظارت اداره‌کل حمل‌ونقل و پایانه‌های استان قزوین تصریح می‌کند: پروژه در تحویل پیمانکار است و اگر بخشی از بنا از بین برود پیمانکار موظف است آن را بدون دریافت ریالی به حال اول بازگرداند و تحویل دهد.
وی با اشاره به اینکه اعتبار این پروژه از ردیف اعتبارات استانی است، ادامه می‌دهد: وضعیت اعتباری سال‌های اخیر باعث شده پیمانکار پروژه، اعتباری برای ادامه کار نداشته باشد.
بیگدلی با بیان اینکه حدود 500 میلیون تومان اعتبار برای راه‌اندازی این راهدارخانه موردنیاز است، عنوان می‌کند: اگر امسال اعتبار تخصیص پیدا کند و به‌موقع دریافت شود پیش‌بینی می‌شود این پروژه تا پایان سال به اتمام برسد چراکه منطقه کوهستانی است و بعد از آبان‌ماه به‌علت شرایط آب و هوایی امکان ادامه پروژه وجود ندارد.
مردم در پاییز و زمستان پا در گِل و در بهار و تابستان خاک‌برسر دارند
محمدبیگی عضو شورای اسلامی روستای کاکوهستان با اشاره به اینکه در روزهای پایانی هفته حدود 10 هزار خودرو از این جاده عبور می‌کنند؛ اظهار می‌کند: طرح تثبیت خاک و یک لایه زیرسازی با سیمان انجام‌شده ولی به‌علت نداشتن منابع، پیمانکار نیز آن را رها کرده است و در حقیقت مردم در پاییز و زمستان پا در گِل و در بهار و تابستان خاک‌برسر دارند.
وی به ما می‌گوید: جاده‌های منطقه الموت غربی با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو است و 15 کیلومتر از این جاده به‌علت حمل 30 تُن اضافه‌بار توسط معدن‌کاران از بین رفته است؛ براساس جلسات برگزارشده مقرر شد 50 درصد خسارت وارد شده به جاده توسط سازمان صمت از معدن‌کار دریافت شود ولی به‌علت صاحب نفوذ بودن معدن‌کار، وی از پرداخت این خسارت سر باززده و جاده به حال خود رها شده است.
جبار قهاری معاون حمل‌ونقل اداره کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای قزوین نیز به خبرنگار ایسنا می‌گوید: حمل اضافه‌بار معادن در استان وجود دارد و گزارش‌های موجود جمع‌بندی و به معاونت عمرانی ارسال شده است.
زیرساخت‌های زندگی در الموت درحال نابودی است
محمدبیگی بیان می‌کند: به خاطر وجود معدن و انفجارهای شدید آن، سفره‌های آب زیرزمینی و چشمه‌های طبیعی از بین رفته و علاوه بر نابودی محیط‌زیست خاک حاصل از آن با نشست روی علوفه‌ها، احشام دامداران را از بین برده است؛ دیگر زیرساختی برای زندگی کردن باقی نمانده و مردم تقاضا دارند که مسئولین به فریاد آن‌ها برسند.
وی ادامه می‌دهد: خودم زنبوردار هستم ولی به‌دلیل نشست خاک حاصل از فعالیت معدن در روی گلها و گیاهان سالانه 50 کندوی زنبور خود از دست می‌دهم و علاوه بر من، زندگی و اقتصاد بسیاری از مردم نیز از بین رفته است.
محمدبیگی تشریح می‌کند: دهیاران مردم را به زندگی در روستا و مهاجرت معکوس تشویق می‌کنند ولی مردم انگیزه‌ای برای برگشت ندارند و مسئولین مربوطه برای مردم ارزش قائل نیستند تا بخواهند مشکلات آنان را حل کنند؛ اقتصاد کشور باید در روستا ساخته شود تا شاهد مهاجرت به شهرها نباشیم و به مصرف‌کننده تبدیل نشویم؛ امیدواریم مسئولین به مناطق دوردست استان توجه داشته باشند.
برخورد با معدن‌کاران متخلف و آلاینده
حسن پسندیده مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان قزوین در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا تأکید می‌کند: معدن‌کاران موظف هستند هنگام فعالیت معیارهای فنی و محیط‌زیستی را رعایت کنند و اگر برای روستاییان و واحدهای جانبی مشکلی ایجاد کنند با آنان برخورد می‌شود و آلودگی آن‌ها نیز باید تحت کنترل قرار گیرد.
وی در خصوص معدن موجود در این منطقه می‌گوید: از چندی پیش این معدن به‌دلیل اختلافات جوامع محلی با معدن‌کار فعال نیست.
به گزارش ایسنا، مردم مناطق دوردست استان قزوین نیازمند توجه ویژه مسئولان هستند چراکه روستاها نقش مولد در اقتصاد دارند و با مشاهده بازگشت معکوس باید امکانات و شرایط حداقلی برای این مناطق فراهم شود تا در سال رونق تولید روستاها به جایگاه اصلی و اساسی خود در اقتصاد باز کردند.
گزارش از سیده زهرا حسینی فلاح خبرنگار ایسنا منطقه قزوین
انتهای پیام
کپی شد
